OPRICHTING
Vanaf september 1935 volgden alle priesterkandidaten uit het aartsbisdom Mechelen hun wijsgerige cyclus en eerste jaar theologie aan het nieuw opgerichte Sint-Jozefseminarie te Sint-Katelijne-Waver. Het was kardinaal Mercier die in 1926 de start gaf voor de bouw van een nieuw seminarie op braakliggende terreinen aan het IJzerenveld in Sint-Katelijne-Waver. De seminariegebouwen te Mechelen konden immers het sterk gestegen aantal priesterkandidaten niet meer opvangen. Kardinaal Van Roey gaf in 1932 de bouwopdracht aan architect Simon Van Craen. De eigenlijke bouwwerken startten in 1933. Het monumentale gebouw werd opgetrokken in neoromaanse stijl met elementen van art deco. In september 1935 was het seminarie instapklaar. Twaalf Norbertienen van het Convent van Nazareth te Mechelen stonden in voor het 'huishoudelijk dienstbetoon' in het seminarie.
SLUITING
Vanaf 1955 daalde het aantal priesterkandidaten in het aartsbisdom drastisch en werd het Sint-Jozefseminarie te ruim. In het kader van de herziening van de priesteropleiding wenste kardinaal Suenens bovendien dat meer seminaristen studeerden aan de K.U.Leuven. Daartoe werd in 1964 het Johannes XXIII Seminarie te Leuven geopend, waar de nieuwe priesterkandidaten hun eerste cyclus startten. In juli 1965 hield het Sint-Jozefseminarie op te bestaan als onafhankelijk bisschoppelijk college en kwam het onder het bestuur van het Grootseminarie van Mechelen, waar de resterende theologiestudenten naar doorverwezen werden. Vrijwel alle meubilair en de bibliotheek werden verdeeld tussen het Grootseminarie van Mechelen, het nieuwe diocesane seminarie van Antwerpen en de theologische faculteit van de K.U.Leuven. De sluiting en ontruiming van het Sint-Jozefseminarie gebeurde in alle stilte.
HERBESTEMMING
Na de opheffing als Sint-Jozefseminarie in 1965 deed het gebouw als opleidingscentrum dienst. Daarnaast werden het privé-secretariaat van de aartsbisschop en de afdeling ter ondersteuning van het apostolaat er ondergebracht. Desondanks raakte het gebouw snel in verval. Op 4 december 1970 stelde het aartsbisdom het complex te koop. Op 24 september 1974 kocht Borgerstein vzw het gebouwencomplex mét park van het aartsbisdom en vormde dit om tot een opvangcentrum voor volwassen personen met een handicap en bejaarden.
Bron: Odis
2 opmerkingen:
Het St Petersseminarie in Cardross in Schotland is nog zo een voorbeeld. Na de Tweede Wereldoorlog gebouwd omdat er niet genoeg plaats was in de bestaande seminaries. 20 jaar later had men de Kerk voldoende kapot gekregen en is het seminarie moeten sluiten door gebrek aan interesse.
Vandaag is het een belangrijk monument met immense architecturale waarde en staat bovenaan de lijst van elke internationale architecturale conservatie organisatie, en bekijk de foto’s op wikipedia om te zien hoe mooi het gebouw herbestemd is.
http://en.wikipedia.org/wiki/St_Peter's_Seminary,_Cardross
Het seminarie is inderdaad pas in 1989 gesloten, maar stond sinds 1962 zo goed als leeg.
In tegenstelling tot de Schotse kastelen, wordt deze puinhoop niet eens als ruine geconsolideerd.
Spijtig dat ik wegens ziekte verhinderd was om te gaan luisteren naar het Dekanaal Plan van vrijmetselaar Van Looy. Ik heb wel het plan al op internet gevonden. Daarin wordt niet alleen pijnlijk duidelijk welke gebouwen gesloopt gaan worden, maar ook waarom. Binnen 5 jaar telt Gent nog welgeteld 1 priester, of géén. Van Looy was meer bezig met rozenblaadjes in de kathedraal te gooien en stoelen van 200 euro per stuk te bestellen dan met het opleiden van nieuwe priesters of het aantrekken van kerkgangers. Zijn vrijmetselaarsvriend Termont zal tevreden zijn.
Ik woon al heel mijn leven in Gent (jammer genoeg) en heb nog nooit een uitnodiging ontvangen om naar een mis te gaan of naar een kerkelijke bijeenkomst. Ik krijg wel ieder jaar de Jehovah's en Mormonen aan de deur. Nochtans beschikt het Bisdom Gent over voldoende middelen om publiciteit te maken. Maar men doet liever aan navelstaren, men organiseert liever "bezinningsdagen" in Drongen waarop je telkens dezelfde mensen ziet.
De enige initiatieven die nieuwe, jonge mensen hebben aangetrokken kwamen dan bovendien nog uit de Taizé-hoek (of zelfs IJD, hoe schaamtelijk). Maar zonder een duidelijke, katholieke basis hebben die initiatieven geen waarde. Ze zijn een pleister op een houten been.
Misschien dat de gezamenlijke bisschoppen zich eens moeten afvragen wat ze al gedaan hebben om de priesteropleiding te verkorten, en op hoeveel scholen ze al een oproep gedaan hebben om zo'n opleiding te volgen.
Op mijn eigen middelbare school zaten veel jonge mannen die over de gave van het woord beschikten, en daar zijn veel advocaten en politici uit voortgekomen, maar geen enkele priester. Dat komt niet omdat niemand zich geroepen voelde, maar omdat niemand hen de weg heeft getoond. Het zou nochtans maar een kleine moeite geweest zijn voor het Bisdom Gent om in de katholieke scholen daartoe op te roepen. Het is nooit gebeurd.
Een reactie posten