Gouverneur/Ambtenaar Cathy Berx gaat haar boekje te buiten

Raf Geenens (ethicus), Stefan Rummens (politiek filosoof) en Stefan Sottiaux (grondwetspecialist) van de KULeuven schreven in hun weekend-opiniestuk op vrtNWS, dat de overheid haar boekje te buiten gaat met de maatregelen in de provincie Antwerpen. "De lichtzinnigheid waarmee zware en onvoorspelbare maatregelen worden genomen, de disproportionaliteit van sommige beslissingen en het gebrek aan respect voor de rechtsstaat zijn wel degelijk problematisch", klinkt het scherp. Berx reageert nu en stelt dat drastisch ingrijpen de beste manier is om de economische en maatschappelijke schade op langere termijn te beperken.

Lees hier de volledige tekst van de Antwerpse gouverneur Cathy Berx [met commentaar]:

Geachte heren Geenens, Rummens en Sottiaux,

Met heel veel belangstelling las ik jullie opinie: "De ondraaglijke lichtheid van het coronabeleid". In een democratische rechtstaat komt het -gelukkig- de bevoegde rechter toe om finaal te oordelen [Hetgeen ook zal gebeuren!]. De argumentatie van bestuurlijke overheden is dan ook steeds erg voorlopig en voorwaardelijk. Mijns inziens hebben ze wel de blijvende plicht om naar best vermogen te antwoorden op de kritische argumenten en standpunten die worden ingenomen [Fundamenteel in een rechtstaat is, dat de uitvoerende macht en de ambtenaren niet de bevoegdheid hebben om nieuwe wetten te maken. Het maken van nieuwe wetten ligt bij de wetgevende macht. De uitvoerende macht kan alleen maar bestaande wetten uitvoeren. Vandaar dat vele maatregelen onwettig en zelfs ongrondwettelijk zijn.].

1.      De inzet van het coronabeleid

Het uitgangspunt van elk crisisbeheer is een zo goed mogelijke heldere beeldvorming op basis van gevalideerde data [De 'data' zijn niet gevalideerd. Men heeft 'data' maar weet niet wat die data betekenen. Men vaart dus blind.] en een opdracht om de maatschappelijke impact van een crisis [De impact van de 'crisis' wordt kunstmatig door de overheid gegenereerd door hun domme maatregelen en initieel door het gebrek aan ziekenhuisbedden op de intensieve zorg. Een tekort dat ook weer een gevolg is van ondoordachte beslissingen van diezelfde overheid in het verleden. Met andere woorden, de overheid heeft deze crisis zélf gecreëerd en maakt ze erger met haar ondoordachte en steeds maar veranderende maatregelen.] in tijd en ruimte zoveel mogelijk te beperken met als finaal doel: zo snel als mogelijk terugkeren naar de ‘normale situatie’. Voor de eerder klassieke noodsituaties: ontploffingen, treinontsporingen, overstromingen… is dat behoorlijk helder, want grijp- en zichtbaar. Voor een buitengewoon grillig, onzichtbaar en niet te grijpen virus dat elke zwakte in de ‘defensie’ vindt en gebruikt (al wil ik me er voor hoeden om het enige ‘wil’ toe te schrijven), is dat veel moeilijker [Dit is een veronderstelling die niet op feiten is gebaseerd. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat het 'onbekende' Covid-19 besmettelijker of gevaarlijker zou zijn dan de bekende corona-virussen. In feite zou de overheid intussen wel mogen weten, dat Covid-19 niet gevaarlijker is dan de andere corona-virussen. Maar, indien de overheid het verkiest om haar oor te luisteren te leggen bij steeds dezelfde virologen-alarmisten creëert ze haar eigen self-fulfilling prophecy.].

Het virus vindt kennelijk moeiteloos de zwakke schakels in de ‘defensie’ [Het is totale nonsens om een virus proberen tegen te houden. Dat is nog nooit gelukt. Voorbeeld: het griepvirus dat elk jaar terugkeert - zelfs mét vaccin - is ook niet tegen te houden!] en de verspreiding ervan kan een vernietigende impact [Die 'vernietigende impact' is nergens aangetoond.] hebben op het leven en de gezondheid van de hele bevolking en op de organisatie van de gezondheidszorg. De overheden die deze pandemie moeten bestrijden kunnen niet anders dan hiermee rekening houden [De overheden hebben er zelf voor gekozen om deze pandemie te bestrijden, ook al zijn ze daar onvoldoende toe uitgerust en ontbreekt het politici en ambtenaren aan de nodige kennis.]. Uiteraard moeten zij het proportionaliteitsbeginsel eerbiedigen [Dat blijkt echter niet uit de daden van de overheid. Hun maatregelen zijn disproportioneel!]. Ze mogen geen te verregaande maatregelen nemen [De maatregelen gaan véél te ver en zijn zelfs contraproductief!], maar evenmin maatregelen die niet ver genoeg gaan, die onvoldoende effectief zijn omdat ze te vaag zijn of omdat ze al te voluntaristisch erop rekenen dat alle burgers steeds in staat en bereid zijn zelf de gevaren in te schatten en er hun gedrag op af te stemmen [Iedereen heeft het recht om zijn leven te leiden zoals hij of zij wil. Mensen hebben het recht om ziek te worden of is ziekte nu ook al gecriminaliseerd?].  

Als we het sociaal leven nú, voor een zo kort mogelijke termijn (4 weken) [We zijn al 5 maanden bezig!], heel drastisch reorganiseren en ons daar met zijn allen aan houden, is de kans het grootst dat we -dankzij de inspanningen van eenieder- het aantal besmettingen [Wat betekenen die besmettingen? De meeste mensen worden niet ziek!] zo drastisch kunnen terugdringen dat de gewenste microchirurgische aanpak mogelijk wordt. Zo kunnen we ook de economische en maatschappelijke impact van volgende uitbraken, -over een langere tijd bekeken- maximaal beperken [De politici hebben de economie al verpest!].

Overigens, en ik blijf het herhalen: ik doe een oproep aan eenieder om creatief te zijn in het verslaan van het virus [Een virus 'versla' je niet!], en niet in het omzeilen van de maatregelen. Even prangend is de oproep: interpreteer ze ook niet strenger om onze economie maximaal te sparen.

Zoals inmiddels genoegzaam bekend hebben we helaas veel te lang op die noodzakelijke fijnmazige informatie moeten wachten om deze golf voor te zijn [Is alleen maar de schuld van een incompetente overheid.] door met zogenoemde microchirurgische ingrepen te werken. Die werkwijze zou zonder twijfel hebben geleid tot een veel minder complexe afwegingen en bijgevolg ook ingrijpende maatregelen. Tot 24 resp. 26 juli ontbraken de middelen daartoe. In elk geval, van een opbod van maatregelen is geenszins sprake. Allen die betrokken zijn bij het crisisbeheer in Antwerpen hadden niets liever gehad dan dat we tijdig en microchirurgisch hadden kunnen ingrijpen en nooit een toevlucht hadden moeten nemen tot brede en strenge maatregelen. Het lijkt me een sinistere gedachte dat we daar ook maar het geringste genoegen in zouden scheppen [Ik vrees dat dit echter wél zo is. Mensen zijn nu eenmaal belust op macht, en politici al helemaal.]. Bovendien houden we elke dag opnieuw crisisoverleg op de effecten van en door de maatregelen grondig te evalueren en zo nodig onderbouwd bij te sturen.

2.      Mondneusmaskers

De keuze voor een veralgemeende mondneusmaskerplicht, intensief sporten uitgezonderd, is geen ‘gemakkelijkheidsoplossing’. De collega’s weten dat een politieverordening -net als elke strafbepaling- duidelijk moet zijn en zo weinig mogelijk ruimte voor interpretatie moet laten. Mensen moeten kunnen voorspellen of en wanneer een overtreding van de norm dreigt. Bovendien mag die overtreding niet afhangen van subjectieve interpretaties, want dat tast de voorspelbaarheid aan. Om die reden is het problematisch om ‘drukke zone’ op te nemen in het besluit. ‘Druk’ is relatief. Wat voor de ene druk is, is dat niet (per se) voor de andere. Waar het vandaag erg rustig is, kan het morgen druk zijn en omgekeerd. ‘Druk’ hangt af van tijd en ruimte [Men had er ook voor kunnen kiezen om een vrij zinloze 'veralgemeende mondneusmaskerplicht' niet in te voeren, zoals bijvoorbeeld in Nederland, dat toch betere resultaten kan voorleggen dan België.]. Bovendien is het niet aangewezen dat mensen het mondneusmasker te vaak aanraken [Dit is een absurde claim. Het aanraken van het verplichte masker verhoogt net de kans op besmetting.]. Met een regeling die het dragen ervan afhankelijk maakt van de drukte of zelfs de a priori afbakening van plaatsen of momenten waarop het verplicht moet worden gedragen, kan dat niet gewaarborgd worden.

Ik geef me er scherp rekenschap van dat het heel makkelijk is om de veralgemeende mondneusmaskerplicht met gerichte voorbeelden belachelijk te maken [Neen, Berx gaat gewoon voorbij aan het feit dat mondmaskers niet werken en dat ze zelfs averechts werken.]. Denk maar aan ‘de eenzame fietser tegen de wind’, of de m/v die om 6 uur ’s ochtend  alleen op straat de hond uitlaat. Ik beken: we zijn er nog niet in geslaagd om de perfect heldere maatregel te schrijven die de beoogde doelstelling perfect verzoent met het dichthouden van mogelijk ‘achterpoortjes’. En dus koos ik voor deze formulering [Enkele paragrafen hoger beweert Berx echter, dat de maatregelen helder zijn zodanig dat enkele overijverige politiemensen snel en zonder veel protest hun boetes kunnen uitschrijven.].

Overigens, de auteurs bevestigen dat nadrukkelijk zelf: regels moeten stabiel en kenbaar zijn, zodat mensen hun gedrag erop kunnen afstemmen [De regels zijn zo wispelturig als een windhaan].

Mutatis mutandis: verkeerslichten dienen om het verkeer te regelen om ongevallen te vermijden. Welnu, ook wanneer de straten leeg zijn en er geen tegenliggers zijn, moet iedereen de verkeersregels blijven respecteren. [Verkeer is een objectief gegeven, een vermeend killer-virus is dat niet!]

Vanzelfsprekend klopt het dat mondneusmaskers een ferme hypotheek leggen op de normale sociale omgang tussen mensen. Met dit argument zouden mondneusmaskers overal verboden moeten zijn [Fout! Wie zich wil opsluiten en mondmaskers wil opzetten, mag dat rustig doen, maar verplicht die idiotie niet! Berx is hier duidelijk intellectueel oneerlijk!].

Tot slot, en eveneens zoals het geldt voor elke politieverordening en strafbepaling –en dit niettegenstaande de ‘no mercy’-boodschap: achter elke strafbepaling schuilt een handhavingskader met prioriteiten, gebaseerd op de ernst van de inbreuk, de finaliteit van de maatregelen, de beschermde belangen en een grondige risicoafweging. [Virologen kunnen die afweging zelfs niet maken, maar de eerste de beste agent zou dal wél kunnen? Belachelijk!]

Om het extreme voorbeeld te geven: iemand die alleen, of met zijn gezin, wandelt in een bos op een moment dat er in de wijde omtrek niemand te bespeuren valt, zal niet worden gesanctioneerd. Het zou een hoogst onoordeelkundige inzet zijn van de schaarse handhavingscapaciteit. Helaas is dat nagenoeg niet in rechtsregels te vatten [Berx roept hier op om haar eigen regelgeving te omzeilen!].

3.      De avondklok

Art. 8 van het besluit van 23 maart 2020 houdende dringende maatregelen om de verspreiding van het corona-covid-19 virus te beperken luidde als volgt: "De personen zijn ertoe gehouden thuis te blijven. Het is verboden om zich op de openbare weg en in openbare plaatsen te bevinden, behalve in geval van noodzakelijkheid en omwille van dringende redenen." Bij besluit werd toen als het ware een ‘dag –en nachtklok’ ingevoerd. Toen werd, in combinatie met een verbod op samenscholingen, het gebruik van de publieke ruimte nog veel sterker beperkt, onder meer om samenkomsten te vermijden. Bij mijn weten is die bepaling destijds niet aangevochten. [Berx vergist zich. De media smoorden toen elke kritiek in de kiem!]

Opgemerkt wordt ook dat de avondklok disproportioneel is. Het verbod op samenscholingen op zich zou moeten volstaan.

Helaas is uit de feiten gebleken dat een samenscholingsverbod op zich niet volstond om avondlijke feesten en bijeenkomsten te voorkomen [Dit is typisch de Belgische ziekte. Men bedenkt allerlei wetten, maar de overheid handhaaft niet. Omdat de wetten dan niet opgevolgd worden, bedenkt de overheid weer strengere wetten die ook weer niet gehandhaafd worden. Bepaalde sukkels die dan toevallig wél gepakt worden, zijn de klos. Opnieuw, hier faalt de overheid die niet wil of kan handhaven!]. Het zijn uitgerekend dergelijke feesten en bijeenkomsten die het grootste risico inhouden op de verdere verspreiding van het virus. Hoe later de avond, hoe rijkelijker de alcohol vloeit, hoe gezelliger het wordt, hoe kleiner de alertheid, hoe moeilijker het wordt om de noodzakelijke fysieke afstand te allen tijde te bewaren, hoe kleiner ook de kans dat bijvoorbeeld de noodzakelijke handhygiëne gerespecteerd wordt en er wel eens gekust en geknuffeld wordt [Neen, dat is verboden!].

Dat alles is al zeker zo wanneer meer mensen samenkomen en iedereen luider moet praten om nog verstaanbaar te zijn. Welnu, spreken (a fortiori luid spreken), zingen en fysiek contact vergroten het transmissierisico aanzienlijk [Dus vanaf nu mogen we niet meer spreken, zingen of fysiek contact hebben? Ik denk dat het tijd wordt voor een psychiater!].

Er is nog een reden waarom de regel proportioneel is. Uit de cijfers blijkt dat de meeste besmettingen zich voordoen onder de 20 tot 40-jarigen [die bijna nooit ziek worden!]. Uitgerekend de groep die vooral ’s avonds en ’s nachts gebruik maakt van de openbare ruimte, niet zelden om te feesten. Welnu door het gebruik ervan op het meest risicovolle moment te beperken, kunnen we net vermijden dat het gebruik van de openbare ruimte gedurende de hele dag opnieuw aan banden moet worden gelegd [Ronduit belachelijk argument.].

Hoewel we dat vorige week nog niet konden weten, het zal allicht geen toeval zijn dat deze maatregel ook elders met dezelfde argumentatie wordt ingevoerd [Tijd voor een glazen bol!].

4.      Plotse ommekeer in het beleid?

Op 11 maart kwalificeerde de WHO het SARS-CoV-2-virus als een pandemie [Elk griep-virus is een pandemie!]. Op 13 maart kondigde de minister van Binnenlandse Zaken de nationale fase af. Bij elke aankondiging van nieuwe maatregelen en in het bijzonder bij de geleidelijke versoepeling ervan, benadrukte de premier dat ze steeds konden worden teruggeschroefd wanneer de pandemie weer aan kracht wint en een aantal alarmsignalen afgaan: de stijging van het reproductiegetal [Irrelevant!], toename van het aantal besmettingen [Hoe méér men test, hoe méér vastgestelde 'besmettingen'. Maar, mensen worden niet erg vaak ziek!], toename van het aantal ziekenhuisopnames [Die nemen dus amper toe!], enz.

Ook bij de toelatingen voor evenementen en activiteiten is steeds benadrukt dat ze voorlopig en voorwaardelijk zijn, want afhangen van de epidemiologische context. Dit betekent dat iedereen wist of behoorde te weten dat plannen maken in deze zeer onzekere tijd, steeds ook het risico inhoudt dat plannen zelfs last minute moeten worden bijgestuurd. Dat is inderdaad uiterst vervelend en frustererend. In het bijzonder voor allen die deze mooie plannen maakten en ernaar snakten om werk te tonen en te delen. [Politici en ambtenaren voelen de gevolgen van de absurde maatregelen natuurlijk niet in hun portemonnee. Dat verklaart hun lichtzinnigheid.]

Opnieuw: als nu kordaat ingrijpen ertoe bijdraagt dat het aantal besmettingen tot een zo laag niveau kan worden teruggebracht dat snel en microchirurgisch ingrijpen, met name door zeer goede opvolging van thuisisolatie en quarantaine evenals strikt brononderzoek, echt mogelijk wordt, dan biedt deze aanpak de grootste garantie op een snellere en meer duurzame terugkeer naar een weliswaar ‘nieuw’ normaal [Hoe méér men test, hoe méér vastgestelde 'besmettingen. De PCR-test maakt echter géén onderscheid tussen 'levend' en 'dood' virus. Mensen die positief testen zijn misschien al genezen. De PCR-test leert ons dus helemaal niets. Mensen weten zélf het best wanneer ze ziek zijn. Dat preventieve testen, heeft dus geen enkele waarde. Een killer-virus dat zo gevaarlijk is - zodanig dat iedereen getest moet worden om te weten of ze wel ziek zijn - klinkt weinig overtuigend!]. We zullen met z'n allen veel verbeelding nodig hebben om dat ‘nieuwe normaal’ zo vorm te geven dat de belangen van onze aller gezondheid en het gezondheidssysteem goed in evenwicht zijn met alle andere maatschappelijke, sociale, culturele en economische belangen [Ik dacht dat we zo spoedig mogelijk teruggingen naar het 'oude normaal'??? Politici en ambtenaren kunnen niet logisch denken en niet helder formuleren. Ze moeten teveel nadenken zodanig dat hun leugens consistent zouden blijven. Met tegenstrijdige verklaringen val je natuurlijk zo door de mand.]. Dat evenwicht en de bijhorende maatregelen zullen allicht variëren al naargelang het virus sluimert dan wel meer virulent de kop opsteekt. Al wordt en blijft de belangrijkste opdracht: alert blijven en snel reageren bij elke nieuwe uitbraak. Precies, gericht en op tijd, zodat rechten en vrijheden zo weinig mogelijk moeten worden ingeperkt [Weinig geloofwaardig! Berx toont aan dat ze de basisprincipes van het recht niet heeft begrepen.].

5.      Communicatie

Last but not least: de auteurs hebben overschot van gelijk dat we heel sterk zullen moeten blijven inzetten op heldere en duidelijke communicatie en antwoorden moeten blijven geven op de vele vragen die gesteld zijn en nog gesteld zullen worden. Die opdracht nemen we zeer ernstig. [Ook deze communicatie is alles behalve duidelijk.]

Aangezien gouverneur/ambtenaar Cathy Berx uitgaat van een killer-virus, kan je haar emotionele - doch weinig rationele - gedachtegang proberen te begrijpen. Echter, Berx kan de noodzaak van mondmaskers-die-niet-werken en een avondklok-die-totaal-zinloos-is niet onderbouwen.

Waarom kunnen mensen overdag wél op een terras zitten zonder mondmasker en 's nachts blijkbaar niet? Indien het toch allemaal zo ernstig is, wat doen al die samentroepende mensen dan aan de kust en op de dijk in Oostende? Ontruim die kustzone vandaag nog!

Zoals altijd zijn onze politici en ambtenaren goed in bricolage. Echter, van een consistent beleid is géén sprake. De grondrechten van de mensen worden miskend, mensenrechten worden geschonden, maatregelen zijn onwettig en ongrondwettelijk en de dames en heren politici en ambtenaren hebben het met hun bekrompen tunnelvisie niet eens in de gaten! Dit is incompetentie! Alles wat men fout kon doen, heeft men fout gedaan! Stop nu met dat stomme getest en behandel zieke mensen op de normale manier!

Zoals eerder al gezegd, zal het fake killer-virus ons niet ombrengen, maar wel de economische catastrofe die volgt. Wat zijn onze politici en ambtenaren toch goed in het ingooien van hun eigen ruiten!

Cathy Berx veegt haar voeten aan de Grondwet en zou beter opstappen!