Nooit eerder in de wereldgeschiedenis werd het gezonde deel van de populatie opgesloten om een ​​besmettelijke ziekte te bestrijden

Moderne propaganda beperkt zich niet tot het publiceren van fake news, zoals het Verenigd Koninkrijk deed om het volk te overtuigen om de Eerste Wereldoorlog binnen te stappen, of zoals Nazi-Duitsland deed om het volk te overtuigen om te gaan vechten in de Tweede Wereldoorlog. Het recept blijft echter altijd hetzelfde: psychologische druk uitoefenen om mensen ertoe te brengen om vrijwillig handelingen te verrichten waarvan ze weten dat ze in feite nutteloos zijn, maar waardoor ze de leugens gaan geloven en zelfs gaan herhalen. Deze keer, in het geval van de Covid-19, is het de vrijwillige opsluiting in je eigen huis waardoor de desbetreffende persoon die het accepteert, gedwongen wordt om zichzelf te overtuigen van de waarachtigheid van de vermeende dreiging.

Laten we vooral niet vergeten, dat nog nooit eerder in de wereldgeschiedenis het gezonde deel van de populatie werd opgesloten om een ​​besmettelijke ziekte te bestrijden. Laten we vooral ook niet vergeten, dat deze epidemie tot op heden geen significante gevolgen heeft gehad in termen van sterfte. Nergens in de wereld - behalve in Italië - is er sprake van oversterfte, eerder het omgekeerde.

In Italië was de eerste stap het isoleren van de besmette regio's volgens het quarantainebeginsel, maar vervolgens werden alle burgers van elkaar gescheiden, echter niet volgens het quarantainebeginsel, waarbij de zieken van de gezonden worden afgescheiden, maar volgens een andere 'logica'.

Laten we ook niet vergeten, dat volgens de premier van Italië Giuseppe Conte en volgens de Franse president, Emmanuel Macron, het doel is om de gehele bevolking thuis op te sluiten en gegijzeld te houden, niet om de epidemie te overwinnen, maar om deze over de tijd te verspreiden zodat de zieken niet tegelijkertijd in ziekenhuizen aankomen en deze oververzadigd zouden raken. Het is met andere woorden géén medische maatregel, maar een uitsluitend administratieve, logistieke en mitigerende maatregel. Het zal het aantal geïnfecteerde mensen niet verminderen, maar over de tijd spreiden.

Om de Italianen en de Fransen van de noodzakelijkheid van de maatregelen te overtuigen, riepen Conte en Macron eerst de hulp van 'wetenschappelijke' commissies en hun experts in. Hoewel deze commissies geen bezwaar hadden tegen thuisblijvers, hadden zij er ook geen bezwaar tegen, dat mensen economisch actief bleven. Vervolgens maakten Conte en Macron het verplicht om een ​​officieel formulier van je computer te downloaden en in te vullen, voordat je ging wandelen of sporten. Vervolgens werd de paniek nog wat opgevoerd door mensen aan te moedigen om onder alle omstandigheden handschoenen en maskers te dragen en minstens een anderhalve meter afstand te houden van andere mensen. Zoals bekend zijn dit totaal absurde maatregelen, omdat ze op langere termijn geen besmettingen kunnen voorkomen.

Wie er nog aan zou twijfelen, is het duidelijk, dat onze tijd gekenmerkt wordt een administratieve en logistieke logica die dus blijkbaar superieur is aan de medische praktijk. Aangezien in rusthuizen en in ziekenhuizen het personeel 's ochtends aankomt en 's avonds weer vertrekt en omgekeerd, is er van een strikte quarantaine in rusthuizen en ziekenhuizen géén sprake. Zeker wanneer het personeel niet over de nodige persoonlijke beschermingsmiddelen kan beschikken, hetgeen een criminele tekortkoming is van het beleid, lijkt het hek helemaal van de dam. Een kind ziet, dat deze bureaucratische recepten totaal zinloos zijn en ingaan tégen de medische expertise die gedurende millennia werd opgebouwd.

De laatste dagen zijn de politici opvallend afwezig en laten zij het bestuur van het land over aan hoge gezondheidsfunctionarissen, die geacht worden effectiever te zijn dan de politici. Dit is logisch omdat de beslissingen om het virus in te dammen puur administratief zijn. Op enkele dagen tijd zijn we in de 'dictatuur van de experts' terecht gekomen. Helaas moeten we vaststellen, dat dit het proces echter niet ten goede gekomen is. De communicatie van de experts die over elkaar heen vallen is verworden tot een niet meer te ontwarren kakofonie. Verder slaagt men er kennelijk niet in om een paar mondmaskers te bestellen en deze lieden zouden dan een crisis moeten managen.

De uitgevaardigde maatregelen zouden in oorlogstijd al erg vergaand zijn, laat staan ​​in vredestijd! De groteske maatregelen betekenen niet alleen een enorm verlies aan vrijheid, maar zij zullen ook aanzienlijke schade toebrengen aan de economie, de geestelijke gezondheid van de bevolking en aan de gemiddelde levensstandaard. In plaats van dat deze maatregelen slechts als 'adviezen' aan te bevelen, worden ze met politionele en militaire middelen afgedwongen.

Net zoals bij de klimaathysterie schermen ook nu de virologen furieus met beangstigende modellen. Maar, rechtvaardigen de modellen deze maatregelen? Bij elke poging om de werkelijkheid te modelleren, moeten er drie onopgeloste problemen worden aangepakt, hetgeen betekent, dat de modellen slechts onderbouwde gissingen doen over de werkelijkheid.

Ten eerste, de specifieke aard van dit virus wordt nog steeds onvoldoende begrepen. Bijvoorbeeld, hoe snel verspreidt het virus zich, in welk stadium van de ziekte is het besmettelijk en hoeveel mensen zijn besmettelijk, maar asymptomatisch?

Ten tweede zijn de beschikbare gegevens nog erg beperkt. Sommige landen, zoals Duitsland, hebben uitstekende gegevens dankzij uitgebreide tests, maar andere landen, zoals België en Nederland, testen maar erg zuinig. De modellen kunnen zelfs nog geen uitspraak doen over hoeveel mensen intussen al zijn besmet. De mate van infectie-sterfte (IFR) en reproductiesnelheid - hoeveel andere mensen elke drager zal infecteren - zijn niet bekend.

Ten derde zijn de modellen zelf slechts vereenvoudigde versies van de werkelijkheid. Ze kunnen de complexiteit van de verschillende situaties waarin mensen geïnfecteerd raken of anderen infecteren niet weerspiegelen. Deze modellen kunnen de specifieke kenmerken van een samenleving en van bepaalde subsecties van die samenleving, zoals kerkgangers of voetbalfans, niet capteren. De botte waarheid is, dat op de kermis Madame Soleil met haar glazen bol de toekomst béter kan voorspellen, dan die experts met hun dure modellen.

Het echte probleem is de manier waarop de experts zich vastklampen aan modellen die zijn opgesteld op basis van zeer beperkte data. Deze modellen gaan een eigen leven leiden, in plaats van dat ze als voorlopige schattingen worden behandeld. Deze modellen moeten ons trouwens ook altijd voorbereiden op worstcase-scenario's in plaats van op het meest realistische scenario. Interessant is ook dat de tests om Covid-19 op te sporen, zélf niet geijkt is. Dus waarom vertrouwen de experts op modellen die niet controleerbaar zijn?

Door zich in een onvergefelijke paniekreactie enkel maar te concentreren op het mogelijke tekort aan ziekenhuisbedden op intensieve zorgen en de mogelijke sterfgevallen op korte termijn, heeft de regering een enorme gok genomen, om niet rustig eens de schade van deze dictatoriale maatregelen aan de samenleving op lange termijn af te wegen.

Op basis van wat zijn de nooit geziene, ondemocratische en dictatoriale beslissingen genomen? Was het enkel maar blinde paniek? Heeft de regering geprobeerd om de schade die deze groteske lock-down aan de economie, de geestelijke gezondheid van de bevolking, het onderwijs en het algemene sociale weefsel veroorzaakt te becijferen? En zo ja, waar is dit onderzoek?

Schuldig verzuim valt hier niet uit te sluiten!