Mgr. Athanasius Schneider: "De Mis is bedoeld om eer aan God te geven, niet aan de mensen"

Alleen op basis van aanbidding en verheerlijking van God kan de Kerk adequaat het woord der waarheid verkondigen, dat wil zeggen, evangeliseren. Voordat de wereld ooit Jezus, het mensgeworden Woord, hoorde prediken en het Koninkrijk Gods verkondigen, aanbad Hij dertig jaar in alle rust. Dit blijft voor immer de wet voor het leven en handelen van de Kerk en geldt voor alle geloofsverkondigers. "De wijze waarop met de liturgie wordt omgegaan, bepaalt het lot van het geloof en van de Kerk", aldus kardinaal Ratzinger, onze huidige paus Benedictus XVI. Het Tweede Vaticaans Concilie wilde de Kerk eraan herinneren welke realiteit en welk handelen de eerste plaats in haar leven moesten innemen. Daarom was het eerste document van het Concilie gewijd aan de liturgie. Het Concilie geeft ons de volgende principes: in de Kerk en dus in de liturgie moet het menselijke gericht zijn op het goddelijke en daaraan ondergeschikt zijn; evenzeer het zichtbare op het onzichtbare, het handelen op de contemplatie, het heden op de toekomstige woonplaats die wij nastreven (zie Sacrosanctum Concilium, 2). Volgens de leer van het Tweede Vaticaans Concilie deelt onze aardse liturgie de voorsmaak van de hemelse liturgie van de heilige stad Jeruzalem (ibid. 2).

Alles met betrekking tot de liturgie van de Heilige Mis moet dus dienen om duidelijk de werkelijkheid van Christus' offer uit te drukken, namelijk de gebeden van aanbidding, van dankzegging, van boetedoening en van smeking door de eeuwige Hogepriester aan zijn Vader aangeboden.

De ritus en elk detail van het Heilig Misoffer moeten zich concentreren op de verheerlijking en aanbidding van God door te volharden in het centraal stellen van Christus' tegenwoordig-heid, hetzij in het teken en de afbeelding van de Gekruisigde, hetzij in zijn eucharistische aanwezigheid in het tabernakel en vooral op het moment van de consecratie en van de heilige communie. Hoe meer dit wordt geëerbiedigd, hoe minder de mens centraal staat in de viering, hoe minder de viering eruit ziet als een in zichzelf gesloten cirkel. In plaats daarvan strekt zij zich meer uit naar Christus als in een processie op weg zijn naar Hem met aan het hoofd de priester; zo'n liturgische processie zal meer een reële afspiegeling zijn van het offer van aanbidding van de gekruisigde Christus; de vruchten die voortvloeien uit Gods verheerlijking ontvangen in de zielen van de aanwezigen zullen rijker zijn, God zal hen meer erkennen.

Hoe meer de priester en de gelovigen in de Eucharistievieringen vol vertrouwen Gods glorie zoeken in plaats van die van de mensen en zij er niet naar zoeken om elkaars eer te verkrijgen, des te meer zal God hen schenken dat hun ziel intenser en vruchtbaarder zal delen in de glorie en eer van Zijn goddelijk leven.

Op talrijke plaatsen op aarde zijn er tegenwoordig veel vieringen van de Heilige Mis waarover men zou kunnen zeggen, als een omkering van psalm 113, 9: "Aan ons, Heer, aan onze naam komt de eer toe". Op dergelijke vieringen passen Jezus' woorden: "Hoe zou u tot geloof kunnen komen, wanneer het u te doen is om de eer die u van elkaar ontvangt en u de eer niet zoekt die komt van God alleen?" (Joh. 5:44).

Bron: Katholiek Nieuwsblad