Mevrouw, u kunt me niet kennen, doch ik ken u nogal goed.
Een meisje was ooit een vriendin van mij in onze jeugdjaren,
en zij gelijkt van karakter ontzettend sterk op u.
Zij deed Latijn-Grieks en hogere studies en godsdienstwetenschappen en nog zo een en ander.
Terwijl ik gewoon niets heb of ben ...
Zij heeft een zeer hoge intelligentie, is zeer sociaal en hartelijk.
Zij bezit een enorme innerlijke lentekracht. Zij houdt van ongerepte vrije natuur.
Dat 'leeft' zij spijtig genoeg onbewust; nooit komt zij tot inkeer, tot innerlijk beleven.
Ik vrees dat ook u het drama niet ziet.
Zij heeft zich door de wereld om haar heen in volle overgave laten opslorpen.
Maar dat begrijpt u niet, of wel?
In alles wat u doet of zegt verklaart u hartsgrondig "NEEN !" aan uw ziel.
En nooit zult u, al was het maar heel even, stilstaan en innerlijk leven.
Dat maakt dat, elke keer ik over u hoor of lees, mijn hart zeer pijn doet.
Des te meer omdat ik zie dat er, diep in uw zieltje verborgen, een zeer grote dame schuilt.
Ik zie een grote rijkdom, een schat, een bruisende innerlijke kracht.
Dat ligt daar, zomaar nutteloos, op de bodem van uw ziel, verlaten, verwereldst.
En nooit zult u toelaten dat iemand u daar naar toe geleidt.
Weet u wat het betekent een leven lang te hopen dat iemand haar innerlijke ogen zou gaan openen?
Maar het is nog niet te laat. Het kan nog !
Lieve hartelijke dame, wacht niet langer !
Open eindelijk uw ziel voor "Des Heilgen Stromes Well'n."
Mendelssohn - Auf Flügeln des Gesanges (Sung by Peter Schreier):
Groeten en smekingen van uw toegewijde kleine Vlaming,
die door uw uiterlijke beleving blijft hongeren naar innerlijk voedsel,
dat u uzelve zelfs ontzegt.
Bron: Anoniem
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten