Over 'dialogeren'...

Kerknet: "Vaticaan roept hindoes op tot samenwerking"

De Franse kardinaal [en vrijmetselaar] Jean-Louis Tauran, voorzitter van de Pauselijke Raad voor Interreligieuze Dialoog, roept in een boodschap naar aanleiding van het Diwalifeest de hindoes op tot een betere verstandhouding en meer samenwerking door het bevorderen van de vriendschap en de solidariteit. “Wij behoren allen tot dezelfde menselijke familie, ondanks onze etnische, culturele, religieuze en ideologische verschillen.” [Dit is het relativisme dat door de Verenigde Naties wordt verkondigd.]

In zijn brief schrijft kardinaal Tauran dat individualisme en materialisme de menselijke relaties steeds sterker dreigen aan te tasten en ten koste gaan van de geestelijke en religieuze waarden. Bovendien bevordert die trend ook de uitsluiting: “Christenen en hindoes moeten er samen naar streven om deze relaties te versterken, met het oog op het welzijn van de hele mensheid.” De kardinaal pleit voor een versterking van de relaties, omdat dit zal leiden tot de bevordering van de samenwerking, de vrede, de onderlinge solidariteit en de harmonie.

Helaas heeft kardinaal Tauran niets van het hindoeïsme begrepen.

Bron: Kerknet

De radeloosheid van de modernisten in het Vaticaan groeit met de dag.

These are desperate people !

De 'Verenigde Naties' en de oorlog tégen het gezin

De UNO en de 'nieuwe' rechten

De antigezinstendensen drukken zich ook door in de wereldorganisatie. De jongste conferenties van de UNO hebben ook de traditionele betekenis van het gezin in vraag gesteld. In art. 16 van de oorspronkelijke verklaring van de rechten van de mens in 1948 luidde het nog: "Het gezin is een natuurlijke en fundamentele cel van de samenleving. Het heeft recht op bescherming van de maatschappij en staat".

De oorsprong van dit artikel is duidelijk, evenals zijn betekenis. Het gezin was de hoeksteen van de maatschappij. Het gaat om het traditioneel gezin, monogaam en tussen man en vrouw. In deze verklaring wordt het woord 'gezin' steeds in dezelfde betekenis gebruikt.

Sedert de conferentie van Peking in 1995 is de betekenis van het gezin ook ondermijnd. De UNO probeert allerhande samenlevingsvormen onder het woord 'gezin' onder te brengen. Het gaat om homoseksuele en lesbische gezinnen, om hersamengestelde gezinnen, om éénoudergezinnen en allicht wacht men nog op de incestueuse of pedofiele gezinnen.

Veel vergaderingen die na 1995 werden georganiseerd door de UNO en haar vele nevenorganisaties, benadrukken steeds meer de nefaste rol die deze organismen en ook de niet-gouvernementele organisaties rond het gezin spelen. Het begint met de omkering van het begrip. Het woord 'gezin' is dubbelzinnig en de betekenis ervan verandert naargelang de belangen die men wil verdedigen. Het woord krijgt nu vele betekenissen en dit is het rechtstreeks gevolg van het nieuw begrip 'mensenrechten'.

Deze nieuwe mensenrechten zijn zoals ook hiervoor al werd geschreven eigenlijk het individualisme. Daardoor wordt het gezin ook in de UNO omklemd. Want het klassieke gezin is de plaats waar men eigenlijk een samenleving opbouwt die openstaat voor het leven. Het gezin is ook de ruimte voor de solidariteit en de wederzijdse afhankelijkheid en trouw. Het is de school van de onbaatzuchtigheid.

Het spreekt voor zich dat wanneer de UNO een homoseksueel koppel beschrijft als 'gezin', dat dit duidelijk niet hetzelfde is. De UNO geeft hier toe aan pure individuele verlangens van een koppel. Maar daardoor komt geen nieuwe sociale werkelijkheid. Er wordt geen gezin gesticht en zij hebben geen enkele natuurlijke capaciteit om het leven door te geven. Zij komen dan enkel overeen over een voorwaardelijk samenleven. Het verstoten of het verbreken is reeds vanaf het begin als mogelijkheid ingebakken.

Daardoor steunt de UNO de staten die reeds lang bezig zijn met de ondermijning van het gezin en hiervoor de ongebreidelde vrijheid van het individu vleien. In dezelfde beweging verzwakt de UNO de gezinsbanden en vergroot het risico van verdere uitsluiting en armoede.

Bron: Michel Schooyans
In 'Nucleus'
Jaargang 11, nr. 10
December 2000

Het Europees burgerinitiatief “Eén van ons” – één miljoen handtekeningen – een historische stap naar de bescherming van het leven in Europa

“Eén van ons” is een van de eerste geregistreerde burgerinitiatieven in de Europese Unie. Het doel van het initiatief is in belangrijke mate de bescherming  te bevorderen van het menselijk leven vanaf de conceptie in Europa – binnen de mogelijkheden van de bevoegdheden van de EU. Gebaseerd op de definitie van het menselijk embryo als het begin van de ontwikkeling van menselijk leven, gegeven in een recent oordeel van het HJEU in de zaak Brüstle vs. Greenpeace, vraagt “Eén van ons” de EU de financiering van activiteiten te beëindigen die de vernietiging van menselijke embryo’s veronderstellen, in het bijzonder met betrekking tot de domeinen van onderzoek, ontwikkelingshulp en volksgezondheid.

Dit zal worden gedaan door een verandering in het financiële reglement van de EU dat de besteding van het EU-budget bepaalt. Een verbod op een dergelijke financiering zal een grote bijdrage leveren aan de samenhang binnen de EU.


Teken de petitie:

http://www.oneofus.eu/nl/

Heilige Pater Pio B.V.O.

Wij omarmen Christus en hebben lak aan de wereld!

 

De repatriëring van Pater Damiaan in 1936

Aartsbisschop Fulton Sheen

Over de crisis in de Kerk...

Libera me

Laten wij schreeuwen in de plaats van hen die men de stem heeft ontnomen!

Ik ben geen potentiële mens, Ik ben een mens met potentieel

Juan Luis Kardinaal Cipriani tikt Aartsbisschop Gerhard Müller op de vingers: "Müller moet de Katholieke Doctrine verdedigen en niet naïef zijn!"

The Archbishop of Lima has criticised the Prefect of the Congregation for the Faith again, for opening up to liberation theologian Gustavo Gutiérrez : “He must defend the sound doctrine, don’t be naive.”

“I don’t agree with his statement about parties within the Church. I think he has got it wrong. Mgr. Müller’s job is to defend the sound doctrine of the Catholic faith so he should stop being naive and be more prudent. I say this with all humility.”

Bron: Vatican Insider

Link:

http://vaticaninsider.lastampa.it/en/the-vatican/detail/articolo/cipriani-mullero-28698

Pro-Life: net zoals de slavernij moet ook abortus worden afgeschaft!

"We are the PRO-LIFE GENERATION!"

Op 5 juni 2013 verscheen in 'Tertio', een eerder saai en vervelend tijdschrift, op blz.13, het artikel "Kind van het concilie?" van Bert Roebben...

Kind van het concilie?

Tertio: "Het is te hopen dat het Tweede Vaticaans concilie ooit echt geboren zal worden. Met die zin besluit Bert Roebben zijn bijdrage. Hij vraagt zich af hoeveel slachtoffers er nog moeten vallen eer het zover is en verkent de impact van Vaticanum II aan de hand van vijf stapstenen uit zijn biografie."

Bert Roebben:

Ik ben geboren in 1962 [De dekselse jaren '60!], het jaar van de opening van het Tweede Vaticaans Concilie. In vele opzichten heeft deze kerkelijke gebeurtenis mijn leven als jong mens en later als professioneel theoloog intensief gekleurd. Ik val gelukkig niet samen met die historische bijeenkomst. Er is meer in het leven dat mijn toewijding vroeg en vraagt: mijn vrouw en kinderen, familie,  werk, vrienden, muziek, engagementen en een goed glas wijn. En er zijn beslist vele momenten geweest in de afgelopen 50 jaar waarin ik bewust verkoos afstand te nemen van het Concilie. Toch is de impact ervan niet te onderschatten; ik verken die aan de hand van vijf stapstenen uit mijn biografie.

Zuster Maria
In 1972 was ik tien jaar. Kort daarna op de middelbare school in Borgloon was de overgangstijd van oud naar nieuw in de kerk goed voelbaar. Oudere priesters met boordje gingen met ons op bedevaart naar de Mariakapel van Helshoven, jonge priesters in hemdsmouwen lieten ons in de godsdienstles intensief over onze levenservaringen vertellen [Bijzonder dwaas! Welke 'levenservaringen' hebben jongeren? Vrijwel niets!]. En er was zuster Maria. Ze was bijzonder en wijdde ons in in de Vlaamse literatuur à la Felix Timmermans, Guido Gezelle en Stijn Streuvels. Ik had toen al een vaag vermoeden dat we ons in de godsdienstles op een religieuze breuklijn bevonden [In welke zin?].

Pastorale vrijruimte
In 1982 was ik twintig jaar. Ik studeerde aan het seminarie van Hasselt [Oei! Intussen gesloten!]. Mijn ervaringen in het jeugdwerk en de Chiro [Een priester is géén jeugdleider!], en mijn interesse voor spiritualiteit hadden me in die richting gedreven. Daar kreeg ik de smaak van de theologie te pakken. Mijn hart ging sneller slaan toen we in de collegezaal de grote theologische ontwerpen van Karl Rahner, Edward Schillebeeckx, Gustavo Guttierez en Jürgen Moltmann lazen [Allemaal weinig 'katholiek'!]. Deze kwamen voort uit een hervonden christelijk geloof, ingebed in levende geloofsgemeenschappen [Zoals de protestanten 500 jaar eerder!]. Die gingen hartstochtelijk op zoek naar sporen van Gods heilstoewending naar de wereld en vochten om een krachtig, mystiek en politiek antwoord van mensen daarop [Theologie is géén politiek.]. De tijd was rijp voor verandering. Vaticanum II begon langzaam maar zeker door te dringen in de ‘mindset’ van mensen aan de basis. Maar de kerkelijke structuren volgden niet. Een grote paradox ontstond: de docenten in het seminarie leerden ons smaak krijgen in een bevrijdende theologie [LOL], maar ze konden ons geen garantie bieden op pastorale vrijruimte later in de kerk. En dan was er nog het celibaat. We moesten geen ijdele hoop koesteren: die bevrijding van de priester zou niet plaatsvinden. En dus ging ik theologie studeren in Leuven [Roebben is dus een gebuisde pastoor.].

Proost in verwachting
In 1992 was ik dertig jaar. Mijn doctoraatswerk slorpte me op. De passie voor theologie was al die jaren alsmaar toegenomen en ik wilde mijn steentje bijdragen aan het onderzoek naar het spanningsveld religie en educatie. Mijn vrouw werd in die tijd pastor [Wat is een 'pastor'?] in de KAV van Limburg [Ook al niet meer 'katholiek'!] en de krant blokletterde, toen ze in verwachting was van onze oudste: “De proost is zwanger” [Heel erg grappig! Nu weten jongeren zelfs niet meer wat een proost is.]. In de liturgie van de universitaire parochie in Leuven [Bron van alle ketterij.] vonden we een religieuze taal die tot de verbeelding sprak [Religieuze LSD.]. Huub Oosterhuis [Een geschorste priester.] leerde ons thuiskomen in woorden om God te verstaan. De volkstaal van het concilie werd een feit [Liturgie in de volkstaal gaat in tégen de besluiten van het Tweede Vaticaans Concilie.]. Later verhuisden we naar Kessel-Lo en vonden in de parochie van Blauwput een eenvoudige maar levendige parochie, tot op vandaag [Ja, ja.]. Met een groep van toegewijde leken en onder impuls van onze pastoor en een residerend priester bereidden we de zondagsvieringen voor. Na verloop van tijd vergrootte de actieve deelname van leken, zoals het concilie voorhield [Leugens.]: bij ons mochten de leken zelfs preken [Dit is totaal verboden door het Kerkelijk recht en een zwaar liturgisch misbruik.]. Het concilie werd concreet in de Kerkstraat in Kessel-Lo [Dit zijn leugens.].

Nederland gidsland [naar de Hel]
In 2002 werd ik veertig jaar. Ik doceerde aan de toenmalige Katholieke Universiteit Brabant, in datzelfde jaar omgedoopt tot Universiteit van Tilburg. Nederland bleek het statuut van ‘gidsland’ langzaam maar zeker kwijt te spelen. Een aantal bisschoppen verstond perfect de kunst van het ‘saneren’ van het in hun ogen al te bontgekleurde kerkelijke landschap van de jaren zeventig en tachtig. De creatieve dynamiek viel stil [Zeer terecht.]. De interne variatie in de theologie nam af en de externe correctie op de theologie nam toe. Waardevolle collega’s werden slachtoffer van deze opkuisoperatie [Erg jammer.]. Van het enthousiasme van de nadagen van Vaticanum II bleef niet veel meer over [nu staande op de nog rokende puinhopen van wat eens de Kerk was.]. De institutionele theologiebeoefening in Nederland kwam onder druk te staan, er bleef één Faculteit Katholieke Theologie over en het aantal studenten ging verder achteruit. Het openbaar worden van de misbruikschandalen in 2010 en de onbeholpen kerkelijke reacties erop werden een doodsteek voor kerk en theologie, niet alleen in Nederland.

Bert Roebben vindt het hier blijkbaar nodig om op een zeer schijnheilige manier zijn gal te spuwen over de 'misbruikschandalen', terwijl hij zelf ook zijn duit in het zakje gedaan heeft! Ook hij heeft zijn vingers verbrand, maar daarover geen woord. De omerta werkt nog steeds perfect! Hoe hypocriet kan je zijn?

Gemengde gevoelens
In 2012 werd ik 50 jaar. De feestelijkheden van een halve eeuw Concilie werden ingezet en vandaag kijk ik met gemengde gevoelens op de jongste jaren terug. Met de nieuwe paus lijkt de lente in het Vaticaan te zijn doorgebroken [Blijf maar dromen.]. Zijn frisse, eenvoudige, barmhartige en lichthumoristische uitstraling doen veel goeds verwachten. De vraag blijft of de onderliggende machtsstructuren van de kerk, met de pedofilieaffaires als topje van de ijsberg [Hypocriet! De pedofilieschandalen mag de 'post-conciliaire kerk' op haar conto schrijven!], zullen veranderen. Niet alleen een spirituele herbronning is nodig. Ook de ‘human resources’ moeten worden herzien. Zullen onze Vlaamse bisschoppen op de positieve ‘vibrations’ in het Vaticaan weten in te spelen om bijvoorbeeld de ambtsdiscussie weer te heropenen? [Neen, dat zullen zij niet!] Of zullen zij met lede ogen blijven toezien hoe geloofsgemeenschappen hier te lande zonder leiderschap [Inderdaad!], en dus zonder eucharistie, uitdoven? [Dat de veelal ongeldige 'eucharistievieringen' zullen uitdoven, is een feit. Echter, de Heilige Missen bloeien!] En hoe de veelal oudere, respect verdienende voorgangers die er nog zijn, zelf ook opbranden? [Een échte priester 'brandt' niet op!] Laten we eerlijk de vraag stellen: hoeveel slachtoffers moeten er nog vallen? [Roebben zelf werd ook door Aartsbisschop Eijk uit Tilburg verbannen en zocht zijn 'heil' in Dortmund.]

Aan het eind van mijn verhaal lijkt alles wel kommer en kwel. Maar dat is het niet. In onze parochie Blauwput hebben we een nieuw elan gevonden na het vertrek van de pastoor. De continuïteit is verzekerd: om de twee weken gaan leken voor in de gebedsviering, de verantwoordelijkheid is samen gedragen [Indien men op zondag geen Heilige Mis bijwoont, dan voldoet men niet aan zijn zondagsplicht.].


UIT DE CODEX IURIS CANONICI

Canon 1247

"Op zondag en op de andere verplichte feestdagen zijn de gelovigen verplicht aan de Mis deel te nemen; zij dienen zich ook te onthouden van werken en bezigheden die een beletsel zijn voor de eredienst die aan God gebracht moet worden, voor de vreugde die aan de Dag des Heren eigen is, of voor de nodige ontspanning van geest en lichaam."


Ook mijn werk met theologiestudenten in Dortmund schenkt veel voldoening. We lezen en herlezen de lange volzinnen van Karl Rahner en kijken toe hoe die gevat en krachtig een licht werpen op de vragen van deze tijd.

Karl Rahner, de modernistische jezuïet, met zijn vriendin...
 
http://kavlaanderen.blogspot.be/2012/06/nouvelle-theologie-over-de-vriendin-van.html

Allemaal heel erg 'katholiek'!


Kern christelijke traditie [Grote woorden.]
Met deze vorm van publieke theologie in het kader van de lerarenopleiding aan een grote staatsuniversiteit, ontstaan nieuwe mogelijkheden om naar de kern van de christelijke traditie te gaan. Jonge mensen veranderen, hun theologieprofessoren veranderen, maar ook kerk, theologie en geloofsgemeenschap veranderen [De Kerk is onveranderlijk!]. Durven we dat echt zien? Laten we de Heilige Geest in die veranderingsprocessen voldoende aan het woord? Reageren we op Haar impact met angstige kortzichtigheid of veeleer met wijde vreugde en hoop - Gaudium et Spes -, zoals de concilievaders vijftig jaar geleden? En ikzelf dan? Ben ik nu een kind van het concilie? Nee. Ben ik getrouwd met het concilie? Gelukkig niet. Ben ik verwant met het concilie? Ja, ten diepste. En zal het concilie ooit echt geboren worden? Het is te hopen.

Hét Concilie was traditionalistisch, niet modernistisch!

Bron: Tertio


ENKELE BEDENKINGEN:

Bert Roebben presenteert hier een potpourri van ketterij en zoiets publiceert dan in 'Tertio'!

Belangrijk detail:

Deze Bert Roebben is één van de auteurs van de beruchte godsdienstboekenreeks "Roeach".

Hij was van 1995 tot 1999 ook in Leuven aan de Fak. Godsdienstwetenschappen en medewerker van de beruchte Jef Bulckens. Roebben schreef ook mee aan Roeach 3; het beruchte 'pedofielenboek'.

Roebben schreef in 2002 met Bulckens nog een boek. Roebben poetste echter de plaat en vertrok naar Nederland toen het Roeach-schandaal losbrak en in 1999 door het Vaticaan werd beëindigd.

Op een zeer schijnheilige manier 'betreurt' Roebben nu in 'Tertio' de pedofiliecrisis in de Kerk, waarbij hij destijds toch zelf persoonlijk zijn vingers zwaar aan verbrand heeft.

Dat hij nu op een Duitse bespreking van zijn opstellen als "Spezialist für das aufblühende Feld der Jugendpastoral" ("Specialist voor het opbloeiend veld van de jeugdpastoraal") betiteld wordt, laat de haren ten berge rijzen. Hier wordt echt de geitenbok tot tuinier!

Tertio: een reactie a.u.b.!!!


Naar de Roeach-Affaire:

http://kavlaanderen.blogspot.be/2013/03/godfried-kardinaal-danneels-roger.html

Een abortus stopt een kloppend hart...

'Les Veilleurs en Action!!!' Manifestatie voor het Belgische parlement tégen abortus en het zogenaamde 'homo-huwelijk' op 13 oktober om 16.00 u. te Brussel

Het 'Zonnewonder' te Fatima op 13 oktober 1917 in authentieke foto's

Op 13 oktober 1917 vond te Fatima het 'Zonnewonder' plaats...

Onze-Lieve-Vrouw van Fatima: "Laten zij toch ophouden Onze-Lieve-Heer te beledigen. Hij is al veel te veel beledigd."

Op 13 oktober 1917 werd te Fatima door een menigte van circa 70.000 gelovigen en nieuwsgierigen het Zonnewonder waargenomen. De menigte stond verzameld rond de drie herderskinderen die een wonder voorspeld hadden.

Aanvankelijk waren er regenwolken, maar deze leken op te lossen en de regen hield plotseling op. De zon kwam door en stond als een matzilveren schijf aan het zenit, met een schitterende corona eromheen. Hij begon te beven en te schudden, hij draaide om zijn as als een vuurrad en straalde hierbij telkens anders gekleurde lichtbundels uit, zodat het leek alsof de hele aarde achtereenvolgens in een geel, groen, rood, blauw en paars spotlicht werd gezet. Toen stond hij enige ogenblikken stil.

Opeens leek het of de zon loskwam van de hemel en zich met sprongen zigzaggend naar de menigte bewoog en op de aarde zou neerkomen. Grote schrik maakte zich van de mensen meester, en zij vielen op hun knieën in de modder. Dit gebeurde drie keer achtereen. Toen de menigte tot zichzelf was gekomen en opgestaan uit de modder, bleek dat geen enkel kledingstuk vochtig was of besmeurd door het slijk.

Dit is de aangewezen manier om de Koning van het Universum te ontvangen:

Benedictus XVI, de Paus-Emeritus, groet Onze-Lieve-Vrouw van Fatima

De Primaat van België, Aartsbisschop André-Joseph Léonard, werd op 11 oktober weer door een 'heldhaftige' taartengooier aangevallen. Christine Boutin werd vooraf belaagd door een groepje naakte lesbiennes. Eén zo een taart is een grotere eer dan 10 Nobelprijzen!

André-Joseph Léonard, de aartsbisschop van Mechelen-Brussel, is gisteren opnieuw het doelwit geworden van een taartengooier. Tijdens een bijeenkomst van Europese jonge Katholieken in het Sint-Michielscollege in Brussel werd hij belaagd door de beruchte taartengooier Noël Godin.

De actie viseerde ook Christine Boutin. De voorzitster van de Franse christendemocratische partij werd omcirkeld door vier Belgische ex-leden van Femen. Toen ze het woord nam, werd de Franse politica onderbroken door zingende feministes met ontblote borsten die haar ook omarmden. De ex-leden van Femen noemen zich voortaan "Liliths".

Boutin manifesteerde zich in Frankrijk als een tegenstandster van het homohuwelijk. Nadien doken de taartengooiers op en richtten zich ze tegen Léonard. De actievoerders spreken van een succes. "De actie was gericht tegen de antihomoseksuelen, de tegenstanders van abortus en tegen het Katholieke integrisme", luidt het.

Léonard vond het incident blijkbaar niet al te erg. Op de beelden van de RTBF is te zien dat hij het bord slagroom aflikt. Het is niet de eerste keer dat Léonard een taart in het gezicht krijgt. De aartsbisschop was eerder al een doelwit in april 2011 -hij kreeg toen 4 taarten toegeworpen op één avond- en tijdens een gebedsdienst op Allerheiligen in 2010.

Bron: De Redactie

De 'verheffende' reacties op Facebook:

https://www.facebook.com/nieuwsblad.be/posts/10151890832582326

Het zwijgen van de andere bisschoppen is oorverdovend!

Het Laatste Oordeel - Jheronimus Bosch ca. 1482

Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen - Gent

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Historiek

'Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen' is de titel van een Marialied dat in Vlaanderen wijd verspreid is, vooral in het interbellum en tot in de jaren negentien zestig. Het is ook de naam van het Mariabeeld waaraan het lied is opgedragen.

Het lied verenigt Vlaamse gevoelens en Mariadevotie. Tijdens de Meimaand wordt het op menige Katholieke Vlaamse school en tijdens parochiale diensten gezongen. De tekst is van priester August Cuppens (1862-1924) en werd getoonzet door Lodewijk De Vocht (1887-1977).

Het lied werd gecomponeerd in 1910 op vraag van de paters jezuïeten van Gent, meer bepaald van pater Jozef Axters. De vraag gebeurde in het kader van de viering van de vijftigste verjaardag van de pauselijke kroning in 1860 van het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen. Dit 2,75 m grote witmarmeren beeld van de Antwerpse beeldhouwer Jan-Baptist De Cuyper (1807-1852) dateert van 1846 en was door jonkvrouw d'Hane-Steenhuyse - de Potter geschonken en geplaatst in de recent gebouwde Jezuïetenkerk in de Posteernestraat in Gent. Het is het oudste gekroonde Mariabeeld in Vlaanderen.

Het beeld werd in 1956 overgebracht naar de kerk van het jezuïetencollege Sint-Barbara in de Savaanstraat.

Website Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen

http://www.onze-lieve-vrouw-van-vlaanderen.be/

 

De liedtekst

Liefde gaf U duizend namen
Groot en edel, schoon en zoet
Maar geen een die 't hart der Vlamen
Even hoog verblijden doet
Als de naam, o Moedermaagd,
Die gij in ons landje draagt.
Schoner klinkt hij dan al d'andren.
Onze Lieve Vrouw van Vlaandren (bis).

Waar men ga langs Vlaamse wegen
Oude hoeve, huis of tronk,
Komt men U, Maria, tegen,
Staat Uw beeltenis te pronk
Lacht ons toe uit lindegroen
Bloemenkrans of blij festoen
Moge 't nimmer hier verand'ren
O gij Lieve Vrouw van Vlaand'ren (bis)

Blijf in 't Vlaamse herte tronen
Als de hoogste koningin
Als de beste moeder wonen
In elk Vlaamse huisgezin
Sta ons bij in alle nood,
Nu en in het uur der dood
Ons, Uw kind'ren, en ook d'and'ren
Liefste Lieve Vrouw van Vlaand'ren (bis)

Video

Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen: Actueel

Viering van Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen (feestdag: 9 mei)

De jaarlijkse viering van O.L.Vrouw van Vlaanderen nabij het authentieke beeld in de kerk van het St.-Barbaracollege in Gent, kon dit jaar niet doorgaan.

Reden: Wegens bouwvalligheid en brandgevaar werd de kerk gesloten.

Wij hopen dat het Mariabeeld volgend jaar een standplaats krijgt in:

Onze-Lieve-Vrouw-Sint-Pieter te Gent

een kerk met camerabewaking die dagelijks toegankelijk is.

Wij bereiden een luisterrijke viering voor!

Link:

http://www.onze-lieve-vrouw-van-vlaanderen.be/

Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen en de schoonste fietsenstalling van Gent

Het beeld van 'Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen' in de Sint-Barbarakerk van het Sint-Barbaracollege in de Savaanstraat te Gent 

Het Sint-Barbaracollege, de huidige 'thuisbasis' van de 'Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen', maakte in 2011 de omslag van 'autoschool' naar fietsvriendelijke school. Er worden nu ca. 400 fietsen geteld.

De kerk van het Sint-Barbaracollege in de Savaanstraat te Gent (mei 2011).

De school wordt grondig verbouwd, maar de fietsers mochten niet de dupe zijn.

De fietsenstallingen in de kerk zijn tijdelijk, of wat dacht je?

Een prototype van 'pragmatisch' compromis.

De Sint-Barbarakerk te Gent.

Met 'dank' aan de Vlaamse jezuïeten!

Het Katholieke Geloof is onveranderlijk omdat Het door Christus, de Zoon van God, werd geopenbaard!

Paus Benedictus XVI in Serra San Bruno op 9 Oktober 2011

Een Kartuizer knielt links voor Paus Benedictus XVI in de Certosa di Serra San Bruno

Saluto finale dei certosini a Benedetto XVI - 09 okt. 2011

Il filmato integrale della visita di Benedetto XVI a Serra San Bruno - 09 okt. 2011

De Certosa di Serra San Bruno, Calabria

Het Katholieke Geloof is onveranderlijk.

Zestien procent méér seminaristen in de Verenigde Staten

Het aan­tal seminaristen in de Verenigde Staten zit in de lift. Momenteel zijn er 3.694 sem­i­nar­is­ten in de Amerikaanse groot­sem­i­nar­ies, een toe­name met 16 pro­cent in vergelijk­ing met 1995. Dat meldt RKT.

Het aan­tal priesters in de Verenigde Staten is de jong­ste decen­nia gevoelig gedaald. Ook heel wat parochies zijn opge­heven.

In Europa bli­jft het aan­tal seminaristen verder dalen, zelfs in de uit­ge­spro­ken Katholieke lan­den als Polen en Spanje. Ook het niveau van de seminaristen daalt.

Bron: RKnieuws.net

Hoe zou het komen dat het aantal seminaristen in Europa blijft dalen?

OMDAT 'DE GEEST VAN HET CONCILIE' HIER HARDER WAAIT!

'Den Draad': 'Vormingsmeerdaagse' in Zevenkerken; een samenwerking tussen het Johannes XXIII seminarie in Leuven en het Grootseminarie in Brugge (De Danneels-Vangheluwe-periode: 2009). Het is volstrekt onduidelijk in wat de seminaristen hier 'gevormd' worden. Noot: de verantwoordelijken voor deze vaudeville werden, na het vertrek van Danneels, intussen uit het seminarie verwijderd...

Opvallend is de aanwezigheid van het 'vrouwelijk schoon'

Abu Ghraib-gevangenis?

Op weg naar de heiligheid???

Naar 'goede' gewoonte werden weer liters bier verzet. Heilige priesters?
Het is allemaal weinig overtuigend!

Omdat het eigen is aan bureaucratieën, dat ze zich alleen maar met zichzelf bezighouden...

Vrijwel wordt unaniem in de Kerk aanvaard, dat de nationale bisschoppenconferenties en de bisschoppensynodes in Rome totaal nutteloos en zelfs contraproductief zijn.

Waarom dan tijd en energie verspillen aan het verbeteren van wat zinloos is?

OLG, L’esperance du c.

De Europese bisschoppen: "De Katholieke Kerk en Haar gelovigen moeten meer moed hebben en het Geloof ook vaker en sterker verkondigen"

De Europese Katholieke Kerk en Haar gelovigen moeten meer moed hebben en het Geloof ook vaker en sterker verkondigen in milieus die van de Kerk verwijderd zijn. Zo wordt het geloof nog sterker een dienst aan God en aan de mens. Dat schrijven de Europese bisschoppen in de slotverklaring van hun najaarsoverleg in de Slovaakse stad Bratislava. [Om je dood te lachen! De bisschoppen zouden best eens het voorbeeld geven, in plaats van de weinige leken die nog voor hun Geloof willen uitkomen stokken in de wielen te steken!]

De kerkleiders bogen zich de voorbije dagen over de laïciteit en de nieuwe evangelisatie. In hun slotverklaring bestempelen zij de historische gegroeide scheiding tussen Kerk en Staat als een positief fenomeen [Dit bedoel ik dus!], al betekent dat nog niet dat beiden niet langer belangstelling moeten hebben voor elkaar.

Bron: Net/CCEE/Kathpress

Vanuit kerkelijk standpunt is het principe van 'scheiding tussen Kerk en staat' een draak, misschien zelfs ketters.

Eerst de gelovigen wat proberen op te hitsen en dan zichzelf bij het 'status quo' neerleggen.

Zeer moedig zijn die bisschoppen! Wij hebben er toch eens goed mee kunnen lachen! En zij hebben er weer eens een leuk, maar totaal zinloos snoepreisje op zitten!

Het Katholieke Geloof is onveranderlijk.

De Zeeslag bij Lepanto of de Maria-Overwinning op 7 oktober 1571

De Slag bij Lepanto op 7 oktober 1571 was één van de grootste zeeslagen uit de wereldgeschiedenis. Onder de Katholieke strijdkrachten bevond zich o.a. Miguel de Cervantes auteur van 'Don Quichot'.

De Heilige Paus Pius V stond aan de wieg van de Heilige Liga, een verbond tussen Spanje en Venetië met als doel een front te vormen tegen de Ottomanen. Door deze Liga werd een Ottomaanse invasie gestuit bij de Slag bij Lepanto op 7 oktober 1571 door een vloot verenigd onder Don Juan van Oostenrijk. De Paus zag in een visioen het verloop van de zeeslag terwijl hij zich op dat moment in Rome bevond.

De Vlaming Don Juan (of Jan) van Oostenrijk (Regensburg, 24 februari 1547 – Bouge bij Namen, 1 oktober 1578) , zoon van Keizer Karel V en de 'Held van Lepanto' was later ook Landvoogd van de Nederlanden.

De Slag bij Lepanto en Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans

De overwinning te Lepanto werd toegeschreven aan het bidden van de Rozenkrans door zowel het niet-strijdende volk als de krijgsmacht. Na de slag stelde Paus Pius V officieel op 7 oktober een feestdag in als gedachtenis van de overwinning. Hierdoor geldt sindsdien binnen de Katholieke Kerk de maand oktober als Rozenkransmaand.

De Slag bij Lepanto en 'El Santo Cristo de Lepanto' in de kathedraal van Barcelona

In één van de zijkapellen van de kathedraal van Barcelona, in de 'Capella del Santíssim Sagrament', hangt de 'Christus van Lepanto' (Santo Cristo de Lepanto). Volgens de overlevering zou het Christusbeeld, dat op één van de schepen uit de slag heeft gehangen, zich tijdens de gevechten op miraculeuze wijze naar rechts hebben gedraaid om te vermijden dat het door een kanonskogel zou worden geraakt.

De Slag bij Lepanto op 7 oktober 1571

In hoc signo vinces

De Eucharistische Kruistocht (E.K.)

De Eucharistische Kruistocht (E.K.) werd in Vlaanderen gesticht in 1920 door de Norbertijnen van Averbode (voornamelijk Pater Basiel Vanmaele) naar het voorbeeld van soortgelijke bewegingen in Frankrijk en Engeland, met de bedoeling de communiedecreten van Paus Pius X van 1910 meer ingang te doen vinden, vooral bij de kinderen. Een belangrijk moment in de groei van de beweging was het contact met de Zalige Edward Poppe (1890-1924), die in 1922 voor een diepgaande bezieling zorgde.

Heilige Missen bevrijden zielen uit het vagevuur

Over de zelf-vernietiging van de Kerk

Sint-Franciscus zei tot de sultan: "Wanneer gij tussen Jezus Christus en Mohammed aarzelt, laat dan een vuur ontsteken in hetwelke ik mij samen met uw imams zal begeven, opdat gij u zoudt kunnen overtuigen aan welke zijde de Waarheid is." De sultan antwoordde dat hij aan de instemming van zijn imams, die het vuur vreesden, twijfelde. De sultan bood daarop Franciscus rijke geschenken aan, die Franciscus echter als slijk verachtte. Toen de sultan dit zag, stond hij nog meer verbaasd.

Tekenend voor hetgeen er 'mis' is in de Kerk

Over Sint-Franciscus

Sint-Franciscus preekt voor de vogels

Bovenkerk in Assisi - Fresco van Giotto di Bondone

Toen hij eens met zijn broeders langs een groep bomen liep, konden ze elkaar niet verstaan vanwege het lawaai dat de vogels maakten. Franciscus besefte dat hij de dieren tekort gedaan had, zei tegen zijn broeders dat ze even moesten wachten, en gebaarde de vogels, dat hij hen iets wilde zeggen. 'Terstond kwamen de vogels die in de bomen zaten, naar hem toe en allen bleven zonder te bewegen voor hem zitten tot hij zijn preek beëindigd had. En ook toen gingen ze niet weg voor hij hun zijn zegen had gegeven. En, zoals broeder Masseus en broeder Jacobus de Massa later vertelden, verroerde geen enkele vogel zich toen Franciscus tussen hen door liep en hen met zijn pij raakte.

De inhoud van de prediking van Sint Franciscus was in grote lijnen de volgende: "Mijn dierbare zustertjes de vogels, jullie zijn God, je Schepper, veel dank verschuldigd en je moet Hem altijd en overal verheerlijken, omdat Hij jullie de vrijheid heeft gegeven om te vliegen waar je maar wilt en tevens omdat Hij jullie dubbele kleding geschonken heeft en enkelen van jullie in de ark van Noach heeft opgenomen opdat jullie soort in stand zou blijven. Ook zijn jullie Hem veel dank verschuldigd voor het element van de lucht, dat Hij jullie heeft toegewezen. Daarbij komt nog, dat hoewel jullie zaaien noch oogsten, God jullie voedt en jullie de rivieren en bronnen geeft om te drinken, bergen en dalen om je in veiligheid te brengen, en hoge bomen om er je nest in te bouwen. En daar je niet kunt spinnen of naaien, kleedt God jullie: jullie en je kinderen. God bemint jullie dus wel in hoge mate, daar Hij jullie met zoveel weldaden overlaadt. Wacht je daarom, geliefde zustertjes, voor de zonde der ondankbaarheid, doch wees er altijd op bedacht God te verheerlijken."

En terwijl Franciscus aldus tot hen sprak, deden al die vogeltjes hun bekjes open, reikten zij hun halsjes, spreidden zij hun vleugeltjes uit en bogen zij eerbiedig hun kopjes tot aan de grond en toonden zij door gebaar en getjilp dat de woorden van de heilige vader hun groot genoegen deden. En Sint Franciscus deelde die vreugde en blijdschap met hen en verbaasde zich zeer over die grote hoeveelheid vogels en over hun prachtige verscheidenheid en over de aandacht waarmee zij naar hem luisterden en alle schuwheid hadden afgelegd; en daarom prees hij in hen godvruchtig de Schepper.

En toen Sint Franciscus zijn prediking besloot, maakte hij een kruisteken over hen en gaf hun verlof weer weg te vliegen; daarop vlogen al die vogeltjes tegelijk op onder wonderschoon gezang en gingen in vier groepen uiteen volgens het kruis dat Sint Franciscus over hen gemaakt had; en zo vloog een deel naar het oosten, een ander deel naar het westen, de derde groep vloog naar het zuiden en de vierde naar het noorden, en iedere groep zong al vliegend zijn mooiste lied. En door zingend uiteen te gaan naar de vier windstreken der wereld, volgens het kruisteken dat Sint Franciscus, de drager van Christus' kruisbanier, over hen gemaakt had, gaven de vogels te kennen dat de boodschap van Christus' kruis zoals zij door Sint Franciscus weer was opgevat, door hem en zijn broeders in heel de wereld moest worden uitgedragen en dat die broeders evenals de vogels niets op deze wereld in eigendom moesten hebben, maar zich voor hun levensonderhoud moesten verlaten op Gods Voorzienigheid alleen. Tot lof van Christus. Amen.'

Over de geestelijke ballingschap der Katholieken in Vlaanderen - "Super flumina Babylonis" - "Aan Babels stromen" - Psalm 137

Psa 137:1  Aan Babels stromen zaten wij schreiend Bij de gedachte aan Sion;
Psa 137:2  En aan de wilgen, die daar stonden, Hingen wij onze harpen op.
Psa 137:3  Ja, daar durfden onze rovers Ons nog liederen vragen; En onze beulen: "Zingt ons vrolijke wijsjes Uit de zangen van Sion!"
Psa 137:4  Ach, hoe zouden wij Jahweh’s liederen zingen Op vreemde bodem!
Psa 137:5  Jerusalem, zo ik u zou vergeten, Ik vergat mijn rechterhand nog eer;
Psa 137:6  Mijn tong mag aan mijn gehemelte kleven, Zo ik u niet gedenk: Zo ik niet meer van Jerusalem houd, Dan van het toppunt van vreugde.
Psa 137:7  Jahweh, reken de zonen van Edom De dag van Jerusalem toe; Die riepen: Smijt ze neer, smijt ze neer; Neer met haar op de grond!
Psa 137:8  En gij, dochter van Babel, moordenares: Heil hem, die u vergeldt wat gij ons hebt gedaan;
Psa 137:9  Heil hem, die uw kinderen grijpt, En tegen de rots te pletter slaat!

Memento verbi tui servo tuo

Wijsheidspreuken over : Onze liefde voor wat Gods wil

Memento verbi tui servo tuo, Domine, in quo mihi spem dedisti.
Haec me consolata est in humilitate mea.

Heer, gedenk wat Gij tot Uw dienstknechten sprak.
Daar bouwden wij op.
Dat woord troost mij in al mijn ellende.

- Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini.
- Beati qui servant testimonia ejus in toto corde exquirunt eum.
- Adhaesit pulveri anima mea, vivifica me secundum verbum tuum.
- Lacrimata est anima mea prae maetrore, erige me secundum verbum tuum.

Gelukkig die onberispelijk zijn in handel en wandel,
die leven volgens Gods wet.

Gelukkig die op Zijn vermaningen letten
en Hem zoeken uit geheel hun hart.

Reeds ligt mijn ziel in het stof gekluisterd.
Wek mij ten leven naar Uw woord.

Mijn ziel kwijnt neerslachtig weg.
Richt mij volgens Uw plan weer op.

Tibi Christe Splendor Patris

Tibi, Christe, splendor Patris
vita, virtus cordium
in conspectu Angelorum.
Votis, vocis psalimus
alternantes concrepando
melos damus vocibus.

Collaudamus venerantes
omnes coeli milites
sed praecipue primatem.
Coelestis exercitus
Michaelem in virtute
conterentem Zabulum.

Quo custode procul pelle
rex Christe piissime
omne nefas inimici.
Mundos corde et corpore
paradiso redde tuo
nos sola clementia.

Gloriam Patri melodis
personemus vocibus;
Gloriam Christo canamus,
Gloriam Paraclito,
Qui trinus et unus Deus
Extat ante saecula. Amen.

In de Verenigde Staten keert de jeugd zich steeds meer tégen de 'Novus Odo' vieringen - hetgeen we ook massaal in Europa zien - maar in de VS gaat de jeugd steeds vaker naar de 'Vetus Ordo' Missen, een fenomeen dat zich in Europa nog niet voldoende heeft doorgezet als gevolg van de actieve en vooral passieve tegenwerking van de modernistische bisschoppen, die nog steeds in de jaren '60 vastzitten...

Het aantal Heilige Missen volgens de 'Vetus Ordo' neemt gestadig toe

Something very big is happening in the Catholic Church, and it's going on behind the scenes and underneath the radar. It's happening in America, France, Britain, and in other places around the globe. This trend seems to be most evident in industrialised Western nations, but we can see traces of it starting to develop in the rest of the world as well. What we are witnessing is nothing less than a massive paradigm shift. Traditional liturgy is coming back, and the Traditional Latin Mass (Vetus Ordo or "Extraordinary Form of the Roman Rite") is leading the way.

Bron: Catholic In The Ozarks

Link:

http://catholicozarks.blogspot.be/2013/09/a-paradigm-shift-in-catholic-church.html

Abortus is een misdaad tégen de mensheid!

"ELKE ABORTUS IS EEN DOOD KIND"

De Heilige Theresia van Lisieux - Doopnaam: Thérèse Martin - Kloosternaam: Thérèse de l'Enfant-Jésus et de la Sainte-Face - Theresia van het Kind Jezus en het Heilig Aanschijn - Feestdag: 1 oktober

De Heilige Theresia van Lisieux

De Heilige Theresia als novice op 16-jarige leeftijd

De ware 'Verlichting'... Christus het Licht van de Wereld!