“Onzevader is hart van Jezus’ boodschap”
“De invoering van het herziene Onzevader is een kans tot catechese.” Dat vindt Joris Polfliet, secretaris van de ICLZ (Interdiocesane Commissie voor Liturgische Zielzorg). Elke gelovige draagt verantwoordelijkheid voor de verspreiding van de herziene tekst. “Hoe fier zijn we op het Onzevader?” [Helemaal niet wanneer men het van de ene dag op de andere fundamenteel verandert!]
“Het gaat niet om een nieuwe vertaling [!], wel om een aanpassing van de bestaande”, stelt ICLZ-secretaris Joris Polfliet. De ICLZ is verantwoordelijk voor de vertaling en uitgave van de liturgische boeken [!], ondersteunt de liturgische pastoraal en organiseert overleg over het liturgisch beleid.
Vanaf komende zondag bidden Vlaamse en Nederlandse katholieken hetzelfde Onzevader. Eindelijk, 50 jaar na het einde van Vaticanum II. [Zo goed hebben de hoge heren hun huiswerk gemaakt, dat ze nog niets gecontroleerd hebben van waar de afwijkende versies van het Onze Vader in Nederland en Vlaanderen komen! Dat heeft dus NIETS met het Concilie te maken! Zelfs dat schijnen de hoge heren nog niet eens te weten. Toch komen ze ons de les lezen, over dingen waarvan ze eigenlijk niets begrijpen!]
“De update van het gebed kadert in een ruimere opdracht van 2001 om het Nederlandstalige missaal te herzien”, zegt Polfliet. “Bij de correspondentie naar Rome werd ook de bedenking gemaakt dat het goed zou zijn een gezamenlijk Onzevader te hebben. Dat was na het jongste concilie niet gelukt [Nogmaals, dit heeft niets met het Concilie te maken! Men maakt zich werkelijke belachelijk!], maar vanuit kerkelijk standpunt was het toch jammer dat het Onzevader, het familiegebed bij uitstek, niet gezamenlijk kon.”
Beproeving
Nochtans aarzelde de commissio mixta, de gemengde Nederlands-Vlaamse vertaalcommissie voor de herziening van de Nederlandse uitgave van het Romeinse Missaal, bij haar oprichting in 2009 het Onzevader aan te pakken. Eerdere pogingen in de jaren 1980 mislukten. “De commissie gaf twee exegeten de opdracht een status quaestionis te maken en oplossingen voor een eengemaakt Onzevader uit te werken”, legt Polfliet uit. “Zij kwamen tot een gezamenlijk voorstel. Aangezien het om een centraal gebed gaat, wilde men alleen veranderen wat echt noodzakelijk was op basis van studie van de grondteksten [Deze twee 'exegeten' zijn dan blijkbaar het Grieks niet machtig, aangezien de grondteksten toch zeer duidelijk zijn!]. De commissie ging vrijwel onmiddellijk akkoord. Alleen de verandering ‘breng ons niet in beproeving’ werd na bespreking toegevoegd [Men heeft erover gestemd! De 'bisschoppen' denken, dat zij over de Wil van God kunnen stemmen!]. Het woord ‘bekoring’ kan leiden tot misverstanden voor wat wellicht de moeilijkste bede uit het Onzevader is [Na 2.000 jaar "kan het leiden tot misverstanden". Vals! De 'bisschoppen' begrijpen zélf niet waar het over gaat!]. Het voorstel van de commissio mixta werd door de Nederlandse en Vlaamse bisschoppen grondig besproken. Zonder al te lange en grote discussies werd het voorstel naar Rome opgestuurd.” [Werd het nu 'grondig' besproken of snel naar Rome gestuurd?]
Rome ging vrij snel akkoord met de ingrepen [Dat is er ook aan te merken!]. In 2014 raakte de herziene tekst van het Onzevader bekend. “Het was niet erg zinvol te wachten tot het hele missaal klaar was, want dat laat even op zich wachten”, weet Polfliet [Waarom niet? Argumenten?]. “Wel wilden de bisschoppen de tijd nemen. Volgend weekend, bij het begin van de advent van dit jaar, wordt het definitief ingevoerd, tegelijk in Vlaanderen en Nederland.”
Martelaar
De aanpassingen zijn al bij al beperkt. Is al die moeite dan wel nodig? [Vals! De veranderingen zijn fundamenteel! Wie het nieuwe Onze Vader bidt, bidt niet tot God, maar wel tot de duivel!] “Dat is inderdaad een goeie vraag”, geeft Polfliet toe. "We zijn ons bewust van de inspanning, maar het is ook een kans om gelovigen te laten stilstaan bij de betekenis van het Onzevader. Soms wordt het monotoon, routineus en gedachteloos afgerammeld [Joris heeft het blijkbaar over zichzelf!]. Overigens is die kritiek niet nieuw. Maarten Luther [het grote idool van de Bastaardkerkers] noemde het Onzevader al een ‘martelaar’.” [Luther begreep, net zoals de bastaard-bisschoppen nu, niets van het Katholieke Geloof!]
Voor de ICLZ-secretaris is de invoering van de herziene vertaling een goed experiment om vast te stellen hoe het aanleren van een tekst in de praktijk verloopt [Huh?]. “Het is zoals met de euro. In het begin is het vooral voor de ouderen lastig. Kinderen en jongeren zullen er snel mee weg zijn” [Inderdaad, het is God of de mammon!], verwacht Polfliet. “De medewerking van het katholiek onderwijs [Indoctrinatie!] voor de verspreiding is belangrijk. Via de jeugd vindt het gebed zijn weg. Wellicht moet er in eerste instantie wat meer aandacht aan worden gegeven. Maar aandachtig bidden is net een goede zaak.”
Bron: Tertio
Link:
http://www.tertio.be/magazines/876/artikels/%E2%80%9COnzevader%20is%20hart%20van%20Jezus%E2%80%99%20boodschap%E2%80%9D
4 opmerkingen:
In al hun andere berichtgevingen deden de bisschoppen alsof de vraag van Rome kwam om het Onze Vader in Vlaanderen en Nederland hetzelfde te maken.
Nu schrijft Polfiet: “Bij de correspondentie NAAR Rome werd ook de bedenking gemaakt dat het goed zou zijn een gezamenlijk Onzevader te hebben. Aha, dat idee kwam dus misschien niet van bovenaf, maar van de Vlaamse en Nederlandse bisschoppen zelf.
Als je enkel vertrekt van de Griekse grondtekst, dan lijkt het er idd op dat het woord beproeving een foute keuze is en dat er bekoring had moeten blijven staan. De keuze om enkel de Griekse versie van het Onze Vader (en bij uitbreiding het hele NT) in rekening te nemen bij vertalingen is evenwel bijzonder discutabel.
Men ging er verkeerdelijk van uit dat het NT oorspronkelijk in het Grieks geschreven werd. Dit is niet per se het geval. Er zijn ook bijvoorbeeld Aramese grondteksten van het NT te vinden (bijv. Dode Zee rollen) die een andere interpretatie toelaten en een ander licht kunnen werpen op een en ander.
Het is een ideologische keuze om "bekoring" te vervangen door "beproeving", net zoals het een ideologische keuze zou zijn om "bekoring" te behouden in het Onze Vader. Beide hebben minder met dogmatiek en geloof te maken, dan wel met ideologie en zijn in die zin evenwaardig. Je kan van de ene Nederlandse tekst moeilijk zeggen dat ze correcter is en dichter aanleunt bij de grondtekst dan de andere. In beide gevallen gaat het immers over een interpretatie die ook in beide gevallen theologisch onderbouwd kan worden.
Aaan anoniem 1 december 2015 14:01
De aramese tekst van het Onze Vader schrijft hier "nesiuno", wat met "bekoring" juist vertaald is en niet met beproeving.
het is "temptatio", niet "probatio".
De ideologie van "beproeving" is indrdaad de wellnesstheologie à a Danneels en vanGheluwe, en à la Burggraeve.
Tibi Christe splendor Patris
Aan anoniem 1 december 2016 14:01
Uw posting is totale onzin:
1. "peirasmos" (Gr.) houdt verband met "peirar"(Gr.)= het uiteinde van een touw, daarvan afgeleid dan ook "ergeren, uitlokken, uitdagen, (een touweinde) vor iemand houden om belangstelling uit te lokken, om te ergeren/te interesseren, en wel in de hoop dat hij zal toegrijpen, ook: op de proef stellen".
Op de eerste blik is de griekse term veelzinnig- in de hele contekst natuurlijk eenduidig- en wel als "bekoring".
2. Dat er nu stukken van het Nieuwe Testament in het aramees bij de Dode Zee-rollen gevonden zouden zijn, was mij helemaal onbekend.
Inderdaad betreffen de ca. 30 gevonden aramese fragmenten ofwel de originair aramese delen v.h. Oude Testament (Daniel 27), ofwel apocryphen v.h. Oude Testament, Paralegomena of soortgelijke stukken.
Een zeer mooi overzicht (en wel helemaal up-to-date (vandaag 4 december 2016!) bij:
Andrew B. Perrin, "Aramaic Literature in the Dead Sea Scrolls ", n.p. [cited 4 Dec 2016]. Online: http://www.bibleodyssey.org/en/places/related-articles/aramaic-literature-in-the-dead-sea-scrolls
Dat DeKesel en consoorten een zeer merkwaardige ideologie hebben, is mij wel klaar.
"Bekoring" heeft daarentegen met dogmatiek en geloof alles te maken, en is ook op de grondteksten gebaseerd.
Een pseudowetenschappelijk floddercommentaar is in dat opzicht natuurlijk een intellectuele hara-kiri voor verzameld publiek.
Wat zei de vlaamse jezuîet Guido Dierickx weer over "kwaliteit" en "inhoud"?
Wat voor snullen!
Een reactie posten