Verontrustende parallellen tussen 'Traditionis Custodes' en de 'Novus Ordo'

Tegenwoordig hebben we het over - laten we zeggen - het oneerlijke gedrag van Bergoglio - ook bekend als 'paus' Franciscus - die, om de beperkingen in Traditionis Custodes te rechtvaardigen, ten onrechte beweerde dat 'de bisschoppen' deze wilden. In werkelijkheid was het vanaf het begin al bekend dat de meerderheid van 'de bisschoppen' erop had gewezen dat het beperken van de 'concessies' uit Summorum Pontificum van Paus Benedictus XVI uit 2007 méér kwaad dan goed zou doen.

Tegenwoordig duiken er documenten op die dit alles bevestigen. Het probleem van leugens, bedrog en oneerlijkheid betreft echter niet alleen het motu proprio Traditionis Custodes van Bergoglio uit 2021. Het bedriegen van de gelovigen is een wijdverbreide modus operandi die de afgelopen decennia op alle niveaus binnen de Kerk werd bedreven. Er is vrijwel geen diocesane curie of bisschop die er géén gebruik van maakt.

Beperken wij ons echter tot de Heilige Stoel, dan zien we soortgelijke oneerlijkheid vooral ook bij Paulus VI, die - om de Liturgische Revolutie die hij ontketende te rechtvaardigen en die hij zelf omschreef als een "ernstige mutatie" - stelt dat deze Liturgische Revolutie voortvloeide uit "de bepalingen van Vaticanum II".

Maar, hoewel de consultatierondes van Bergoglio geheim waren, zijn de concilie-documenten wél openbaar, en iedereen die ze leest, zal zien dat er niet eens een zweem is van een verzoek om de Novus Ordo te creëren. De Concilievaders hebben op geen énkel ogenblik gevraagd om een 'nieuwe liturgie' te creëren. Daarom moest de post-conciliaire, kerkelijke hiërarchie haar toevlucht nemen tot hypocrisie, leugenachtigheid en bedrog!

Paulus VI kon niet anders dan liegen en bedriegen omdat er niets was waaraan hij zich kon vastklampen om de Liturgische Revolutie te verantwoorden. Om bepaalde beslissingen te motiveren, moest men in ieder geval ofwel liegen ofwel de waarheid verhullen. Het is niet voor niets dat in de periode na Vaticanum II niet de wet heerste, maar wél de willekeur. Paulus VI had gewoonweg niet de bevoegdheid om de liturgie te veranderen, maar toch deed hij alsof en verspeelde daardoor zijn zieleheil!

Starre en destructieve ideologie moet liegen en bedriegen om vooruit te komen en te overleven. Ja, de Katholieke Kerk is sinds Vaticanum II gekaapt door een ideologische dictatuur die de gelovigen bedriegt!

Wat echter vooral opvalt, is de onwetendheid. Een angstaanjagende onwetendheid aangaande de liturgie, over de geest ervan en zelfs over haar aard bij priesters, bisschoppen, kardinalen en pausen. Een schandalige, misdadige onwetendheid aangaande de Traditie zélf, een onwetendheid over het principe van de Traditie zelf.

Kortom, wij allemaal verdrinken in onwetendheid en het niet willen wéten!