Jorge Mario Bergoglio zal - ook al geloofde hij er zélf niet in - verantwoording moeten afleggen voor de misdaden die hij heeft begaan tegen Christus en de Kerk

Ook al kan anti-paus Jorge Mario Bergoglio zélf niet langer
het Mystieke Lichaam Christus - de Katholieke Kerk - schaden,
zijn erfgenamen - de subversievelingen die hij onrechtmatig
en ongeldig tot 'kardinaal' heeft gecreëerd (en in feite dus
géén stemrecht hebben), maar die zich al veel langer aan
het organiseren zijn om de voortzetting van de zogenaamde
'synodale revolutie' te verzekeren en de destructie van het
pausdom te bewerkstelligen - kunnen dat nog steeds.

Ook de schijn-conservatieve 'kardinalen' en 'bisschoppen'
die er werkelijk alles aan gedaan hebben om de legitimiteit
van usurpator Jorge Bergoglio niet in twijfel te trekken,
dragen met hun zwijgen een grote verantwoordelijkheid
in verband met de uitkomst van het volgende 'Conclaaf'.

De diepe wonden die velen in het Mystieke Lichaam van Christus
onder Bergoglio hebben opgelopen, kunnen niet genegeerd worden.
Bergoglio's bestuur kenmerkte zich door ongekende verwarring,
doctrinaire ambiguïteit en een duidelijke vijandigheid jegens de
eerbiedwaardige Tradities van de Kerk. Zijn onderdrukking van
de traditionele Latijnse Mis – zo gekoesterd en levengevend
voor generaties Katholieken – en zijn minachting voor trouwe
priesters en religieuzen die de Heilige Liturgie probeerden
te behouden, onthulden een pijnlijke breuk met de organische
continuïteit van het liturgische en spirituele erfgoed van de Kerk.

Zijn regering verheerlijkte te vaak wereldse ideologieën en
marginaliseerde de tijdloze waarheden van het Katholieke Geloof.
Veel trouwe Katholieken worstelden met zijn woorden en daden,
die soms het eeuwige Leergezag van de Kerk leken te ondermijnen.

In zijn pogingen om barmhartig over te komen, ging de helderheid
van de Katholieke Leer verloren en werd het licht van de Waarheid
– zo essentieel in een verwarde en bezeten wereld – gedimd.