Priester Antoine Bodar heeft opzien gebaard met stevige kritiek op paus Franciscus.
Collega-priester Roderick Vonhögen reageerde vorige maand als een der eersten via Twitter: hij toonde zich onthutst. Het was bekend dat Bodar niet enthousiast was over de paus, aldus Vonhögen, "maar dit schrijf je toch niet?" Dergelijk reacties zijn begrijpelijk, klonken elders ook en klinken nog steeds. De vrijzinnige website katholiek.nl valt de orthodoxe priester zelfs aan als de "vileine Bodar die zich verlaagt" en de paus "afmaakt".
Is het echt zo erg? Antoine Bodar verweet de paus vooral gebrek aan inachtneming van de traditie. Dat zou leiden tot een verlies aan decorum, dat de Kerk schaadt. Bodar formuleerde het vinnig, maar het is precies wat Jean-Marie Guénois, vaticanist van Le Figaro, vreesde in zijn boek Jusqu'où ira François? ('Hoever zal Franciscus gaan?'): deze paus loopt met zijn 'gewoon doen' het gevaar het charisma van zijn ambt op te heffen. Bovendien bewijst een paus die zich profileert als Hercules in de Augiasstal, de Kerk geen goede dienst. Zijn schrobbering van de curie (een onbillijke "scheldrede", aldus Bodar) was voorpaginanieuws voor alle grote kranten. Maar wie wordt daar beter van, behalve die kranten zelf? Zoals Bodar opmerkte, wordt deze paus vooral toegejuicht door mensen met weinig katholiek benul: de vrijzinnigen en ongelovigen, waartoe de meeste commentatoren nu eenmaal behoren. Poeslief verzoekt Bodar deze "niet-oplettende juichers" hun verwachtingen over deze paus te matigen. "Dat voorkomt teleurstelling."
Het gaat tegen het katholieke aanvoelen in om de paus te bekritiseren. Inderdaad mag de H. Vader van ons aanhankelijkheid, gehoorzaamheid en trouw verwachten. Dat is iets anders dan alleen maar slaafse bewondering en toejuiching. Kritiek kan nodig, nuttig en terecht zijn, iets wat paus Franciscus zelf heeft erkend. Het is duidelijk dat dergelijke kritiek extra zorgvuldig naar voren moet worden gebracht, maar een katholicisme dat deze al in beginsel buiten de orde verklaart, is niet gezond. Ongerustheid kun je immers niet verbieden. Zo heeft de gang van zaken rond de gezinssynode goede katholieken wereldwijd onbehaaglijk gemaakt. Zij vermijden dit doorgaans rechtstreeks uit te spreken, maar het wordt steeds duidelijker dat breed de vraag leeft waarom de paus de discussie zo ver heeft laten komen. Waarom blijft hij zwijgen? Het is toch zijn taak in te grijpen als katholieke grenzen vervagen? Anders komen geloof en eenheid in gevaar.
Deze zorgen zijn katholiek en leven bij menig kardinaal en bisschop. Dan hebben we het niet zozeer over kardinaal Burke, maar met name over Oost-Europese en Afrikaanse prelaten. Die hebben weinig op met de West-Europese obsessie voor gescheidenen en actieve homo's. Niet dat deze niet meetellen, maar is het onlogisch – zoals de Zuid-Afrikaanse kardinaal Napier onlangs beklemtoonde – te verwachten dat het op een gezinssynode allereerst om het positieve, ongebroken christelijke gezin gaat? Dat heeft het in de moderne wereld moeilijk genoeg. Daar zijn al die gescheidenen – hertrouwd of niet – juist het bewijs van, en op een andere manier veel homo's met hun gender-activisme eveneens. Om van de betrokken kinderen – de werkelijke slachtoffers – maar te zwijgen.
Bron: Katholiek Nieuwsblad
Link:
http://www.katholieknieuwsblad.nl/commentaar/7096-kritiek-op-paus-kan-nuttig-zijn
1 opmerking:
De reactie van zeer vele katholieke persmensen (Roderick Verhögen staat hier plaatsvervangend voor vele andere) is typisch voor de grote ontmoediging en desoriêntatie bij velen met Sensire cum ecclesia:
"Natuurlijk ..., maar zoiets schrijf je toch niet..."
In het eerste lemma wordt de realiteit en de objektieve blik van de critische auteur erkend- en in het tweede lemma wordt hier dan tegengehouden dat (omwille van decorum, tact, aanzien in de wereld, lafheid, zwakte enz.) deze critiek niet had mogen gepubliceerd worden.
Dat is natuurlijk onzin.
De Hl. Kerk is het corpus mysticum Christi, zij is de Warheid verplicht, niet de leugens, het doofpotten en de ketterij.
Iedere katholiek is tov het geloof verplicht, en wel aan het hoofd van de Hl. Kerk, Jezus Christus.
De plaatsvervanger op de stoel van de Hl. Petrus bezit zijn unieke hierarchische, sactale en legitieme positie alleen door het mandaat van de Heer tov. het volgen in het geloof (Hl. Robertus Bellarminus).
Dat ddor de gekke toeren van Bergoglio niet alleen zijn eigen persoon maar ook zijn ambt beschadigd wordt, is klaar en duidelijk en was als sedert twee jaar bekend.
Iedere dag komen er nieuwe beschadigingen bij.
"Zoiets zeg je niet":
Dat werd ook gezegd toen het vijfjarig jongetje uitriep dat de keizer geen kleren aan had toen hij in adamskostuum door de straten liep.
Het zou mij niet verwonderen dat Bodar nog eens een intimiderend telefoontje zou krijgen om "als goede katholiek te gehoorzamen aan de paus (bisschoppen)"- waar voor 20 jaar Alexandra Colen bij de luide Protesten tegen het boek Roeach3 met pedofiele afbeeldingen) ook zo aangetelefoneerd werd door de toenmalige spreekbuis van Danneels, in hoc casu Toon Osaer (nu de chef van Halewijn).
Quos deus perdere vult prius dementat.
Een reactie posten