Verontrustende parallellen tussen 'Traditionis Custodes' en de 'Novus Ordo'

Tegenwoordig hebben we het over - laten we zeggen - het oneerlijke gedrag van Bergoglio - ook bekend als 'paus' Franciscus - die, om de beperkingen in Traditionis Custodes te rechtvaardigen, ten onrechte beweerde dat 'de bisschoppen' deze wilden. In werkelijkheid was het vanaf het begin al bekend dat de meerderheid van 'de bisschoppen' erop had gewezen dat het beperken van de 'concessies' uit Summorum Pontificum van Paus Benedictus XVI uit 2007 méér kwaad dan goed zou doen.

Tegenwoordig duiken er documenten op die dit alles bevestigen. Het probleem van leugens, bedrog en oneerlijkheid betreft echter niet alleen het motu proprio Traditionis Custodes van Bergoglio uit 2021. Het bedriegen van de gelovigen is een wijdverbreide modus operandi die de afgelopen decennia op alle niveaus binnen de Kerk werd bedreven. Er is vrijwel geen diocesane curie of bisschop die er géén gebruik van maakt.

Beperken wij ons echter tot de Heilige Stoel, dan zien we soortgelijke oneerlijkheid vooral ook bij Paulus VI, die - om de Liturgische Revolutie die hij ontketende te rechtvaardigen en die hij zelf omschreef als een "ernstige mutatie" - stelt dat deze Liturgische Revolutie voortvloeide uit "de bepalingen van Vaticanum II".

Maar, hoewel de consultatierondes van Bergoglio geheim waren, zijn de concilie-documenten wél openbaar, en iedereen die ze leest, zal zien dat er niet eens een zweem is van een verzoek om de Novus Ordo te creëren. De Concilievaders hebben op geen énkel ogenblik gevraagd om een 'nieuwe liturgie' te creëren. Daarom moest de post-conciliaire, kerkelijke hiërarchie haar toevlucht nemen tot hypocrisie, leugenachtigheid en bedrog!

Paulus VI kon niet anders dan liegen en bedriegen omdat er niets was waaraan hij zich kon vastklampen om de Liturgische Revolutie te verantwoorden. Om bepaalde beslissingen te motiveren, moest men in ieder geval ofwel liegen ofwel de waarheid verhullen. Het is niet voor niets dat in de periode na Vaticanum II niet de wet heerste, maar wél de willekeur. Paulus VI had gewoonweg niet de bevoegdheid om de liturgie te veranderen, maar toch deed hij alsof en verspeelde daardoor zijn zieleheil!

Starre en destructieve ideologie moet liegen en bedriegen om vooruit te komen en te overleven. Ja, de Katholieke Kerk is sinds Vaticanum II gekaapt door een ideologische dictatuur die de gelovigen bedriegt!

Wat echter vooral opvalt, is de onwetendheid. Een angstaanjagende onwetendheid aangaande de liturgie, over de geest ervan en zelfs over haar aard bij priesters, bisschoppen, kardinalen en pausen. Een schandalige, misdadige onwetendheid aangaande de Traditie zélf, een onwetendheid over het principe van de Traditie zelf.

Kortom, wij allemaal verdrinken in onwetendheid en het niet willen wéten!

De Zusters van Sint-Jozef van Cluny – Zuidwest-India - Provincie Bangalore

Het is duidelijk dat het Katholiek Onderwijs in een ontwikkelingsland zoals India vele malen béter is dan wat de Vlaamse Overheid en de voormalig-katholieke scholen - die hun wortels verloochenen - hier voor mekaar krijgen:

'Kardinaal' en seksmaniak Victor 'Tucho' Fernandez verklaarde donderdag dat Leo XIV de zegen voor homoseksuele koppels of met andere woorden het statusloze pro-homo pamflet van Bergoglio 'Fiducia Supplicans' niet zal terugtrekken...

Ook Leo XIV 'zegent' zoals Bergoglio de doodzonde!

Aftermovie des 50 ans de la Route - Ascension 2025

Op 3 juli 1982 overleed in Rome Annibale Bugnini

Bugnini was de belangrijkste actor in de vernietiging
van de riten van de Rooms-Katholieke Kerk,
met name in de context van de Liturgische Revolutie
die door Vaticanum II en Paulus VI werd ontketend.

Wierook voor de regenwouden en een collecte voor biodiversiteit: Robert Francis Prevost publiceert op 3 juli 2025 een "Nieuwe Mis voor de zorg voor de Schepping" (Missa pro custodia creationis) en vergeet gemakshalve de Schepper

Liturgie of ideologie?

Leo verandert het Missaal in een milieuvriendelijk pamflet!

Van de lofprijzing van God naar sacrale greenwashing?

In naam van een vermeende "ecologische bekering"
wordt er voortdurend geprobeerd de Christelijke eredienst
aan te passen aan de huidige 'noodsituaties' in de wereld.

Maar, Leo vergeet dat de Liturgie niet geboren is
om te reageren op sociaal-politieke behoeften.

Van nature betreft de Liturgie
Aanbidding, Dankzegging, Offer en Smeekbede.

Het is géén - en mag dat ook nooit worden -
verzameling van ecologische goede bedoelingen,
geparfumeerd met wat wierook.

Gelukkig wordt deze waanzin in quarantaine
geplaatst binnen de schismatieke Novus Ordo Missae
om verdere contaminatie te voorkomen!

De verdwaasde 'redeneringen' van een verwarde en afvallige Paulus VI

«Tutto il mondo si cambia e la religione no?
Non si produce fra la realtà della vita
e il cristianesimo,
quello cattolico specialmente,
una difformità, un distacco,
un’incomprensione reciproca,
una mutua ostilità.
L’una corre, l’altro sta fermo:
come possono andare d’accordo?
Come può pretendere il cristianesimo
d'influire oggi sulla vita?
Ed ecco la ragione delle riforme
intraprese dalla Chiesa,
specialmente dopo il Concilio.»

Paolo VI, 2 luglio 1969

"De hele wereld verandert, maar de religie niet?
Er is géén verschil, géén afstand,
géén wederzijds onbegrip,
geen wederzijdse vijandigheid
tussen de realiteit van het leven
en het Christendom, in het bijzonder
het Katholieke Christendom.
De ene loopt, de andere staat stil:
Hoe kunnen ze dan met elkaar overweg?
Hoe kan het Christendom beweren het leven
vandaag de dag te beïnvloeden?
En dit is de reden voor de hervormingen
die de Kerk heeft doorgevoerd,
vooral na het Concilie."

Paulus VI, 2 juli 1969


Met andere woorden: "If you can't beat them, join them!"
Het gezegde: "Als je ze niet kan verslaan, sluit je dan bij ze aan!"
betekent dat wanneer je geconfronteerd wordt met een situatie
of groep die je niet kan overwinnen, is het vaak beter
om je bij hen aan te sluiten of je aan te passen
aan hun gewoonten in plaats van te blijven vechten tegen hen.
Dit impliceert dat samenwerking of assimilatie
een voordeligere aanpak kan zijn dan aanhoudend conflict.

Dit zijn dan de illusies van een verwijfd episcopaat!

Hypocrisie-zonder-grenzen: Athenagoras = The CIA’s Man in Constantinople

De zogenaamde 'historische' ontmoeting van 'paus' Paulus VI en 'Patriarch' Athenagoras in Jeruzalem op 5 en 6 januari 1964 was een PSYOP van de CIA

De theologisch verwarde Robert Francis Prevost die kennelijk - zoals uit zijn mededeling van zaterdag bleek - een grote fan van Paulus VI en Patriarch Athenagoras is, kan de bovenstaande snoezelmomenten wel smaken. Echter, "Hypocrisie-zonder-grenzen" betekent dat iemand zich op een uiterst schijnheilige manier gedraagt, zonder rekening te houden met de context of de gevolgen van zijn daden. Het is een situatie waarin iemand iets beweert of voorwendt, terwijl zijn overtuigingen of motivaties eerder omgekeerd zijn, maar deze uiterlijke poppenkast toch zonder enige gêne of schaamte probeert vol te houden.  

Weinigen beseffen dat het zogenaamde 'Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel' een quasi dependance is van het Amerikaanse regime. Deze onwetendheid is verrassend, aangezien veel Grieks-orthodoxe leiders daar nogal trots op zijn. In 1942 schreef Athenagoras Spyrou – de aartsbisschop van Amerika voor het Grieks-orthodoxe patriarchaat – aan een agent van het Office of Strategic Services / het Bureau voor Strategische Diensten (= Voorloper van de CIA): "Ik heb drie bisschoppen, driehonderd priesters en een grote en wijdverspreide organisatie". "Iedereen die onder mijn bevel staat, staat onder het uwe. U kunt hen bevelen geven voor elke dienst die u nodig heeft. Er zullen geen vragen worden gesteld en uw instructies zullen getrouw worden uitgevoerd."

Hierna werd de band tussen aartsbisschop Athenagoras en Amerika steeds hechter. Op 28 januari 1947 had Athenagoras een besloten, vertrouwelijke ontmoeting met president, vrijmetselaar en massamoordenaar Harry Truman en enkele belangrijke Griekse functionarissen. Drie weken later gaf Athenagoras Truman een stukje van het Ware Kruis, wat leidde tot een beroemde foto van Athenagoras die Trumans hoofd kuste.

Toen er een nieuwe patriarch van Constantinopel verkozen diende te worden, bleef deze zaak dan ook niet zonder de interesse van Amerikaanse inlichtingendienst en ook niet onopgemerkt door de Times, die schreef: "De Amerikanen hebben geen officiële steun uitgesproken voor aartsbisschop Athenagoras, hoewel de Amerikaanse militaire inlichtingendienst de race op de voet volgt."

Dit was echter een understatement aangezien Generaal George Marshall, toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, persoonlijk lobbyde voor Athenagoras als de volgende Oecumenische Patriarch. De machtige Grieks-Amerikaanse zakenman Spyros Skouras (20th Century Fox), die Marshall tijdens dit proces raadpleegde, schreef: "Generaal Marshall aarzelde in zijn hoedanigheid van minister van Buitenlandse Zaken niet om Zijne Heiligheid te steunen en dankzij zijn inspanningen en invloed besloot de Heilige Synode aartsbisschop Athenagoras tot patriarch te kiezen, en de Turkse regering stemde in met zijn verkiezing."

Athenagoras werd dus op 1 november 1948 verkozen tot Oecumenisch Patriarch van Constantinopel, de zogenaamde 'spirituele leider' van het Oosters-Orthodoxe Patriarchaat.

Na zijn verkiezing, maar voordat hij de Verenigde Staten verliet, ontmoette Athenagoras opnieuw president Truman. Mogelijk bood Truman tijdens deze ontmoeting aan om Athenagoras naar Istanbul te laten vliegen met een door de Amerikaanse overheid beschikbaar gesteld vliegtuig. Er wordt algemeen aangenomen dat dit in werkelijkheid het presidentiële vliegtuig was, met de vreemde naam "The Sacred Cow" / "De Heilige Koe". Andere berichten beweren dat het vliegtuig slechts een Amerikaans militair vliegtuig was (misschien wel de Enola Gay?), niet het presidentiële. Hoe dan ook, de boodschap was duidelijk: Athenagoras en Amerika zaten op één lijn.

Dit doet denken aan het volgende... Bij de terugkeer van ayatollah Khomeini uit Parijs (Teheran, 1 februari 1979) werd Khomeini ook door de piloot van het Air France-toestel (en de Franse geheime dienst) de trap af geholpen. Door bijvoorbeeld de Dalai Lama, de spirituele leider van Tibet en de fysieke belichaming van de onafhankelijkheid van Tibet, te redden, zorgde de CIA er ook voor dat de leider van de Tibetaanse onafhankelijkheidsbeweging in leven bleef. Hierdoor kon Tibet zijn lobbyactiviteiten bij de VN voortzetten. Etc, etc, etc...

Athenagoras was een groot voorstander van het Amerikaanse 'exceptionalisme' en moedigde Washingtons militaristische buitenlandse beleid aan. Zo deed de Amerikaanse consul in Istanbul verslag van een gesprek met Athenagoras in 1951: "Zoals gebruikelijk sprak hij uitgebreid over zijn overtuiging dat de Verenigde Staten nog eeuwenlang in het Nabije Oosten moesten blijven om de missie te vervullen die God hun had gegeven: vrijheid, welvaart en geluk schenken aan alle mensen."

Eén van de belangrijkste dingen die je over Athenagoras moet weten om hem te kunnen begrijpen, is dat hij een absolute liefde voor Amerika had – de mythos van Amerika – waar Amerika volgens hem voor stond. Hij geloofde in een door God bepaalde, bijna 'messiaanse' bestemming voor de Verenigde Staten.

Maar, Athenagoras was niet zomaar een Amerikanist, hij stond ook bekend als een 'vernieuwer', zoals 'liberale orthodoxen' of ook Paulus VI worden genoemd. In 1964 ontmoette hij de modernistische 'paus' Paulus VI in Jeruzalem en samen schaften ze officieel - doch onwettig - de wederzijdse excommunicaties af die hun voorgangers in 1054 hadden ingesteld. Dit gebaar leidde tot verontwaardiging in de Orthodoxe wereld. Athenagoras werd ervan beschuldigd het Orthodoxe geloof in gevaar te brengen ter wille van een papieren unie met Rome. De Katholieken bleven echter lekker verder slapen!

De huidige oecumenische patriarch - de 'groene patriarch' Bartholomeüs - is uit hetzelfde hout gesneden als Athenagoras. Hij stond dicht bij 'paus' Franciscus en Leo. Zij delen allen een passie voor massa-immigratie en milieuactivisme. Net als Athenagoras heeft Bartholomeüs een nauwe band met het Amerikaanse regime – een 'partnerschap' dat wederzijds voordelig is gebleken.

De zogenaamde 'Oecumenische Patriarch' is echter slechts de 'spirituele' leider van de Orthodoxie. Hij heeft echter slechts directe jurisdictie over een paar duizend Orthodoxe Christenen in Turkije. De rest van de Grieks-orthodoxe wereld is autocefaal, oftewel zelfbesturend. Dit betreft het patriarchaat van Griekenland, het patriarchaat van Cyprus en de Amerikaanse metropolen (of bisdommen), etc. Velen verwachten leiderschap van Bartholomeüs, maar zij staan ​​niet rechtstreeks onder zijn gezag. Met andere woorden, er is dus helemaal niets 'Oecumenisch' aan de 'Oecumenische Patriarch'. Het is ook vermeldenswaard dat een grote meerderheid van de Orthodoxe Christenen wereldwijd tot de Russisch-Orthodoxe traditie behoort. Moskou verwacht daarom géén betekenisvol 'leiderschap' van Bartholomeüs, eerder integendeel!

Bartholomeüs is dus niet de "paus" van de Orthodoxie, hoewel hij dat wel zou willen, én zich gesteund weet door de post-conciliaire pausen van Rome die doen alsof hij dat wél zou zijn.

De afgelopen decennia heeft de niet-zo-oecumenische patriarch dan ook gewerkt aan het consolideren van de macht over de verschillende Grieks-orthodoxe patriarchaten. Deze inspanning is het meest vruchtbaar gebleken in de Verenigde Staten vanwaar ook zijn opvolger zal komen.

Het versterken van de positie van het Oecumenisch Patriarchaat binnen de wereldwijde Orthodoxie dient twee doelen. Ten eerste vermindert het noodzakelijkerwijs de invloed van Constantinopels rivaal, het Patriarchaat van Moskou. Washington beschouwt namelijk de Russisch-orthodoxie als een instrument voor 'Kremlin-propaganda' en daarom een ​​legitiem doelwit voor contraspionage. Ten tweede zijn de modernistische 'oecumenische' patriarchen - net zoals de post-conciliaire pausen - bereidwillige 'partners' in Washingtons campagne om liberale, democratische waarden wereldwijd (met bommen) te verspreiden.

Het is echter ironisch dat de Trump-administratie er ook een pro-Constantinopel-agenda op na houdt, aangezien het Oecumenisch Patriarchaat openlijk en trots verbonden is met de Democratische Partij.

Joseph Ratzinger - de latere Paus Benedictus XVI - werd te Freising op 29 Juni 1951 door Michael Kardinaal von Faulhaber van München tot priester gewijd

"Eucharistomen"
is een Grieks woord
dat "wij danken" betekent.

Het is een werkwoord,
met name de eerste persoon meervoud
tegenwoordige tijd actieve vorm
van het werkwoord "eucharisteo".

In de context van de Katholieke Kerk
is het verbonden met de Eucharistie 
en het danken voor het Heilig Sacrament.

De Latijnse zin uit de Liturgie
"gratias agens benedixit fregit deditque"
kan worden vertaald als
"na dank te hebben uitgesproken,
zegende Hij, brak en gaf".

Hij heeft het Kruis, het Lijden
en al het kwade van de wereld
omgezet in Dankzegging en zo in Zegen.

Hij geeft ons vandaag
het Brood van het Ware en Eeuwige Leven,
dat de wereld overwint
dankzij de kracht van Zijn Liefde.

Een theologisch erg verwarde Robert Francis Prevost belijdt kennelijk het bestaan van 'twee zuster-Kerken' en begeeft zich dus op het pad van de formele ketterij!!!

Robert Francis Prevost ontving vandaag een delegatie van
het schismatieke Oecumenische Patriarchaat van Constantinopel.

Hij verwelkomde deze delegatie die volgens Prevost
"de zuster-Kerk van Constantinopel vertegenwoordigt"
en herhaalde een paar keer het idee van de
"zuster-Kerken van Rome en Constantinopel".

Vervolgens prees hij de uitwisseling tussen de "twee Kerken".

In een theologisch erg rommelige toespraak gaf Prevost te kennen
 dat hij wenste "te volharden in de inspanning om de volledige
zichtbare gemeenschap tussen onze zuster-Kerken te herstellen".

In tegenstelling tot de overtuigingen van Prevost
belijdt de Geloofsbelijdenis van de Kerk slechts "ÉÉN KERK".

Met andere woorden, de Katholieke Kerk is NU en ALTIJD ÉÉN!

Het Oecumenische Patriarchaat van Constantinopel is
slechts een schismatiek patriarchaat!

Formele ketterij, in de context van de Katholieke Kerk,
verwijst naar het bewust en opzettelijk vasthouden aan
een leerstelling die in strijd is met de officiële dogma's
van de Kerk, terwijl men zich bewust is van deze tegenstrijdigheid.
Het is dus niet zomaar een foutieve overtuiging, maar een actieve
en bewuste afwijking van de Kerkelijke Leer.

"The operative claims another black swan event is imminent... This is a staged path to World War III. It’s about a potential nuclear flashpoint on Europe’s doorstep."

"De agent beweert dat er een nieuwe 'black swan'-gebeurtenis op handen is... Dit is een geënsceneerde route naar de Derde Wereldoorlog. Het gaat over een potentieel nucleair vlampunt voor de deur van Europa."

Intro San Paolo Apostolo 2025 - Palazzo Acreide