De 12-jarige Britse jongen Archie Battersbee is hersendood en dus medisch en juridisch gezien overleden. En toch bleven zijn ouders strijden tegen de beslissing van de artsen om de behandeling van de jongen stop te zetten. Waarom is de verwarring rond "hersendood zijn" soms zo groot voor familieleden? En hoe gaan artsen daar in ons land mee om?
"Als je hersendood bent, zijn je hersenen zo zwaar en onomkeerbaar beschadigd dat alle functies van de hersenstam uitgevallen zijn", legt Geert Meyfroidt uit, intensivist aan het UZ Leuven. "Dat gaat om alle functies die van ons een zelfstandig levend wezen maken." Medisch en wettelijk gezien, wordt dat dan ook gelijkgesteld met overleden zijn, zelfs als het hart nog klopt omdat iemand bijvoorbeeld beademd wordt.
"Mocht zo'n verhaal als dat van Archie zich in België voordoen, zou het resultaat dus niet anders zijn", concludeert Christophe Lemmens, advocaat gezondheidsrecht en gastprofessor aan de Universiteit Antwerpen. "In Groot-Brittannië ben je, net zoals in België, juridisch gezien overleden als je hersendood bent. Om het oneerbiedig te zeggen: het heeft geen zin om een lijk verder te behandelen."
"Maar je kunt dat ook aanvullen met beeldvorming (hersenscans dus, red.)", zegt Sandra Oeyen, intensivist in het UZ Gent. "Bij Archie zal er ongetwijfeld ook beeldvorming gebruikt zijn. Dan kan je onomstotelijk bewijzen dat er geen bloeddoorstroming meer is in de hersenen, dus dat er geen sprake meer is van hersencirculatie of hersenbevloeiing. Die hersenen kunnen dan niet meer werken omdat ze geen zuurstof meer krijgen. Dan zijn die hersenen dood en ben je dus overleden."
Bron: vrtNWS
Dit gaat enkel en alleen maar over het oogsten van organen bij levende mensen:
Verschillende artsen en wetenschappers bekritiseren de definitie van 'hersendood' als de definitieve dood van de mens. De term 'hersendode persoon' is een 'kwaadaardige misleiding', aangezien een persoon met hersenfalen een persoon is wiens hersenen aanzienlijke schade hebben geleden en 'een ernstig zieke, stervende persoon' is, maar 'nog niet dood' is. Artsen kunnen bij hersendode personen nog steeds hartslag voelen, hun lichaamstemperatuur wordt geregeld, urine en ontlasting kunnen worden uitgescheiden, ze kunnen zweten, en zelfs antilichamen produceren. Het idee dat "alleen hersenactiviteit een mens tot mens maakt" en "dat de dood van de hersenen ook de dood van de mens betekent" is achterhaald. Critici zijn van mening, dat het begrip 'hersendood' eigenlijk geen diagnose, maar een prognose is - een prognose die er bovendien in vele gevallen naast zit omdat het sterven in feite een proces is en geen toestand. Dit zou ook verklaren waarom het feitelijke sterfmoment bij hersendood niet precies kan worden vastgesteld.
Lichamelijk gezien is iemand die hersendood is, in feite levend, omdat hart en bloedsomloop nog functioneren en de organen nog van zuurstof worden voorzien. Ook wordt gesteld dat EEG's (= elektro-encefalogrammen) slechts maximaal 20 procent van de hersenactiviteit kunnen meten en o.a. de (mogelijke) activiteit van de hypothalamus buiten beeld blijft. Bovendien worden er in verschillende landen verschillende definities van hersendood gehanteerd. Belangrijker nog is dat bepaalde reflexen bij hersendood verklaarde personen nog wél functioneren, waarvan de belangrijkste de Lazarus-reflex wordt genoemd: "In ongeveer 75% van de gevallen maakt de hersendood verklaarde persoon bij de start van de operatie afwerende gebaren en komt zelfs een stukje overeind". Om die reden worden bij orgaanverwijdering vaak spierverslappende middelen toegediend, of wordt de patiënt op de operatietafel vastgebonden. Ook is er wetenschappelijke kritiek te leveren op de apneutest, het tijdelijk stilleggen van de beademing, om vast te stellen of de patiënt niet tóch zelfstandig kan ademen. Onvoldoende vast staat dat die test zelf niet de hersenfuncties aantast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten