Qui permettetemi di tornare ancora una volta al 19 aprile 2005. La gravità della decisione è stata proprio anche nel fatto che da quel momento in poi ero impegnato sempre e per sempre dal Signore. Sempre – chi assume il ministero petrino non ha più alcuna privacy. Appartiene sempre e totalmente a tutti, a tutta la Chiesa.
Il “sempre” è anche un “per sempre” - non c’è più un ritornare nel privato. La mia decisione di rinunciare all’esercizio attivo del ministero, non revoca questo. Non ritorno alla vita privata, a una vita di viaggi, incontri, ricevimenti, conferenze eccetera. Non abbandono la croce, ma resto in modo nuovo presso il Signore Crocifisso. Non porto più la potestà dell’officio per il governo della Chiesa, ma nel servizio della preghiera resto, per così dire, nel recinto di San Pietro. San Benedetto, il cui nome porto da Papa, mi sarà di grande esempio in questo. Egli ci ha mostrato la via per una vita, che, attiva o passiva, appartiene totalmente all’opera di Dio.
Sta mij toe 19 april 2005 opnieuw voor de geest te halen. De ernst van de beslissing was ook te wijten aan het feit dat ik vanaf dat ogenblik altijd en voor altijd door de Heer geëngageerd was. “Altijd”. Wie het Petrusambt opneemt, heeft geen enkele vorm van privéleven meer. Hij behoort altijd en helemaal toe aan allen, aan heel de Kerk.
Het “altijd” is ook een “voor altijd”: er is geen terugkeer naar het privéleven. Mijn beslissing om afstand te doen van de actieve uitoefening van de bediening (Ministerium), herroept dit feit (Munus) niet. Ik keer niet terug naar het privéleven, naar een leven van reizen, ontmoetingen, recepties, conferenties, enz. Ik verlaat het Kruis niet, maar blijf op een nieuwe manier bij de gekruisigde Heer. Ik draag niet meer de taak van de bestuursmacht over de Kerk, maar in de dienst van het gebed blijf ik bij wijze van spreken binnen de omheining van de Heilige Petrus. De Heilige Benedictus, wiens naam ik als Paus draag, zal mij daarin een groot voorbeeld zijn. Hij heeft ons de weg getoond van een leven dat, actief of passief, helemaal aan Gods werk toebehoort.
maandag 27 februari 2023
Laatste algemene audiëntie van Paus Benedictus XVI op 27 februari 2013 op het Sint-Pietersplein te Rome: "Mijn besluit om af te zien van de actieve uitoefening van de bediening (Ministerium), herroept dit feit (Munus) niet". (48:00 min)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Oprechte dank aan @The Guardian Angel voor de herpublicatie van deze werkelijk uiterst belangrijke tekst van P. Benedictus XVI.
Inderdaad: hij kon technisch door de financiêle wurggreep op het vaticaan zijn ministerium niet meer uitoefenen- het munus bleef echter bij hem.
Eerst met de dood van P. Benedictus XVI werd het munus vrij- er is echter dan geen conclaaf gehouden om een navolger te kiezen.
De psychiatrisch gestoorde uit Argentiniê (reeds in 1974 in psychiatrische behandeling, waarbij hij dan ook nog zeer warme tedere gevoelens voor zijn joodse psychoanalystin kreeg)(eigen uitspraken van Bergoglio) was natuurlijk omdat " non compos mentis" niet geldig verkiesbaar.
10 jaar later ligt de postconciliaire bastaardkerk in Noorsbelgiê helemaal plat.
En wel door PFranciscus himself:
Danneelsbrigade of niet, zot kerknet of niet, oecumene met islam en verdoken homo-aanvleien van Bonny en Cie;
Op 23 februari 2023 heeft neppaus Franciscus plots in beste peronistische manier de top van de "Broeders van Liefde" (Fratres Caritatis) ontmacht en buitengesmeten, op de eerste plaats René Stockman, westvlaams, "rijzige man en hoogste belg in het vaticaan" (sic Humo).
Een doofpotter van kindersexueelmisbruik (geval "Anneke" met de broeder v. liefde Broeder"Penis" Emile Ceustermans).
Een ijlings reddinsmaneuver van Bergoglio om de nog serieuze buitenlandse delen van deze congregatie te redden.
De zaak in Belgiê is hopeloos, verstrikt in euthanasie- pedofilie- sexueel machtmisbruik, levend van subsidies van de vlaamse overheid, verknocht in heidens belgicisme (Raf de Rijcke, intussen 75 jaar, werd van regent economische wetenschappen uiteindelijk "wegens verdiensten" in de erfelijke belgische adel opgenomen...
Het imbeciele kerknet heeft verbouwereerd bij deze bergoglianisch-peronistische stoot dan maar een zeverend commentaar van Raf de Rijcke gepubliceerd :-)
Het gesjoemel en gesjacher bij deze congregatie met financiên en immobiliên zal weldra opgeklaard worden.
On les aura
@ Vorige Anoniem,
Inderdaad!
Als 'financieel wanbeleid' door het Vaticaan aangehaald wordt, moet men dat altijd héél ernstig nemen aangezien 'geld' de enige taal is die ze daar begrijpen.
Een kort overzicht van wat er aan de hand lijkt te zijn:
De psychiatrische ziekenhuizen van de Broeders van Liefde in ons land mogen zich niet langer ‘katholiek’ noemen. De vzw, die de 12 ziekenhuizen runt, ontving een brief uit Rome. In die brief wordt verwezen naar een beslissing van de Congregatie voor de Geloofsleer, die stelt dat de psychiatrische ziekenhuizen met onmiddellijke ingang – zijnde vanaf 30 maart 2020 – niet langer als 'katholieke' instellingen beschouwd kunnen worden.
Het gaat hier niet om de zoveelste brief rond het thema euthanasie, maar wel over het definitief antwoord van het Vaticaan. Daaruit volgt dat er inderdaad afspraken zullen moeten worden gemaakt, o.a. over de wijze en onder welke voorwaarden de gebouwen verder kunnen worden gebruikt. Het conflict gaat dus over de aanwending van het vermogen van de congregatie en de organisatie Broeders van Liefde in België.
Bergoglio zit graag met zijn handen in het geld en zal dit niet zomaar laten schieten.
Wordt vervolgd.
Een reactie posten