"Leerverschillen protestanten en rooms-katholieken te groot voor gezamenlijke reformatieherdenking"
Behoudende lutheranen in Zweden zijn niet blij met een gezamenlijke reformatieherdenking door protestanten en rooms-katholieken. Paus Franciscus kan beter thuisblijven, vindt ds. Bengt Birgersson. „De leerverschillen tussen Rome en Wittenberg zijn te groot.” [!]
Veel Zweedse christenen zien de start van de herdenking van 500 jaar Reformatie, maandag in de kathedraal van Lund, als een belangrijke stap in de oecumene tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de Lutherse kerk, zegt de secretaris van de Missions Provinsen. Dit verband van behoudende lutheranen ontstond in 2003 uit verontrusting over de liberale koers van de Kerk van Zweden.
Een gezamenlijke herdenking van luthersen en rooms-katholieken is volgens ds. Birgersson alleen mogelijk door leerverschillen te verdoezelen [Leerverschillen verdoezelen!]. „Het ware evangelisch-luthers belijden, geloof en leven verschilt enorm van de leer en praktijk van de Rooms-Katholieke Kerk [!]. Als Maarten Luther hier maandag zou zijn, dan zou hij met meer dingen worstelen dan hij destijds in de zestiende eeuw deed, zelfs al is de kerk van Rome nu veel vriendelijker dan toen.”
Rechtvaardiging
De predikant vindt dat de verschillen tussen protestanten en rooms-katholieken te groot zijn om gezamenlijk de Reformatie te herdenken. Hij noemt onder meer de uiteenlopende visies op heilig avondmaal en Mis – waardoor God genade zou schenken – en het gezag van de Schrift. „Als God Zich openbaart in de Bijbel én in de traditie, zoals Rome leert, dan opent dat de deur voor menselijke willekeur.” [Deze bewering is natuurlijk nonsens! Wat is het protestantisme anders dan "menselijke willekeur"?]
Lutheranen en rooms-katholieken gaven in 1999 een gezamenlijke verklaring over de rechtvaardigingsleer uit, maar volgens ds. Birgersson lopen hun visies op het heil wel degelijk uiteen. „Als je de Catechismus van de Katholieke Kerk leest, wordt al snel duidelijk dat de leer over de rechtvaardiging anders is dan die in het concordiënboek van de Lutherse Kerk. De Rooms-Katholieke Kerk heeft het prachtige evangelie van de gerechtigheid – de gave van Christus aan zondaars door het geloof – niet begrepen [LOL!]. Zij stelt echter dat geloof en goede werken, die door Gods genade worden gedaan, de mens uiteindelijk rechtvaardig maken. Maar dat zullen weinig mensen in dit leven bereiken, dus daarom zijn de hulp en verdiensten van de Maagd Maria en de Heiligen nodig. De Bijbelse boodschap dat Christus’ bloed ons van alle ongerechtigheden reinigt, staat daar haaks op.” [Dit is een zeer hardnekkig misverstand, dat we nu ook in de Novus Ordo Missae aantreffen! Christus heeft de hemelpoorten voor allen geopend, echter, dit betekent niet, dat allen gered zouden zijn. Integendeel, velen zullen verloren gaan. Indien iedereen al bij voorbaat gered zou zijn, dan heeft het geen zin om 'gelovig' te zijn.]
Aflaat
De Reformatie begon toen Luther in 1517 in Wittenberg zijn 95 stellingen tegen de aflaathandel publiceerde. Veel mensen denken aflaten tegenwoordig geen rol meer spelen in het rooms-katholieke denken, zegt ds. Birgersson. „Het is waar dat je geen aflaten voor zonden kunt kopen, zoals in Luthers dagen. Maar dit leerstuk bestaat nog steeds. Je betaalt een priester geld om een mis op te dragen, zodat voor jou of voor een familielid de tijd in het vagevuur verkort wordt [De Kerk bidt ook 'gratis' voor alle zielen in het Vagevuur. Heilige Missen zijn inderdaad een krachtig middel om zielen uit het Vagevuur te krijgen, echter, met veel gebed is ook veel mogelijk.]. De lutherse manier van denken is echter Bijbels: Jezus zei tegen de moordenaar aan het kruis op Golgotha: Heden zult u met Mij in het paradijs zijn.” [Hier sprak Jezus een persoonlijk oordeel uit, dat enkel maar voor de 'goede moordenaar' gold, maar niet voor iemand anders! Jezus zal ons oordelen. Vooral dat is Bijbels!]
De leerverschillen tussen Rome en Wittenberg zijn in de loop van de tijd zelfs groter geworden [!], denkt ds. Birgersson. Hij wijst op de besluiten van de Rooms-Katholieke Kerk over de positie van Maria en het primaat van de paus. „Franciscus is een vriendelijk man, maar zijn machtsclaim over alle christenen is ketters.” [Dit kan tellen als uitspraak, maar deze uitspraak is zélf ketters!]
Klassiek belijden
Toch moeten lutheranen hun hand in eigen boezem steken, vindt hij. „Een van de grote problemen is dat veel evangelisch-lutherse kerken die samen met de Rooms-Katholieke Kerk de Reformatie herdenken, ver van het klassieke lutherse belijden afstaan. Dat geldt niet in het minst voor de Kerk van Zweden. Die keert zich zelfs tegen groepen die willen vasthouden aan wat de Bijbel zegt over de verhouding tussen mannen en vrouwen en over het heil: het geloof in Jezus als de enige weg tot behoud.”
Lutheranen die samen met rooms-katholieken de Reformatie herdenken, hebben volgens de Zweedse predikant hun identiteit verloren. [Dit geldt ook voor de Post-conciliaire 'katholieken'!!!]
Paus Franciscus neemt toch maar de moeite om naar Lund te komen om een kerkscheuring te herdenken. Een teken van welwillendheid?
„Nogmaals, de leider van de Rooms-Katholieke Kerk is een vriendelijk persoon. Maar ik zie zijn bezoek als een slimme manier van Rome om meer mensen onder haar gezag te brengen.” [!!!]
Hoe zou u 500 jaar Reformatie dan willen herdenken?
„Hou seminars en conferenties om ons te herinneren aan de kernpunten van de Reformatie en de toepassing daarvan in onze tijd. Het gaat dan om de drie zogenoemde sola’s: alleen de Schrift heeft gezag en mensen worden alleen door genade en alleen door geloof gered. [Dit zijn grote ketterijen! De Kerk heeft met het Concilie van Trente op onfeilbare manier gereageerd op de ketterijen van Luther een zijn aanhangers!]
Bron: Reformatorisch Dagblad
Link:
http://www.rd.nl/kerk-religie/leerverschillen-protestanten-en-rooms-katholieken-te-groot-voor-gezamenlijke-reformatieherdenking-1.1139989
3 opmerkingen:
Ik weet niet of Birgersson de stellingen van Luther heeft gelezen maar daaruit blijkt dat Luther zich schaart onder het gezag van de paus en zelfs de idee van de aflaat niet verwerpt. Het gaat Luther in 1517 om de excessen (en er waren veel meer priesters en prelaten die deze excessen veroordeelden). De scheur lijkt vooral veroorzaakt te zijn doordat partijen niet naar elkaar luisterden waarna vervolgens de partijen zich gingen ingraven (zoals bij elke kerkscheuring).
Birgersson doet alsof de Schrift het enige is dat wij nodig hebben. Als 10 verschillende mensen de Bijbel lezen zou dat in dezelfde Bijbelse leer resulteren. Het Sola Scriptura leidt tot niets en feitelijk erkent Birgersson dat doordat hij verwijst naar de leer van de rechtvaardiging in het Concordiënboek. Geen kerk kan zonder traditie. De Schrift moet uitgelegd worden. Waarom heeft Birgersson anders Luther, Melanchton en anderen nodig?
Om nog wat aan te stippen:
Birgersson hekelt de leer van Rome die stelt dat wij door genade en werken zalig worden maar wat is hier nu zo spectaculair aan? Is een geloof zonder werken niet dood? En moeten wij onze zaligheid niet bewerken (zoals de apostel zegt)? Moet er niet een wedloop gelopen worden? Hoe kan liefde eigenlijk vorm krijgen als zij niet van beide kanten komt? Hoe kan liefde überhaupt gestalte krijgen zonder dat wij daar voor werken. De catechismus van de Katholieke kerk zegt nota bene dat wij niet zonder genade van Gods kant goede werken kunnen doen.
Ik vind het fascinerend dat Protestanten nog steeds in het paradigma hangen van de Heidelberger en andere geschriften die zijn ontstaan in een tijd waarin de verschillen zijn uitvergroot en het debat hard werd gevoerd (ook van Roomse zijde).
Ik heb veel respect voor dominee Birgersson:
hij is verankerd in de lutherse orthodoxie (die in Zweden en in heel Skandinaviê verkruimeld en verdampt is, om van het Baltikum te zwijgen) en hij zegt en verdedigt, wat de lutherse posities zijn.
In zoverre consequent en eerlijk: het etiket buiten op de pot beschrijft wat er in de pot zit.
Dat is spijtig genoeg niet meer het geval bij Bergoglio en de laatste Mohikanen van de lutherse staatskerken.
Lund had overigens 1517 27 kerken, waarvan het overgrote deel na de invoering van de reformatie en het staatskerkensysteem (overigens eerst na 1524- deze events van Bergoglio hangen wenn überhaupt alleen met haken en ogen tesamen) gesloten werden.
Het religieus geloof bij de protestanten in Zweden (en Denemarken- Lund heboorde tot in de late 17e eeuw tot Denemarken) is qua staatskerk teruggevallen tot cca. 3 (drie) %, ver voorbijgestoken door overtuigde roomskatholiieken, calvinisten, mennonieten, methodisten, orthodoxen en niet op de laatste plaats apostolisch-oriêntalen (veel syro-arameeêrs).
Dat dit niet in het kraam van Bergoglio past, is mij wel klaar;
zijn clownesk optreden is voor het vaticaans bestel zeker geen gewin; of de zieltogende zweedse staatskerk daardoor veel zuurstof krijgt, mag betwijfeld worden.
De zeer interessante geschiedenis van het katholiek geloof vooor de reformatie in de noordse landen, en vooral de nieuwe opbloei en de belangstelling voor het klooster- en het ordeleven staat daartegeover in voorspoedig contrast.
En ik verheug mij bijzonder over een toenemend aantal serieuze en hoogbegaafde deftige protestanten aldaar, die eerst interesse en dan zeer veel liefde voor het trouwe roomskatholieke geloof krijgen en bekeerd worden.
Brol zit er bij kerknet & cie genoeg.
Waarom zou een paus (een echte, niet deze nep-paus Bergoglio) op bezoek moeten gaan bij de protestanten? Ik kan daar maar 1 goede reden voor bedenken, namelijk om die ketters hun fout te doen inzien. Maar dat gebeurt niet. Bergoglio behandelt hen alsof ze evenwaardig zijn. De blinde helpt de lamme vooruit. Samen naar de afgrond.
Een reactie posten