Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
2 opmerkingen:
Het Kruis, de Passie staat vanaf het begin centraal bij, ja: ís het begin van de karthuizerorde.
Het moederklooster der Chartreuse had zoals later ook alle andere karthuizers als wapenschild/zegel een kruis, bij de Chartreuse dan weldra ook met een globus als symbool voor de wereld.
De spreuk "Stat crux dum volvitur orbis- mundo inconcusso supersto": "Het Kruis staat vast terwijl de wereld zot draait- onwrikbaar sta ik boven de wereld" komt 1600 voor het eeerst in een karthuizerkroniek voor.
Zeer beroemd werd de eerste helft van deze devise, omdat Victor Hugo ze in zijn werk "Les Misérables" citeerde.
De foto herinnert dadelijk aan de beeldenstorm bij de reformatie.
Bijna niet geweten is dat het juist de karthuizerorde was (numquam reormata qualis numquam deformata) die het beste stand hield in die woelige tijden (er was niet één karthuizerklooster dat zichzelf ophief);
en het was de karthuizerorde, en wel de karthuis van Keulen, destijds de grootste van het Heilig Roomse Rijk, die de katholieke reform, later de contrareformatie genoemd, op gang bracht.
Zeer mooi beschreven de rol van de prior Peter Blomevenna in:
https://katholisches.info/2016/03/17/petrus-blomevenna-1466-1536-und-die-koelner-kartause-in-der-renaissance/
Het eerste schilderij toont overigens indrukwekkend hoe Blomevenna het Kruis omarmt.
Off-topic!
De Lourdesgrot in Jette (Brussel)
Rond de eeuwwisseling 1900schonken vrome katholieken grond in St.-Pieters-Jette om er een Lourdesgrot op te bouwen.
Direkt aanpalend aan Laken (Brusel 2), in een kwartier van volle urbanisatie onder koning Leopold 2, gelegen op land dat ooit toebehoorde aan de opgeheven premonstratenzerabdij van Dieleghem, ontstond er een grote realistische replica van de grot van Lourdes, getooid met een originele rotsblok uit Massabielle, en met een grote calvarieberg erachter.
Zeer snel werd deze plaats tot een oord van intensief gebed, met zeer vele giften van kleine mensen.
De tuin ernaast werd omgevormd tot een klein park met een ontroerende kruisweg en in het midden een monument van de aanbidding van het Heilig Hart.
In de grot zelf werd een marmeren altaaartafel geplaatst, geschonken door koning Albert 1 en koningin Elisabeth, en ingewijd door kardinaal Mercier (1911).
De Onze-Lieve-Vrouw-van-Lourdes-grot in Jette ontwikkelde zich alras tot dé zondagnamiddaguitstap van de katholieke Brusselaars.
Zo werd door de zeer dynamische priester van de grot een grote bidkapel in noorditaliaanse cisterciênzerstijl gepland.
Vanaf de eerste dagen van de Eerste Wereldoorlog (4 augustus 1914) werd de Lourdesgrot van Jette het veelbezochte gebedscentrum voor de families met een soldaat aan het front.
Ontelbare gebeden werden in hoop, in treurnis en in verzoek om bijstand en hulp verricht.
De bouwwerken aan de kapel gingen snel vooraan: 1915 werd ze ingewijd door kard. Mercier.
1916 werden zeer mooie glasvensters in de stijl der Nazareners van de hand van de duitse glasschilder Hermann (Dusseldorf) aangebracht; ze werden aanzienlijk gesponsord door de duitse bezettende overheid (in de hoop op een separaatvrede)- bemerkenswaardig, omdat terzelfdertijd de slachten van Verdun en bij de Somme plaatsvonden.
Tijdens en na de Eerste Wereldoorlog kende de Lourdesgrot van Jette een geweldige toeloop:
als oord van gebed en troost zeer beroemd, en bij de zeer vele verminkten, orthopedisch zieken en chronische aandoeningen, bij de snel groeiende bevolking van Brusssel en de zeer verre reis naar Lourdes zelf, bloeide het kerkelijk leven op.
Vanachter in de grot hingen weldra zeer vele orthopedische apparaten en prothesen, naast ex-voto's en dankberichten, na vele jaren donkerbruin en zwart verkleurd door de rook der kaarsen.
Vanaf de jaren #60 ging het bezoek van de grot in Jette sterk terug: de postconciliaire kerk was niet geînteresseerd, de wijk ging socio-economisch sterk achteruit en ontwikkelde zich tot een vreemdelingencentrum (in de zogenoemde "kanaalzone", welke term eerst door "kerknet" gebruikt werd en nadien door Jan Jambon (NV-A) dikwijls gehanteerd werd).
In de jaren '90 wou Kard. Danneels met zijn hulpbisschoppen de grot van Jette sluiten.
Katholieke mensen ter plekke protesteerden hardnekkig en stevig.
Terwijl de kerkelijke hiêrarchie en haar gevolg in het moeras der pedofilie verzonk, renoveerden geêngageerde vrijwilligers en een vriendkring in eigeninitiatief het terrein van de Lourdesgrot in Jette.
Vooral voor christenen uit oost- en zuideuropa en uit afrika en voor syrisch-arameêrs, die in de buurt een kerkje hebben, is de Lourdesgrot van Jette een veelgeliefd en zeer mooi onderhouden bedeoord.
Het christelijk geloof wordt daar zeer innig en oprecht beleefd, met een levende vroomheid die bij de moderne belgen vreemd en onbekend overkomt.
Op 12 juli 2019 verscheen in de "Standaard" van de hand van ene Jeroen Struye een smadelijk artikel over deze Lourdesgrot. Ze zou "surrealistisch" zijn, "grotesk", vlakbij "een vroegere woning van Magritte gelegen", bezocht door vele buitenlanders en opgesmukt met kitsch.
Dat "artikel" is gedeeltelijk fout, maar vooral: beledigend voor de gelovigen, in het bijzonder voor deze van buitenlandse afkomst, en zonder enig begrip, zonder kennis en zonder gevoel voor volksmystiek.
De "Standaard" is inderdaad tot een echte rioolkrant verkomen.
Een reactie posten