15 februari 1944 - Met het massale en vernietigende bombardement op de Abdij van Montecassino, een prominent symbool van de Christelijke beschaving, bakermat van het Westerse kloosterleven en één van de meest historische gebouwen van Europa, tonen de Anglo-Amerikaanse geallieerden hun ware gelaat en intenties... Op het moment van het bombardement was de Abdij niet bezet door Duitse troepen. Toch zou de Abdij van Montecassino het zwaarst gebombardeerde gebouw uit de Tweede Wereldoorlog worden. In twee aanvalsgolven gooiden 254 bommenwerpers van de 12de en 15e luchtvloot 570 ton bommen op het gebouw. In de kelders van het gebouw hadden de monniken en 800 burgers een toevlucht gezocht; 250 van hen vonden de dood. De ruïnes werden op 15 maart opnieuw gebombardeerd. In de definitieve aanval op de Duitse stellingen werd de hoofdrol gespeeld door het Poolse 2e Korps van generaal Władysław Anders. Van deze Poolse soldaten sneuvelden er ongeveer 4.000. De dood ingejaagd door hun Anglo-Amerikaanse 'vrienden'.
Vrijmetselaar en Generaal Sir Harold Alexander of the British Army gaf - met medeweten van logebroeder Winston Churchill - het bevel tot het bombardement. Harold Rupert Leofric George, graaf Alexander van Tunis (Londen, 10 december 1891 – Slough, 16 juni 1969) was een Brits officier en veldmaarschalk van Brits-Ierse afkomst die zowel in de Eerste Wereldoorlog als de Tweede Wereldoorlog diende. Na de oorlog werd hij rijkelijk beloond voor zijn 'diensten' en was hij o.a. tussen 1946 en 1952 Gouverneur-generaal van Canada en de eerste Lord-lieutenant of Greater London in 1965. Alexander was een lid van de Grand Lodge of England en deed aldaar dienst als Grand Steward en als Warden.
De naoorlogse wederopbouw van de Abdij van Montecassino duurde méér dan een decennium. Na 15 eeuwen blijft de Abdij van Montecassino de oorsprong van het Westerse kloosterleven:
maandag 15 februari 2021
15 februari 1944 - Vrijmetselaar en generaal Harold Alexander of the British Army geeft het bevel tot de barbaarse aanval op de Abdij van Montecassino in Lazio
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
1 opmerking:
De bombardering van de abdij Monte Cassino, lang tevoren en breed publiekelijk als niet door de duitsers bezet en gebruikt (de duitsers hielden een afstand van tenminste 300(driehonderd) meter van de buitenmuren der abdij) was eenvoudig: barbaars.
Geînspireerd door blinde woede op het hangenblijven van de geallieerde troepen in Middenitaliê bij Anzio en voor de Gustavlinie.
Totale frustratie bij de luchtmacht (Eisenhower had reeds de luchtmachtoperaties in Zuiditaliê en Siciliê laten analyseren en kende het eefect van kleine doeltreffende bombarderingen op treinkruispunten- drie maanden later gerealiseerd in Normandiê).
Blinde woede-haat -frustratie van de vrijmetselaars (inclusief Roosevelt met een belachelijk excuusproject achteraf).
Dé grote held was de oostenrijkse officier Julius: Schlegel:https://de.wikipedia.org/wiki/Julius_Schlegel_(Offizier)
Op eigen initiatief en onder riskeren van een militair straftribunaal (helemaal anders dan de lafhartige broekschijters der bastaardkerk) liet hij met toelating van de abt 70 000 boekdelen, 1300 handschriften (Cicero, Vergilius, Seneca, Horatius, Ovidius), schilderijen (Leonardo da Vinci, Tintoretto, Brueghel de oudere enz.), kunst- en zilversmeedwerk, de bouwplannen van de abdij, de relikwieên van de Hl. Benedictus van Nursia enz. in deels speciaal gemaakte kisten pakken en met 120 camionladingen naar Rome in de Engelsburcht brengen.
Weinige ontbrekende stukken werden nadien in kunstdepot in de zoutmijn Altaussee teruggevonden.
Schlegel werd achteraf door venijnige vrijmetselaars en antikatholieken nog met de ezelstamp bedreigd.
De benedictijnen waren en zijn hem steeds dankbaar gewezen.
Reeds bij het aftransport kreeg hij een oorkonde als "militairtribuun" (! ;-) LOL).
Bij zijn begrafenis op 14 augustus 1958 luidden overal ter wereld de klokken van alle benedictijnenabdijen:
"...niet alleen door zijn dappere inzet zonder dewelke de moederabdij van alle benedictijnen onherroepelijke schade zou zijn ontstaan (weeropgebouwd naar de plannen, door Schlegel gered, heringewijd door Paulus VI en geestelijk gecastreerd door neppaus Bergoglio NVDR), maar ook en vooral wegens het door U getoonde grote teken, dat een dappere man in zware tijd en omstandigheden kan zetten".
Exemplum illustre.
Het totale tegendeel van Bart de Wever en Jan Hesp, om van de andere prutsers zowiezo te zwijgen.
Praemia pro validis.
Een reactie posten