 |
Opnieuw de kale plek in het midden van het altaar... Waarom schuift Leo XIV telkens het kruis aan de kant? Wat zit daarachter? |
 |
De Bijbel, op het altaar. Voert Leo XIV hier een maçonniek ritueel op? |
 |
In een Vrijmetselaarsloge bevindt zich voor de zetels altijd een kubusvormig 'altaar' waarop de Bijbel ligt. [Het plaatsen van de Bijbel op het altaar in een kerk - identiek aan het vrijmetselaarsgebruik - is niet traditioneel Katholiek.] Circumambulatie (het lopen rondom het 'altaar' met de klok mee of naar rechts) is één van de oudste en meest essentiële onderdelen van het vrijmetselaarsritueel. Bij een vrijmetselaarsherdenkingsdienst loopt men soms ook tégen de klok in rond het 'altaar' of naar links. Het tegen de klok ingaan is een patroon dat het einde van de levensreis symboliseert. [Circumambulatie was in een kerk pas mogelijk na de introductie van het volksaltaar. Bij een ad orientem-opstelling is dit onmogelijk!] |
De 'viering' van vandaag in het Lateraan laat opnieuw zien tot welke 'simpele' eenvoudigheid de post-conciliaire 'Romeinse ritus' is gereduceerd. De pauselijke liturgie, waaruit de gehele Romeinse ritus (de pauselijke en de presbyteriaanse) is afgeleid, is gereduceerd tot een slappe imitatie van de pauselijke liturgie. Dat wil zeggen, wat het archetype is, is nu afgeleid van hetgeen van het archetype is afgeleid.
Dit alles is een échte omkeeroperatie; een échte contra-natuurlijke operatie. Diakens zijn gereduceerd tot liturgische versierselen. Het altaarkruis blijft inmiddels een lastpost, want waar Christus in de woorden van Leo XIV het middelpunt zou moeten zijn, is het liturgische middelpunt de celebrant / showmaster geworden die iedereen wil zien en die door iedereen gezien en gefotografeerd moet worden.
De (inmiddels begraven) verklaring van het "dicasterium" van de eredienst van enkele jaren geleden, waarin werd herhaald dat zelfs in de 'viering versus populum' de liturgie tot God is gericht, klinkt nu ronduit pathetisch en onderstreept het ongeneeslijke antropocentrische karakter van de Novus Ordo.
De 'actieve deelname' van de (goed-)gelovigen beperkt zich tot het aanschouwen van de celebrant. Iedereen die enigszins op de hoogte is van de geest van de Romeinse liturgie kan niet anders dan misselijk worden van de 'viering' van vandaag in het Lateraan.
De desoriëntatie, verveling en droefheid die op de gezichten van de Orthodoxe vertegenwoordigers te lezen waren, drukt goed uit hoeveel waarde de Romeinse ritus heeft verloren.
Waren de pre-conciliaire, pauselijke liturgieën overdadig? "Laten we de pracht en praal wegnemen en alleen de plechtigheid overhouden" was het antwoord. In plaats daarvan hebben ze de pracht en praal, de plechtigheid, de schoonheid, de waardigheid én heiligheid weggenomen en vervangen door flauwheid.
De samenkomst van lokale buurtcomités hebben inmiddels een groter spiritueel karakter dan een 'viering' in het Lateraan. De gezangen op de minaretten zijn mystieker dan de Romeinse gezangen en rituelen die "naar de geest van het Tweede Vaticaans Concilie" zijn 'hervormd'.
Een Concilie kan niet 'pastoraal' zijn. Een Concilie moet dogma's afkondigen en ketters veroordelen.
Het zogenaamde 'Tweede Vaticaans Concilie' heeft van dit alles NIETS gedaan.
Kortom, het zogenaamde 'Tweede Vaticaans Concilie' was géén Concilie!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten