Het ketterse idee dat 'oecumene' of 'religieuze eenheid' bereikt zou moeten worden tussen de verschillende 'christelijke' denominaties, is een ontkenning van de Katholieke Leer aangaande de aard van de Kerk zélf. De Katholieke Kerk is namelijk al één, hetgeen betekent dat Christus' gebed (Ut Unum Sint) al vervuld is. Deze Leer wordt in de Post-conciliaire periode ontkend. Bovendien zouden dergelijke 'oecumenische diensten' vóór Vaticanum II ondenkbaar zijn geweest. De Leer over toegestane en verboden vormen van communicatio in sacris (= communicatie in heilige zaken) is klaar en duidelijk, en onveranderlijk.
De Usurpator van York en Robert Francis Prevost versus de 'Parel van York'
Stephen Cottrell - die samen met Robert Francis Prevost 'bad' - is de tegenwoordige usurpator van de oude diocesane zetel van York, in het noorden van Engeland. De stad York was echter ook de woonplaats van de Heilige Margaret Clitherow - de zogenaamde 'Parel van York'. De Heilige Margaret werd op 25 maart 1586 geëxecuteerd door de Elizabethaanse dictatuur vanwege de "misdaad" van het herbergen van Katholieke priesters waar sinds 1585 de doodstraf op stond.
Margaret werd door de Elizabethaanse beulen die belast waren met de uitvoering van het vonnis naar het tolhuis gebracht op de brug over de rivier Ouse. Daar werd ze uitgekleed en een zakdoek werd als blinddoek voor haar ogen gebonden. Vervolgens werd ze op een steen ter grootte van een vuist gelegd, waarna een groot houten paneel - ongeveer zo groot als een deur - op haar werd gelegd. Daarna werd zo een 350 kilo aan stenen op het paneel gelegd. De steen onder haar zou haar rug breken wanneer de zware stenen erop werden gestapeld. Getuigen verklaarden dat Margaret na ongeveer vijftien minuten overleed.
Haar kinderen bleven echter trouw aan het Katholieke Geloof van hun moeder. Anne Clitherow werd in 1593 kort gevangengezet vanwege haar weigering om de kerkdiensten van de Anglicaanse sekte bij te wonen en werd uiteindelijk in 1598 non in het klooster van Sint-Ursula in Leuven. Henry - de zoon die naar Reims was gereisd om daar zijn priesterstudies aan te vatten - trad in bij de Kapucijnen en werd vervolgens Dominicaan. Margarets stiefzoon William werd in 1608 priester, en haar andere stiefzoon, Thomas, een lakenhandelaar, werd gevangengezet vanwege zijn recusatie, de weigering om de staatskerk te erkennen door niet aan haar praktijken deel te nemen. Hij stierf in 1604 in de gevangenis van Hull.
Vlak voordat Margaret Clitherow onder het gewicht van de stenen verpletterd zou worden, drongen de aanwezige ketterse predikanten er bij haar op aan om met hen mee te bidden. Haar antwoord - enkele minuten voordat ze de Glorie inging en haar Heer zou aanschouwen - luidde als volgt:
“I will not pray with you, and you shall not pray with me; neither will I say Amen to your prayers, nor shall you to mine.”
"Ik zal niet met u bidden, en u zult niet met mij bidden; noch zal ik Amen zeggen op uw gebeden, noch u op de mijne."
De ketterse 'oecumenisch-ecologische gebedsdienst' in de Sixtijnse kapel met Charles III en de Usurpator van York vertegenwoordigt dus een flagrant verraad aan de nagedachtenis van de Heilige Margaret Clitherow, en al die andere dappere Engelse Katholieken die leden onder de Anglicaanse vervolgingen omdat ze weigerden deel te nemen aan de valse religie en eredienst van de schismatieke Engelse staatskerk. Het verraad an sich komt echter niet van Charles III, maar wél van de kant van 'Leo XIV' en zijn 'katholieke' handlangers die deze schandalige 'religieuze' vaudeville in de Sixtijnse kapel organiseerden!!!
3 opmerkingen:
Hoe kan de katholieke Kerk één zijn als haar oosterse kerken niet de Tridentijnse ritus van The Guardian Angel volgen?
De Kerk is één door haar Stichter. Want de Mensgeworden Zoon, de Vredevorst, heeft door Zijn Kruis alle mensen met God verzoend door de eenheid van allen in één volk en in één lichaam te herstellen, dus in het Nieuwe Israël. Deze ene Kerk laat vanaf het begin echter een grote verscheidenheid zien die zowel voortvloeit uit de diversiteit van Gods gaven als uit de menigvuldigheid van personen die ze ontvangen.
Op de Titulus Crucis - het opschrift van het Kruis - wordt de liturgie van Goede Vrijdag op Golgotha trouwens in drie talen gecelebreerd: Latijn, Grieks/Koiné en Hebreeuws/Aramees.
In de Rooms-Katholieke en de Oosters-Katholieke Kerken zijn er verschillende riten die bepalen hoe de liturgie gevierd wordt. De riten bepalen de vorm en de inhoud van de liturgische vieringen, met name de Eucharistie en de andere Sacramenten, alsmede het getijdengebed. In het verlengde daarvan zijn vaak ook de kerkelijke gewaden, gebeden en andere kerkelijke en culturele uitingen per ritus verschillend.
De verschillende riten worden in twee hoofdgroepen ingedeeld:
- De Latijnse ritus met het Latijn
- De Oosterse ritus met het Grieks en de Oost of de West Syrische taal die een variant van het Aramees is.
Gedurende de hele tijd dat Rome luid en trots beweerde dat haar Bisschop de eeuwige opvolger was van Sint-Petrus, de rots en het fundament van de Universele Kerk, horen we bijna niets anders dan enthousiaste steunbetuigingen aan de leerstellige orthodoxie van Rome van de grootste autoriteiten binnen de Traditie.
Ongeacht of u de Traditie onfeilbaar acht of niet, geloof ik dat haar gezaghebbende getuigenis desalniettemin tot de conclusie leidt dat de Bisschop van Rome de beste historische aanspraak heeft op het opvolger-zijn van Sint-Petrus in absolute zin als Vicaris van Christus.
Naar mijn mening kunnen noch de patriarch van Constantinopel, noch de patriarch van Antiochië, noch de aartsbisschop van Canterbury, noch eender welke lutherse, gereformeerde of evangelische predikant dan ook, serieus aanspraak maken op de titel van "Prins en Hoofd van de Apostelen, Pijler van het Geloof en Rots en Fundament van de Kerk".
Een reactie posten