BREAKING NEWS

News Ticker --- 31-12-2022 SEDE VACANTE 31 DECEMBER 2022 --- Einde berichten ---

maandag 1 februari 2021

Een getuigenis van eerstejaarsstudent Felix Coens, de zoon van...

Aan de universiteiten en hogescholen loopt de eerste examenperiode stilaan op zijn einde. De strenge coronamaatregelen beginnen intussen bij veel studenten door te wegen. "Ik voel mij een nummer in een universiteit, waar niemand weet van mijn bestaan en waar het niemand zou opvallen moest ik er nu wel of niet zijn", schrijft de 18-jarige Felix Coens die Bestuurskunde aan de UGent [!] studeert. Hij is zoon van CD&V-voorzitter Joachim Coens, maar schrijft deze tekst [Maandag 25 januari 2021] in eigen naam.

In normale omstandigheden eindigde ik nu vrijdag mijn laatste examen en vertrok ik op skireis. Om te skiën, maar vooral te après-skiën met vrienden. Nog nooit gedaan, maar wat keek ik ernaar uit om de buitenlandse pilsen naar binnen te trekken. Dit jaar gaat dit niet door, net zoals er nog veel dingen wegvielen. Ik miste de mooiste momenten van mijn laatste jaar humaniora. Mijn 100 dagen, mijn schoolreis naar Parijs, mijn septemberreis… Toch heb ik het gevoel dat ik niet mag klagen. Ik zit niet in die positie. Ik heb een goede thuis, met mensen die om me geven, het kan erger en het duurt maar even, ik moet gewoon op mijn tanden bijten.

Ik was optimistisch en dacht dat het over zou gaan. Dat als we dit allemaal samen volhouden, het dan in orde zou komen [Dat is de jeugdige naïviteit.]. Maar ik weet oprecht niet hoe lang ik dit nog volhoud. Ik voel me een "nope", ik loop rond in mijn studentenstad en ik ken er niemand, leg mijn examen af en ken geen enkele studiegenoot, zit op mijn kot en ken amper mijn kotgenoten… [Onvoorstelbaar!] Ik voel mij een nummer in een universiteit, waar niemand weet van mijn bestaan en waar het niemand zou opvallen moest ik er nu wel of niet zijn.

Ik zit elke dag te blokken, maar heb niets om naartoe te leven. Een lesvrije week die ik moet doorbrengen met mijn enige knuffelcontact, dat ik niet beu mag worden, want ik mag niet zomaar wisselen [Het zat er al aan te komen, maar de huidige generatie universiteitsstudenten is helemaal dood gepamperd door hun ouders. Ze zijn totaal passief. Er gaat geen enkel initiatief van uit. De niet-universitaire studenten zijn dan toch een stuk assertiever.]. Ik leef de maatregelen na, ik weet waarvoor ik het doe, voor mijn grootvader die een risicopersoon is, voor mijn grootmoeder, maar vooral voor versoepelingen [Men moet op een slimme manier de regels volgen. Doen wat zinvol is en niet doen wat niet zinvol is.]. De regels naleven lukt me, ik kan wel eventjes alleen doorbrengen, maar ik heb angst.

Angst dat ik hier niet weg uit raak, dat ik in dit isolement vast kom te zitten. Dat wanneer er versoepelingen komen [Ha, men is bang voor ‘versoepelingen’!!! "De overheid moet mij zeggen wat ik moet doen en laten".], ik mijn vriendengroep bij elkaar moet rapen, dat ik moet kiezen met wie ik mijn bubbel ga uitbreiden. Angst dat ik geen nieuwe mensen ga leren kennen. Angst dat de studenten in de aula me onbekend blijven. Ik heb vrienden al een jaar niet meer gezien, hen amper gehoord, en heb het gevoel dat ik ze aan het verliezen ben.

Er was iets om naar te streven, “flatten the curve” zeiden ze [Dat is trouwens geen enkele keer gelukt], een zomervakantie, een perspectief. Een gevoel dat het wel goed komt. Dat gevoel is compleet weg. We zijn nog in de lockdown van de tweede golf en de derde zit er al aan te komen. De vaccinaties vertragen continu en niemand kan mij zeggen wanneer dit ophoudt [Vraag eens aan ‘pa’.].

We zitten allemaal met een rotgevoel, we hebben de gewoonte om dat op te kroppen. Sociale media dwingen ons elke dag om de beste versie van onszelf te zijn [Faken is onze eerste natuur daar op de a-sociale media.]. Een versie die niet realistisch is [Trek daar dan de logische conclusie uit.]. We praten daar niet over, dat is niet hoe we zijn, we reageren het af op anderen. Mensen worden zot en iedereen begint met de vinger te wijzen naar elkaar. Alles is wel iemand zijn schuld en op een of andere manier slagen we er niet in om echt te beseffen dat het voor niemand gemakkelijk is en dat we hier gewoon samen inzitten. [The Lord of the Flies is realistischer.]

We viseren iedereen: politici, experts, jongeren, etnische groepen… [!] We willen een schuldige aanduiden, een zondebok [The Lord of the Flies!!!]. We hebben het gevoel dat we allemaal verwaarloosd worden en reageren dat af op elkaar. De maatregelen houden niet genoeg rekening met iedereen. Beleidsmakers zijn schandalige mensen zonder hart. Alsof iemand anders het zoveel beter zou doen. [Waarschijnlijk wél!]

Bron: vrtNWS

Geen opmerkingen:

S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia

S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia

We Stand In Support of Padre Stefano Manelli

We Stand In Support of Padre Stefano Manelli

Paus Benedictus XVI

Paus Benedictus XVI

Een meditatie over het Heilig Misoffer

2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus

2 Timoteüs 2:3  Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------