“In wezen is het Missaal van St.-Pius V het Gregoriaanse Sacramentarium. Het Sacramentarium van Paus Gregorius de Grote (590-604) - het Gregorianum - gaat terug op het Gelasiaans Sacramentarium van Paus Gelasius I (492-496) dat op zijn beurt weer bouwt op het Leonisch Sacramentarium van Paus Leo de Grote (440-461), in het Latijn ook het Leonianum of het Veronense genoemd.
We vinden de gebeden van de Canon van de Tidentijnse Mis uiteindelijk terug in de verhandeling de Sacramentis van de Heilige Ambrosius van Milaan (1 januari 387).
Onze Mis gaat dus terug, zonder wezenlijke verandering, tot het tijdperk waarin ze zich voor het eerst ontwikkelde vanuit de oudste liturgie van allemaal.
Onze Mis herinnert nog steeds aan de liturgie, uit de dagen toen de Caesars de wereld regeerden en dachten dat zij het Geloof in Christus konden uitroeien; toen onze voorvaderen elkaar voor zonsopgang ontmoetten en een hymne zongen voor Christus onze God.
Het uiteindelijke resultaat van ons onderzoek is, dat er ondanks enkele onopgeloste problemen, ondanks enkele latere veranderingen, in het Christendom géén andere ritus is die zo eerbiedwaardig is als de onze."
Adrian Fortescue. The Mass: Een studie van de Romeinse liturgie (1912).
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten