Over bastaard-priesters en bastaard-bisschoppen: "Gehuwde 'priester' Norbert Bethune op de koffie bij de Brugse 'bisschop' Lode - klein kind - Aerts"

Of hoe de zonden van een gevallen 'priester' - en zijn permanente staat van doodzonde - erkenning krijgt van een infantiele judas-bisschop in dienst van de Satan

De schismatieke 'priester' Norbert Bethune (77), die in 1992 het celibaat vaarwel zei, geschorst werd door toenmalig bisschop Roger Vangheluwe en sindsdien op eigen houtje als 'priester' bleef werken, is enkele dagen geleden samen met zijn 'vrouw' op de koffie geweest bij Lode Aerts, de zogenaamde 'bisschop' van Brugge. Aanleiding was de vijftigste verjaardag van het 'priesterschap' van Bethune.

We moeten ons toch wel ernstige vragen gaan stellen aangaande de geldigheid van de post-conciliaire priesterwijdingen - in casu Bethune en Aerts - aangezien er zich toch een aantal ernstige problemen stellen.

Hoe kunnen bisschoppen nog priesters opleiden, wanneer ze zélf niet meer weten wat een priester is? De priesters die uit de post-conciliaire seminaries komen, zijn bastaard-priesters, omdat ze niet weten wat ze zijn. Ze weten niet dat ze gewijd zijn om naar het altaar te gaan, om het offer van onze Heer Jezus Christus op te dragen, en om Jezus Christus aan de zielen te geven, én om de zielen tot Jezus Christus te roepen.

Priesters moeten hun hele leven aan de dienst aan Christus wijden. Ze moeten Onze Heer lief hebben, Hem aanbidden, Hem dienen in de Sacramenten en in het bijzonder in de Heilige Eucharistie, omdat zij geloven in de wérkelijke aanwezigheid van Onze Heer in de Heilige Eucharistie! De échte priester speelt geen pastoor-op-eigen-houtje, maar handelt "in persona Christi".

De Heilige Ambrosius schrijft: "Op het moment dat de priester zich voorbereidt op de viering van het eerbiedwaardige Sacrament, gebruikt de priester niet langer zijn eigen woorden, maar maakt hij gebruik van de Woorden van Christus: het is dus het Woord van Christus dat dit Sacrament tot stand brengt". De privépersoon van de priester wordt in bezit genomen door de Persoon van Christus op Wiens plaats hij staat en Wiens stem hij is. Hieruit volgt dat de priester het beeld van Christus is. "Op grond van het wijdingssacrament worden zij gewijd naar het beeld van Christus".

Zowel Bethune als Aerts zondigen tégen de Heilige Geest omdat zij weigeren het Heil te aanvaarden dat God de mensen aanbiedt door de Heilige Geest die werkt uit kracht van het Kruisoffer. Als de mens het "aantonen van de zonde" - dat van de Heilige Geest komt - afwijst, dan wijst hij tevens de "komst" van de Helper af – de "komst" die werkelijkheid is geworden in het Paasmysterie, in eenheid met de verlossende kracht van het bloed van Christus: het bloed dat het "geweten zuivert van dode werken".

God is niet geïnteresseerd in het eigen gelijk van iemand en nog véél minder in de erkenning door een afvallige bisschop! In die zin kan een ware Christen géén zonde bedrijven waarvoor geen vergeving is, omdat een Christen die zijn eigen gelijk zoekt en dus boven God denkt te staan, ophoudt een Christen te zijn!

In zekere zin kunnen we dus zeggen, dat de zonde tégen de Heilige Geest de laatste 'druppel' is, die de emmer doet overlopen. Als iemand al maar blijft zondigen, en zich al maar blijft verzetten tégen Gods Geest, al maar méér haat blijft aankweken bij de gelovigen tégen het Evangelie, dan is het niet uitgesloten dat op een dag de Heer Zijn bemoeienissen met iemand staakt, hem loslaat en hem overlevert aan het hellevuur!