“De Heilige Wolk, de Shekinah, is het teken van de aanwezigheid van God zélf. De wolk die boven de tent der samenkomst zweefde, gaf aan dat God aanwezig was.” Paus Benedictus XVI (2007) "Jezus van Nazareth" (Engelstalige uitgave: p. 316)
In afwachting van de Wederkomst van Christus in macht en majesteit op het Einde der Tijden - de Parousia - moeten we even aan het volgende in 1 Thessalonicenzen herinneren:
1 Th 4:13 Broeders, wij willen u niet in onwetendheid laten over hen die ontslapen zijn, opdat gij niet treurt als de anderen, die geen hoop meer bezitten.
1 Th 4:14 Want zo wij geloven, dat Jezus gestorven is en verrezen, dan geloven wij ook, dat God hen, die in Jezus ontsliepen, zal terugvoeren met Hem.
1 Th 4:15 Want dit zeggen wij u op ‘s Heren woord: Wij die leven en achter blijven tot ‘s Heren komst, wij zullen de ontslapenen zeer zeker niet vóór gaan.
1 Th 4:16 Want op een teken, op het geroep van de Aartsengel en de bazuinstoot van God, zal de Heer zelf uit de hemel nederdalen, en allereerst zullen zij verrijzen, die stierven in Christus;
1 Th 4:17 eerst dan zullen wij, die leven en achterblijven, tezamen met hen worden weggevoerd op de wolken, de Heer tegemoet in de lucht. En zó zullen wij altijd bij de Heer blijven.
1 Th 4:18 Vertroost dus elkander met deze woorden.
De Hemel sprak klare taal tijdens de begrafenis van Paus Benedictus XVI:
Een lichtend Kruis verschijnt in de hemel boven het Sint-Pietersplein:
3 opmerkingen:
Het woord Schechina komt niet in de Tenach ("De stam", te weten "de 5 boeken van Mozes", de profeten en de boeken der wijsheid, niet voor.
Dikwijls ontmoet men echter van dezelfde stam "schachan", het wonen bij en in " (een tent); zeer dikwijls verbonden met "doxa" (gr.) en Gloria (lat.).
God woont in Zijn totale pracht en heerlijkheid bij Zijn volk, en toont Zijn aanwezigheid door een wolk.
In klankanalogie en door omschrijving van dezelfde activiteit in het koinégrieks vanaf de 2e eeuw dan als "katakosmenoosis", het in een tent wonen, innewonen ("God woont in bij Christus") en ook, bij de Pss. Salomonis (laatantieke joodse literatuur) overdrachtelijk als "het innewonen bij de uitverkorenen", zo ook dan bij de overtuigde christelijke gelovigen. (WH Lampe, A patristic greek lexicon, Blz. 718-719).
Van katakosmenoosis dan direct in het (militaire ) latijn als "tabernaculum".
Tabernakels waren vroeger steeds als kleine tenten gebouwd.
Alles verdwenen met het 2e vat.concilie en de modernistische beeldenstorm en de "zegepraal" van "St. Cementinus" en de " Hl. Betonasius" (In Westvlaanderen moest voor enige jaren acuut een kerk gesloten worden en statisch ondersteund: ingewijd door VanGheluwe was ze zo zwaar aan beton, dat ze begon te scheuren en te barsten ....)
De lichtende wolk boven het St.-Pietersplein in Rome bij de dodenmis voor Paus Benedictus XVI herinnert mij zeer persoonlijk aan de (gedwongen) afdanking maar ook aan het commentaar destijds van aartsbisschop Gänswein- en meer nog: aan een goede en gewaardeerde bekende van Joseph Ratzinger.
Walter Nigg, van oorsprong een clavinistische dominee uit Zwitserland, diepgelovig, spiritueel begaafd en een briljant auteur, schreef 1949-50 oa een prachtig boek "Vom Geheimnis der Mönche" (1952, Zürich): 11 biografische schetsen van ordestichters, met veel literatuur, maar vooral: met veel zin voor de essentie van hun leven en orde.
Centraal daarin Bruno de Karthuizer met zijn karthuizen, karthuizers en karthuizerinnen.
Een edel en sympathiek beeld, en dan op het eine (blz207) in de laatste alinea naar het "nut" van die levensstijl.
Het antwoord komt dan uit de bijbel, waar gerfereerd wordt naar de slag van de Israelieten onder Jozuê tegen de Amalekieten: en Mozes gaat alleen weg op een bergtop en verheft die armen in gebed. En dan winnen de Israelieten, en wanneer de armen uit moeheid zinken, hebben de amalekieten voordeel. En dan stuurt Jozuê op het moment van uiterste bedrengnis, twee der sterkste mannen naar boven om de armen van Mozes te steiunen.
Zo zijn de karthuizers: wanneer ook alles verzinkt in tohuwabohu, er zijn toch nog mensen die bidden en blijven bidden, in stilte, niet gezien door de wereld.
Joseph Ratzinger heeft dat boek gelezen.
Bij de dood van een grote katholieke vrouw uit Freiburg (D) 1974, totaal kapot en gefrustreerd door de vernielingen van de omzetting van het 2e vat. concilie ("Konferenz von ünster") hield J.Ratzinger de dodenmis, maar aan het graf sprak Walter Nigg. Hij stierf kort daarna.
En nu wordt het zeer persoonlijk: bij de (gedwongen) afdanking van Paus Bendictus XVI werd er op een duitstalige bekende, voor de traditie niet onvriendelijke website door zeer veel commentaoren en nog meer commentatorinnen kritiek en frustratie geuit.
Ik heb dan direct verwezen naar deze passage uit het boek van Walter Nigg.
En dan heeft 2 dagen nadien Msgr. AB Gänswein deze bijbelse geschiedenis gerefereerd en als verdediging van Paus Benedictus XVI ingezet...
Het is bij de karthuizers nu eenmaal zo: wanneer een medebroeder sterft, wordt zeer eenvoudig begraven- naar mogelijkheid alles in het wit.
En dan is er - voor karthuizers een extreme zeldenheid- een feesteten, met gesprek en goede stemming: gelukkig en dankbaar, dat weer iemand uit hun kring dit aardse leven met zijn rompslomp heet mogen beêindigen en nu het grote doel, de Visio Dei met het Eeuwige Licht, mag aanschouwen.
De relectie daarvan, de Schechina, de witte wolk is daarvan het symbool.
Totaal passend voorPaus Benedictus XVI (JosephCardRatzinger)
@ Vorige Anoniem,
Hartelijk dank voor de toelichting. Heel veel interessante informatie!
Laat het duidelijk zijn, dit alles is géén toeval.
De voorbije dagen was er ook een priester - een grote fan van Paus Benedictus trouwens - die zich ergerde aan diens 'gelatenheid': "Hoe kan je alle macht hebben en dan die macht afstaan en dan 'passief' in een klooster gaan zitten?"
Inderdaad, alles stort links en rechts van ons in en dan passief blijven...
Het enige antwoord kan maar zijn, dat elke menselijke poging om nog greep te krijgen op de situatie in de wereld en in de Kerk gedoemd is om te mislukken.Summorum Pontificum is de grote verwezenlijking van Paus Benedictus. Het betreft het rechtzetten van een groot onrecht. Als Benedictus ergens in mislukt is, dan is het wel de verzoening tussen de twee kampen in de Kerk. Summorum Pontificum heeft de kloof in zekere zin groter gemaakt. Benedictus heeft echter wél problemen opgelost die Johannes Paulus II gecreëerd heeft. Er valt nog heel veel te zeggen. De puinhoop is te groot om hier nog op menselijke kracht uit te komen. De enige hoop die ons rest is een Goddelijke Interventie.
Ook typisch aan Benedictus was zijn tevredenheid. Hij wilde misschien geen grote daden verrichten, maar was tevreden met kleine positieve prestaties: een goede preek of catechese geven, een zieke zegenen, maar ook de katten en vissen voederen. Daar kon hij enorm tevreden over zijn.
Een reactie posten