Young Men of Faith: 5 Katholieke Martelaren

Polen, september 1939, de Duitse vijand begint zijn meedogenloze veroveringsmars en prepareert het oorlogstheater voor Wereldoorlog II.

Op 1 september 1939 viel Hitler Polen binnen en begon zo de Tweede Wereldoorlog.

Het Salesiaanse huis in Poznan, in de Wroniecka-straat, werd bezet en in een kazerne voor Duitse soldaten omgevormd.

De jonge mensen van het huis bleven echter samenkomen in de bossen buiten de stad en in de stadsparken. Zo ontstonden er een aantal 'geheime' verenigingen.

In september 1940 werden Francis Kesy (20 jaar) en 4 compagnons van het oratorium van Don Bosco gearresteerd en beschuldigd van lidmaatschap van een verboden organisatie.

Zij werden overgebracht naar het sinistere Fort VII in de buurt van Poznan. Daarna werden ze eerst naar de Neukoln-gevangenis en later naar de Zwickau-gevangenis verplaatst.

Daar werden ze ondervraagd, gemarteld en tot dwangarbeid veroordeeld.


Twee notities laten zien, dat we te maken hebben met 'Reuzen van de geest':

"God alleen weet wat wij lijden."

"Gebed was onze enige steun in de donkerste nachten en dagen."

"God heeft ons dit kruis gegeven, en Hij geeft ons de kracht om het te dragen."


Ze baden de hele tijd de rozenkrans en de novenen van Don Bosco en Maria-Hulp-der-Christenen, het ochtend- en het avondgebed.

Indien het mogelijk was, vierden ze vreugdevol de liturgische feesten in hun cel.

Hun Geloof wankelde nooit!

Ze bleven geloofwaardige getuigen tot het einde.

Ze werden ter dood veroordeeld wegens 'hoogverraad' op 1 augustus 1942.

De uitspraak werd gevolgd door een langdurige stilte totdat één van de vijf uitriep: "Uw Wil geschiede!"

Ze werden gewoon veroordeeld voor het feit dat ze tot Katholieke organisaties behoorden, die ervan verdacht werden, dat ze aanleiding zouden kunnen geven tot het ontstaan van verzetsbewegingen.

Voordat zij stierven, waren ze in staat om naar hun ouders te schrijven.

Bij het lezen van deze zinnen staat men verbaasd als voor de echt 'grote' mensen.

Als voorbeeld zijn er de woorden die door Francis werden geschreven:

"Mijn lieve ouders, broers en zusters, de tijd is gekomen om afscheid te nemen op 24 augustus, de dag van Maria-Hulp-der-Christenen. Moge de Goede God mij naar Hemzelf geleiden. Heb geen spijt dat ik deze wereld zo jong zal verlaten. Ik ben nu in een staat van genade. Ik ga naar de hemel. Daar zal ik tot God bidden... Bid soms ook voor mij... Ik ga nu."

Ze werden meegenomen naar de binnenplaats van de gevangenis van Dresden en met een bijl onthoofd.