Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
2 opmerkingen:
De logge overheidsaparatus is Kafkiaans.
Orwell vertegenwoordigt de pers, met Double Speak en New Speak
En Marx verwoorde de problemen met het monokapitalisme, dat we in de financiële crises herkennen.
De huidige crisis is het convergeren, van Kafka, Orwell, en Marx.
Wanneer de critici – vanuit hun eigen onafhankelijk standpunt – convergeren, dan weet je dat het serieus is.
***
En het is huilen met de pet op dat men vandaag betoogt. Wat willen die lui? Wie denken ze dat de problemen waartegen ze betogen gaan oplossen? De Staat? George Soros? Bill Gates? Steve Jobs of Bob Marley?
Hun probleem is dat de staat haar functie kwijt is. Dit keer is het serieus. De natiestaten hebben gefaald. Dit keer is het finaal.
Ter zijde; ik denk niet dat België nog ooit een regering zal krijgen.
De triade aan crises die momenteel heersen; de corona crisis, de resulterende economische crisis, en de George Floyd crisis (in die volgorde) zijn het resultaat van diepgaande politieke, financiële en sociologische crises (in die volgorde) die het best uitgedrukt worden door Kafka, Marx en Orwell (in die volgorde).
Laten we beginnen met Franz kafka, die met grote eruditie sprak over de systematische onrechtvaardigheden die het resultaat zijn van een steeds complexere bureaucratie, die alleen bestaat als een doel op zich, volgens wetten die niemand kent. Al die administratie dient tot niets, maar moet gedaan worden, alleen om ‘in orde’ te zijn met een wet, die letterlijk elke 6 weken verandert. Het leidt alleen tot de vervolging van de onschuldige burger, terwijl de crimineel (of de elite) kiest buiten dit systeem te leven waar hij geen wetten kan overtreden, want voor hen zijn er geen wetten. De intrinsieke absurditeit van dit systeem wordt het best door Kafka samengevat in de zin “We verwachten fouten, geen gerechtigheid.”
Kafka begreep dat hoe machtiger en dieper-geworteld de bureaucratie is, des te groter de resulterende schade op de onschuldige burger, en des te extremer de verdraaiing van de gerechtigheid.
Het hele wereld-financiële systeem is kafkaiaans. De bureaucratieën van de staat hebben zich vervlecht met de financiële elites, door de elites te beschermen tegen de gevolgen van hun eigen hebzucht, terwijl ze haar eigen macht beschermt. Telkens er een fout gemaakt wordt, door de financiële elites, krijgen ze miljarden toegeworpen. Indien men de elites failliet liet gaan, zou de staat haar macht kwijtraken. De maskers zouden afvallen, en de burger zou begrijpen dat men hem bestolen en bedrogen heeft.
Hoewel Marx deze roofzuchtige en parasitaire aard van het monopoliekapitalisme begreep, heeft hij nooit verwacht dat de staat zou meewerken aan het kartel van de elites. In feite heeft de staat de ‘toeëigenaars’ toegeëigend.
En zo schaadt de staat de burgerij met oneerlijke competitie, en vriendjespolitiek. Maar de staat schaadt de burgerij evenzeer met eindeloze regels en plichten die de burger van datgeen afleidt wat belangrijk is, en zich bemoeit met elk hoekje en gaatje van het maatschappelijk middenveld, terwijl de top van de maatschappij grotendeels niet-gereguleerd wordt, en geen rekenschap moet afleggen voor haar doen en laat.
Dit is waar Orwell het toneel betreerdt, want de staat verhult deze roofbouw achter Owelliaanse “double speak” zoals “volkspartij”, “christen-democratisch”, “Socialistisch”, “humanist”, “Vlaams”, en “new speak”, zoals “protesten”, i.p.v. rellen. “Insurgenten” i.p.v. terroristen. “Instagram Influencers”, i.p.v. demagogen, die betaald worden om een politieke agenda te verspreiden.
Orwell begreep dat staat verplicht wordt tot expansie, tot een niveau waar het alle lagen van de gemeenschap, markten en samenleving beheerst. Vanaf het moment de staat aan de controle van de burger ontsnapt, is de staat naar willekeur de burger uit te buiten. Want wat is de staat als het geen monopolie van geweld, dwang, manipulatie en regulering van de privésector is?
Wat is de EU-bureaucratie in Brussel, als het niet de perfecte staatloze staat is?
Het convergeren tussen Marx, Orwell, en Kafka bestaat erin dat de staat niet in staat zou zijn, om zo veel rijkdom van de burger te ontvreemden indien het doel van de staat er niet in bestond de regels van het predatieve politiek/economie af te dwingen.
In China roven de elites op iets andere wijze dan in Europa en de VS, maar het eindresultaat blijft hetzelfde; centraal-beheerde economieën en expansieve kleptocratieën.
Een reactie posten