Corona-brief van de Vlaamse Rectoren:

"De verbinding tussen wetenschap en politiek"

De voorbije dagen was een snel oplopende spanning voelbaar tussen (sommige) politici en de wetenschappers die de beste weg door en uit deze coronacrisis zoeken [Politici misbruiken de wetenschap natuurlijk voor hun politieke doelen en wetenschappers proberen van de macht te proeven via de politiek.]. Commentatoren spreken van ruis tussen wetenschap en politiek. Sommige politici sakkeren inderdaad openlijk dat de virologen ministers zouden zijn geworden, zien hen als een blok aan het been, wijzen op de onderlinge tegenspraak, of verwijten hen mediageil te zijn [Inderdaad!]. Deze groeiende spanning is nodig noch gezond. Een politieke aanval op wetenschappelijk advies is een aanval op de nexus tussen wetenschap en politiek. Laat die nexus nu net de motor zijn die ons door deze crisis moet leiden [De wetenschap moet zich vooral niet met politiek bezighouden.].

Het klopt, de virologen, epidemiologen en infectiologen zijn deze weken omnipresent. Ze geven duiding tijdens het journaal, zijn niet weg te denken uit de kranten, schuiven aan in praatprogramma’s. Vreemd dat men zich daaraan stoort [Wetenschappers in het journaal, in de krant, in praatprogramma's... Is dat wel de juiste plek voor een serieuze wetenschapper?]. Want stel u eens voor dat ze dat niet zouden doen? Miljoenen burgers blijven dan in het ongewisse over de omvang, de impact, de risico’s en het verloop van deze pandemie [Van onze experts hebben wij helemaal niets vernomen, tenzij leugens. Chapeau voor sommige Amerikaanse en Duitse onderzoekers die dan toch weer het verschil maken.]. De experten moéten duiden, om onderbouwd perspectief te bieden als het kan en te waarschuwen wanneer het moet. Niemand kan hen daarin vervangen [Ze beginnen echt naast hun schoenen te lopen, deze vakidioten, die belachelijk veel 'postzegelkennis' hebben, maar niet weten hoe de wereld functioneert, omdat ze toch totaal wereldvreemd zijn in hun universitaire bubbel!].

Vanzelfsprekend evolueren hun standpunten en zijn er al eens inconsistenties [Ik ken ouderwetse 'wetenschappers' die nooit iets durven te zeggen omwille van het feit, dat in de toekomst zou blijken dat ze zich hebben vergist. Het gemak waarmee bijvoorbeeld een Marc Van Ranst de grootste onzinnigheden debiteert, is werkelijk hallucinant.]. Een nieuw virus geeft maar stapsgewijs zijn geheimen bloot aan de wetenschap [Hoe weten de rectoren, dat het een 'nieuw' virus is? Hebben zij dat bestudeerd of 'weten' ze dat uit de krant?]. Die wetenschap vormt zich door voortschrijdend inzicht [Makkelijk. Je moet wel eerst onderzoek doen en niet de krant napraten.]. In normale tijden ontsluit de wetenschap zich pas zodra er een coherent verhaal geschreven is, wanneer er conclusies en oplossingen voorliggen. Maar het verhaal over SARS-CoV-2 en COVID-19 krijgt nog volop vorm [Zou de wetenschap dan ook niet beter zwijgen, aangezien zij het ook niet weten? Wat is de meerwaarde van die 'experts'?]. Voor het eerst krijgen zoveel burgers een uniek zicht op de interne keuken van de wetenschap, terwijl ze zich vormt [De 'interne keuken' is nou net wat de wetenschap weerzinwekkend maakt! Geldvangers zo links en rechts. Schijnheiligen en hypocrieten!]. Ze zien en horen nu hoe ze van dag tot dag evolueert, met successen en tegenslagen, met projecties en noodzakelijke revisies [De wetenschap zou al die modellen beter eens opbergen. Er hoeft maar één parameter fout te zijn en het hele model valt als een kaartenhuis in mekaar. Met corona is het net zoals met de antropogene klimaatsopwarming. Ook totaal fake!]. Dat creëert misschien onrust, maar is geen reden om de adviezen niet te volgen. Want betere ankerpunten zijn er niet. [LOL! Waarom doen de wetenschappers het in Nederland, Denemarken en Zweden dan anders? Met méér en béter resultaat overigens!]

Een goede wetenschapper weet doorgaans genoeg af van een onderwerp om te weten dat hij of zij veel nog niét weet [Ik ben weinig wetenschappers tegengekomen die dat van zichzelf zeggen. Wetenschappers zijn over het algemeen erg ijdel. Hoe linkser ze zijn, hoe méér.]. Dus ja, natuurlijk twijfelen de deskundigen ook al eens over wat de beste aanpak is [De 'beste aanpak' is géén wetenschap. Het is giswerk. Het is een beredeneerde gok, maar ook niets meer.]. Wie dat afdoet als problematisch, heeft weinig begrepen van de complexiteit van deze epidemie en nog minder van de onzekerheid inherent aan wetenschappelijk onderzoek [Waarom is men dan bijvoorbeeld zo zeker over de antropogene klimaatsopwarming?]. Wetenschap draait om onzekerheid, want wat zeker is hoeft niet verder onderzocht. Het is precies die onzekerheid die momenteel de wetenschap aan ongeziene snelheid voortstuwt [Ter plaatste trappelen is in het geval van Covid-19 een betere omschrijving.]. Bovendien, onzekerheid is iets anders dan onwetendheid. De wetenschappers proberen vanuit kennis en kunde zo adequaat mogelijk de openstaande vragen te beantwoorden, en in het zoeken naar oplossingen meerdere opties op tafel te leggen. Dat is geen probleem, het is veeleer een voorwaarde om tot degelijk beleid te kunnen komen. [Het probleem is, dat politici niets aan die alternatieven hebben. Zij moeten kiezen en niet blijven filosoferen over één of ander probleem.]

Er bestaat ook een misverstand over de opdeling tussen politiek en wetenschap op het niveau van disciplines. Sommigen denken dat virologen enkel vanuit een enge kijk op de kenmerken van het virus aanbevelingen formuleren, dat epidemiologen enkel begaan zijn met de inperking van de verspreiding in de bevolking [Zéér zéker! Virologen zijn gevaarlijke vakidioten!]. De opdracht van de politici, daarentegen, wordt voorgesteld als het garanderen van voldoende socio-economische stabiliteit. Die misvattingen kristalliseren zich nu uit in het valse dilemma tussen virologie en economie. Alsof we moeten kiezen tussen het bestrijden van de pandemie en het redden van de economie [Inderdaad! Virologie is een academische leer, terwijl de economie over geld gaat.]. Dat is niet zo. Het succesvol overwinnen van de pandemie is wellicht onze beste kans om de socio-economische schade in te perken [Wanneer men hier in België dagelijks de hoogste corona-dodentol in de wereld opvoert, kan men moeilijk van een 'succes' spreken.]. Wanneer een team van wetenschappers een aanbeveling maakt om het virus in te dijken, is dat dus niet ingegeven vanuit één enge discipline maar vanuit transdisciplinariteit. Deze zal overigens nog toenemen bij het uitwerken van de exitstrategie, die ook door eenzelfde voortschrijdend inzicht vorm zal krijgen. [Méér of minder patiënten in intensivecare-bedden is nu niet echt een goed voorbeeld van 'voortschrijdend inzicht', maar is gewoon achter de feiten aanlopen.]

We vragen begrip voor de twijfel van de wetenschapper [Met twijfelende wetenschappers kopen wij in deze crisis helemaal niets.]. We hebben begrip voor de lastige klus die de politicus wacht. Want wetenschappelijke onzekerheid mag politieke duidelijkheid niet in de weg staan. Precies daarom verdraagt de lijn tussen politiek en wetenschap momenteel niet veel ruis. Met elk nieuw inzicht verkleint de onzekerheid en groeit de accuraatheid van het wetenschappelijk advies [LOL. Wat een woordenkramerij allemaal. Covid-19 is nog niet eens fatsoenlijk gedefinieerd als ziekte. Niemand weet wat het eigenlijk is.]. Met elke inspanning van politieke zijde om dat voortschrijdend inzicht te vatten en goed in te schatten, vergroot de kans op juiste beslissingen. Die symbiose maakt al van bij aanvang het verschil. Toen de wetenschappers op 12 maart eensgezind aan de alarmbel trokken, volgde de dagen nadien de noodzakelijke en dringende kordate politieke actie. Het maakte een wereld van verschil. [Het gijzelen van de hele Belgische bevolking is nu niet echt een geslaagd voorbeeld van 'goed bestuur'. Het is een dictatoriale maatregel die in het beste geval in een vlaag van paniek door dwaze en onwetende politici is ingesteld. De Vlaamse rectoren schijnen de ongrondwettelijke maatregelen van de politiek nog te steunen ook. Mensenrechtenschendingen zijn voor hen géén thema.]

De Jonge Academie startte eerder dit jaar met een Science Meets Parliament programma om het wederzijds vertrouwen tussen beide werelden te vergroten [Schoenmakers blijven best bij hun eigen leest. Vooral als ze ook al van hun eigen leest niet teveel kaas hebben gegeten. Hoogmoed komt altijd voor de val.]. De initiatiefnemers hadden niet verwacht dat de twee werelden elkaar zo intens zouden ontmoeten, amper enkele maanden later. Want nooit eerder hebben zoveel wetenschappers de politieke beslissingen verdedigd [Is politiek activisme op links ook al een wetenschappelijke kerntaak? De seniorenmoorden die momenteel aan de gang zijn, zijn een zéér ernstige zaak.]. Nooit eerder hebben zoveel politici de wetenschap omarmd bij het doorvoeren van moeilijke beslissingen [De Vlaamse rectoren hebben blijkbaar nog nooit gehoord van de jonge artsen - zoals bijvoorbeeld Joseph Mengele - die dankzij menselijke experimenten in het Derde Rijk een snelle wetenschappelijke carrière maakten. In verschillende Duitse concentratiekampen testten wetenschappers bijvoorbeeld hoe men mensen immuun kon maken tegen verschillende besmettelijke ziektes zoals malaria, tyfus, tuberculose, buiktyfus, geelkoorts en hepatitis. Dit deden ze door gevangenen eerst opzettelijk te besmetten en daarna hun serums op hen uit te testen.]. Zij die vandaag de ruis creëren op de lijn tussen wetenschap en politiek, beseffen onvoldoende dat precies het wederzijds vertrouwen de toekomst en de welvaart van ons land zal bepalen. We moeten de nexus tussen politiek en wetenschap koesteren en versterken. Voor goede oplossingen vandaag, en nog een mooiere toekomst morgen.[Bla, Bla, Bla... Een zéér zwak stuk van de Vlaams rectoren. Alleen maar opinie, géén enkel argument. Een beetje typerend voor de malaise in het Vlaamse universitaire wereldje.]

De rectoren Luc De Schepper (Universiteit Hasselt), Caroline Pauwels (Vrije Universiteit Brussel), Luc Sels (KU Leuven), Rik Van de Walle (Universiteit Gent), Herman Van Goethem (Universiteit Antwerpen), en de co-voorzitters van de Jonge Academie Vincent Ginis (Vrije Universiteit Brussel) en Sylvia Wenmackers (KU Leuven).

Hippocrates in de hel

Je zou willen, dat de artsen in de vernietigingskampen tweederangs artsen waren. Je zou willen, dat het mislukkelingen waren, niet erg pientere lieden die, beïnvloed door de ideologie van het Nationaalsocialisme, geprofiteerd hebben de afzondering van de kampen om uitvindertje te spelen: ze hadden hun orders, ze mochten hun gang gaan, in casu rechtstreeks experimenteren op mensen en stappen overslaan, en daarmee het medisch protocol schenden. Dat protocol was weliswaar niet zo gedetailleerd uitgestippeld als tegenwoordig, maar het bestond. En de noodzaak van vrijwillige instemming was een cruciaal punt.

Vandaag de dag moeten alle experimenten allereerst worden uitgevoerd op weefsel, dan op kleine dieren en vervolgens op grote, en daarna pas op een zeer uitgebreide steekproef van gezonde personen, en ten slotte in een dubbelblindproef op zieken, opdat arts noch patiënt door het placebo-effect kan worden beïnvloed. Heel dat protocol kost tijd, ontzaglijk veel tijd: tussen het eerste idee van de onderzoeker en het eindresultaat liggen soms decennia. Dus in tijden van oorlog, wanneer manschappen massaal bezwijken, wanneer vliegeniers die in zee vallen omkomen van de kou, kan die tijd overbodig lijken. Dat is echter niet zo, en alle medici schikken zich daarin. Of zouden dat toch moeten.

Het algemene, simplistische standpunt is dat de Nazi-artsen van het kwaad voornamelijk knoeiers zijn geweest, ten prooi gevallen aan hun krankzinnige tijdvak, zo nietszeggend dat ze kwaadaardig werden. De slimmere of begaafdere onder hen worden gekken genoemd: 'Mengele als geesteszieke'. Toch hebben de meesten van deze 'artsen' aan de grote universiteiten van het toenmalige Duitsland gestudeerd, vermaard om tal van disciplines waaronder de geneeskunde en de virologie.

Winston Churchill zei in 1910:

Our theory, which we have often put forward, is that experts ought to be on tap and not on top. We have had during our career a long and intimate knowledge of experts, most interesting men in their own speciality to which they have devoted themselves with great industry and zeal. But outside this special knowledge they are generally as foolish and ignorant as any person one could pick up in the street, with no broad knowledge of society or the general principles of legislation. 

Onze theorie, die we vaak naar voren hebben gebracht, is dat experts altijd beschikbaar moeten zijn, maar nooit mogen beslissen. We hebben tijdens onze carrière een lange en intieme kennis gehad van experts, vaak zeer interessante mannen in hun eigen specialiteit waaraan ze zich met grote inspanning en ijver hebben gewijd. Maar buiten deze speciale kennis zijn ze over het algemeen net zo dwaas en onwetend als elke andere persoon die men zo van straat zou kunnen oppikken, zonder brede kennis van de samenleving of de algemene principes van wetgeving.

Het is net daarom dat virologen zo een groot gevaar zijn voor onze democratie!

Ramp met slavenschip: "De Leusden vergaat!"

"De wanhoop is groot onder de bemanning, maar nog groter onder de opgesloten Afrikanen die inmiddels gemerkt hebben dat er iets grondig mis gaat. Ze duwen en bonken tegen de luiken van het ruim en schreeuwen om gered te worden. De bemanning is buiten zinnen van angst. Niet alleen om te verdrinken, maar vooral om overmeesterd te worden door de gevangen Afrikanen als het ze lukt aan dek te komen. Dan nemen de scheepslieden bij hun volle verstand een onherroepelijk besluit. Dat is om ‘de luijken te besorgen om te beletten dat de slaaven niet op koomen soude om haer te vermoorden.’ Ofwel: de luiken te vergrendelen om te voorkomen dat de Afrikanen hen zullen vermoorden."

"Het schip begint gevaarlijk te kapseizen. De scheepslui hebben met alle reddingspogingen het schip alleen maar meer beschadigd. Ze maken een boot en een sloep klaar om het zinkende schip te verlaten. Het enige dat ze meenemen is wat kleding en een kistje met goud dat bestemd is voor de West-Indische Compagnie. Terwijl ze wegvaren, zinkt de Leusden met de opgesloten 664 Afrikanen naar de diepte. Die dag, 1 januari 1738, zal de geschiedenis ingaan als de grootste scheepsramp van Atlantische slavenhandel."