Communiqué van het Staatssecretariaat

HET VATICAANSE STAATSSECRETARIAAT REAGEERT MET COMMUNIQUÉ OP ONTMOETING MET BELGISCHE AMBASSADEUR

Vrijdag, 17 april 2009

Afgelopen woensdag heeft de Belgische ambassadeur bij de Heilige Stoel de tekst van de motie waarmee de Kamer van Volksvertegenwoordigers de vermeende uitspraken van de Paus over de rol van het 'condoom' in de strijd tegen aids tijdens zijn reis naar Afrika afdeed als ‘onaanvaardbaar’ overgemaakt aan het Staatssecretariaat van de H. Stoel.

Het Staatssecretariaat zegt kennis te nemen van deze eerder ongewone demarche, maar betreurt dat de kritiek op de Paus is gebaseerd “op een verminkt en uit zijn context gehaald interviewfragment”. Het Staatssecretariaat herinnert er nogmaals aan dat de Paus met zijn uitspraak in eerste instantie heeft aangedrongen op een humanisering van de menselijke seksualiteit en op solidariteit met en verantwoordelijkheid ten aanzien van de aidsslachtoffers.

Het communiqué (zie beneden) sluit daarmee aan op een eerdere verklaring (vrijdag 3 april) van de bisschoppen van België: “We nemen akte van de stemming door de Kamer van Volksvertegenwoordigers van een resolutie waarin de uitspraak van de Paus in verband met de strijd tegen aids wordt afgedaan als “onaanvaardbaar”. Wij respecteren het democratische karakter van deze beslissing, maar betreuren de inhoud. Ze houdt immers geen rekening met wat Paus Benedictus XVI echt heeft willen zeggen: zonder een opvoeding in seksuele verantwoordelijkheid zullen de andere preventiemiddelen ontoereikend blijven. Wij hopen dat in de aanloop naar Pasen de emotionele polemiek tot bedaren zal komen. Wat ons land en Afrika voor alles nodig hebben, is een serene reflectie over alle middelen die ingezet moeten worden om de aidsepidemie terug te kunnen dringen”.


COMMUNIQUÉ VAN HET STAATSSECRETARIAAT

“De ambassadeur van het Koninkrijk België heeft in opdracht van het ministerie van
Buitenlandse Zaken de resolutie, waarmee de Kamer van Volksvertegenwoordigers van
zijn land aan de Belgische regering heeft gevraagd “de onaanvaardbare uitspraken van
de Paus tijdens zijn reis naar Afrika te veroordelen en daarvoor officieel protest aan te
tekenen bij de Heilig Stoel, overgemaakt aan het Staatssecretariaat van de H. Stoel. Het
onderhoud vond plaats op woensdag 15 april.

Het Staatssecretariaat neemt met spijt kennis van deze, in de diplomatieke relaties
tussen de H. Stoel en België ongewone demarche. Het Staatssecretariaat betreurt dat
een parlementaire assemblee geloofde er goed aan te doen kritiek te moeten leveren op
de H. Vader op basis van een verminkt en uit zijn context gehaald interviewfragment, dat
door bepaalde groepen is gebruikt met de duidelijke intentie om te intimideren als om de
Paus er te doen van afzien zich nog langer uit te spreken over bepaalde thema’s,
waarvan de morele implicaties nochtans vanzelfsprekend zijn, en de leer van de Kerk te
onderwijzen.

Zoals intussen bekend heeft de H. Vader in zijn antwoord op een vraag over de
doeltreffendheid en het realistische gehalte van de standpunten van de Kerk inzake de
strijd tegen aids, verklaard dat de oplossing moet worden gezocht in een dubbele
richting: enerzijds een vermenselijking van de seksualiteit en anderzijds een authentieke
vriendschap en beschikbaarheid ten aanzien van de mensen die lijden. Hij heeft daarbij
het engagement van de Kerk in beide domeinen onderstreept. Zonder die morele en
pedagogische dimensie zal de strijd tegen de epidemie niet gewonnen kunnen worden.

Terwijl in bepaalde Europese landen een nooit geziene mediacampagne losbarstte over
de dominerende, om niet te zeggen exclusieve waarde van een welbepaald
voorbehoedsmiddel in de strijd tegen aids, is het bemoedigend vast te stellen dat de
ethische overwegingen van de H. Vader werden begrepen en gewaardeerd, in het
bijzonder door de Afrikanen, de echte vrienden van Afrika en bepaalde leden van de
wetenschappelijke gemeenschap. Zoals te lezen staat in een recente verklaring van de
Regionale Bisschoppenconferentie van West-Afrika (CERAO): ‘We zijn (de H. Vader)
dankbaar voor de boodschap van hoop die hij ons is in Kameroen en Angola komen
brengen. Hij is gekomen om ons aan te moedigen samen te leven, verzoend in
rechtvaardigheid en vrede, opdat de Kerk van Afrika zelf een vurige vlam van hoop voor
het leven van het hele continent zou mogen zijn. En wij danken hem van harte omdat hij
op een genuanceerde, heldere en scherpzinnige manier de universele leer van de Kerk op
het vlak van ziekenpastoraal inzake aids opnieuw heeft toegelicht.”