Wij zijn een kleine groep bejaarde missionarissen van Afrika op rust in Antwerpen. Na een heel leven doorgebracht te hebben in Afrika zijn we wel wat verloren in onze wereld hier in België die zo radicaal anders is dan de wereld die we zovele jaren geleden verlieten. Toch blijven wij met wakkere aandacht volgen wat er om ons heen gebeurt.
En nu gebeurt er hier iets wat wij niet stilzwijgend kunnen laten voorbijgaan. We bedoelen het politieke debat aangaande de uitbreiding van de euthanasiewet naar minderjarigen en gehandicapten. Voor ons gaat het niet over die nieuwe doelgroep, maar over het begrip van euthanasie zelf dat voor Afrikanen en veel andere volkeren uitermate onbegrijpelijk en barbaars klinkt.
Vrijwillig een einde maken aan het leven, van zichzelf of van anderen, en dit wettelijk maken en bepalen is voor hen gewoon ondenkbaar. Want het leven is heilig omdat het een groot, het grote, "mysterie", is dat ons gegeven is en ons te boven gaat. Wij zijn noch de makers, noch de bezitters van het leven, maar slechts de behoeders ervan.
Als er iets is dat wij in Afrika hebben geleerd, dan is het wel deze waarheid: het leven is groter en sterker dan wijzelf en dit maakt ons tegelijk deemoedig en sterk. Niemand zou durven beweren dat het leven voor Afrikanen aangenamer en gemakkelijker is dan voor ons, maar wij herinneren ons de onvergetelijke glimlach van Afrikaanse mensen en kinderen die zeiden: "We zijn alles kwijt, maar we hebben nog het leven."
Wat ons diep verontrust is de onwaarschijnlijke oppervlakkigheid waarmee dit debat hier wordt gevoerd. In de discussies hieromtrent staat de vraag naar de vrijheid en de persoonlijke keuze altijd centraal, maar zelden of nooit gaat het over de inhoud, over het object van die keuze. Het leven kan en mag eigenlijk geen voorwerp van een keuze zijn. Het is het meest fundamentele gegeven van ons bestaan, en dat staat niet ter discussie. Men tornt niet aan het leven.
Ten tweede is er ook de louter gevoelsmatige benadering die ons redelijk gezond verstand verblindt en als het ware uitschakelt. Zien wij dan niet in dat euthanasie en eugenisme zich essentieel op dezelfde principes beroepen als het naziregime dat zich ook rechtvaardigde met "eu"-femismen zoals 'Endlösung' en 'Gnadetod' ?
Want het gaat hier wel degelijk om een ideologische strijd tussen een 'cultuur van de dood' (zoals Johannes Paulus II het stelde) en een 'Cultuur van het Leven'. En hij wist wat hij zei, want jarenlang was hij in zijn land een kroongetuige van de gruwelijke gevolgen van die principes. Of is ons geschiedkundig geheugen soms zo kort?
Weliswaar stellen onze euthanasie wetten zich aan ons voor in een sterieler en aannemelijker jasje. Maar beiden treft één en dezelfde beschuldiging: die van een fundamenteel en principieel gebrek aan eerbied voor het leven.
Wij sluiten ons volledig aan bij het artikel in de Standaard van 14 januari 2013 van Broeder Stockman die zich blijft inzetten opdat de 'Cultuur van het Leven' het blijft halen op de 'cultuur van de dood'.
Uiteindelijk vragen wij ons twee dingen af:
Ten eerste: is wetenschappelijke vooruitgang noodzakelijk een groei in menselijke wijsheid?
Ten tweede: Is onze poging om de dood te controleren niet een versie van ons leven volledig te willen controleren, wat alleen maar kan leiden tot frustratie?
Want alleen een zekere overgave aan het leven (en aan de dood) geeft ons sterkte en moed om de opdracht van ons leven zo goed en zo menselijk mogelijk te volbrengen.
De 'Nonkel Paters'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
2 opmerkingen:
Waarom zou de Mars-voor-het-Leven politiek-correct moeten zijn, wanneer de politiek zich ontdaan heeft van elke vorm van moraliteit en ethiek en zelfs geen wetten meer kan invoeren die praktisch gezien goed functioneren? Zie de blogposts omtrent de betaling van de man-met-de-spuit en het onder druk zetten van de ‘patiënt’. Het gedoe is zo chaotisch dat het niet lang zal duren eer de verkeerde ‘patiënt’ platgespoten wordt door iemand die zelfs geen gedegen werkcontract heeft.
Is de Mars-voor-het-Leven dan geen demonstratie tegen de abortus- en euthanasiewet? Tegen een wet demonstreren is essentieel politiek niet-correct.
---
Abortus en euthanasie bestaan omdat het parlement die wetten gestemd heeft en dan gaat Mars-voor-het-Leven politieke partijen die daartegen zijn uitsluiten van de Mars? Hallucinant. Als ze ooit succes willen boeken in hun bedoeling, moeten die wetten uit het wetboek weg, en daar hebben we politici voor nodig. Je gaat ze toch niet uitsluiten.
Och, maar ze mogen mee opstappen zolang ze “neutraal zijn”.
“Niemand hoeft echter zijn achtergrond of identiteit te verloochenen om “neutraal” aan onze mars te kunnen deelnemen.”
Dat is een contradictio in terminis. Hoe kan men neutraal zijn zonder zijn identiteit te verloochenen?
---
“De deelnemers verklaren dat elke vrouw het recht heeft geïnformeerd te worden.”
Dus is Mars-voor-het-Leven niet eens tegen de abortuswet, integendeel, ze zijn voor de wet, zolang de moeder maar goed geïnformeerd wordt.
---
Versta me niet verkeerd. Ik ben voor de Mars-voor-het-Leven want de bedoeling is goed, maar de uitwerking is niet consistent, en ik beschuldig hen angsthazen te zijn. Daar kan een goede reden voor bestaan, maar bedenk je dit:
Het parlement probeert de Euthanasiewet uit te breiden voor het zomerreces
Na het reces zullen de politici het te druk hebben met hun verkiezingscampagne
30 Maart 2014: Mars-voor-het-Leven
24 Mei 2014: Federale, Regionale en Europese verkiezingen
Indien de Uitgebreide Euthanasiewet niet voor het zomerreces door het parlement geramd kan worden, zal het waarschijnlijk onderdeel worden van de regeringsformatie onderhandelingen. Vorige keer had de regeringsformatie al 2 jaar geduurd. Kom me daarom niet vertellen dat aangezien Mars-voor-het-Leven anti-abortus, anti-euthanasie en pro-familie is, dat ze kunnen voorkomen dat ondanks de timing van de Mars, de Mars geen rol gaat spelen in de verkiezingen en neutraal zal zijn.
Als Mars-voor-het-Leven toch het gemakkelijke pad van de politieke correctheid wil kiezen en liever “neutraal” wil zijn, stel de Mars maar uit tot na de verkiezingen.
---
Indien Mars-voor-het-Leven katholiek is, zeg het dan ook in het Manifest.
“Maar Petrus zei: ‘Ik weet niet waar je het over hebt.’ En op datzelfde moment, terwijl hij nog sprak, kraaide er een haan.”
Dat komt uit het evangelie van Lukas onder het hoofdstuk “De Politiek-Correcte Neutraliteit van H. Petrus” of was het “De Verloochening”?
En indien de autoriteiten je iets willen verbieden, zoals het bidden van de Rozenkrans, dan kunnen jullie tegelijkertijd de Mars-voor-de-Godsdienstvrijheid opstarten.
Men kan argumenteren dat de Mars-voor-het-Leven niet-constitutioneel is omdat men tegen een wet ijvert, maar Godsdienstvrijheid is voorlopig – officieel tenminste – nog niet uit de grondwet verwijderd. Iemand verbieden een Rozenkrans te bidden is een nog grotere schande dan de abortuswet.
Maar ja, satanisten en kerkhaters vluchten dan ook in alle richtingen wanneer er een Rozenkrans gebeden wordt. Een Rozenkrans is provocatief. Een Rozenkrans is een effectief wapen. Sorry dat de God Zijn Waarheid geopenbaard heeft.
Ten slotte, zoek uw kracht in de Heer, in de kracht van zijn macht. Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel. Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen.
Wereldse machthebbers moeten dan toch niet bang zijn van een Rozenkrans, en wel soms?
Het verwondert mij niet dat het dappere missionarissen zijn die hier het woord nemen.
Hier viel eens het woord "bietekwieten"; wanneer hiermee angsthazen en lafaards gemeend zijn, akkoord.
De Hl. Petrus verloochende de Heer driemaal- had echter diep berouw en gaf zijn leven voor het geloof.
Zovelen in de hierarchie schijnen meer van het geloof te leven ipv. ervoor- dat is zowat het tegendeel van de reevangelizering.
Een reactie posten