Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
1 opmerking:
Het valt me op dat veel van de organisaties aldaar aanwezig uit staten in het Noordoosten van Amerika komen.
Opvallend; aangezien alleen de staten in het noorden van de Oostkust en de Westkust liberaal zijn. De rest is sowieso traditioneel en niet alleen de katholieken, maar aangezien deze demonstratie door organisaties aan de kust georganiseerd is, ... een goed teken.
Het is off-topic maar i.v.m. het homohuwelijk: alleen België, Nederland, Spanje, Portugal, Noorwegen, en Zweden, laten het homohuwelijk toe. Buiten Europa: Argentinië, Canada, IJsland, en Zuid-Afrika. Dat is het. Er is nog een dozijn andere landen waar men erover praat, zoals in Frankrijk, maar uiteindelijk is de hele poeha omtrent het homo’huwelijk’ een heel beperkt fenomeen.
We zien dan in Parijs 500,000 demonstreren tegen PACS+ van Mme. Taubira. Dat zijn meer mensen die tegen het homohuwelijk zijn, dan homo’s die ooit onder die wet zullen trouwen. Als de Belgische cijfers de maatstaf zijn kan je je aan amper 1% homo’huwelijken’ verwachten als een percentage van alle huwelijken. Maar toch dringen politici erop aan dat de ene geïncludeerd moet worden, ook al leidt dit tot de exclusie van de rest.
Maar ja, wat verwacht je ook van een radicaal linkse politica in een land dat zo communistische geworden is dat zelfs de voormalige president (zelf een halve-communist) er niet langer meer wil wonen om belastingen te ontwijken. Maar dan...
Ondanks het minderheidsfenomeen wereldwijd, ondanks de radicale aard van Mme. Taubira, ondanks de beperkte nood aan de wet, ondanks de mogelijke averechtse effecten van de wet, ondanks de tegenstrijdigheid met katholieke doctrine, ondanks de populaire opinie, is het advies vanwege de Franse bisschoppenconferentie omtrent PACS+ dat ze “niet tegen het homohuwelijk zijn, zolang het heterohuwelijk gerespecteerd blijft.”
Die houding is vergelijkbaar met een slager die zijn winkel sluit omdat er vegetariërs zijn, en dan zijn cliënteel toch wijs maakt dat hij vleeseters respecteert.
Of als je dat op abortus toepast zullen ze zeggen: “we zijn niet tegen abortus zolang er nog kinderen zijn die geboren mogen worden.”
De manier van denken vanwege de Franse bisschoppen is zó bizar dat het niet te verzinnen is. Zelfs met 500,000 mensen die hen actief zouden steunen indien ze het wetsvoorstel zouden verwerpen - twee keer zo veel dan dat ‘s zondags naar de kerk gaat - krijgen ze het nog niet over hun hart.
Simone Veil, de voormalige Franse minister van gezondheidszorg die abortus gelegaliseerd heeft, schrijft in haar memoires:
“Met de katholieke Kerk zijn dingen (abortus) beter uitgedraaid dan dat we ooit gevreesd konden hebben.”
Als zelfs Simone Veil denkt dat de Franse Bisschoppen ingetoomd moeten worden, ... amai.
Een reactie posten