Matteüs 4:1 Toen werd Jezus door de Geest naar de woestijn geleid, om door de duivel te worden bekoord.
Hieruit blijkt toch klip en klaar, dat God ons in de bekoring leidt!
Maar, volgens de Nederlandse en Vlaamse bastaardbisschoppen leidt God ons niet in bekoring.
Want volgens deze valsemunters is de vertaling 'en leid ons niet in bekoring' vals!
Toch lezen we hier klip en klaar in het Evangelie, dat God Christus én ons naar de woestijn leidt, om daar door de duivel te worden bekoord.
God zélf bekoort ons niet, maar Hij leidt ons wel in de bekoring om ons op de proef te stellen!
De nieuwe vertaling van het 'Onze Vader' is daarom ketters en blasfemisch!
9 opmerkingen:
Als God ons toch in de bekoring leidt, waarom moeten wij dan bidden dat Hij het niet doet?? Hij doet toch zijn gedacht.
@ Vorige Anoniem,
God accepteert het bestaan van het Kwaad in de wereld omdat de mens pas iets heeft aan zijn vrije wil als hij er ook iets mee te kiezen heeft. Het Kwaad bestaat dus zodat de mens een keuze kan maken ertegen.
De wereld ligt nu trouwens onder Gods vloek (Genesis 3:17) vanwege de rebellie van de mens tegen Gods Woord. Deze “dienstbaarheid der verderfenis”, terwijl de “ganse schepping in al haar delen zucht en in barensnood is” (Rom. 8:21-22), is universeel en het betreft alle mannen, vrouwen en kinderen, in alle tijden. Maar God schiep de wereld niet in deze toestand, en op een dag zal Hij ook alles herstellen. Over die dag staat geschreven: “Elke traan wist Hij weg uit hun ogen; En nooit zal de dood er meer zijn, Geen rouw, geen geween en geen smart; Want het vroegere is voorbij!” (Openbaring 21:4).
@ De hardleersen onder ons,
Wij moeten regelmatig bidden en God vragen opdat Hij ons niet in bekoring zal leiden, want het is God alleen die kan voorkomen, dat wij voor de bekoring vallen.
Christus heeft ons het 'Onze Vader' gegeven. De waarom-vraag is steeds een moeilijke vraag. Maar, Christus geeft ons de opdracht om te bidden en te vragen dat we niet in bekoring worden geleid.
Mat 26:41 Waakt en bidt, dat gij niet in bekoring komt. De geest is gewillig, maar het vlees is zwak.
Dit is waarom...
Ik versta er niks van. God wil ons op de proef stellen en leidt ons daarom in bekoring. We moeten wel bidden dat Hij ons niet in bekoring leidt, maar dan kan Hij ons niet op de proef stellen. Tenzij Hij ons bidden niet verhoort. Maar dan heeft bidden geen zin. Uw uitleg hangt toch met haken en ogen aan elkaar. Kunt ge het niet duidelijker uitleggen, zodat ik het wel versta?
Julia
@ Julia,
Het is nochtans niet zo moeilijk.
God wil dat de mensen Hem gehoorzaam zijn. Daartoe is een diep geloof noodzakelijk.
Wanneer alles goed gaat in het leven, is het makkelijk om gelovig te zijn. Al toont de praktijk ook aan dat vooral rijke mensen die een makkelijk leven hebben, ongelovig zijn. Rijken gaan daarom meestal verloren. Armen maken daarom een grotere kans om in de hemel te komen.
Echter, het kan ook zijn dat een rijk en gelovig iemand arm wordt en daarom van zijn geloof afvalt. Een arm gelovig iemand kan van zijn geloof afvallen wanneer hij ziek wordt.
God stuurt ons allerlei beproevingen om ons geloof te testen. We moeten dus volharden in het geloof ook onder moeilijke omstandigheden. God wil geharde gelovigen die tegen een stootje kunnen.
Beproevingen zijn goed en laten ons groeien in het geloof. Aan de andere kant moet de gelovige niet overmoedig zijn en pochen tegenover God dat hij alle beproevingen aankan. Dergelijke mensen worden extra beproefd om na te gaan wat ze waard zijn.
We moeten dus als gelovigen bescheiden blijven en accepteren, dat God ons beproeft. We moeten natuurlijk hopen en bidden dat God ons niet overmatig beproeft. De beproeving moet onze krachten niet te boven gaan. Een beproeving is dus maar heilzaam wanneer we gelovig blijven.
Bekoringen zijn speciale soorten van beproevingen, omdat ze een 'bekoorlijke' kant hebben, bijvoorbeeld overspel. Via bekoringen van de duivel worden mensen ten val gebracht niet door iets negatiefs, maar door iets wat ogenschijnlijk positief is: geld, seks, aanzien, macht etc.
God wil niet noodzakelijk alle mensen redden, maar Hij wil zoveel mogelijk mensen redden. Hij wil heilige, perfecte mensen en geen halve meelopers.
Het vagevuur is er om de laatste onvolkomenheden in bijna-heiligen weg te branden.
Ge zegt dat we moeten bidden dat God ons niet overmatig beproeft. De vertaling van de bisschoppen is dus toch juist: breng ons niet in beproeving!
@ Vorige Anoniem,
U moet niet selectief lezen.
Een bekoring is een speciale vorm van beproeving.
Christus vraagt ons om God te vragen om niet in de bekoring geleid te worden.
Christus zegt niet dat wij moeten bidden om niet beproefd te worden.
Dit is natuurlijk het essentiële verschil, dat de bastaardbisschoppen moedwillig proberen te verdoezelen.
God beproeft, maar de duivel bekoort.
Omgekeerd geldt natuurlijk ook, dat hij of zij die niet bidt om niet in bekoring geleid te worden, graag bekoord worden.
Satanisten, pornoverslaafden en pedofielen worden natuurlijk graag bekoord!
Misschien, dat de bastaardbisschoppen daarom graag bekoord worden, maar niet graag beproefd worden, want voor een verdoemde is de bekoring géén beproeving, want hij is al verloren.
Aan anoniem 1 maart 2020 om 21:25
Dat het katholiek geloof bij de bastaardkerkers in het noorden van Belgiê sedert meer als 65 jaar helemaal naar de vaantjes is, weten we al lang;
Uw blasfemische uitspraken worden door het platte dialect echter nog veel afstotender.
Isaias 55,8 :
"Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, und jullie wegen zijn niet mijn wegen- Woord van de Heer"
(Einde van Deuteroisaias, EEpiloog: vermaning tot omkeer en vetrouwen op Gods Woord)
het is totale onzin om "het doen van zijn gedacht" (dialect; cfr. "het uitvoeren van zijn voornemen(s)") als menselijke activiteit te associêren met God, de Éne, de Almachtige,de Logos.
De profeet Isaias als grote fakkeldrager, het Oude Testament (de Tena'kh), bij de strenggelovige Joden van Galilea uit het hoofd geleerd en aan de lopende band in het dagelijks leven geciteerd, bekijken de almacht Gods en Zijn gedachten met uiterst respect- in tegestelling tot U.
Jullie zijn helemaal van het geloof afgevallen.
Rebellie en het beterweten dan God zijn ten allen tijde voorgekomen.
Ongehoorzaamheid- he niet horen op de uitspraken van Onze Heer Jezus Christus en Zijn profeten, ook.
Niet voor niets is de leidspraak van Satan: "Non serviam"- "Ik wil (de Heer) niet dienen".
En de Aartsengel St.-Michael draagt in zijn naam de spreuk: "Wie is als Hij?" - waarbij natuurlijk naar de zegger van het antwoord "ja" gezoht wordt en dan ook de consequenties zullen volgen.
God heeft de mens geschapen, naar Zijn beeld; en voorzien met de vrije wil , om uit overtuiging het goede te doen en het kwade te laten.
Het kwade nadert zich niet zelden gecamoufleerd, met aangenaamheden, spelend op de hormonele drijfveren van de mens, jeukend met perversiteite, die dan gebagatelliseerd worden.
Beproevingen, pijn , smarten behoren tot het leven, maken ons één met de lijdende Heer, voeren ons tot de lauwerkrans van het geloof.
Een martelaar zoekt niet het lijden, maar hij vlucht er niet voor.
Hij bidt ook niet dat hij niet lijdt, maar dat hij de beproeving heldenmatig mag doorstaan.
De bekoring, het kunnen vallen voor de zonde, het aangenaam verrichten van het kwaad, is niet het doel van God.
God heeft de mogelijkheid geschapen om met de vrije wil in moeilijke omstandigheden voor Hem te opteren - maar het vlees en de geest zijn zwak.
Daarom bidden wij met de woorden van Onze Heer Jezus Christus zelf het Onze Vader (wordt in de tridentijnse mis door de celebrerende priester alleen gezegd, plaatsvervangend voor Christus):
"En leid ons niet in bekoring (de omstandigheden van de bekoring)" en dan vervolgt, door allen gezegd: "En bevrijd ons van het kwade".
Het is typisch voor de modernisterij van en na het 2e vaticaans concilie dat men steeds weer hapert met "Goed en kwaad".
Bergoglio demonstreert dat overvloedig met al zijn geklets in domus St. Marta en op het St.-Pietersplein.
Dat is overigens lauwarm opgebakken brol van de heidense en actief antichristelijke neoplatonisten Proclus en Plotinus.
In tegenstelling tot de belgische nepbisschoppen hadden die echter wel philologische kwaliteit.
Om de discussie af te korten en de niet zeer intelligente vragen van de modernisten direct op te vangen:
ik verwijs hier naar de zeer uitvoerige en philologisch-exegetische artikels en commentaren hier op kavlaanderen.blogspot , waar de vervalsende vertaling van de noordbelgische bisschoppen door de vleesmolen gedraaid werd.
(Naar mijn geheugen: ca. 2015-2016)
Een reactie posten