Hij belichtte het dubbele spoor dat paus Franciscus heeft uitgezet toen hij het Jaar van de Barmhartigheid afkondigde: wij moeten ons dieper laten raken door Gods barmhartigheid opdat wie ons ziet, het gelaat ziet van de Vader die barmhartigheid is.
We worden nu al maandenlang bestookt met 'barmhartigheid'. Tot op heden, heb ik nog nergens gelezen, waar het precies over gaat. Nu gaat Lemmens een poging doen om het uit te leggen.
Lemmens: "Barmhartigheid (misericordia in het Latijn) betekent een hart (cor) hebben voor er slecht (miser) aan toe is, legde mgr. Lemmens uit." [Dit klopt. Maar, de vraag is natuurlijk wie er "slecht aan toe is"...]
Lemmens: "Denk aan de vluchtelingen bv of aan de almaar talrijker wordende groep hoogbejaarden die levensmoe zijn en om euthanasie vragen omdat ze niemand naast zich voelen met een hart voor hen."
Als een 'bisschop' van de Postconciliaire Bastaardkerk gaat Lemmens hier al meteen uit de bocht. Volgens Lemmens, die niet verder kijkt dan zijn neus lang is, moeten wij dus 'medelijden' hebben met de 'vluchtelingen' en met de 'oudjes'. Echter, misericordia heeft niets met de 'vluchtelingen' en met de 'oudjes' te maken.
Fout Lemmens! Niet wij, maar wél God heeft medelijden met ons!
En waarom heeft God medelijden met ons? Het gaat over onze zonden!
Maar, zoals we weten heeft de Postconciliaire Bastaardkerk de zonde afgeschaft, dus praat Lemmens natuurlijk ook niet over de zonde.
GOD HEEFT MEDELIJDEN MET ONS. GOD IS DUS BARMHARTIG!
WIJ VERDIENEN HET, OM OMWILLE VAN ONZE ZONDEN, GESTRAFT TE WORDEN,
MAAR GOD IS CLEMENT!
GOD IS VERGEVINGSGEZIND!
In plaats, dat Lemmens met allerlei nieuwigheden komt aandraven, zou hij beter eens de Catechismus van de Katholieke Kerk ter hand nemen en dan zou hij meteen vaststellen, dat barmhartigheid altijd in de context van de zonde voorkomt!
Uit de Catechismus van de Katholieke Kerk:
Over de barmhartigheid en de zonde; enkele citaten:
1846 - Het evangelie is de openbaring, in Jezus Christus, van de barmhartigheid van God voor de zondaars [!]. De engel kondigt het Jozef aan: "Gij moet Hem Jezus noemen, want Hij zal zijn volk redden uit hun zonden [!]" (Mt. 1, 21). Zo is het ook met de Eucharistie, het Sacrament van de verlossing [!]: "Dit is mijn Bloed van het Verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden [!]" (Mt. 26, 28).
1847 - "God heeft ons geschapen zonder ons, Hij heeft ons niet willen redden zonder ons". Het ontvangen van zijn barmhartigheid [!] vraagt van ons de bekentenis van onze fouten [!]. "Als wij beweren zonder zonde te zijn, bedriegen wij onszelf en woont de waarheid niet in ons. Als wij onze zonden belijden [!], is Hij zo getrouw en genadig [!], dat Hij onze zonden vergeeft [!] en ons reinigt van alle kwaad [!]" (1 Joh. 1, 8-9).
1856 - De doodzonde valt in ons het levensprincipe aan dat de liefde is. Dit maakt een nieuw initiatief van Gods barmhartigheid [!] noodzakelijk evenals een bekering [!] van het hart, die normaal tot stand komt in het kader van het sacrament van boete [!] en verzoening.
1990 - De rechtvaardiging maakt de mens afkerig van de zonde [!] die in strijd is met de liefde tot God, en ze zuivert zijn hart [!]. De rechtvaardiging volgt op het initiatief van Gods barmhartigheid [!] die vergeving [!] aanbiedt. Ze verzoent de mens met God [!]. Ze bevrijdt uit de slavernij van de zonde en ze geneest.
ZONDE - BEKERING - BOETE - BARMHARTIGHEID - VERGEVING DOOR GOD - VERZOENING
1055 - Krachtens de "gemeenschap van de heiligen" beveelt de Kerk de overledenen aan Gods barmhartigheid [!] aan en zij bidt voor hen en draagt vooral het heilig eucharistisch offer voor hen op.
Merk op, dat dit de Catechismus is van de Katholieke Kerk! De Postconciliaire Bastaardkerk draagt het heilig eucharistisch offer voor de overledenen niet meer op! Want, de schismatieke Postconciliaire Bastaardkerk weigert de gelovigen met een Heilige Mis te begraven!!!
Hoe dan ook, misericordia heeft niets met de 'vluchtelingen' en met de 'oudjes' te maken. Dat is een typische redenering voor de schismatieke Postconciliaire Bastaardkerk, die de Leer van de Kerk altijd ontheiligt en verwereldst!
Maar, Lemmens, die net heeft aangetoond, dat hij niet weet waar het over gaat, laat het hier niet bij. Hij gaat nog wat ketterijen verkopen:
Lemmens: "Het jubeljaar past in de grote droom van Franciscus om de katholieke Kerk ten gronde te veranderen om een Kerk te worden die naar buiten gaat, naar alle mensen, vol tederheid en liefde, vol barmhartigheid en vergeving." [Dit is toch wel een krasse uitspraak: 'Bergoglio gaat de katholieke Kerk ten gronde veranderen'. Zou Lemmens in al zijn wijsheid misschien ook eens kunnen uitleggen, waar Bergoglio het recht vandaan zou halen om "de katholieke Kerk ten gronde te veranderen"? Bergoglio heeft niets te 'veranderen'! En als Bergoglio iets zou veranderen, dan is hij een valse profeet!]
Lemmens: "Een Kerk als een veldhospitaal net na een slag [Een belachelijk en ketters beeld van Bergoglio.]. Een Kerk die moeder én herder is." [De Kerk is niet onze 'herder'. De Kerk is Moeder en Lerares = Mater et Magistra! "Als Moeder en Lerares van de volken is de Katholieke Kerk door Jezus Christus gesticht om allen, die zij in de loop van de eeuwen liefdevol in Haar schoot zou opnemen, aan de volheid van een hoger leven en aan het heil deelachtig te maken." Citaat van Paus Johannes XXIII.]
En wie is opgenomen 'in de schoot van de Kerk'? Alleen maar zij die Katholiek gedoopt zijn én de Ware Leer verkondigen. Dus, 'allen' die niet gedoopt zijn en de Ware Leer niet verkondigen, kunnen géén aanspraak maken op Gods Barmhartigheid, want zij hebben hun kans voorbij laten gaan.
Bron: Kerknet
Léon Lemmens en het IPB?
8 opmerkingen:
Dan moet je toch eens uitleggen hoe het zit met de werken van barmhartigheid - en wat die met zonde te maken hebben.
Werken van Barmhartig zijn: 'Werken!'
Uit de Mechelse Catechismus:
193. Wat is een goed werk?
Een goed werk is een deugdzame daad die wij met Gods genade verrichten, ter ere van God en tot welzijn van onszelf of van de naaste.
194. Welke zijn de goede werken die in de heilige Schrift vooral worden aanbevolen?
De goede werken die in de heilige Schrift vooral worden aanbevolen zijn: het gebed, de versterving, en de werken van barmhartigheid of van naastenliefde.
195. Wat zijn werken van barmhartigheid?
Werken van barmhartigheid zijn liefdewerken waardoor wij de naaste in zijn lichamelijke of geestelijke nood bij staan.
Echter:
196. Wat verdienen wij door de goede werken die wij in staat van genade doen?
Door de goede werken die wij in staat van genade doen, verdienen wij:
ten 1ste vermeerdering van de heiligmakende genade en van de hemelse glorie; .
ten 2de dadelijke genaden om christelijk te leven;
ten 3de vergiffenis van onze dagelijkse zonden;
ten 4de voldoening voor onze tijdelijke straffen.
197. Kan men in staat van doodzonde goede werken doen?
In staat van doodzonde kan men goede werken doen, maar die zijn niet verdienstelijk voor de hemel ; toch zijn ze zeer nuttig om van de goddelijke barmhartigheid de genade van bekering te bekomen .
BEKERING!
Aan anoniem 6 maart 2016 12:41
L.S.
Lees hierover de brief van St.-Paulus aan de Romeinen Kap.9, en hier wel bijzonder de verzen 15 en 16:
"...Tot Mozes sprak Hij (d.i. God): "Ik zal barmhartig zijn met wie ik erbarmen heb en zal medelijden hebben met wie ik mede lijde."(Exodus 33,19).
zo wordt iemand niet gered omdat hij dit wil of het naloopt, maar door Gods erbarmen".
@The Guardian Angel heeft dit correct gerefereerd.
Het verwondert mij wel dat U deze vraag stelt, was deze zin toch centraal voor Luther bij het ontwikkelen van zijn theorie over de gerechtigheid en de redding van de mens bij inherent zondige Tendenzen.
Dit was stof voor geschiedenis van het derde jaar humaniora (de "vierde") en is tevens fundamenteel voor het verstaan van de confessiesplijting in de 16e eeuw.
Daarvan hangt ok de zog. genadestrijd en het Suarisme af, verder ook het calvinisme en het jansenisme.
Verwonderlijk dat U dit bij de tientallen jaren oecumenische activiteiten in de postconciliaire kerk niet weet;
er is echter zoveel dat men heden ten dage in de noordbelgische bastaardkerk niet weet- mij schijnt dat het overgrote deel van de geloofskennis daar verdampt is.
Kyrie eleison:
Twee woorden-en alles gezegd:
"Heer, ontferm U":
dat is de jubelroep voor de god-keizer in de klassieke oudheid.
God, de Heer; Hij is alles en wij zijn niets.
St.-Thomas heeft dit fantastisch gezegd als hij de verrezen Heer blikte:
"Ho Kurios mou kai ho Theos emou"- "Mijn Heer en mijn God".
Dit is de eerste geloofsbelijdenis na de verrijzenis, terzelfdertijd de kortste in de kerkgeschiedenis- en ze toont ook het grote onrecht dat St.Thomas als "twijfelaar" bestempeld wordt, waar hij NIET twijfelt: hij is steeds overtuigd van zijn mening.
Daar wordt ook gezegd dat wij Zijn medelijden, Zijn barmhartigheid nodig hebben;
wij zijn inderdaad erbarmelijk, geslagen door zonde, miserabel.
Daarom ook moeten wij ons bekeren, ons tot God keren en van de dooltocht van de zonde (lat. iter) weer op de rechte weg (lat. via) omkeren.
Dat is nu letterlijk Psalm 1 (Beatus vir qui timet Dominum).
Daarom ook zegt men in de Hl. Mis eerst het Confiteor;
en de priester bidt vóór de Hl. Mis Ps.34 "Judica me Deus" (Oordeel mij terecht...)(5e Zondag v.d. vasten).
Het ganse probleem is natuurlijk dat Franciscus hier de hele tijd massief op een latijns woord (misericordia) hamert terwijl dit eerst zeer laat in de christelijke literatuur in het westen opduikt (3e eeuw n. Chr.)
Misericordia bestaat ook als meervoud "Barmhartigheden": misericordias agere=aalmoezen geven (later afgeleid daarvan: "goede werken doen".
Onze Heer Jezus Christus heeft nu steeds de nadruk op het geloof en de daad zelf gelegd, niet op het scrupuleus volgen van bepaalde regeltjes en voorschriften, zoals van de 232 megilloth die destijds het leven van de gelovige joden inengden.
(dat zou Franciscus toch moeten weten door zijn langjarige bekendheid met de rabbijn Skorka, die regelmatig in het Domus Sta. Marta vertoeft)
Onze Heer heeft in zijn directe kritiek aan de farizeeên en de priesters het probleem van het geven van aalmoezen zonder veel levendig geloof zeer scherp aan de kaak gesteld.
Barmhartigheid als absolute term komt in de evangeliên en in het Oude Testament bijna nergens voor:
hier staat de directe daad (geven van een aalmoes; uitoefenen van genade door God) steeds op het voorplan.
(W.Bauer: Griechisches Wörterbuch zum Neuen Testament geeft een zeer goed overzicht:
Eleos als
-Barmhartigheid van mens tot mens (Profeet Hosea, 2 x geciteerd bij Mattheûs)z.B. aalmoezen);
-Barmhartigheid van God tot de mens (meermaals bij St.-Paulus en St.-Judas)
-Barmharigheid van God tot Christus (meermaals bij de apostelbrieven en 2x bij St.-Lukas)
-Barmhartigheid van Christus tot de mens (! 1x- in de Judasbrief)
Even interessant is dat dit correspondeert met het syrisch-aramees (met de moedertaal van Jezus Christus uiterst nauw verwandt):
het woord "marmonutho" (Deutsch-Syrisches Wörterbuch bei Sami Ucel/"Die Sprache Jesu heute") kon ik niet vinden in het dikke Lexicon Syriacum v. Bröckelmann (ganse syrisch-christelijke literatuur) en ook niet in het Vocabularium Syriacum van de oude Pater Raimund Köbert SI (het Nieuwe Testament met de Peshitta behandelend).
Gaffiot geeft overigens in zijn latijns-frans woordenboek bij "misericordia" direct twee beduidingen: "pitié" en "compassion", welke natuurlijk niet identisch zijn.
Kortom: hier wordt zeer veel rook gemaakt, maar zeer weinig vuur.
Anders gezegd: zeer veel schuim geslagen.
Dat "door de barmhartigheid de mens het gelaat van Christus weerspiegelt":
dit is een verdraaiing van twee uitspraken:
de Hl. Kerk moet het gelaat van Christus weerspiegelen (Encykliek Corporis mystici Christi" v. Paus Pius XII (met substantiêle hulp v. Pater Sebastiaan Tromp SI, die bij het begin van het 2e Vaticaanse Concilie door Suenes en de brugse bisschop Desmet gewraakt werd);
en opnieuw gerefereerd door Kard. Ratzinger in 2003 en later opnieuw herhaald als hij Paus Benedictus XVI was.
Merk wel: De Hl. Kerk moet door haar gelovigen het gelaat van Christus weerspiegelen.
Het is echter onzin, en ook schuldig verzuim, wanneer men "barmhartigheid" voor daders van pedofiele misdrijven uit en beoefent en ze opnieuw op onschuldige kinderen en andere slachtoffers loslaat.
Psalm 51, "Miserere", de meest geben psalm van de christenheid, zegt het uitdrukkelijk:
"...Barmhartigheid wil ik, een in-droevig en vernederd hart-(cor contristum et humiliatum in de Vulgaat); GEEN brandoffers.
Hebben ze daar in Leuven en nu ook in Rome eigenlijk niemand die er nog iets van verstaat?
Hier is psalm 42 ("Iudica me Deus et discerne causam meam de gente non sancta") gemeend; niet Psalm 34("Iudica Domine nocentes me").
Voor de rest: uitstekend!
Ik ben paf.
Bijna 50 jaar lang heb ik in diensten, vergaderingen en op homepages in nederlanstalige "katholieke" middens in Belgiê zoveel onzin, brol en ketterij moeten horen;
vervelend tot en met, relativerend en met veel begrip voor pedofielen en andee sexmaniakken, zonder schaamte en zonder substantie, met een geweldige verwoesting aan kennis van de oude talen, van de bijbelse talen ook, met kapotslagen en plunderen van kloosterbibliotheken, met een verdwijnen van elke intellectuele inhoud en vervanging door sociaal-assistentie-begeleiding.
En nu opeens zo'n kwaliteit op een vlaamse katholieke website.
Dat is warempel geen zuchtje, geen wind, geen prot- dat is het begin van een geweldige storm.
"Vliegt de blauwvoet,
Storm op zee!"
Psa 43:1 God, schaf mij recht, kom tegen een goddeloos volk voor mij op,
Psa 43:2 Verlos mij van den man van leugen en misdaad. Gij zijt toch mijn toevlucht, o God! Waarom verstoot Gij mij dan; Waarom ga ik in rouw door de druk van mijn vijand?
Psa 43:3 Zend uw licht en uw trouw: Zij zullen mij leiden, En voeren naar uw heilige berg en uw woning.
Psa 43:4 Dan zal ik naar Gods altaar mogen gaan, Naar den God mijner jubelende vreugde; En met de citer U loven, Mijn Heer en mijn God!
Psa 43:5 Mijn ziel, wat zijt gij bedroefd, En wat kreunt gij in mij? Vertrouw toch op God: Dan zal ik Hem eens mogen danken Als mijn Helper en God!
Een reactie posten