De jezuïet vertrok na zijn studies naar Lyon waar hij aan de plaatselijke universiteit geschiedenis en theologie doceerde tot 1961, met een onderbreking tussen 1950 en 1954. In 1946 publiceerde De Lubac Surnaturel: études historiques. In dit boek besprak hij kritisch de scheiding tussen natuur en bovennatuur. De generaal van de jezuïeten nam hem daarop zijn leerstoel af, wegens de aanklacht van neomodernisme en Nouvelle Théologie, in 1950 onfeilbaar veroordeeld door Pius XII met de encycliek Humani generis.
Na de dood van Pius XII rehabiliteerde Roncalli hem en riep hem als expert naar het Tweede Vaticaans Concilie. De Lubac wijdde zich vervolgens aan de bestudering van het boeddhisme. Zowel Jean Daniélou als Hans Urs von Balthasar zijn door hem onderwezen. Montini benoemde de Lubac in 1965 tot consultor van het secretariaat voor de niet-christelijke religies. Wojtyla, nog zo een kampioen van de neomodernisten, creëerde hem tot kardinaal in 1983.
Vatican II and the implosion of the Catholic Church was an 'inside job'!
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten