 |
| Hier kunnen we nog even proeven van de gezellige sfeer aan tafel, terwijl Mark Deweerdt het woord voert. De gebruikelijke koffie en taart ontbreken echter. De Pauselijke Nuntius is nergens te bespeuren! Maar, het is plezant! |
 |
| Isabel Maes overhandigt de ketterlijst aan Mgr. André-Joseph Léonard. Herman Cosijns, de ongemijterde bisschop, kijkt zichtbaar geamuseerd toe. |
Een delegatie van de 'Werkgroep Kerkenwerk' overhandigde toen, tijdens een ontmoeting met de Vlaamse Bisschoppen, het manifest ‘Gelovigen nemen het woord’ en de namenlijst.
Wie waren de leden van de delegatie?
Joris Weyts; een zogezegde 'priester'
Isabel Maes; een catechiste
Mark Deweerdt; zogezegd van de 'Werkgroep Kerkenwerk'
En dit was de reactie van de Vlaamse bisschoppen:
Vanmiddag hebben de Vlaamse bisschoppen een delegatie van de initiatiefnemers achter het manifest
['de initiatiefnemers achter het manifest'] ‘Gelovigen nemen het woord’ ontvangen. Dat gebeurde in Mechelen, waar alle Belgische bisschoppen verzamelden voor hun maandelijkse overleg op de bisschoppenconferentie.
De delegatie werd ontvangen door Aartsbisschop André-Joseph Léonard, de bisschoppen Jozef De Kesel (Brugge), Luc Van Looy (Gent) en Patrick Hoogmartens (Hasselt) en de hulpbisschoppen Jean Kockerols (vicariaat Brussel) en Leon Lemmens (Vlaams-Brabant en Mechelen). Bisschop Johan Bonny was afwezig, omdat hij momenteel in Rome deelneemt aan het symposium over misbruik.
De ontvangst verliep in een gemoedelijke sfeer en er werd van gedachten gewisseld.
Na afloop van de bisschoppenconferentie publiceerde de persdienst de hierna volgende reactie van de Vlaamse bisschoppen:
“Met aandacht hebben wij, de Vlaamse bisschoppen, kennis genomen van het manifest ‘Gelovigen nemen het woord’. Het verlangen naar verandering dat uit de tekst spreekt, laat ons niet onberoerd
[Dit kan in positieve of negatieve zin uitgelegd worden.]. Ook wij zoeken naar vernieuwing en grotere authenticiteit, in trouw aan de Schrift en aan de geloofstraditie van de kerk
[De Persdienst schrijft 'Kerk' met kleine 'k'!].
De situatie die we vandaag als kerk meemaken is niet comfortabel
[Dat is wel het minste dat je kan zeggen!]. Van pastorale verantwoordelijken wordt heel veel gevraagd. We hebben niet meer de maatschappelijke positie noch de impact die we vroeger hebben gehad
[Om BINNEN de Kerk orde op zake te stellen, is die maatschappelijke positie niet relevant!].
We doen heel veel inspanningen om het evangelie
[Kleine letter!] dicht bij het leven van de mensen te laten aansluiten. Maar in een samenleving waar het seculier levensgevoel steeds groter wordt, is dit niet eenvoudig. We begrijpen de pijn en de onmacht bij velen
[Inderdaad! Als zij die de macht hebben niets doen... en ketterijen rustig laten doorwoekeren! Is dat geen schuldig verzuim?]. Hoe kunnen we het evangelie
[Nogmaals kleine letter!] zo verkondigen dat het hart van de mens van deze tijd erdoor geraakt wordt?
[Vrouwelijke priesters hebben niets te maken met de vraag hoe "het hart van de mens van deze tijd erdoor geraakt wordt".] Dat is de vraag die bij ons allen leeft en die onze grootste uitdaging blijft
[Jullie moeten geen vragen stellen, maar antwoorden geven!]. Structurele hervormingen of aanpassingen zullen daar niets aan veranderen. Toch kunnen ze ons helpen. Daarom begrijpen we dat de geleidelijkheid van deze hervormingen het geduld op de proef stelt
[Zijn onze bisschoppen 'geleidelijke hervormers'???]. Maar de evoluties in onze maatschappij zijn zo fundamenteel dat ze tijd en onderscheiding vragen om te zien wat in deze kan en moet gebeuren.
Het manifest geeft ons ook de gelegenheid onze positie te verhelderen
[Ik ben eens benieuwd wat ze na al die maanden te zeggen hebben!]. Sommige elementen, zoals de kwestie van woorddienst op zondag, zijn een diocesane aangelegenheid en momenteel voorwerp van overleg
[Schokkend!]. Andere, met name over het kerkelijk ambt en het priesterschap, zijn een aangelegenheid van de wereldkerk
[Met andere woorden: "Rome, trek uwe plan! Het is ons probleem niet!"]. In kwesties die raken aan het persoonlijke leven van mensen, bepleiten wij een respectvolle, pastorale houding
[Softies!]. Al is niet elke levensstaat gelijk, toch is niemand minderwaardig, want een mens is altijd meer dan zijn daden en dan de situaties waarin hij verkeert. De kerkgemeenschap ten slotte, opgebouwd rond Christus en zijn evangelie
[Weer kleine letters!], wordt gezonden naar alle mensen. Ze neemt die missie op vanuit een vitale kern die leeft vanuit de eucharistie
[Kleine letter!]. Want daar gebeurt de verbinding van de ranken met de wijnstok (Joh 15, 5).
[Absurde omschrijving van 'de eucharistie'!]
God heeft alle gelovigen, elke gedoopte, broodnodig om zijn liefde aan de wereld kenbaar te maken
[God heeft niemand nodig! Wij hebben God nodig!].
Laat ons samen werk maken van een kerkgemeenschap die zorg draagt voor haar identiteit, trouw aan de zending die ze heeft ontvangen, een kerk
[Kleine letter!] die open en toegankelijk is voor iedereen, met een ruim hart voor alle mensen.
Getekend,
de Vlaamse bisschoppen.”
Bron: KerkNet/IPID/RKnieuws.net
Dit hadden de Vlaamse bisschoppen moeten zeggen:
De vraag rond de priesterwijding van vrouwen is definitief beantwoord door Paus Johannes Paulus II. De leer dat vrouwen geen priester gewijd kunnen worden is onfeilbaar, ook al is het formeel nog geen dogma.
Wie iets anders eist of verkondigt staat niet meer in volle gemeenschap met de Katholieke Kerk en dient volgens can. 1371 met een rechtvaardige straf - excommunicatie niet uitgesloten - gestraft te worden.
FACTA, NON VERBA!
