+ Katholieke Actie Vlaanderen +: Over de beenderen van de Heilige Petrus: "PETROS ENI

zondag 24 november 2013

Over de beenderen van de Heilige Petrus: "PETROS ENI - PETRUS IS HIER"

Tekst van de aankondiging van Paus Paulus VI betreffende de relieken van de Heilige Petrus - The New York Times 27 juni 1968

"Paus Pius XII zei in zijn Kerstboodschap voor de radio op 23 december 1950: 'De essentiële vraag is als volgt: Is het graf van de Heilige Petrus werkelijk gevonden? De definitieve conclusie van het werk en het onderzoek beantwoordt die vraag met een zeer duidelijk 'ja'."

"Nieuwe onderzoeken, zeer uitgebreid en nauwgezet, zijn daarna uitgevoerd op de beenderen met resultaten die we, gesteund door het oordeel van gekwalificeerde, prudente en bekwame mensen, geloven positief te zijn. De relieken van de Heilige Petrus zijn geïdentificeerd op een wijze die wij als overtuigend beschouwen."

Paus Paulus VI - 27 juni 1968

De Vaticaanse Necropolis

De Vaticaanse necropolis, ook bekend als de Scavi, ligt onder de 'grotten' van de Sint-Pietersbasiliek.

De necropolis ontstond vanaf de 1ste eeuw langs de Via Cornelia die over de Vaticaanse heuvel in westelijke richting liep. Volgens de overlevering werd hier Petrus begraven, nadat hij in het naastgelegen Circus van Nero was gekruisigd. Ondanks de verscheidene perioden van de christenvervolgingen, werd zijn graf op deze plaats altijd vereerd door het groeiende aantal Christenen. Zij kwamen als pelgrims naar het graf om te bidden.

Constantijn de Grote liet boven het graf van Petrus vanaf 324 de Oude Sint-Pietersbasiliek bouwen. Voor de bouw van deze grote kerk was het noodzakelijk een deel van de Vaticaanse heuvel te egaliseren. Er werd een grote hoeveelheid aarde aangevoerd die bovenop de necropolis werd gestort, waardoor een kunstmatig platform ontstond. Het altaar van de kerk stond precies boven de tombe van de Heilige Petrus. Dit graf en vele andere tombes langs de Via Cornelia bleven zo ondergronds bewaard. In 1506 werd de sterk vervallen oude kerk afgebroken en vervangen door de huidige basiliek.

Tussen 1940 en 1949 werd in opdracht van Paus Pius XII een grote opgraving georganiseerd onder de crypte van de Sint-Pieter. Immers, enige dagen nadat Eugenio Pacelli tot Pius XII verkozen was, in maart 1939, gaf hij opdracht aan Monseigneur Ludwig Kaas, de 'domheer' van de Sint-Pietersbasiliek, om de opgravingen onder de Vaticaanse Grotten te starten.

Bij deze werkzaamheden werd een deel van de antieke necropolis blootgelegd. Ook de tombe van de Heilige Petrus werd opgegraven. In het originele graf, beneden de 'Muro Rosso' - 'de Rode Muur' werden er echter géén menselijke beenderen in situ aangetroffen. De beenderen van de Heilige Petrus werden aangetroffen in een 'Verborgen Bewaarplaats in de Graffiti-muur'.

Paus Pius XII maakte daarop wereldkundig dat de stoffelijke resten van de Apostel Petrus waarschijnlijk waren teruggevonden.

In zijn 'Kerkelijke Historie' [II xxv 6-7] verhaalt Eusebius van Ceasarea over een geestelijke met de naam Gaius

Eusebius schrijft:

"Gaius, in een geschreven dialoog met Proclus, de leider van de Phrygiërs, zegt het volgende over de plaatsen waar de heilige relieken van de genoemde Apostelen [Petrus en Paulus] geplaatst zijn: 'Maar ik kan de tropaia van de Apostelen aanwijzen; want als je naar het Vaticaan gaat [Petrus] of richting Ostia [Paulus], zal je daar de tropaia vinden van diegenen die de Kerk gesticht hebben."

Over de menselijke beenderen uit de 'Verborgen Bewaarplaats in de Graffiti-muur':

Op minder dan zes meter onder het hoofdaltaar van de Sint-Pietersbasiliek bevindt zich een met graffiti bedekte muur van gepleisterd baksteen. In die muur bevindt zich een rechthoekige holte die negentien doorzichtige plexiglas dozen bevat die gevuld zijn met oude botten, waarvan gezegd wordt dat het de sterfelijke resten zijn van de Heilige Petrus zelf. Een smalle spleet in de muur maakt het mogelijk twee van die dozen met hun inhoud van botten te zien.

Op zekere avond vroeg in 1942, een paar dagen nadat het team voor het eerst de 'Graffiti-muur' blootgelegd had en vluchtig in de door mensenhanden gemaakte holte gekeken hadden, met het voornemen daar later eens nader naar te kijken, kwam Mgr. Kaas op zijn inspectieronde in het gebied, samen met de voorman Segoni. Segoni onderzocht de holte met zijn zaklamp. Toen hij wat leek op een aantal botten, vermengd met puin rapporteerde, gelastte Mgr. Kaas hem zonder aarzelen deze te verwijderen om ze veilig te stellen. Behalve wat stukken mortel en puin die uit de bovenliggende muurvulling gevallen waren, waren het allemaal menselijke beenderen, die tot spierwit gebleekt waren. Mgr. Kaas plaatste ze één voor één eerbiedig in een doos.

Deze beenderen werden veertien jaar lang door Paus Pius XII zelf bewaard in zijn privé-appartement. Hoewel hij later enigszins terughoudend was over de authenticiteit van de botten, is duidelijk dat hij voor zichzelf geloofde dat ze echt waren. Tenslotte hadden zijn lijfarts Dr. Galeazzi-Lisi en verscheidene medische deskundigen de botten nauwgezet onderzocht in het bijzijn van de Paus, en hadden ze verklaard, dat het de botten van een man waren, krachtig gebouwd, misschien zeventig jaar oud ten tijde van zijn dood.

Over de dierlijke beenderen die werden opgegraven onder de 'Muro Rosso' - 'de Rode Muur':

Deze beenderen werden door Luigi Cardini geïndentificeerd als zijnde de botten van kippen, varkens, schapen en geiten. Deze botten, samen ongeveer vijftig tot zestig fragmenten, waren de restanten van een Romeins grafmaal. Hier hebben we te maken met de opvulling van het originele, lege graf, nadat de beenderen van de Heilige Petrus omwille van veiligheidsredenen uit het graf gehaald waren en in de 'Graffiti-muur' ingemetseld werden.

"PETROS ENI - PETRUS IS HIER"

Margherita Guarducci was een deskundige op het gebied van oude opschriften, die door het Vaticaan in september 1953 werd ingehuurd om de graffiti van de 'Graffiti-muur' te bestuderen, die ruim een decade eerder was blootgelegd. Zij kwam tot de conclusie, dat veel van de graffiti een Christelijke geheime code betrof, daarmee aangevend, dat de plaats niet alleen bezocht werd (waarschijnlijk in het geheim) door Christenen tot aan de tijd dat Constantijn zijn basiliek er over heen bouwde, maar ook dat een verering van Petrus daar had bestaan.

Guarducci kwam tot de conclusie, dat al deze aan Petrus gewijde graffiti betekenden, dat ze dicht bij een plaats was die van grote betekenis was geweest voor de vereerders van Petrus. Bovendien, een fragment van het ingekraste pleister op de 'Rode Muur' scheen de doorslag te geven. Geschreven in Griekse hoofdletters stond erop te lezen: "Petros Eni" (= "Petrus is hier"). Het fragment werd ontdekt door Antonio Ferrua, één van de vier oorspronkelijke onderzoekers.

Guarducci geloofde dat de beenderen die door Segoni te voorschijn waren gebracht geassocieerd waren met de 'Graffiti-muur' en ze geloofde dat de graffiti plus het Petros Eni fragment van de 'Muro Rosso' bewezen, dat het grafcomplex niets anders kon zijn dan het Tropaion van Gaius, dat we kennen van Eusebius van Ceasarea.

Beeldmateriaal:

Grafveld 'P', het zogenaamde Tropaion of het Grafmonument van Petrus en de 'Rode Muur' onder het hoofdaltaar van de Sint-Pietersbasiliek

Dwarsdoorsnede van de Sint-Pietersbasiliek, de Vaticaanse 'Grotten' en de Scavi

Grafveld 'P', het Tropaion/Grafmonument van Petrus en de 'Rode Muur' onder het hoofdaltaar van de Sint-Pietersbasiliek en de apsis van de Constantijnse Basiliek