zondag 30 juni 2013
zaterdag 29 juni 2013
vrijdag 28 juni 2013
donderdag 27 juni 2013
Kurt Kardinaal Koch krijgt het deksel op de neus: "Geen ordinariaat voor lutheranen"
De verzoening tussen Katholieken en lutheranen vereist een werkelijk berouw na de talrijke wonden die geslagen zijn in hun gemeenschappelijke geschiedenis. Dat verklaarde kardinaal Kurt Koch, voorzitter van de pauselijke raad voor de bevordering van de eenheid van de Christenen.
[Dit is totaal het tegenovergestelde van wat we enkele dagen geleden uit zijn mond mochten horen! Wie of wat zit hier achter?]
De kardinaal zei ook dat het Vaticaan geen concrete plannen heeft voor de oprichting van een ordinariaat voor de lutheranen.
In een interview met het gespecialiseerde religieuze nieuwsagentschap I.Media zei kardinaal Koch enkele dagen na zijn reis naar Oekraïne dat er problemen zijn in de dialoog met het orthodoxe patriarchaat van Kiev dat niet erkend wordt door dat van Moskou. De Zwitserse prelaat gaf ook toe dat er spanningen op ethisch vlak zijn met de anglicanen, met name wat de gender-theorie betreft.
Bron: RKnieuws.net - 25 juni
[Dit is totaal het tegenovergestelde van wat we enkele dagen geleden uit zijn mond mochten horen! Wie of wat zit hier achter?]
De kardinaal zei ook dat het Vaticaan geen concrete plannen heeft voor de oprichting van een ordinariaat voor de lutheranen.
In een interview met het gespecialiseerde religieuze nieuwsagentschap I.Media zei kardinaal Koch enkele dagen na zijn reis naar Oekraïne dat er problemen zijn in de dialoog met het orthodoxe patriarchaat van Kiev dat niet erkend wordt door dat van Moskou. De Zwitserse prelaat gaf ook toe dat er spanningen op ethisch vlak zijn met de anglicanen, met name wat de gender-theorie betreft.
Bron: RKnieuws.net - 25 juni
dinsdag 25 juni 2013
Euthanasie - De 'Nonkel Paters' nemen het woord...
Wij zijn een kleine groep bejaarde missionarissen van Afrika op rust in Antwerpen. Na een heel leven doorgebracht te hebben in Afrika zijn we wel wat verloren in onze wereld hier in België die zo radicaal anders is dan de wereld die we zovele jaren geleden verlieten. Toch blijven wij met wakkere aandacht volgen wat er om ons heen gebeurt.
En nu gebeurt er hier iets wat wij niet stilzwijgend kunnen laten voorbijgaan. We bedoelen het politieke debat aangaande de uitbreiding van de euthanasiewet naar minderjarigen en gehandicapten. Voor ons gaat het niet over die nieuwe doelgroep, maar over het begrip van euthanasie zelf dat voor Afrikanen en veel andere volkeren uitermate onbegrijpelijk en barbaars klinkt.
Vrijwillig een einde maken aan het leven, van zichzelf of van anderen, en dit wettelijk maken en bepalen is voor hen gewoon ondenkbaar. Want het leven is heilig omdat het een groot, het grote, "mysterie", is dat ons gegeven is en ons te boven gaat. Wij zijn noch de makers, noch de bezitters van het leven, maar slechts de behoeders ervan.
Als er iets is dat wij in Afrika hebben geleerd, dan is het wel deze waarheid: het leven is groter en sterker dan wijzelf en dit maakt ons tegelijk deemoedig en sterk. Niemand zou durven beweren dat het leven voor Afrikanen aangenamer en gemakkelijker is dan voor ons, maar wij herinneren ons de onvergetelijke glimlach van Afrikaanse mensen en kinderen die zeiden: "We zijn alles kwijt, maar we hebben nog het leven."
Wat ons diep verontrust is de onwaarschijnlijke oppervlakkigheid waarmee dit debat hier wordt gevoerd. In de discussies hieromtrent staat de vraag naar de vrijheid en de persoonlijke keuze altijd centraal, maar zelden of nooit gaat het over de inhoud, over het object van die keuze. Het leven kan en mag eigenlijk geen voorwerp van een keuze zijn. Het is het meest fundamentele gegeven van ons bestaan, en dat staat niet ter discussie. Men tornt niet aan het leven.
Ten tweede is er ook de louter gevoelsmatige benadering die ons redelijk gezond verstand verblindt en als het ware uitschakelt. Zien wij dan niet in dat euthanasie en eugenisme zich essentieel op dezelfde principes beroepen als het naziregime dat zich ook rechtvaardigde met "eu"-femismen zoals 'Endlösung' en 'Gnadetod' ?
Want het gaat hier wel degelijk om een ideologische strijd tussen een 'cultuur van de dood' (zoals Johannes Paulus II het stelde) en een 'Cultuur van het Leven'. En hij wist wat hij zei, want jarenlang was hij in zijn land een kroongetuige van de gruwelijke gevolgen van die principes. Of is ons geschiedkundig geheugen soms zo kort?
Weliswaar stellen onze euthanasie wetten zich aan ons voor in een sterieler en aannemelijker jasje. Maar beiden treft één en dezelfde beschuldiging: die van een fundamenteel en principieel gebrek aan eerbied voor het leven.
Wij sluiten ons volledig aan bij het artikel in de Standaard van 14 januari 2013 van Broeder Stockman die zich blijft inzetten opdat de 'Cultuur van het Leven' het blijft halen op de 'cultuur van de dood'.
Uiteindelijk vragen wij ons twee dingen af:
Ten eerste: is wetenschappelijke vooruitgang noodzakelijk een groei in menselijke wijsheid?
Ten tweede: Is onze poging om de dood te controleren niet een versie van ons leven volledig te willen controleren, wat alleen maar kan leiden tot frustratie?
Want alleen een zekere overgave aan het leven (en aan de dood) geeft ons sterkte en moed om de opdracht van ons leven zo goed en zo menselijk mogelijk te volbrengen.
De 'Nonkel Paters'
En nu gebeurt er hier iets wat wij niet stilzwijgend kunnen laten voorbijgaan. We bedoelen het politieke debat aangaande de uitbreiding van de euthanasiewet naar minderjarigen en gehandicapten. Voor ons gaat het niet over die nieuwe doelgroep, maar over het begrip van euthanasie zelf dat voor Afrikanen en veel andere volkeren uitermate onbegrijpelijk en barbaars klinkt.
Vrijwillig een einde maken aan het leven, van zichzelf of van anderen, en dit wettelijk maken en bepalen is voor hen gewoon ondenkbaar. Want het leven is heilig omdat het een groot, het grote, "mysterie", is dat ons gegeven is en ons te boven gaat. Wij zijn noch de makers, noch de bezitters van het leven, maar slechts de behoeders ervan.
Als er iets is dat wij in Afrika hebben geleerd, dan is het wel deze waarheid: het leven is groter en sterker dan wijzelf en dit maakt ons tegelijk deemoedig en sterk. Niemand zou durven beweren dat het leven voor Afrikanen aangenamer en gemakkelijker is dan voor ons, maar wij herinneren ons de onvergetelijke glimlach van Afrikaanse mensen en kinderen die zeiden: "We zijn alles kwijt, maar we hebben nog het leven."
Wat ons diep verontrust is de onwaarschijnlijke oppervlakkigheid waarmee dit debat hier wordt gevoerd. In de discussies hieromtrent staat de vraag naar de vrijheid en de persoonlijke keuze altijd centraal, maar zelden of nooit gaat het over de inhoud, over het object van die keuze. Het leven kan en mag eigenlijk geen voorwerp van een keuze zijn. Het is het meest fundamentele gegeven van ons bestaan, en dat staat niet ter discussie. Men tornt niet aan het leven.
Ten tweede is er ook de louter gevoelsmatige benadering die ons redelijk gezond verstand verblindt en als het ware uitschakelt. Zien wij dan niet in dat euthanasie en eugenisme zich essentieel op dezelfde principes beroepen als het naziregime dat zich ook rechtvaardigde met "eu"-femismen zoals 'Endlösung' en 'Gnadetod' ?
Want het gaat hier wel degelijk om een ideologische strijd tussen een 'cultuur van de dood' (zoals Johannes Paulus II het stelde) en een 'Cultuur van het Leven'. En hij wist wat hij zei, want jarenlang was hij in zijn land een kroongetuige van de gruwelijke gevolgen van die principes. Of is ons geschiedkundig geheugen soms zo kort?
Weliswaar stellen onze euthanasie wetten zich aan ons voor in een sterieler en aannemelijker jasje. Maar beiden treft één en dezelfde beschuldiging: die van een fundamenteel en principieel gebrek aan eerbied voor het leven.
Wij sluiten ons volledig aan bij het artikel in de Standaard van 14 januari 2013 van Broeder Stockman die zich blijft inzetten opdat de 'Cultuur van het Leven' het blijft halen op de 'cultuur van de dood'.
Uiteindelijk vragen wij ons twee dingen af:
Ten eerste: is wetenschappelijke vooruitgang noodzakelijk een groei in menselijke wijsheid?
Ten tweede: Is onze poging om de dood te controleren niet een versie van ons leven volledig te willen controleren, wat alleen maar kan leiden tot frustratie?
Want alleen een zekere overgave aan het leven (en aan de dood) geeft ons sterkte en moed om de opdracht van ons leven zo goed en zo menselijk mogelijk te volbrengen.
De 'Nonkel Paters'
maandag 24 juni 2013
Op 6 maart 2008 trad Godfried 'Kardinaal' Danneels te Brussel 'in dialoog' met de Grootmeester Nationaal van het Grootoosten van België, Henri Bartholomeeusen, naar aanleiding van 'La Foire du livre de Bruxelles' - 'De l'anathème au dialogue' - Of 'Hoe word ik vrijmetselaar?'
 |
| Danneels beëindigde zijn deelname aan het debat met de 'bekentenis' geen lid van een vrijmetselaarsloge te zijn. Henri Bartholomeeusen antwoordde daarop, dat hij tijdens het debat niets uit de mond van de kardinaal had gehoord wat een initiatie in een loge in de weg stond. - Dat is dan ook het grootste probleem van Danneels; hij praat als een vrijmetselaar! |
 |
| Op de stand 'Carré Libre' ontvangt Danneels alvast wat vrijmetselaarsliteratuur uit de handen van de grootmeester om zich in te lezen: "Devenir Franc-Maçon au Grand Orient de Belgique" en "Les Trésors du Temple". De pret kan niet op. Opvallend is de aanwezigheid van Erik De Beukelaer links van Danneels. |
 |
| Nog snel even een maçonnieke handdruk en klaar is Kees! |
http://www.hiram.be/Le-cardinal-primat-de-Belgique-et-le-Grand-Maitre-du-Grand-Orient-de-Belgique-en-debat_a1366.html
zondag 23 juni 2013
'Pro-Life Actie Liga': "De ongeboren kinderen hebben UW hulp nodig!"
Link naar de 'Pro-Life Actie Liga':
http://www.prolifeactie.eu/2/post/2013/06/de-ongeboren-kinderen-hebben-uw-hulp-nodig.html
Wees niet bang om uit te gaan naar de straten, de pleinen en naar de openbare plaatsen van steden en dorpen, zoals de eerste Apostelen, die Christus en de Blijde Boodschap van het heil predikten. Dit is geen tijd om zich te schamen voor het Evangelie (vgl. Rom 1,16). Het is de tijd om het Evangelie van de daken te verkondigen (vgl. Mt 10,27).
Pro-Life Actie in Oostende - Op zaterdag 22 juni 2013 waren vrijwilligers van de Pro-Life Actie Liga met het 'Genocide Awareness Project (GAP)' in Oostende
Link naar het 'Genocide Awareness Project' (GAP):
Link naar Pro-Life Actie - 'Engageer U':
dinsdag 18 juni 2013
zondag 16 juni 2013
Priester Norman Weslin werd meer dan 70 keer gearresteerd omwille van zijn vreedzaam protest tégen abortus
Priester Norman Weslin werd meer dan 70 keer gearresteerd en gevangen gezet. Hij bracht meerdere maanden door in federale gevangenissen. Dit omwille van zijn vreedzame protesten en geknield bidden voor de verschillende abortus-centra. Hij zei, dat hij niet beschaamd is om gearresteerd te worden, omdat Jezus en de Apostelen allemaal onschuldig in de gevangenis gezeten hebben. Hij zei dat een priester zich niet achter zijn volk moet verschuilen, maar dat een priester voor zijn volk moet uitgaan.
Priester Norman Weslin stierf op de leeftijd van 81 jaar, op 16 mei 2012
woensdag 12 juni 2013
Godfried 'Kardinaal' Danneels verklaart: "We moeten een beetje ophouden met over die pedofilie nog verder te doen. Op het einde wordt ge daar zo moe van. Ik heb alles gezegd, wat ik moest zeggen, denk ik."
LINK:
http://www.deredactie.be/permalink/1.920965
Bedenking:
Aan de ene kant meent Godfried Danneels dat hij toch nog in de hemel zal komen. Dus, hij meent te weten hoe God zal oordelen. Aan de andere kant weet hij niet hoe een Belgische rechter gaat oordelen en dus weigert hij over het gerechtelijk onderzoek te spreken.
Nu, het gerecht kan of wil niemand veroordelen, anders zouden ze het allang gedaan hebben. Maar, het komt de vijanden van de Kerk echter goed uit indien er nooit een vonnis wordt uitgesproken.
Zodoende zal de Kerk als gevolg van het stigma van de beschuldiging blijven lijden, zonder dat iemand zijn onschuld kan bewijzen, oftewel indien schuldig, terecht wordt veroordeeld. Tot het einde der tijden zal men over de 'vermeende' pedofilieschandalen blijven spreken, ongeacht iemand of iets schuldig is.
Daarom zou Danneels eens een boekje moeten opendoen over hetgeen hij wél weet. Wij denken aan de pedofilieschandalen, maar ook de Rouach-affaire en de hele vuile was van die homoseksuele clan 'binnen' de Kerk.
Indien iemand ergens schuldig is, hebben de gelovigen en de slachtoffers het recht dit te weten. Indien iemand onschuldig is, zouden de gelovigen dit ook mogen weten.
Dus moeten er cijfers gepubliceerd worden van de klachten, de vermeende gevallen, de echte misbruikzaken, de vergoedingen etc. Welke priesters hebben bekend? Welke spreken het tégen? Hoeveel priesters die beschuldigd worden, zijn reeds overleden? Is er bewijs?
Hoe is dit allemaal kunnen gebeuren? Waarom werden de problemen verschoven en doodgezwegen? Waarom werd het Kerkelijk Recht niet meer toegepast?
Waarom werden homofiele en pedofiele kandidaten niet geweigerd? Waarom heeft men alles oogluikend toegelaten en heeft men er nooit tegen opgetreden?
Door zijn stilzwijgen, verraadt Danneels de Kerk, want de Kerk lijdt onder het uitblijven van een gerechtelijk vonnis en de Kerk lijdt onder het stilzwijgen van de betrokkenen, of ze nu schuldig zijn of niet. De Kerk lijdt ook indien iemand over deze gevallen zou liegen.
Wat is dé waarheid in deze?
Danneels weet veel meer dan hij toegeeft. Of dat nu schuldig verzuim is of niet. Uit eerdere rechtspraak blijkt dat de bisschoppen niet de werkgevers van de priesters zijn, maar uiteindelijk is dat de minister van Justitie. Daarom kan Danneels rustig de context schetsen van hetgeen er wel en niet is gebeurd.
Ofwel is Danneels een staatsambtenaar die de staat dient en dus onder druk van de staat het homo-huwelijk promoot om aan vervolging te ontsnappen, ofwel is hij een Kerk-dienaar, die de Kerk dient. En de keuze die hij hier maakt, zal God bij het Laatste Oordeel wel even in herinnering roepen.
In ieder geval, als Kerk-dienaar, zou Danneels alles dat niet met de geloofsleer rijmt, moeten veroordelen! Ook als dat zijn 'reputatie' zou schaden. We weten echter dat God niet oordeelt op basis van reputaties, maar wel op basis van feiten.
Bovenal, bemin één God.
Men kan de staat en God niet tegelijkertijd dienen.
Indien de staat iets doet of laat dat contrair is met de geloofsleer, dan zou Danneels van zijn neus moeten maken. Misschien dat hij dan zijn job bij de staat verliest, maar zijn plicht als Aartsbisschop, Kardinaal en als gelovige is hierbij primair...
Want er komt nog een Laatste Oordeel!
http://www.deredactie.be/permalink/1.920965
Bedenking:
Aan de ene kant meent Godfried Danneels dat hij toch nog in de hemel zal komen. Dus, hij meent te weten hoe God zal oordelen. Aan de andere kant weet hij niet hoe een Belgische rechter gaat oordelen en dus weigert hij over het gerechtelijk onderzoek te spreken.
Nu, het gerecht kan of wil niemand veroordelen, anders zouden ze het allang gedaan hebben. Maar, het komt de vijanden van de Kerk echter goed uit indien er nooit een vonnis wordt uitgesproken.
Zodoende zal de Kerk als gevolg van het stigma van de beschuldiging blijven lijden, zonder dat iemand zijn onschuld kan bewijzen, oftewel indien schuldig, terecht wordt veroordeeld. Tot het einde der tijden zal men over de 'vermeende' pedofilieschandalen blijven spreken, ongeacht iemand of iets schuldig is.
Daarom zou Danneels eens een boekje moeten opendoen over hetgeen hij wél weet. Wij denken aan de pedofilieschandalen, maar ook de Rouach-affaire en de hele vuile was van die homoseksuele clan 'binnen' de Kerk.
Indien iemand ergens schuldig is, hebben de gelovigen en de slachtoffers het recht dit te weten. Indien iemand onschuldig is, zouden de gelovigen dit ook mogen weten.
Dus moeten er cijfers gepubliceerd worden van de klachten, de vermeende gevallen, de echte misbruikzaken, de vergoedingen etc. Welke priesters hebben bekend? Welke spreken het tégen? Hoeveel priesters die beschuldigd worden, zijn reeds overleden? Is er bewijs?
Hoe is dit allemaal kunnen gebeuren? Waarom werden de problemen verschoven en doodgezwegen? Waarom werd het Kerkelijk Recht niet meer toegepast?
Waarom werden homofiele en pedofiele kandidaten niet geweigerd? Waarom heeft men alles oogluikend toegelaten en heeft men er nooit tegen opgetreden?
Door zijn stilzwijgen, verraadt Danneels de Kerk, want de Kerk lijdt onder het uitblijven van een gerechtelijk vonnis en de Kerk lijdt onder het stilzwijgen van de betrokkenen, of ze nu schuldig zijn of niet. De Kerk lijdt ook indien iemand over deze gevallen zou liegen.
Wat is dé waarheid in deze?
Danneels weet veel meer dan hij toegeeft. Of dat nu schuldig verzuim is of niet. Uit eerdere rechtspraak blijkt dat de bisschoppen niet de werkgevers van de priesters zijn, maar uiteindelijk is dat de minister van Justitie. Daarom kan Danneels rustig de context schetsen van hetgeen er wel en niet is gebeurd.
Ofwel is Danneels een staatsambtenaar die de staat dient en dus onder druk van de staat het homo-huwelijk promoot om aan vervolging te ontsnappen, ofwel is hij een Kerk-dienaar, die de Kerk dient. En de keuze die hij hier maakt, zal God bij het Laatste Oordeel wel even in herinnering roepen.
In ieder geval, als Kerk-dienaar, zou Danneels alles dat niet met de geloofsleer rijmt, moeten veroordelen! Ook als dat zijn 'reputatie' zou schaden. We weten echter dat God niet oordeelt op basis van reputaties, maar wel op basis van feiten.
Bovenal, bemin één God.
Men kan de staat en God niet tegelijkertijd dienen.
Indien de staat iets doet of laat dat contrair is met de geloofsleer, dan zou Danneels van zijn neus moeten maken. Misschien dat hij dan zijn job bij de staat verliest, maar zijn plicht als Aartsbisschop, Kardinaal en als gelovige is hierbij primair...
Want er komt nog een Laatste Oordeel!
dinsdag 4 juni 2013
maandag 3 juni 2013
zondag 2 juni 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
