De haat op de Hl. Kerk en het Geloof, zoals dat door de gewone gelovigen destijds werd gepraktiseerd, was bij het episcopaat inderdaad enorm.
Zelfs de meest bevooroordeelde bronnen en publicaties (Kerknet met "Volgconcilie" en de teksten van Mathijs Lamberigts van de KU Leuven) getuigen hiervan:- Uit een Brief van een Belgische bisschop aan zijn familie (over de openingsceremonie van het 2e vat. concilie): "...Het bekende gekweel van de cappella sixtina..." (sic) (waarbij men bij de auteur zeker niet met een specialist van Gregoriaanse neumen en opvoeringstechnieken te doen had);
- De eermaals luidkeels geuite mening en woedeuitbarstingen van bisschop Desmedt, dat "...hier (d.w.z. bij de acties van Siri en Ottavian) zeer slecht het werken van de Hl. Geest kon ontdekt worden..." (waarbij hij zich schromelijk vergiste);
- De teksten van M. Lamberigts over de "squadra belga" geven hierover een gedetailleerd (en tegelijk erbarmelijk) beeld.
Het door de Franse taal en cultuur geobsedeerde Belgische episcopaat met zijn interesse voor het liberalisme, de verlichting, zelfs de vrijmetselarij, voor het personalisme en het positivisme, was eerst zeer onverschillig voor de noden van het Vlaamse volk, voor de landbouwers, voor zijn opvoeding en zijn scholing; en mettertijd waarschijnlijk ook in haat daarvoor (daar zijn het door Suenens uitgehekte mandement en de Danneels ontkerstening van Vlaanderen een goede illustratie van).
De herders, de "pastores" stemden met hun kudde "grex" niet meer overeen - zo lieten ze de kudde onder hun ogen en onverschillig teloor gaan.
Het Belgisch episcopaat en het onderwijzend korps van de universiteit Leuven was reeds sedert de eeuwwisseling zwaar doordrenkt van het personalisme, een speciale moraalfilosofie, ontwikkeld door de protestantse dominee A. Loissy, sterk verbonden met het positivisme en het relativisme (zeer goed besproken in het Vlaamse Katholieke blaadje "Positief" door Lionel Nagels in 2011).
Deze tendensen en denkwijzen zijn natuurlijk echt ketters en als zulks ook veroordeeld door de Pausen Pius IX, Leo XIII en de Hl. Paus Pius X.
Tezelfdertijd begon in Leuven de ontwikkeling van de zogenoemde "neoscholastiek" met Kard. Mercier, de "Big Bang" van Lemaitre, de bouw van het merkwaardige seminarie in Leuven...
De discrepantie van deze theorieen met de noden van de bevolking leidde dan tot de gedachten van Albert Dondeyne (geboren in Lo in West-Vlaanderen), die bijna 40 jaar lang (van ca. 1935 tot 1975) voor de vorming van de Vlaamse seculiere priesters verantwoordelijk was.
In 1942-1944 reeds een inherente zwakte van de fundering van het Geloof bij de gewone Katholieken vaststellend (J. Ratzinger stelde dit in Duitsland in 1958 eveneens vast), trok hij, anders dan Ratzinger, de conclusie dat de Kerk en het Geloof aan de wereld aangepast moest worden - met totaal andere gevolgen voor de Vlaamse kerk dan Ratzinger voor de Wereldkerk en de Ecclesia Dei-gezelschappen in het bijzonder.
De slechte geest in de vorming van de Vlaamse seculiere priesters werd op het einde der jaren 1950 en in de jaren 1960 massief virulent.
Ene Godfried Danneels werd liturgieprofessor- nog tijdens het concilie (1965) werd reeds met de kerkelijke beeldenstorm begonnen, de liturgie halsoverkop veranderd, de communiebanken kapotgezaagd ("gekraakt" om de homepage van de Frando - parochiekonglomeraat in Heverlee en Kessel-Lo - te citeren).
Jef Bulckens, de latere chef-uitgever van de pedofiel getinte godsdienstboekenreeks 'Roeach', verscheen eensklaps in het Leuvense om er professor in de catechese te worden met eveneens pedofiele tendensen in het boek voor vormelingen "In het teken van de geest" in de herfst 1968 (dus gemaakt in 1967).
F. Lefevre verschijnt eveneens ten tonele in deze tijd en Roger Vangheluwe wordt hier priester en begint in deze tijd ook zijn carriere.
Summa summarum: vanaf 1965 wordt in de Vlaamse kerk alles afgebroken en tegelijkertijd nemen deze 'tisten' de overhand.
In 1968 begint de West-vlaming Eric Dejaeger zijn opleiding bij de Oblaten, waar Robert Boudens 1975 Kard. Mercier zwaar verdedigt in zijn boek "Kardinaal Mercier en de Vlaamse beweging" (van de sinistere verbinding met het personalisme enz. werd er niets gezegd).
Vanaf 1975 was een homofiele atmosfeer in de seminaries niet zeldzaam, de roepingen gingen faliekant terug (tussen 1950 en 2005 -99% -een treurig absoluut record in de Westerse wereld).
In 1984 Jef Barzin met zijn pedofielen-ondersteuningsactie, Roeach in 1995 enz.
In 1985 begon het CPRL in Antwerpen (weldra de hotste homo-tref in Antwerpen). In 1999 in alle stilte plots gesloten. Langdurig directeur Marc Ghesquiere, de latere deken van Kortrijk, die verdronk in de Leie.
Niet te vergeten natuurlijk de West-Vlaamse salesiaan Roger Burggraeve, langjarig moraalfilosoof aan de uni Leuven, uitvinder van de "haalbaarheidsmoraal" (niet alleen aan de universiteit "academisch" verspreid maar ook in de godsdienstboekenreeksen "Respons" en "Meander" (dat zijn de opvolgers van het beruchte "Roeach") voor het secundair onderwijs op brede schaal gedrukt.
Dat is natuurlijk relativisme puur (dit kwam zeer goed ter sprake bij een droge en serene en tezelfdertijd zeer fundamentele discussie tussen Burggraeve en Z.E. AB Léonard (voor de chefredacteur v. Tertio) (ca.2010-2011), door Lionel Nagels in "Positief" zeer deskundig becommentarieerd.
Het probleem in Vlaanderen is niet, dat er enige vieze venten zouden zitten, of dat de oversten proberen te chipoteren. Het geweldig probleem, en dat is inderdaad uniek in de wereldkerk, is dat er een zeer lange traditie van ketterse leer en nog veel erger: van ketterse gemoedsgesteltenis tot in de hoogste lokale structuren aanwezig is, zonder empathie, schuld- of schaamtegevoel voor de teloorgegane schapen hunner kudde, gecombineerd met een geweldige doordrenking van pedo-en homofilie.
Dat Dejaeger en Vangheluwe in dit milieu opbloeien konden, is geen wonder; dat de "onderzoekingen" door de Kerk, door leuvense universitairen niet vooruit komen, eveneens niet.
Het is een geweldige beerput- en zeer veel is bekend, nog veel meer ook gepubliceerd of te vinden.
De grote vraag is inderdaad of deze tendensen ook een rol speelden bij het Tweede Vaticaans Concilie?
Bron: Anoniem.
3 opmerkingen:
Roger Burggraeve is inderdaad een zeer speciaal geval:
1942 geboren in Passendale in Westvlaanderen, ingetreden bij de salesianen, was hij vanaf 1982 als professor ethiek en moraaal an de KU Leuven verantwoordelijk voor de opleiding der priesters aldaar gedurende bijna 30 jaar(ook voor de godsdienstleraars);
de resultaten zijn ons allen bekend en liggen beschamend voor onze ogen.
De "haalbaarheidsmoraal" is natuurlijk relativisme puur; dat interesseerde overigens geen mens in Vlaanderen.
Sedert de kritiek hieraan door Lionel Nagels in "Positief" (hij beschreef het strijdgesprek tussen aartsbisschop Léonard en Burggraeve vóór Tertio en legde de achtergronden bloot) en vooral na de herhaalde verwijzing hiernaar op kavlaanderen.blogspot wordt deze ketterij in de laatste 2 jaren niet meer sterk genoemd in Leuven ( een bewijs te meer hoevelen in het kerkelijk establishment hier mee lezen en hun kop intrekken).
Naar de "haalbaarheidsmoraal" wordt nog altijd gerefereerd op de homepage van de uitgeverij Pelckmans betr. haar godsdiensboekenreeks "Meander"(dat ze daar nun niet van de snuggersten zijn weten we al lang).
Bijzonder merkwaardig is wel wat hij in zijn interviews en zijn Curriculum vitae bij de KUL alles schrijft en zegt:
-Dat hij altijd graag en veel met de jeugd bezig was...
-Dat hij zich uiterst sterk geînspireerd voelde door de joodse filosoof Emmanuel Levinas
-In de laatste jaren schreef hij vooral over de homoseksualiteit bij en voor de "gelovigen"...
(Op de internetfoto's ziet men opeens zeer lange haren aan het achterhoofd)
- Eén zijner laatste optredens 2011 voor de caritas in Antwerpen bij (natuurlijk) bisschop Johan Bonny
- Op 07.12.2010 een groot interview met Knack waar hij het celibaat als de oorzaak van het kindermisbruik beschrijft (deze these wird door uitvoerig onderzoek in Duitsland naar het rijk der fabels verwezen)
- en bijzonder ontmaskerend: zijn interview op de homepage van het IPB (Interdiocesaan pastoraal beraad), waar hij kolossaal lang rond de pot draait wat de kerk nu eigenlijk is; klaarblijkelijk is het voor hem een losse wolk, een cloud, zonder tesamenhangende struktuur, en zeker geen volk van gelovigen- in hoeverre de kerkleden nog geloof ebben is klaarblijkelijk zelfs niet belangrijk-: het is de facto de apokatastasis, iedereen wordt gered, het geloof, het besef van zonde en boosheid schijnen geen rol meer te spelen; het ganse Danneelsgelul opnieuw.
Dat druist natuurlijk lijnrecht tegen de ecclesiologie van Mystici corporis, Lumen gentium, van de werken van J. Ratzinger en H.U. von Balthasar in.
Het is weer typisch voor de domheid van deze "kloten" dat ze op hun eigen homepages al deze onzin uitkramen en publiceren.
En nu iets gans bijzonder: hoewel zo lang in Leuven, in de theologische fakulteit, uiterst goed bekend en vernet, gepromoot in het onderwijs, bij alle heibel om pedofiele godsdienstboeken en hun auteurs, de sluiting van een seminarie met sterke homoatmosfeer, de schandalen enz. is nauwelijks een uitspraak van de chef moraaltheologie en ethiek over het kindermisbruik in de vlaamse kerk bekend.
Dat in deze ganse context steeds nog mantra-achtig gezegd wordt "dat ze graag met de jeugd bezig zijn", dat schijnt mij op zijn echt-brussels gezegd "wried dangereus".
Aan Anoniem 11 April 2014 00:32
Deel 1)
Niet te vergeten in onze dagen Didier Pollefeyt, gewoon hoogleraar catechetiek aan de KuLeuven en vicerector onderwijsbeleid-een echte topman aan de fakulteit theologie aldaar:
-Geboren in Menen (Westvlaanderen) in 1965, licenciaat in de godsdienstwezenschappen(1988) en de godgeleerdheid (1991)doctoreerde hij in 1995 bij- natuurlijk!- Roger Burggraeve.
Weinig deemoedig heeft hij naast een groot Wikipedia-Artikel ook een grote eigen homepage die zeer veel meedeelt resp. vrijgeeft.
Bij zijn lange reeks van publikaties vindt men Pollefeyt inderdaad bij één van zijn oudste werken ( Anno domini 2000, bij Altiora, Averbode(destijds nog niet failliet))- "Alle dagen van het leven- het boek van het geloof voor de familie" (een lijvige turf van meer als 500 blz.) als één van de twee auteurs; de andere is- niet van de stoel vallen- de ons welbekende en beruchte Jef Bulckens, destijds dekadenlang professor catechese aan de KUL; onder zijn leiding (en van Frans Lefevre van het seminarie van Brugge) werd de beruchte godsdienstboekenreeks "Roeach" uitgegeven met overduidelijk pedofiel getinte afbeeldingen in de band 3.
5 jaar na het verschijnen van dit afschuwelijk boek, na volle 4 jaar heibel en zwaar protest van oprechte katholieke ouders, met de onvolprezen Alexandra Colen op de barrikaden, na zeer veel tegenstribbelen door Danneels en vanGheluwe (de gazetten stonden er vol van-dat moeten ze ook in Leuven geweten hebben), na een hardnekkige en uiteindelijk zeer forse interventie door het vatikaan (iedereen in de theologische faculteit in Leuven wist dat Danneels, Bulckens enz. een geweldige spirituele afranseling door Kard. Ratzinger hadden gekregen), schrijft Polleyt samen met Jef B. een boek over het geloof.
Dat was domheid puur- en een nog grotere domheid dat op zijn literatuurlijst te laten staan- hij is er nog fier op!
De auteurs van het Roeachboek verdwenen eensklaps alle uit Leuven, weg in die provincies als godsdienstleraars, de jongste week eerst uit naar Nederland, en als daar ook geêpureerd werd, weg naar Duitsland.
Polleyt heeft dan achteraf de leerstoel van Bulckens overgenomen.
(Deel 2)
Pollefeyt is de hoofdverantwoordelijke van "THOMAS"(Theologie Onderwijs en Media, Actieve Samenwerking), een bij de KU Leuven gelegen projekt om de godsdienstleraars/essen te vormen, te helpen en didactische steun te verlenen.
Wanneer men daar naar "kindermisbruik" zoekt, vindt men een ellenlang artikel (tekst 8), een collage van vele oude artikels en berichtjes uit de pers (de laatste dateren van einde 2010)en-dat is eigenlijk het belangrijkste- weer een enorme hoop gezever over verzoening, vergeving, spijt, berouw enz.
De zelfmoord van Ghesquiere in Kortrijk, het aan het licht komen van de ganse homofilisering in de roze dekenij, de geschiedenis van de CPRL (dat heeft Pollefeyt toch als theoloog van nabij meegemaakt), de affaire Dejaegher (notabene in Blanden, voor zijn eigen voordeur), de hekatombe bij de priesters in Westvlaanderen,... dat wordt alles niet meer gerecipieerd.
(Dat hij na de vele artikels van The Guardian Angel hierover zwijgt, is zeer goed verstaanbaar maar maakt zijn schrifturen ook niet beter).
Steeds weer dezelfde grondlijnen: fixering op de holocaust (de volkermoord aan de armeniêrs komt in Leuven klaarblijkelijk niet aan bod, hoewel er in Antwerpen en Brussel veel wonen, die aan de ondertussen zeer talrijke syro-arameeêrs evenmin), zeer veel blabla dat de kerk schuldig is, Danneels'schuld wordt gerelativeerd en verontschuldigd, en natuurlijk de continue fixering op de jeugd en op de godsdienstleraars; in mijn ogen schijnt hij zoals zoveel andere in Leuven met de theodicee, de almacht Gods problemen te hebben- en doordrenkt daarmee de ganse omgeving.
Paus Franciscus heeft vandaag in zijn preek in het Domus Sanctae Marthae iets zeer belangrijks daarover gezegd: dat de zonde de tendens heeft om door relativering, banalizering en vergoelijking groter te worden, dat ze streeft naar uitbreiding, neigt naar infectieusiteit, en dat ze uiteindelijk naar absolute macht streeft- dat is de overwinning van Satan, de nederlaag van God.
In mijn ogen ligt daar het ganse probleem van de "vlaamse kerk": dat men het roomskatholiek geloof vervangen heeft door iets totaal anders, dat- omdat de oudere gelovigen dit natuurlijk doorschouwen en/of instinktief aanvoelen en daarom duidelijk op afstand gaan-, de activiteiten bij de jeugd zo in het centrum staan.
Daarom kann uit Leuven ook geen beterschap voor de "vlaamse kerkstrukturen" komen: de oude garde is wel weg, maar de nakomelingen zitten eveneens tot over hun oren in dit moeras.
Msgr. Léonard heeft zijn best gedaan; het resultaat is dan toch maar zeer matig en hij is ook niet Meer van de jongste.
Zoals hij echter ooit zei: "De poorten zullen ze (de duivels) niet kunnen innemen"- zeer juist, daarom is de inzet op deze blog zo belangrijk!
Een reactie posten