Roger Lybaert over de situatie in de woonzorgcentra

Vrijheid is een recht dat na menige bloedige oorlogen is verworven en steeds weer is bevochten. Mensen hebben er hun leven voor gegeven. Vrijheid was het hoogste goed. Tot nu, schrijft Roger Lybaert. Hartenkreet vanuit het rusthuis.

Wat vandaag gebeurt door de komst van de covid19-pandemie en onder het mom van ons geestelijke en lichamelijke welzijn is een drogreden om mensen van tachtig jaar en ouder uit de maatschappij te verwijderen. Men moet niet te veel aandacht aan hen aan besteden. Ze zijn, zoals men over producten weet te zeggen, out of date.

Stop ze maar weg in woon- en verzorgingstehuizen. Als ze ziek worden door corona, laat men hen rustig sterven. En krijgen ze een andere ziekte, dan is hun plaats in de geriatrie. Men kijkt niet langer naar de ziekte en ziet hen niet als patiënt. Hun tijd is immers reeds lang gekomen.

Het hoogste goed, de vrijheid, wordt hun door dezelfde maatschappij die het destijds in oorlogen ging verdedigen in alle stilte afgenomen. Vrijheid is er nu alleen nog voor de mensen die jonger zijn. Eens iemand tachtig is, valt er met hem immers niet meer te praten. De bijdrage van mensen van die leeftijd aan de gemeenschap is nu nihil, hun aanwezigheid is te verwaarlozen.

Bron: Knack

Link:

https://www.knack.be/nieuws/belgie/hartenkreet-van-een-rusthuisbewoner-vrijheid-is-alleen-nog-een-recht-voor-wie-jonger-is-dan-80/article-opinion-1634343.html