Over de instelling van het priesterschap in het Nieuwe Verbond

Als een gedoopte opzettelijk een dogma in de ware zin van het woord ontkent
of in twijfel trekt, is hij schuldig aan de zonde van ketterij [...]
en is hij automatisch onderworpen aan de straf van excommunicatie".

 

























Sessio XXIII - Doctrina de sacramento ordinis
23e Zitting - Leer over de Heilige Wijding
Concilie van Trente
15 juli 1563

HOOFDSTUK 1 Over de instelling van het priesterschap in het Nieuwe Verbond

Offer en priesterschap zijn naar Gods bevel (ordinatione) zo verbonden, dat beiden in elk Verbond bestaan. Omdat derhalve de Katholieke Kerk in het Nieuwe Testament door instelling van de Heer, het offer van de Eucharistie zichtbaar ontvangen heeft, moet men ook bekennen, dat het nodig is dat er in haar (Nieuwe Testament) ook een nieuw, zichtbaar en uitwendig (externum) priesterschap is, waarin het oude (priesterschap) is overgebracht (translatum). Dat dit echter door dezelfde Heer, onze Verlosser is ingesteld en dat aan de apostelen en aan hun opvolgers in het priesterschap de volmacht is verleend:

om Zijn Lichaam en Bloed te consacreren (consecrandi), op te dragen (offerendi) en uit te delen (ministrandi) en
om zonden te vergeven en niet te vergeven.

dat toont de Heilige Schrift en heeft de overlevering (traditio) van de Katholieke Kerk altijd geleerd.