Hoe zei Bergoglio het ook alweer? "De Vetus Ordo is een modegril waaraan weinig aandacht besteed moet worden." "Dit zijn mensen die verslaafd zijn aan een bepaald modeverschijnsel." Wat Bergoglio echter niet kon begrijpen, is waarom er ook jongeren zijn die deze 'mode' aanhangen. Link: http://www.praytellblog.com/index.php/2014/02/15/pope-francis-on-old-mass-just-a-kind-of-fashion/ |
zondag 26 oktober 2014
Hallucinant beeld van de 'Summorum Pontificum' pelgrimage gisteren in Rome. De toeristen staren de pelgrims aan en kunnen hun ogen bijna niet geloven:
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Dat is heel simpel: jongeren groeien vandaag op in een complexe wereld met heel veel keuzemogelijkheden en indrukken die vanuit de hele wereld via de massamedia en publiciteit op hen afkomen. Het leidt tot keuzestress en continuë onzekerheid. Als er dan instanties zijn die met een simpele (simplistische) boodschap alle antwoorden lijken te geven en de complexiteit van de realiteit gewoon van tafel schuiven en negeren, dan krijg je zeker aanhangers. Al is het maar om zelf niet meer te moeten nadenken. Terwijl die mensen wegvluchten van de ene propaganda, lopen ze zo in de armen van een ander soort die de helft van de realiteit gewoon ontkent en zich een compleet apart wereldbeeld heeft opgebouwd. Ik vraag me af hoe we ooit op deze periode en dit vluchtgedrag zullen terugkijken...
@ vorige Anoniem,
U vergist zich.
Als u een Latijnse Mis zou bijwonen, dan zal u ondervinden dat het niet klopt dat daar niet bij nagedacht moet worden.
U zegt dat gelovigen de realiteit ontkennen. Dit klopt zeker niet.
Neen, naast deze realiteit is er nog een hogere realiteit.
In de aardse realiteit moeten we onze naaste beminnen zoals onszelf.
Maar, in de hemelse realiteit moeten we de Heer onze God beminnen met heel ons hart, met heel onze ziel, met heel ons verstand en met heel onze kracht.
Eerste Anoniem stelt:
“... via de massamedia en publiciteit op hen afkomen. Het leidt tot keuzestress en continuë onzekerheid ... “
Dit is inderdaad zo. Maar geeft hij de jongeren raad hoe ze met de keuzestress moeten omgaan? Natuurlijk niet; zonder een oplossing voor het probleem te bieden vraagt hij zich dan af:
“hoe we ooit op deze periode en dit vluchtgedrag zullen terugkijken...”
Kijk eens hier;
In de opvoeding van een kind tot volwassene is het, ongeacht je moreel of religieus stelsel, een absolute vereiste dat een kind opgevoed wordt op een wijze waarin het aangeleerd wordt een keuze te maken tussen het goede en het kwade, en vooral, dat de opvoeder consistent is. Anders gezegd, het kind moet aangeleerd worden hoe het goede keuzes kan maken, en de slechte keuze te verzaken. Er is geen pedagoog die me daarin zal tegenspreken.
Indien Eerste Anoniem het dan “simplistisch” vindt, de slechte keuzes van tafel te vegen en liever geen “vluchtgedrag” vertoont wanneer een slechte keuze een optie is, dan wens ik hem daar heel veel geluk mee, want hij zal het nodig hebben.
Toegepast op de liturgie: de modernisten zeggen: alles mag, en we veranderen elke vijf minuten van gedacht in hetgeen we promoten. I.a.w. de post-conciliaire liturgie zegt elke 5 minuten dat ze 10 minuten geleden de verkeerde keuze gemaakt hebben en moeten van gedacht veranderen.
Hoe kan ik iemand vertrouwen die me elke vijf minuten komt vertellen dat hij een fout gemaakt heeft. Wanneer hij bij elke verbetering een nieuwe fout maakt, ja, dan wordt het na een tijdje een beetje saai daar nog aandacht aan te besteden.
Het kan een jongere vergeven worden fouten te maken. Dat is goed zelfs. Je kan het de nieuwe generatie niet kwalijk nemen dat ze hun taak de wereld verder te zetten fouten maken, maar er komt een punt waarop het een beetje beschamend wordt, wanneer men dezelfde fout blijft maken. Neem kardinaal Danneels bijvoorbeeld, die vent is al 81 en hij heeft nog niets geleerd.
“Als er dan instanties zijn die met een simpele (simplistische) boodschap alle antwoorden lijken te geven en de complexiteit van de realiteit gewoon van tafel schuiven en negeren, dan krijg je zeker aanhangers.”
Als dat zo zit, dan vraag ik me af waarom ze dan zo hoogst nodig het Tweede Vaticaans Concilie nodig hadden.
Om de mensen uit de Kerk weg te jagen?
Ik hoop dat je begrijpt wat ik wil zeggen. Vat II heeft de “complexiteit van de realiteit” in de Geloofsleer willen integreren – om jouw woorden te gebruiken. Indien dit te veel hersenvermogen vereist dan had men het beter gelaten, aangezien Vat II de mensen uit de kerk weggejaagd heeft, met hun slimme pluraliteit.
De realiteit is per definitie Waarheid, anders kon ze niet bestaan. De realiteit kan daarom niet evolueren, want realiteit is Waarheid, en daarom constant.
Als iemand toch ergens evolutie kan waarnemen dan is het een evolutie in de virtuele waarheid; een verzinsel dat als waarheid voorgesteld wordt.
De realiteit is door God gecreëerd. De virtuele waarheid is door de mens gecreëerd. Aangezien de mens maar nietig is in vergelijking met God, kan je niet veel van een door-de-mens-gecreëerde virtuele realiteit verwachten.
Sedert het begin van de industriele revolte zijn er talrijke door dictators geleide pogingen geweest om de geestelijke werkelijkheid te relativeren tot rationalisme. Geen enkele hield stand. Altijd weer leidden zij vanuit diepe haat Christenen tot martelaarschap dat altijd in alle eeuwen garant staat voor de heropbloei en altijd weer moest men vaststellen dat de rationalisten niet begrijpen dat zij zelf hard werkten aan die heropbloei. Telkens herleefde de ware geestelijke kennis weer veel langere tijd en in grotere intensiteit dan dat rationalisme. Telkens weer werden nieuwe kerken gebouwd en herleefden dezelfde tijdeloze Christelijke kunstuitingen en steeds weer werden de tijdeloze onaantastbare geestelijke waarden gehuldigd.
Telkens weer herontdekte men dat zelfs eenvoudige zielen een geestelijke schat aan kennis konden bezitten die zij onmogelijk ooit van rationalisten hadden kunnen verkrijgen en zelfs niet rechtstreeks van theologische scholing. Maar rechtstreeks van Jezus, van Maria, en van engelen.
Wijsheid en geestelijke kennis vinden hun krachtigste voedingsbodem in 'ouderwetse' zuivere eenvoud en 'onnozele' innerlijke oprechtheid. Voor rationalisten is dat een onbegrijpelijke taal. Nochthans zijn zuiverheid en oprechtheid uiterst rationeel.
Hebt u al eens een enkele minuut in uw leven getracht u Maria levend voor te stellen ? Liefst tijdens de Rozenkrans ? En als u dat zuiver en oprecht gedaan hebt, hebt u dan de innerlijke fijngevoeligheid durven vertrouwen die u het antwoord van Maria in uw ziel tot leven bracht ? Is deze subtiele fijnproeverij u te min ? Leidt een lichtend bloemetje u tot grove haat ? Of bent u bang dat dit zuiver geestelijk bloemetje uw wereldse grootheid zou kunnen schaden zodat uw vriendjes rationalisten u zouden voor dwaas houden ? Is het cultiveren van die angst voor u belangrijker dan moedig en vastbesloten streven naar Waarheid en Zuiverheid ? Angst voor een bloemetje ... als u eens wist hoe machtig dat kleinste aller bloemetjes is. En om u de laatste kans op ontsnappen te ontnemen : dat bloemetje is oneindig grootser dan enig mogelijke geestelijke grootheid bereikt door boeddhistische meditatie, laat staan de primitiviteit van diverse occulte belevingen.
Concrete voorbeelden van "uw naaste beminnen als uzelf"? Komt er geen antwoord op deze legitieme vraag? Net wat ik dacht... u doet alsof "uw naaste beminnen" en "God beminnen" twee verschillende dingen zijn, maar de twee geboden zijn "aan elkaar gelijk" (Mat. 22,39). U geeft me sterk de indruk dat slechts in één van beide geïnteresseerd bent. Vergis ik mij?
Mat 22:37 Jezus zei hem: "Gij zult den Heer uw God beminnen met heel uw hart, met heel uw ziel en heel uw verstand."
Mat 22:38 Dit is het grootste en eerste gebod.
Bergoglio mag dan wel onze naaste zijn, maar met hem is er iets mis. Hij is bezeten door de duivel en hij vormt een barrière tussen de gelovigen en God.
Hoe Christus met de duivel omgaat lezen we hier:
Mat 4:10 Toen sprak Jezus: Ga heen, satan; want er staat geschreven: "Gij zult den Heer uw God aanbidden, en Hem alleen dienen".
Ten eerste moeten we op God’s macht vertrouwen en niet onze eigen macht. Ten tweede moeten we de strijd met de vijand in de naam van Jezus aangaan, niet in onze eigen naam. Ten derde moeten we onszelf met de volledige wapenrusting van God beschermen. Ten vierde moeten we de oorlog voeren met het zwaard van de Geest – het Woord van God. Tenslotte moeten we niet vergeten dat, hoewel we een geestelijke oorlog tegen Satan en zijn demonen voeren, niet elke zonde of probleem een demoon is die bestreden moet worden. “Maar wij zegevieren in dit alles glansrijk dankzij hem die ons heeft liefgehad” (Romeinen 8:37).
Er zijn de brave Christenen die het modernisme niet begrijpen en er zijn de zeer talrijke zielen die onstabiel werden en afweken van de Waarheid, dus: "Elk volk krijgt de koning of president dat het verdient of toekomt.".
Het lijkt me vanzelfsprekend dat we na ontelbare waarschuwingen van oude en hedendaagse profeten een paus krijgen die beantwoordt aan het moderne beeld en onwaarachtige beleving van hen die toch gedoopt zijn in water en H.Geest.
Daarom brachten enkele profeten tot uitdrukking dat de Wijsheid van Christus garant staat voor het nut van en de nood aan een paus in de figuur van de zeer machtige Heer Bergolio.
Gecultiveerde geestelijke armoede leidt onontkoombaar tot wereldse armoede en uiteindelijk tot plotse uitbreiding daarvan en het leidt ook steeds weer tot nieuwe vormen van dictatuur zoals de zeer machtige Heer Bergolio ons met het grootste genoegen toont.
Wanneer dan het merendeels verduisterde Christelijk volk deze paus huldigt in plaats van hem - dank zij de profeten - op Christelijke wijze naar de Waarheid van Christus te verwijzen dan onstaat er een opbod van schande en dan zou - zoals de profeten voorzeggen - een nog veel machtiger dictator dit volk tot de ultieme keuze gaan leiden tussen het Ware Licht of de Duisternis van de Volgehouden Leugen, beide tegen een prijs want hierover kan geen enkele twijfel of dubbelhartigheid meer bestaan.
Hieruit kan men dus afleiden dat het bestrijden van geestelijke armoede voorrang verdient, en dat de wereldse armen zich moeten tevreden stellen met liefdadigheid hetgeen niet uitsluit dat men hen betere hulp kan bieden - hulp die weldra, volgens de profeten, zeer onoprecht zal zijn en die eigenlijk al jaren onoprecht is.
Een reactie posten