 |
| Anti-paus Nero vermaakt zich in het Circus terwijl hij met Christus spot |
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
11 opmerkingen:
U hebt volkomen gelijk, maar wat kunnen wij er aan doen? Ons afscheuren van die bastaardkliek? Wie neemt het initiatief? Bidden lijkt ook niet te helpen. Een mens zou er moedeloos van worden.
@ Vorige Anoniem,
De Bastaard-kerk, dit is de Vaticanum-II-sekte, heeft zich al van de Kerk afgescheurd! Het bezette Rome is schismatiek!
(Deel 1)
Breaking! Bergoglio als verdediger van een pedofiele priester in Argentinie (2010-2013)
Sedert 23.10.2002 spookt het geval van de beruchte poly-pedofiele priester Julio Cesar Grassi door de argentijnse pers en televisie.
Uitvoerig beschreven in de pers en tv, beladen met enorme emoties (de vele slachtoffers stamden van de armste gezinnen, die tientallen jaren hun heil gezocht hadden bij de peronisten en door de algemene situatie in Argentiniê totaal gedesillusioneerd waren), politiek verweven met de leidende klasse van de peronistische beweging, gebeurd in het katholiek kader van sociale voorzorg in de geest van het 2e vaticaans concilie, was het geval Grassi een atoombomexplosie voor de argentijnse kerk.
De pest van het wijd verbreide und diep geînstitutionaliserde kindermisbruik in kerkelijk milieu, vooreerst in Noordamerika en Westeuropa (Noordbelgiê) bekend, was nu eklatant ook in Zuidamerika aangekomen.
Het zuidamerikaase episkopaat had zeer lang en niet zonder succes deze problematiek als een buitenlands probleem afgestempeld.
De gevallen in Brasiliê en Chili (Karadima) werden zoveel als mogelijk met alle kracht gedoofpot en in stilte uitgezeten.
Het gerechtelijk onderzoek in Argentiniê was zeer grondig; ze vonden een enorme hoop aan misbruik, intimidering van het personeel, aan financieel gesjoefel en aan leugens en bedrog.
De bisschop van Morón Msgr. Justo Oscar Laguna (1929-2011, bisschop van Morón (1980-2004)) bemerkte 2002 direkt het brisante van de zaak Grassi (o.a. was het ook een conflict tussen de Montoneros (linkrevolutionaire Peronisten) en de systeemperonisten): hij leidde het geval direct voort naar het aartsbisdom Buenos Aires (destijds aartsbisschop kardinaal Bergoglio).
(Deel 2)
Het geval Grassi escaleerde: de klagers en hun getuigen werden bedreigd en geîntimideerd, er werd ook met vuurwapens geschoten, de slachtoffers werden door advocaten gedagvaard en in de pers belachelijk gemaakt (hier worden nu echt herinneringen aan de meest vieze toeren van de congregatie "van Dale", van de congregatie van de "Broeders van Liefde" en aan de walgelijke toeren van kardinaal Danneels wakker)
(Alles speeelde zich overigens ter zelfder tijd af).
De reactie van het aartsbisdom Buenos Aires was nul.
Zoals steeds met onaangename problematische situaties, die met empathie aangepakt moeten worden, ging Bergoglio de slachtoffers uit de weg.
De vertwijfelde slachtoffers/klagers/getuigen wendden zich via hun advocaat Juan Pablo Gallego aan kardinaal Bergoglio.
In tegenstelling tot de bisschop van Morón Msgr. Justo Oscar Laguna en tot de argentijnse president Nestor Kirchner reageerde Bergoglio niet op hun aanvraaag tot een audiêntie en/of een persoonlijk gesprek.
Het conclaaf van 2005 toonde Bergoglio hoe groot de impact van het pedofiel misbruik in de Kerk was: Joseph CardRatzinger, die reeds vanaf 1995 de pedofiele pest bestreden had, won het van de in pedo- en homofiele smurrie verstrikte Danneels.( Roeach3 )
(Deel 3)
In 2006 sprak Bergoglio voor de eerste keer met de advocaat van Grassi's slachtoffers "Ezequiel" und "Luis", Juan Pablo Gallego, overigens onder toezicht van getuigen;
Bergoglio zei "...dat de aartsbisschop te zijner beschikking stond..." en "...was geînteresseerd, wat in het geval Grassi zou gebeuren".
Gallego zei dat bij een veroordeling met zoveel slachtoffers met ongeveer 20 jaar gevangenis gerekend moest worden.
Dat viel in de omgeving van Bergoglio niet in goede aarde; Carlos Irisarri, de advocaat van Grassi, had steeds gezegd, dat bij een veroordeling hoogstens een straf van maximum 6 maand gevangenis dreigde.
Destijds werd de belangrijke rol van het Hof van Beroep en het Hof van Cassatie duidelijk gemaakt:
Irrisari: "Der Gerichtshof (in Berufung) kann die Verurteilung aufheben; er kann die Verurteilung nichtig erklären oder auch teils zurückweisen; es gibt mehrere Möglichkeiten".
Kort gezegd: "Alles ligt in de hand van het Hof van Beroep".
Nergens staat iets genoteerd over substantiêle bijdragen van de kerk in Argentiniê om in de casus Grassi ontlastende bewijzen te brengen.
Op 10 Juni 2009 werd don Julio Cesar Gassi door het Tribunal N°1 van Morón wegens misbruik van minderjarigen tot een gevangenisstraf van 15 jaar veroordeeld.
In de zomer van 2010 bevestigde de tweede kamer van het cassatiegerecht van Buenos Aires het eerste oordeel.
Grassi ging in beroep voor het hooggerechtshof.
(Deel 4)
Kort nadien, in september 2010, gaf de argentijnse bisschoppenkonferentie onder leiding van kardinaal Bergoglio opdracht aan de beroemde rechtsgeleerde Marcelo Sancinetti een studie over het geval Grassi en het eerste oordeel van het Tribunal N°1 von Morón te schrijven.
De argentijnse bisschoppen waren het hierover niet eens: meerdere bisschoppen, die Grassi persoonlijk kenden, voteerden contra deze verdedigingsoperatie (o.a. aartsbisschop Aguer).
Uiteindelijk was het de kardinaal van Buenos Aires, Jorge Bergoglio, die de zaak doordrukte.
Marcelo Sancinetti was niet de eerste de beste: 35 jaar juridische ervaring, auteur van 30 boeken, titulaarprofessor aan de universiteit van Buenos Aires en bijzitter in commissies van de twee kamers van het parlement; daarbovenop uitstekend vernet in de hoogste juridische rangen en bij de leidende politici.
Sancinetti produceerde een zwaar werk (2600 bladzijden, dat is meer dan Oorlog en Vrede van Tolstoj), dat nu werkelijk geestelijk plutonium bevat:
"Estudios sobre el caso Grassi"-"Studies over het geval Grassi".
Tussen 2010 en juli 2013 verschenen vier boekdelen als private druk, zonder impressum, zonder colophon, alleen door Bergoglio en de argentijnse bischoppenconferentie in het leven geroepen.
Het doel van dit werk is onduidelijk:
het bevat geen nieuw bewijsmateriaal; in de plaats daarvan worden de uitspraken van de slachtoffers allemaal als onwaar en gelogen afgedaan, de slachtoffers als psychisch ziek afgestempeld en Grassi als een braaf onschuldig lammetje geschilderd.
De arme sukkelaar wordt zogezegd vervolgd door een haatvolle samenzwering tegen zijn persoon uit jaloersheid voor zijn zuivere en reine idealen , zijn verheven streven en zijn grote sociale resultaten.
De boeken brengen daarentegen geen nieuwe harde feiten en verdachtsmomenten; de zeer merkwaardige resultaten van de psychische en forensisch-psychiatrische onderzoekingen bij Grassi worden allemaal onder het tapijt gekeerd; op verscheidene plaatsen wordt in zeer barokke taal geschreven, dat het hier niet om een afrekening met de slachtoffers gaat, maar wel om "de verdediging van de waarheid, van de eer en van de gerechtigheid "(sic).
Zelfs twee juristen uit het duitse Düsseldorf werden bij dit werk betrokken.
Kort gezegd: het gaat hier helemaal niet om een documentatie van het geval Grassi, maar het is niet meer of minder dan een grootscheepse plompe poging om Grassi achteraf van alle schuld wit te wassen.
(Deel 5)
Dit boek was voor normaal publiek niet te koop.
Het werd echter zeer breid verspreid en geschonken aan alle juristen in de hogere gerechtshoven en aan de commissies, die zich eventueel met de cassatie van het oordeel zouden bezighouden.
Het was een zeer platte poging om de argentijnse justitie in dit smerig geval te beînvloeden:
De verdediging van een pedofiele en homofiele priester door de top van het episkopaat.
De meeste magistraten van Argentiniê willen zich aan dat boek niet meer herinneren.
Enige exemplaren zijn echter overgebleven en werden in de argentijnse pers uitvoerig besproken.
Besonder opvallend is de kaft: duidelijk gebrocheerd (snel en slecht genaaid) en iedere band met een stukje van een schilderij van Vermeer erop:
de "Briefschrijfster met dienstmaagd", die nieuws van de meid aan een lichthel venster krijgt; de "Brieflezende zwangere vrouw in blauw", die zelf het geheimvolle nieuwe leven in zich draagt en zeer geînteresseerd post met nieuws van verre leest; de "Wijze vrouw in geel", die met een parel (der waarheid) speelt und nadenkt; de "Geograaf", die met zijn passer de afstanden opnieuw nameet.
Kortom, alles symbolen voor een totaal nieuwe blik en een ander oordeel in het geval Grassi, en wel gedecoreerd met vrijmetselaarssymbolen, om de juist in Argentiniê und in het bijzonder in de magistratuur aldaar sterk florende vrijmetselarij gunstig te stemmen.
Van aanvragen wegens Copyright en betalingen is niets geweten (al deze schilderijen van Vermeer bevinden zich in Westeuropa).
(Deel 6)
Even merkwaardig is, dat de drie eerste boekdelen elk aan een slachtoffer (tegelijkertijd ook klager) van Grassi opgedragen werden: aan "Ezequiel", aan "Gabriel" en aan "Miquel"; veel logica zit er niet in, hoogstens een sublimering achteraf van homoerotische lust en een theatralieke voorstelling van Grassi als martelaar.
Zeer pikant wordt deze historie dan in het laatste boekdeel (verscheen in de zomer 2013):
Sancinetti excuseert zich daar werkelijk , "omdat het werk zo langzaam vooruitging" en draagt de vierde band en het hele werk op aan "Zijne Eminentie Kardinaal Bergoglio, toenmalige aartsbischop van Buenos Aires en intussen tot paus gekozen".
De argentijnse bischoppenconferentie was zo enthousiast wegens dit mammoetwerk, dat deze onnozelaars begin 2014 extra een delegatie naar Rome lieten vliegen om alles daar als geschenk te presenteren.
In Rome viel dit nu echt niet in goede aarde:
Grassi had reeds op 27.11.2012 voor het hooggerechtshof schipbreuk geleden en zijn veroordeling tot een hoge gevangenisstraf was begin januari 2013 bevestigd.
Grassi, tot dan merkwaardigerwijze op vrije voet, werd in de zomer 2013 plots vastgenomen en voor volle 5 jaar achter tralies gezet.
Geen mens wou van hem nog iets weten.
In 2016 werd Grassi dan wegens financiêle onregelmatigheden, bedrog en belastingontduiking in bijzonder zware context (stichting Felices los Ninos) tot een nieuwe straf van effectief 15 jaar gevangenis veroordeeld.
(daarmee zou Grassi dan eerst in 2033 uit de nor komen; P.Franziskus zou dan ca. 96 jaar oud zijn).
Uptodate: wegens omkoperij in de gevangenis om er een luxusleven te kunnen voeren, werd Grassi dan in de zomer 2018 met nog eens 15 jaar cel bijkomend bedacht (tot 2048) ("Zeker is zeker").
Als het ware voor altijd levend begraven.
De financiêle misdaden van Grassi werden van kerkelijke kant overigens helemaal niet gecommenteerd.
Marcelo Sancinetti, de beroemde jurist und auteur van dit merkwaardig werk, zwijgt als een graf; toen de argentijnse pers navroeg, gaven de dames van zijn secretariaat de karge mededeling dat "Mijnheer professor in deze zaak geen informatie geeft".
(Deel 7)
Bronnen:
https://es.wikipedia.org/wiki/Julio_C%C3%A9sar_Grassi#Juicio_oral
https://es.wikipedia.org/wiki/Julio_César_Grassi#Juicio_oral
https://www.infobae.com/sociedad/2016/12/10/cuatro-libros-encargados-por-el-papa-aseguran-que-el-padre-grassi-es-inocente/
«Caso Grassi: la causa que desvela al papa Francisco». Infobae. Consultado el 1 de diciembre de 2016.
https://enletra.files.wordpress.com/2014/10/sancinetti-cv-2014.pdf
Deze beruchte studie wordt kort getoond in de televisiedocumentaire "The Silence of the Sheperds", ("de stilte/het zwijgen van de herders") in opdracht gegeven door de duitse tv en gemaakt door franse journalisten.
Uitgezonden in Duitsland op het einde van 2016 (zonder veel verontwaardiging/opmerkzaamheid uit te lokken); na het blunderen van Bergoglio bij het geval Barros in Chili en de pedofiele perikelen bij het "pauselijk" bezoek aan Chili en Ierland, en vooral na de aanklacht door Aaartsbischop Viganò en het totnutoe continue blundren van Bergoglio in het geval McCarrick, werd de film opnieuw uitgezonden einde 2018.
Getorpedeerd in de flank.
Het meest hallucinante in de film is overigens de sequentie, waar bij een pauselijke audiêntie op het St.-Pietersplein "Paus" Franciscus zoals steeds onwennig een bad in de menigte neemt en dan door de journalistin naar zijn in opdracht geven van deze "Estudios" gevraagd wordt.
En dan verbijstert het gezicht van Bergoglio alias "Paus Franciscus" en zegt voor groot publiek, midden in de camera gericht, "nee- nee- ik heb dat niet gedaan/weet er niets van..."
Schandalige leugenaar- ontmaskerd en toch voort blijven liegen.
Wanneer men dit met de toestanden en de afgrijselijke geschiedenissen hier in Noordbelgiê vergelijkt, is toch opvallend hoe zoveel gelijkenis bestaat:
- Met de centen kunnen ze noit omgaan, er wordt verzameld wat men maar kan en dan alles voor luxe en sextoeren gebruikt (daar kunnen ze in Westvlaanderen en in Moorslede in het bijzonder een lied van zingen).
- Steeds weer hetzelfde mengsel van homofilie en pedofiele/efebofiele schanddaden.
Respect voor het celibaat: nul (coelebs: alleen levend)
- Enorm veel theaterspel en histrionisch gedrag.
En een totaal gebrek aan inzicht en berouw, daarentegen een enorm hoog risico om te recidiveren.
Met de verkondiging van het evangelie heeft dat alles niets meer te maken, met perversiteit en met misbruik van de priesterlike functie daarentegen alles.
De modernistische pest van het post-Vaticanum 2 heeft dit allemaal op haar geweten.
Een reactie posten