Reinhard 'kardinaal' Marx: "Leo XIV kan het celibaat afschaffen"

Het is waarschijnlijk een goede zaak voor de helft van de wereldbevolking
dat in de Kerk het celibaat bestaat (misschien voor de andere helft ook?),
aangezien de 'ketter-kardinaal' Marx niet alleen maar uit zijn bek stinkt!

Is het priesterlijke celibaat discipline of doctrine?

In Ad Catholici Sacerdotii Fastigium legt Pius XI uit dat:

"...de eerste geschreven wetgeving dateert van het Concilie van Elvira in Spanje (circa 300 n.Chr.), hetgeen een nog eerdere ongeschreven praktijk veronderstelt. Deze wetgeving verplicht slechts wat in ieder geval bijna een morele eis genoemd zou kunnen worden die voortvloeit uit het Evangelie en de Apostolische prediking."

Tegen het einde van de vierde eeuw werd het celibaat al toegepast op het subdiaconaat. Dit heeft ertoe geleid dat men het kan beschouwen als een ongeschreven Traditie van Apostolische Oorsprong.

Dit betekent, dat de huidige, gehuwde 'permanente diakens' (die in hoofdzaak 'gebuisde' seminaristen zijn) in zonde leven wanneer ze niet celibatair leven!

Het is duidelijk dat door deze dubieuze situatie 'permanente diakens' niet tot de clerus kunnen behoren. Het permanente diaconaat werd trouwens pas in 1967 ingevoerd door de apostolische brief Sacrum Diaconatus Ordinem van Paulus VI. Men kan zich terecht de vraag stellen wat de waarde van deze brief is? Hier werd een nieuwe praktijk ingevoerd die vreemd is aan het wezen van de Kerk.

Wat zéker is, is dat sinds het Concilie van Elvira een priesterwijding een absoluut verbod op een later huwelijk vestigt. Na de decadentie van de Vroege Middeleeuwen verklaarde het Tweede Concilie van Lateranen (1.139 n.Chr.) dat een dergelijk huwelijk ongeldig zou zijn in de Kerk.

Sint-Thomas van Aquino onderzoekt in zijn Supplementum (q. 53, art. 4) verder of het huwelijk een belemmering vormt voor de heilige wijdingen. Kan iemand die getrouwd is, priester worden? Het antwoord hierop is "ja". Het Concilie van Elvira stelt echter, dat reeds getrouwde geestelijken onthouding moeten betrachten. Dit is dus een praktijk die komt uit de Apostolische tijden en verwijst naar het celibataire, actieve priesterschap bij de Joden.

In de Latijnse Kerk geldt de impliciete gelofte van volmaakte kuisheid voor de geestelijken in de hogere heilige wijdingen (die niet door louter menselijke macht kan worden gebroken). Het is een gehuwde geestelijke niet toegestaan om niet celibatair te leven. Dat wil zeggen, in het algemeen, in tegenstelling tot een buitengewone situatie waarin de Kerk tijdelijk een bestaande situatie gedoogt, met het oog op uitdoving.

Het priesterlijke celibaat is dus wel degelijk doctrinair.


We eindigen hier met het inzicht dat - hoewel de Joodse priesters volgens de Wet gehuwd waren - de uitoefening van het priesterschap van deze mannen vereiste, dat zij o.a. in onthouding leefden (= onderdeel van de rituele reinheid) gedurende de uitoefening van hun actieve, priesterlijke functie in de Tempel.

Zoals Exodus ons leert, is rituele reinheid een verplichting naar Goddelijk Recht:

Exo 30:17  Nog sprak Jahweh tot Moses: 
Exo 30:18  Maak ook een bronzen wasbekken met een onderstel van brons, plaats het tussen de openbaringstent en het altaar en vul het met water. 
Exo 30:19  Met dit water moeten Aäron en zijn zonen hun handen en voeten wassen. 
Exo 30:20  Wanneer zij de openbaringstent binnengaan, moeten zij zich met het water afwassen, op straffe des doods; of wanneer zij tot het altaar willen naderen, om hun dienst te verrichten door een vuurofffer voor Jahweh te branden, 
Exo 30:21  moeten zij handen en voeten wassen, op straffe des doods. Dit is voor hen een eeuwige wet, voor hem en zijn nazaat tot in het verste geslacht. 


Leviticus leert ons:

Lev 15:1  Jahweh sprak tot Moses en Aäron: 
Lev 15:16  Wanneer een man een uitstorting heeft gehad, moet hij heel zijn lichaam baden, en is tot de avond onrein. 

Aangezien de Katholieke Kerk het Nieuwe Israël is, kan men dus onmogelijk beweren dat de Kerk 'later' iets 'ingevoerd' zou hebben. Het WAS er AL!!!

Aangezien Katholieke priesters permanent hun priesterlijke functie vervullen, is het duidelijk, dat priesters permanent strikt celibatair moeten leven (= morele eis!).

Het celibaat is dus een kwestie van doctrine - Goddelijk Recht -  niet van discipline!

Merk op, dat een eerder aangegaan huwelijk hier dus niets mee te maken heeft.


Voor wat betreft de platvloersheid van een simpele, ongeëduceerde straatvechter zoals Marx:

Het Celibaat is een prachtige eer voor de Kerk, een eer die we als een schat moeten bewaren. Geen enkele andere religie vraagt zoiets van haar bedienaren. Bemerkt dat van alle priesters en bisschoppen die de Kerk hebben verlaten – de ketters –  de schismatiekers – de afvalligen – zij vrijwel allemaal de huwelijksband zijn aangegaan. Het is de eer van de Kerk om het celibaat voor haar priesters te hebben gehandhaafd, want welke andere priesters kunnen zeggen dat zij het Lichaam, het Bloed, de Ziel en de Goddelijkheid van Jezus Christus in hun handen dragen? Is het dan verwonderlijk dat de Kerk haar priesters vraagt hun hart niet te delen, geen andere liefde te hebben dan onze Heer Jezus Christus?

Beste Marx, het is niet aan iemand die al met één been buiten de Kerk staat om het celibaat af te schaffen. Leo kan dus niet afschaffen wat God verplicht heeft gesteld!