Surrexit Dominus de sepulchro

Uit de Paasboodschap van Paus Benedictus XVI tijdens ‘Urbi et orbi’ - 12 April 2009

Uit de grond van mijn hart wens ik U allen een Zalige Pasen.

Om Sint-Augustinus te citeren: “Resurrectio Domini, spes nostra - De Verrijzenis van de Heer is onze hoop” (Sermones 261:1).

Met deze woorden legde de grote Bisschop aan de gelovigen uit, dat Jezus was opgestaan en dat wij, alhoewel voorbestemd om te sterven, niet moeten wanhopen en ons geen zorgen moeten maken dat met de dood het leven volledig voorbij zou zijn. Christus is verrezen om ons hoop te geven.

Inderdaad, één van de vragen die mannen en vrouwen het meest bezighoudt is deze: “Wat is er na de dood?” De hoogdag van vandaag stelt ons in staat om op dat mysterie te antwoorden dat de dood niet het laatste woord heeft, want uiteindelijk zal het Leven zegevieren.

Deze zekerheid van ons is niet gebaseerd om simpele menselijke redenering, maar op een historisch geloofsfeit: Jezus Christus, die gekruisigd en begraven werd, is met zijn verheerlijkt lichaam opgestaan. Jezus is opgestaan zodanig dat ook wij, die in Hem geloven, eeuwig zullen leven! Deze uitroep vormt het hart van de Boodschap in het Evangelie.

Sinds het allereerste gloren van Pasen, heeft een nieuwe Lente van Hoop de Wereld vervuld. Vanaf die dag is onze heropstanding begonnen, vermits Pasen niet enkel duidt op een moment in de geschiedenis, maar op het begin van een nieuwe conditie: Jezus is opgestaan niet opdat Zijn herinnering in de harten van Zijn discipelen levendig zou blijven, maar omdat Hijzelf in ons leeft en in Hem kunnen wij reeds proeven van het Eeuwige Leven.

De verrijzenis is dus geen theorie, maar een historische realiteit aan ons geopenbaard door de mens Jezus Christus door middel van zijn “Pasen”, zijn “Overgang”, die een “nieuwe weg” tussen hemel en aarde geopend heeft (cf. Heb 10:20).

Het is noch een mythe, noch een droom, het is geen visie of een utopia, het is geen fabel, maar een unieke, niet herhaalbare gebeurtenis: Jezus van Nazareth, zoon van Maria, die bij het vallen van de avond op Vrijdag van het Kruis werd afgenomen en begraven werd, heeft zegevierend het graf verlaten.

Feit is dat bij de dageraad van de eerste dag na de Sabbath, Petrus en Johannes het lege graf aangetroffen hebben. Maria-Magdalena en de andere vrouw ontmoetten de verrezen Jezus. Op weg naar Emmaüs herkenden de twee leerlingen Hem bij het breken van het brood. Hij die Verrezen is, verscheen aan de Apostelen die avond in de bovenkamer en daarna aan vele andere discipelen in Galilea.

De aankondiging van de Verrijzenis van de Heer verlicht de duistere regionen van de wereld waarin wij leven. En dan doel ik vooral op het materialisme en nihilisme, op de visie op de wereld die niet in staat is om verder te stappen dan het wetenschappelijk verifieerbare, en die zich uiteindelijk triest terugtrekt in een sfeer van leegte waarvan men gelooft dat dit ook de uiteindelijke bestemming is van het menselijke leven.

Het is een feit dat indien Christus niet verrezen zou zijn, dat dan de “leegte” het zou halen. Het is echter niet langer leegte dat alles omgeeft, maar de liefdevolle aanwezigheid van God.

Resurrectio Domini, spes nostra! - De Verrijzenis van de Heer is onze hoop!

Dit is hetgeen de Kerk vandaag met vreugde verkondigt!

De Gekruisigde is Verrezen! Alleluia!