Over de gezondheidsdictatuur

Het is ontstellend om te moeten vaststellen hoe de politiek zich op een chaotische wijze onderworpen heeft aan de dictaten van 'wetenschappelijke experts', die soms maar veeartsen gespecialiseerd in hondsdolheid (Steven Van Gucht - Sciensano) blijken te zijn. Anderen zoals een Marc Van Ranst (gestudeerd aan het L.U.C.) zitten tot over hun oren verstrikt in het web van de Big Pharma of zijn schatplichtig aan de Bill & Melinda Gates Foundation. Blijkbaar is de politiek niet in staat om binnen de eigen sfeer uitspraken te doen en maatregelen te nemen in verband met een vermeende gezondheidscrisis. De ondemocratische maatregelen die werden afgekondigd via het ongrondwettelijk ministrieel besluit van sheriff Pieter De Crem (CD&V) - die ooit nog illegaal Libië heeft laten bombarderen en daar tientallen mensen de dood heeft ingejaagd - zijn een bewuste ondermijning van het constitutionele systeem en het historisch-juridische erfgoed.

Met een ongeziene, ongrondwettelijk machtsgreep, via een ministeriële omzendbrief, probeerde minister van Binnenlandse Zaken Pieter De Crem (CD&V) z’n greep op de lokale politie te vergroten. Het duidt op een diepere machtsstrijd in de federale regering, over hoe stevig de politiestaat moet worden uitgebouwd. Blijkbaar stond sheriff Pieter De Crem hardop te dromen van regelrechte roadblocks doorheen het ganse land, want de burger is de nieuwe vijand. Blijkbaar zijn 'drie woorden van de uitvoerende macht' voldoende om 'hele bibliotheken met wetboeken en jurisprudentie in oud papier te doen veranderen'. Blijkbaar hebben we te maken met een regering die over weinig menselijke en spirituele vaardigheden beschikt. En juist daarom is er bij anti-sociale psychopaten, zoals bij elke banaliteit, een immens verlangen naar macht.

De onterechte obsessie van de regering met 'het recht op gezondheid" verandert de Belgische grondwet plotsklaps in 'verrot hout'. Art. 12 van de Belgische grondwet stelt: "De vrijheid van de persoon is gewaarborgd." Met andere woorden, de persoonlijke vrijheid is onschendbaar. Geen enkele vorm van detentie, inspectie of huiszoeking, noch enige andere beperking van persoonlijke vrijheid wordt toegelaten, behalve door een met redenen omklede handeling van de gerechtelijke autoriteit en alleen in de gevallen en manieren waarin de wet voorziet. Art. 19 van de Belgische grondwet stelt: "De vrijheid van eredienst, de vrije openbare uitoefening ervan, alsmede de vrijheid om op elk gebied zijn mening te uiten, zijn gewaarborgd, behoudens bestraffing van de misdrijven die ter gelegenheid van het gebruikmaken van die vrijheden worden gepleegd."

Er zit een onschendbaarheid in het idee van een pre-constitutionele wortel van de vrijheid van iedere mens en de vrijheid van eredienst die gebaseerd zijn op de natuurwet. Vandaar de conclusie dat onze vrijheden alleen kunnen worden beperkt op grond van de wet, van het ius. Hoewel het "in de gevallen waarin de wet voorziet" en de "toepassing van de wet door de rechter" ook al liberale en positivistische corrupties van onze fundamentele vrijheden impliceert, is dit nog zeer vér verwijderd van de willekeur van een ongrondwettelijk ministerieel besluit.