 |
| Genoeg bewijs om Darwin te cancelen? Ja, afgaand op de precedenten. |
Het was even schrikken, Geachte Lezers, Beste Vrienden, toen ik enkele maanden geleden in het wetenschappelijke topvakblad Science een aanval las op de integriteit van mijn grote held Charles Darwin, de man die ons met zijn natuurlijke en seksuele selectie sluitende mechanismen voor de evolutie van het leven gaf [Als goede journalist 'vergeet' Dirk Draulans te refereren naar het artikel in kwestie: 'The Descent of Man, 150 years on' van Agustin Fuentes in Science van 21 May 2021: Vol. 372, Issue 6544, pp. 769.]. Een man die ik een dikke tien jaar geleden intens heb leren kennen, tijdens een acht maanden durende zeiltocht rond de wereld in het zog van de reis die hij destijds als twintiger maakte. Op basis van alles wat ik toen over hem vernam, leek hij me een aangename man te zijn geweest.
Maar in de context van de cancel-cultuur die tegenwoordig wild om zich heen slaat en iedereen in de banvloek wil slaan die ergens in de loop van de geschiedenis een scheve uitspraak heeft gedaan, wordt Charles Darwin er nu van beschuldigd een racist en een seksist te zijn geweest [Dirk Draulans heeft het zélf ook al in de gaten!]. Zijn boek ‘The Descent of Man’ uit 1871, net 150 jaar oud dus, waarin hij zijn evolutiemechanismen consequent toepast op de mens, werd in Science net niet weggezet als iets dat op een zwarte lijst moet komen wegens ‘dikwijls problematisch, bevooroordeeld en beledigend’.
Het is correct dat Darwin mannen in het boek ‘moediger, energieker en intelligenter’ dan vrouwen noemde [!]. Het is waar dat hij Afrikanen omschreef als ‘van een lagere orde dan andere rassen’ [!]. En dat ondanks het feit dat hij een uitstekende relatie had met zijn vrouw en dochters, en dat hij zich zijn leven lang inzette voor de strijd tegen de slavernij – een zwarte man die hem in zijn studententijd leerde vogels opzetten, inspireerde hem later tot de zin dat ‘Negers en Europeanen nauw verwant zijn, ondanks oppervlakkige verschillen in hun voorkomen’.
We kunnen Darwin nu toch niet verwijten dat hij een kind was van zijn tijd [Altijd die misplaatste excuses...]: het Victoriaanse Engeland, niet bepaald een vrouwvriendelijke maatschappij. Het was toen bon ton om als blanke man uit de beau monde wat denigrerend te doen over het andere geslacht en over andere rassen (en andere maatschappelijke klassen). Maar het geeft geen pas om hem daar vandaag op af te rekenen [En waarom niet?]. Zijn wetenschap staat nog altijd als een huis, en zijn naam is terecht verbonden aan het grote inzicht dat hij ons verschafte in hoe wij ontstaan zijn en functioneren [Nog méér illusies!].
Maar nee hoor, vandaag menen sommigen de man en zijn werk in diskrediet te moeten brengen, meestal om in één moeite door zijn verhaal van de evolutie van het leven in vraag te stellen – er zijn nog altijd mensen die weigeren te geloven dat wij van apen afstammen en dat er geen goddelijke hand aan onze schepping te pas kwam [Het is niet omdat mensen en apen enkele gelijkenissen vertonen, dat de één van de ander zou afstammen. De mens stamt helemaal niet af van dé aap!].
Veel erger vind ik trouwens het gegeven dat het zelfs vandaag nog altijd nodig is te vechten tegen racistisch en seksistisch geïnspireerde onzin. Nochtans is de biologie er helemaal uit: geef mensen van verschillende geslachten, rassen, culturen of maatschappelijke klassen dezelfde kansen en ze ontwikkelen dezelfde capaciteiten. Moeilijker dan dat is het niet [Dit is naast de kwestie.].
Dirk Draulans op Facebook (en in Knack)
Enkele bedenkingen:
Agustin Fuentes stelt dat Darwins werken, in het bijzonder de Descent of Man, verschillende etnocentrische, racistische en seksistische beweringen zouden bevatten. Dit is een ondubbelzinnig feit dat iedereen - die deze boeken ooit heeft gelezen - kan bevestigen! Wat bijzonder onthullend en cruciaal is - meer nog dan die publicatie van Fuentes - is de krampachtige reactie hierop van een aantal geleerden en journalisten van het niveau van een Dirk Draulans. Zij proberen Fuentes af te schilderen als een radicaal of een outcast binnen de wetenschappelijke wereld. Dit is een typische strategie die wordt gebruikt tegen elke evolutionaire bioloog die de quasi-religieuze verheerlijking van Darwin een beetje in twijfel trekt.
Darwins verafgoding vond niet plaats ondanks zijn etnocentrische en racistische ideeën en steun voor het kolonialisme en het Britse imperialisme, maar voor een groot deel nét daardoor! Darwin kreeg namelijk een staatsbegrafenis in Westminster Abbey, een emblematisch symbool van de Britse macht, waar talloze kroningen en koninklijke huwelijken en begrafenissen hebben plaatsgevonden. Bij zijn eigen begrafenis werd Darwin herdacht door het neusje van de zalm van de Victoriaanse samenleving als het symbool van "Engels succes in het veroveren van de natuur en het beschaven van de wereld tijdens Victoria's lange regeerperiode". Wat vooral opvalt aan degenen die een quasi-religieuze eerbied voor Darwin hebben, is dat velen van hen de Descent of Man niet eens hebben gelezen en niet weten dat de geleerden die iets méér over Darwin weten, erkennen dat zijn werken wel degelijk verschillende etnocentrische, racistische en seksistische - en zelfs proto-nazistische - ideeën bevatten.
Darwin was een bioloog met uitstekende observatievaardigheden, maar een antropoloog die vaak verblind werd door zijn eigen vooroordelen. Hij geloofde bijvoorbeeld niet alleen dat vrouwen mentaal inferieur waren aan mannen, maar ook dat bijvoorbeeld de Vuurlanders 'moreel inferieur' waren aan Westerlingen. Darwin schreef dergelijke onnauwkeurige en pseudo-wetenschappelijke beweringen als 'wetenschappelijke feiten' op in zijn boeken, in plaats van te observeren en neer te schrijven wat zich wérkelijk voor zijn ogen afspeelde. Zoals George Orwell het ooit verwoordde: "Om te zien wat zich voor je neus bevindt, heb je een constante strijd nodig". Helaas was Darwin vaak niet erg succesvol in die strijd, terwijl het object van zijn studie toch zijn eigen soort was.
Dit is ironisch, want Darwin wordt vaak gebruikt als symbool van niet alleen de 'overwinning' van Europeanen en hun 'beschaving', maar ook van hun 'kennis' en 'wetenschap', in tegenstelling tot 'irrationele' overtuigingen. Degenen die zichzelf als de overwinnaars zien binnen deze 'dubbele' overwinning, zijn inderdaad degenen die zo bang zijn voor enige kritiek op hun idool, dat ze het als kritiek op zichzelf beschouwen. Dit is duidelijk te merken aan de gecrispeerde reactie van Dirk Draulans.
Een ander typisch verdedigingsmechanisme dat tegen elke kritiek op Darwin wordt gebruikt, is dat zijn racistische en seksistische ideeën niet écht het product van zijn geest waren, maar het product van 'zijn tijd' zijn, alsof Darwin een automaat was die verplicht was dergelijke ideeën te hebben en dat hij ze in zijn pseudo-wetenschappelijke boeken neer moest schrijven als feiten. Het lijkt er wel op, dat de 'goede' ideeën van Darwin het product van Darwins 'unieke genie' waren en dat de 'slechte' ideeën uitsluitend de schuld zijn van de tijd waarin hij leefde. Dat is natuurlijk een flauw argument, dat ook door Dirk Draulans wordt gemaakt.
Marguerite Yourcenar verwoordde het eerder op briljante wijze: "Er zijn altijd mensen die niet denken zoals anderen... dat wil zeggen, die niet denken zoals degenen die niet denken". Anders zouden er nooit maatschappelijke veranderingen plaatsvinden. Een emblematisch voorbeeld hiervan is Alfred Russel Wallace, die in hetzelfde tijdperk en hetzelfde land leefde en - in tegenstelling tot Darwin - vaak de inheemse volkeren prees die hij op zijn reizen ontmoette, en openlijk de kolonialistische hiërarchieën en het Britse imperialisme veroordeelde, en zichzelf gewoonlijk definieerde als 'feministisch'. Dat het Britse imperium hem dat niet in dank afnam, zal wel duidelijk zijn.
Wallace was ook een natuuronderzoeker, hij ontwikkelde een soortgelijke evolutietheorie door natuurlijke selectie als Darwin - en voltooide het schrijven van een manuscript erover in 1858, een jaar voordat Darwin dat deed - maar vandaag is er geen Wallacisme en is er géén quasi-religieuze verafgoding van Wallace. Zoals het vaak gaat in de samenleving is meritocratie in de wetenschap niet het hele ding, en vaak zelfs niet het belangrijkste. Elke vorm van verafgoding houdt altijd ontkenning in: het is daarom tijd om deze onderwerpen voor eens en altijd te bespreken, zonder taboes, weglatingen, verafgoding, demonisering of bang te zijn voor de afgoden van de 'anderen'.
Wetenschappers zouden er dus goed aan doen om te stoppen met het blindelings idealiseren van een bijgekleurd en selectief 'verleden' en het verafgoden van bepaalde boeken zoals The Descent of Man die toevallig in hun kraam passen. Elke poging om een 'goede' Darwin te scheiden van een 'slechte' sociaal-darwinist zal falen wanneer men Darwins eigen geschriften zorgvuldig leest. Darwin onderschreef enthousiast de visie van zijn neef Francis Galton op erfelijke genialiteit die langs de mannelijke lijn werd doorgegeven, en neeg zonder twijfel in de richting van de eugenetica.
De wetenschap had ooit de luxe om te doen alsof ze buiten politiek en moraliteit stond, maar de geschiedenis (cfr. de corona-crisis) laat ons ook zien dat dit nooit écht het geval was.
'The Descent of Man, 150 years on' van Agustin Fuentes
Bron: Science
Link:
https://science.sciencemag.org/content/372/6544/769/tab-e-letters
3 opmerkingen:
"Het is niet omdat mensen en apen enkele gelijkenissen vertonen, dat de één van de ander zou afstammen."
Ik lijk veel sterker op mijn buurman dan op een aap, en nog stam ik niet van hem af.
Ja natuurlijk hebben diegenen die Darwing verafgoden 'The Descent of Man' nooit gelezen. Ze hebben waarschijnlijk ook nooit het boek in handen gehad want dan zouden ze de volledige titel van het boek gezien hebben;
"The Descent of Man, and Selection in Relation to Sex" (1871)
Het boek moet onderscheiden worden van het eerste boek van Darwin "On the Origin of Species" (1859), dat hij geschreven heeft naar aanleiding van de Second Voyage of the Beagle (1836) waarin de afstamming van apen eerst vermeld werd. In 'The Descent of Man' (1871) voegt Darwin toe dat 'seksuele selectie' de drijfveer voor natuurlijke selectie is.
‘The Descent’ is zo seksistisch dat zelfs vrouwen in 1871 het boek bekritiseerd hebben.
De theorie is zo verward dat het moeilijk te volgen is, maar het eerste deel houdt dat twee mannen met elkaar vechten en dan paren met een vrouw (passief), en het tweede deel, is dat twee mannen met elkaar vechten, en dan kiest de vrouw (actief) die man waarmee ze de grootste kans op reproductief succes kan hebben. Zo verklaard hij dat belangrijke mannen een baard hebben, en dat zuidafrikaanse vrouwen dikke konten hebben.
Hier moet ook gezegd worden dat toen Darwin 'On The Origin of Species' aan de Royal Society for Sciences voorgesteld heeft hij letterlijk uitgelachen is.
Hoe komt het dat Darwin toch in Westminster Abbey begraven ligt?
In 1860 komt Thomas Henry Huxley op het toneel, die de Dean van Wester Abbey, Samuel Wilberforce tot een debat over 'On the Origin of Species' uitdaagde. Wilberforce stond bekend als een groot orator en criticus van Darwin. Dit debat staat bekend als het Oxford Debat (1860) --- merk op; Darwin heeft niet deelgenomen aan dit debat. Vervangen door Huxley, omdat Darwin belet was.
Thomas Huxley stuurde het debat direct in de richting van HEEFT GOD DE AARDE GESCHAPEN OF NATUURLIJKE SELECTIE? Wilberforce heeft het debat verloren.
Sinds toen werd ‘ON THE ORIGIN OF SPECIES’ BEWIJS DAT GOD DE WERELD NIET GESCHAPEN HEEFT.
NUL !! DAT IS HET WETENSCHAPPELIJK BELANG VAN “ORIGIN OF SPECIES”. NUL !! Het dient alleen als anti-katholieke ‘wetenschap’, of propaganda. Maar wetenschappelijk is het niet.
Huxley wordt “Darwin’s Bulldog” genoemd. Hij heeft Darwin gepromoot.
Na het debat heeft Huxley Darwin 3 jaar lang genomineerd voor lidmaatschap aan de Royal Society, en ze bleven weigeren, omdat ze in 1837 zo hard hebben moeten lachen met ‘On the Origin of Species’. (omdat het niet wetenschappelijk is) In 1864 is Darwin eindelijk toegelaten als lid van de Royal Society. In de toelatingsakte staan de ‘verdiensten’ van de wetenschapper en de redenen waarom lidmaatschap veroorloofd is; ‘ON THE ORIGIN OF SPECIES’ IS OPZETTELIJK NIET OPGENOMEN IN DE LIJST VAN VERDIENSTEN.
NALATENSCHAP
1866 – het woord “Darwinisme” steekt de kop op in het ideeëngoed van the ‘British Association’, waarvan Darwin hoofd wetenschappelijk afviseur is, en Huxley en Hooker de voorzitters.
1871 – ‘The Descent of Man’ is gepubliceerd, en ‘On the Origin of Species’ wordt zwaar geredacteerd (herschreven is een beter woord) door Mivart. Dit is vanaf de 6de editie van het boek – waarin het woord “evolutie” voor het eerst verschijnt.
IN HET KORT
Darwin is een wetenschappelijke charlatan, die zijn boeken door ghost-writers heeft laten schrijven, maar alleen als posterboy dient voor de propagatie van de anti-katholieke propaganda van zijn machtige en rijke promotor Huxley.
Galileo Galilei, Marten Luther, Isaac Newton, Albert Einstein, Karl Marx, Adolf Hitler vallen onder dezelfde categorie van ‘wetenschapper’ die hun boeken van machtige mensen kregen hebben, en hen als posterboy gebruikt hebben die boeken te populariseren.
DEEL 2
Nu we een paar feiten hebben;
LATEN WE KNACK EVEN AAN HET WOORD;
“Veel erger vind ik trouwens het gegeven dat het zelfs vandaag nog altijd nodig is te vechten tegen racistisch en seksistisch geïnspireerde onzin.”
Wel, Dirk Draulans; als je “racistisch en seksistisch geïnspireerde onzin” zo “erg” vindt, grens je aan de waanzinnigheid als je Darwin tegen alle beterweten toch verdedigt;
Darwin had zijn boek beter niet ‘On the Origin of Species’ genoemd, maar wél, ‘On the Origins of Racism and Sexism’ DE MODERNE VERSIES VAN RACISME EN SEKSISME KOMEN NET UIT DE ‘WETENSCHAP’ VAN DARWIN.
In de tijd vóór Darwin, hield men nog dat ieder mens een creatie van God was, naar Zijn evenbeeld geschapen, vrij en gelijk geboren.
HET IS NET DARWIN DIE DEZE NOTIES VAN VRIJHEID, GELIJKHEID, EN CREATIE AFGEBROKEN HEEFT, OM PLAATS TE MAKEN VOOR RACISME EN SEKSISME en de meer algemene ideeën van links-liberalisme. De “Descent of Man” – de afstamming van de mens. Stamt ie van God af of stamt ie af van zoals dieren van elkaar afstammen. Hier wordt ook de waarde van het huwelijk betuttelt.
Als je de mens reduceert tot een hoopje molecule en cellen, chemische processen, en een biologisch mechanisme, ontdaan van elke vorm van mensheid, en het bestaan van de ziel ontkent, moet je niet verwonderd zijn dat mensen geselecteerd worden op dezelfde wijze een boer de koeien voor zijn kudde selecteert, gebaseerd op huidskleur en geslacht.
Darwin en de elites zijn de boer, de rest van het gepeupel de kudde.
De Schaapshond en de herder, tegenover de kudde schapen.
Ben je een schaap of ben je een mens?
***
Bijkomstig
Wilberforce was universiteitsvriend van William Gladstone, grootpratriarch van de Britse Vrijmetselarij. Wilberforce was Fellow van de Royal Society. Wat Wilberforce eigenlijk op het Oxford Debat te zoeken had is mij niet duidelijk.
Wilberforce was ook bevriend met John Henry Newman, maar kregen ruzie over theologische vraagstukken van de Anglicaanse Kerk. Newman was anglicaanse theoloog, maar heeft zich tot katholicisme bekeerd, en is tot priester gewijd, en tot kardinaal verheven door Paus Leo xiii. Heilig verklaard door Benedictus xvi
Gladstone heeft Newman begeleid op het Eerste Vaticaans Concilie – met hoofdthema pauselijke onfeilbaarheid, maar ook of de Openbaring wel echt Goddelijk was, of the Katholieke Kerk “Rooms was”. Objecties kwamen van 35 Engelstalige kardinalen. Uiteindelijk heeft men comprimis gesloten over “Heilig Katholieke Apostolische en Roomse Kerk”. Om de Anglicaanse bisschoppen niet te hard tegen de schenen te schoppen – bisschoppen versus paus dus.
Het is daar waar de Kerk Haar nederlaag geleden heeft. Paus Pius X maakt dit duidelijk is alles wat hij gezegd, gedaan en geschreven heeft. Ik zie de geschriften van Paus Pius X zoals de instructies van de kapitein van een zinkend schip, die vlak voor hij zijn laatste commando “Schip Verlaten” geeft, de bemanning en passagiers instructies geeft hoe te overleven nadat het schip gezonken is.
GA - toon hier een foto van de Navicella mozaiek van Giotto.
Elke paus na Pius x wordt bedenkelijk, en zeker alles van Johannes xxiii.
De Verschijningen van O.L.V. van Fatima, waren ook zeer bij de tijd.
Een reactie posten