Sociaal contact is een Mensenrecht en net daarom is de repressieve aanpak van de lockdown-feestjes door de politiek en het College van Procureurs-generaal fout!
In de Mensenrechtendebatten worden de sociale rechten vaak verwaarloosd. Eén van de sociale rechten is het recht op sociaal contact. Dit Mensenrecht is een primaire voorwaarde én een constitutief onderdeel van het mens-zijn. In deze context verwijst het begrip ‘sociale deprivatie’ niet naar armoede, maar naar échte, interpersoonlijke, sociale deprivatie in de zin van een langdurig gebrek aan fatsoenlijk menselijk contact en sociale inclusie. Een dergelijke ontbering vindt niet alleen plaats in instellingen waar men geconfronteerd wordt met de segregatie van bijvoorbeeld gevangenen en mensen die al dan niet terecht langdurig in eenzame opsluiting zitten of in quarantaine worden gehouden. Ook jongeren en jongvolwassenen lijden ernstig onder aanhoudend sociaal isolement. Het mensenrecht tégen sociale deprivatie kan zowel als burgerrecht, als politiek recht en als sociaaleconomisch recht worden ingevuld. Langdurige sociale deprivatie ondermijnt zowel de ontwikkeling - als het onderhoud - van de cognitieve, fysieke, emotionele, taalkundige en sociale vaardigheden van mensen die allen deel uitmaken van de essentie van het mens-zijn. Sociale deprivatie brengt ook de andere Mensenrechten in gevaar omdat de betrokkenen deze Mensenrechten als gevolg van het sociale isolement niet kunnen uitoefenen omdat ze niet zinvol beschikbaar zijn.
In zéér uitzonderlijke omstandigheden (bijvoorbeeld ten tijde van oorlog) kan de overheid grondrechten tijdelijk inperken indien ze daarvoor goede argumenten heeft. Dat een maatregel bijvoorbeeld ‘nuttig’ is, is echter geen goed argument. De maatregel moet in een democratie zonder meer ‘noodzakelijk’ zijn en de overheid dient die noodzakelijkheid ook fatsoenlijk te onderbouwen. Mensen hebben nu eenmaal het recht om zich te verenigen. Als 20-jarigen aan het ‘feesten’ zijn, kun je dan zeggen dat het leven van die mensen direct in gevaar is? Nee, toch! Het argument dat zij hun grootouders zouden besmetten, snijdt ook geen hout, omdat deze jongeren hun grootouders sowieso niet mogen opzoeken indien zij niet het ‘knuffelcontact’ zijn. De meeste mensen zullen echter 'braaf' hun boete van 250 euro of 750 euro betalen, terwijl anderen bij de rechter verhaal zullen gaan halen. Sommige rechters zullen oordelen, dat de politie haar bevoegdheden heeft overtreden, andere rechters niet. Dit is lachen met de burger, want juridische procedures kosten geld en duren heel lang. Het gevolg is een door de overheid gecreëerde rechtsonzekerheid. Het is trouwens niet de regering, maar - zoals de grondwet het vraagt - het parlement dat de grondrechten tijdelijk kan inperken. Daarom raakt mijn geduld met diegenen die al maandenlang de bevolking bedreigen en zichzelf zonder fout achten en voor wie er géén beperkingen lijken te bestaan, écht op. Neen, ik begrijp die kakofonie van tegenstrijdige, politieke en ideologische meningen - die de basis vormt voor wetgeving in strijd met de Grondwet - niet!
Het recht tégen sociale deprivatie heeft minstens twee dimensies. De eerste dimensie betreft sociale deprivatie op individueel niveau in de vorm van aanhoudend, ontoereikend, interpersoonlijk contact. De tweede dimensie betreft sociale deprivatie op gemeenschapsniveau in de vorm van ontheemding, ballingschap, opgelegde zelfisolatie, miskenning van de politieke, wettelijke of culturele identiteit. De empirische argumenten voor het recht tégen sociale deprivatie zijn het gemakkelijkst gemaakt voor baby's, kinderen en jonge volwassenen van wie de cognitieve en lichamelijke ontwikkeling kritisch afhangt van het voorzien in voldoende interpersoonlijke zorg, rolmodellen en bescherming, en zonder welke kinderen ernstige cognitieve en fysieke ontwikkelingsproblemen ervaren, waarvan de gevolgen op latere leeftijd niet volledig kunnen worden verholpen. Studies van kinderen in instellingen hebben bijvoorbeeld overtuigend aangetoond, dat kinderen die niet voldoende liefde ontvingen, maar die alleen adequate zorg werd verstrekt, vaker ziek werden, groeiproblemen kenden, onvoldoende geïnteresseerd waren in hun leefomgeving en dat hun leercapaciteiten aanzienlijk achter bleven.
Sociaal isolement leidt tot een verminderd welzijn en tal van ongunstige gezondheidssituaties, een brede morbiditeit en mortaliteit (cfr. hoog aantal overlijdens in woonzorgcentra). Studies tonen aan dat eenzaamheid - opgevat als sociale isolatie - pijn, dorst, honger en angst genereren. Sociale isolatie brengt een reeks van fysiologische reacties op gang die leiden tot een ‘vecht- of vluchtreactie’. Sociale isolatie leidt tot een verhoging van de systolische bloeddruk (bovendruk) gedurende een langere periode. Sociale isolatie leidt ook tot depressie. Sociale isolatie en depressieve symptomatologie generen op hun beurt weer een synergetisch effect dat het welzijn vermindert. Sociale isolatie wordt ook in verband gebracht met obesitas, de progressie van de ziekte van Alzheimer, vasculaire problemen, een verminderde immuniteit, een verminderd zelfstandig leven, alcoholisme, zelfmoordgedachten en -gedrag, overreactie van genen met pro-inflammatoire reacties, en mortaliteit bij oudere volwassenen. Sociale isolatie grijpt in op de basisstructuren en -processen van het menselijke brein en lichaam. Sociale isolatie leidt tot depressiviteit, lusteloosheid, vergeetachtigheid, gedachteloosheid en zelfs excessief slaapgedrag. Sommige mensen beginnen te hallucineren, krijgen paniekaanvallen, verminken zichzelf of worden semi-catatonisch. Catatonie is een cluster van verschillende symptomen waaronder een gebrek aan actieve interactie met de omgeving, een gebrek aan verbale responsen, een gebrek aan reactie op instructies of externe stimuli, het stellen van vreemde, motorische handelingen, napraat- en na-aapgedrag. Sommigen ervaren langdurige sociale isolatie als zijnde even pijnlijk als marteling en foltering.
Sociaal contact is absoluut noodzakelijk voor een mens. Sociale deprivatie ondermijnt het vermogen om basale cognitieve en fysieke functies te ontwikkelen. Bescherming tégen sociale deprivatie is absoluut noodzakelijk om mensen gezond te houden zowel fysiek als mentaal. Sociale deprivatie ondermijnt het denken en verhindert mensen om hun burgerlijke en politieke rechten uit te oefenen. Bescherming tégen sociale deprivatie is dus noodzakelijk om de fundamentele bestaansrechten te verzekeren. Verplichte sociale isolatie is wreed, onmenselijk en vernederend. Kortom, sociale isolatie ondermijnt de voorwaarden voor volledige, menselijke autonomie. Sociale isolatie is dus in strijd met de gelijkheid van kansen. Sociale isolatie ondermijnt de mogelijkheden van een persoon om te studeren en zich te ontwikkelen, om zinvol werk te vinden, om een eigen identiteit te ontwikkelen, het vermindert zijn zelfrespect, creativiteit en prestatiedrang.
De schijnoplossing van gemedieerde of virtuele vormen van interactie (cfr. digitaal 'thuisonderwijs' via de computer) bieden geen oplossing, omdat gemedieerde of virtuele vormen van interactie altijd afbreuk doen aan onze diepmenselijke capaciteit voor sociale interactie. Bovendien doet elke verplichte, virtuele interactie afbreuk aan de menselijke waardigheid omdat deze verplichte, virtuele interactie hen ten onrechte wordt gepresenteerd als échte sociale interactie, wat ze niet is. Sociaal contact is een fundamenteel grondrecht dat aan de basis ligt van vele andere Mensenrechten. Het verhinderen van fysieke, sociale interactie is bijgevolg een grove schending van de Mensenrechten. Uiteindelijk moeten niet de jongeren voor het gerecht gebracht worden, maar wél de regeringsleden die deze waanzin proberen af te dwingen met hoge boetes en gevangenisstraffen ten koste van de gezondheid van jongeren en jongvolwassenen én ouderen!
3 opmerkingen:
Een uitstekend artikel!
Men kan alle advocaten die de betroffen jongeren verdedigen warm aanbevelen om deze uiterst logische en vakkundige riposte, doordrenkt met gezond mensenverstand em gebaseerd op de grondwettelijke rechten in Belgiê bij hun verdediging te gebruiken.
"Wij hebben het voeder en het water voor de paarden bereid: eten en drinken moeten ze zelf".
Een zeer goede website!
U spreekt over mensenrechten, en wat u zegt over sociaal contact is correct, maar u moet specifiëren over welk recht u spreekt want er bestaan verschillende types rechten afhankelijk van het theologisch, moreel, filosofisch of juridisch stelsel waaruit je het probleem benadert.
Het natuurrecht en juridisch recht zijn twee basistypes van rechten. Het natuurrecht is onafhankelijk van de juridische stelsels van een bepaalde cultuur of overheid waaronder de universele, fundamentele en onvervreembare rechten, die niet herroepen kunnen worden door juridische wetten. Anderzijds zijn er de juridische rechten; die rechten die van rechtswege genoten worden.
De eerste formuleringen van natuurrecht vinden we in de Griekse filosofie en verder uitgewerkt door Cicero. De H. Bijbel vernoemd een aantal natuurrechten, die in de Middeleeuwen door o.a. Thomas van Aquino uitgewerkt zijn. Het is net het natuurrecht dat in de tijd van de Verlichting gebruikt werd om het goddelijk recht van de absolute vorsten te ondermijnen, en als rechtvaardiging om alternatieve autoriteiten op de richten, met name de natiestaat, en de hedendaagse politieke stelsels van de republiek, of representatieve of constitutionele monarchie.
Tijdens de periode van de Verlichting is het natuurrecht vervangen door een sociaal contract. Dit zijn de filosofieën van Thomas Hobbes en John Locke en gecopieerd door Jean-Jacques Rousseau. Het natuurrecht bestaat dus niet meer, en daarmee ook geen onvervreembare rechten.
Het sociaal contract is het model dat legitimisatie verleend aan de autoriteit van de staat over het individu. Dit betekent dat de staat absolute macht heeft over het individu, en het individu heeft alleen maar juridisch bepaalde rechten die door de staat van rechtswege verleend worden. Zodoende kan de staat willekeurig mensenrechten herroepen – of inrichten zoals de ‘verworven’ rechten zoals abortus of homohuwelijk.
Binnen het denken van het Sociaal Contract zou het individu toestemming gegeven heeft dat de staat autoriteit over zijn/haar rechten kan uitoefenen – in ruil voor bescherming van de overblijvende rechten en om de sociale orde te bewaren. (Maar zelf heb ik nooit zo een contract ondertekend – toch heeft de staat die macht)
Zolang men de overheid toestemming blijft geven om over rechten van de burger te beschikken, blijft men hen toestemming geven mensenrechten te ontrekken.
Het is dit dat mijns inziens van uw pleidooi in deze posting ontbreekt. Heeft de staat het recht over je rechten of lot te beschikken of niet?
Indien je je op de staat moet verlaten om een recht te verwerven, mag je niet klagen dat de staat een recht ook onttrekt. Heeft de staat een madaat over je te heersen of niet?
Indien je van mening bent dat de mens inderdaad onvervreembare rechten heeft, is de tijd aangebroken om te pleiten voor de opheffing van het sociaal contract en voor een restauratie van het natuurrecht.
Het is tijd Thomisme van onder het stof te halen, uit de tijd dat vorsten nog katholiek waren, en het is tijd over katholieke interpretaties van het natuurrecht te spreken, in plaats van de maconnieke mensenrechten.
Het huidige socio-economisch-politiek stelsel is zo door de mot doorvreten, dat het tijdsverlies is er nog over te spreken. Mijns inziens, is het Sociaal Contract failliet. Kapitalisme is failliet. De natiestaat is failliet. Het is tijd voor een nieuw socio-economisch-politiek stelsel want hoe er nu aan toe gaat kan echt niet veel langer blijven duren.
@ Vorige Anoniem,
Allemaal heel erg mooie bespiegelen.
Mij gaat het erom, dat de staat nu enkele jongeren wil bestraffen omdat ze samen een paar biertjes hebben gedronken. Wat hebben zij eigenlijk misdaan? Hun gedrag was héél sociaal en niet egoïstisch, maar perfect natuurlijk én noodzakelijk.
Een 'feestje bouwen' is nu blijkbaar strafbaar, de grondwet met voeten treden, dat mogen onze politici met volle teugen doen! Over hypocrisie gesproken!!!
Maar, ik denk niet dat onze politici hier op termijn mee wegkomen als je bedenkt, dat zelfs in Wuhan in China de mensen - terecht - beginnen te morren over hoe de Chinese overheid de 'crisis' heeft aangepakt.
Ik wens de Chinese overheid en het Belgische regime heel véél succes.
Met alle Chinezen, maar niet met den dezen!
Een reactie posten