Misdienaarsaantallen in Vlaanderen in vrije val:

Slechts 250 deelnemers aan Vlaamse misdienaarsdag in Scherpenheuvel

Tot voor enkele jaren kon elk bisdom dergelijke aantallen mobiliseren,
nu slagen alle Vlaamse bisdommen samen er amper in
om nog 250 misdienaars bijeen te brengen...

Ascensio Domini: de Hemelvaart van de Heer

De relieken van Sint-Niklaas arriveren in Moskou (21-05-2017)

De satanische antipaus Bergoglio spuugt zijn gal nog eens uit over de 'fanatici' die doctrinaire helderheid vragen: "Wanneer de Katholieke doctrine een ideologie wordt en wanneer ge uw leven laat leiden door die ideologie, dan zijt ge een fanatieke ketter!"

Wel, de Satan had het niet beter kunnen zeggen!

Met andere woorden, de doctrine van de Kerk is volgens Bergoglio "ketterij"!

Bergoglio is een zielige, ongelovige, oude man, wiens woorden regelrecht uit de hel komen!

A 13 de Maio - Avé de Fátima

A Virgem Maria
Cercada de luz,
Nossa Mãe bendita
E Mãe de Jesus.

Foi aos pastorinhos,
Que a Virgem falou,
Desde então nas almas,
Nova luz brilhou.

Com doces palavras,
Mandou-nos rezar,
A Virgem Maria,
Para nos salvar.

Mas jamais esqueçam,
Nossos corações,
Que nos fez a Virgem,
Determinações.

Falou contra o luxo,
Contra o impudor,
De modestas modas,
De uso pecador.

Disse que a pureza,
Agrada a Jesus,
Disse que a luxúria,
Ao fogo conduz.

A treze de Outubro,
Foi o seu adeus,
E a Virgem Maria,
Voltou para os céus.

À Pátria que é vossa,
Senhora dos Céus,
Dai honra, alegria
E a graça de Deus.

À Virgem bendita,
Cante seu louvor,
Toda a nossa terra,
Um hino de amor.

Todo o mundo A louve,
Para se salvar,
Desde o vale ao monte,
Desde o monte ao mar.

Ah! Demos-Lhe graças,
Por nos dar seu bem,
À Virgem Maria,
Nossa querida Mãe!

E para pagarmos,
Tal graça e favor,
Tenham nossas almas,
Só bondade e amor.

Avé, Virgem Santa,
Estrela que nos guia,
Avé, Mãe Pátria.
Oh! Virgem Maria!

Paus Benedictus XV wijdde op 13 mei 1917 Eugenio Pacelli, de toekomstige Paus Pius XII, tot bisschop in de Sixtijnse kapel op de dag van de eerste verschijning van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima

Dundalk, Ierland

Macau, China

Aleppo, Syrië

Onze-Lieve-Vrouw van Fatima

Fatima - Portugal

Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen

Vierge Sainte

Het Tridentijnse Credo of het Credo van Paus Pius IV, en dat bevestigd werd door het Eerste Vaticaans Concilie:

INIUNCTUM NOBIS

De Geloofsbelijdenis van Trente

Paus Pius IV - Bul

13 november 1564

1 - Ik N.N. geloof en belijd met een vast geloof alles en ieder deel afzonderlijk wat in de geloofsbelijdenis (van Contantinopel) vervat ligt en welke gebruikt wordt door de Heilige Kerk, namelijk:

Ik geloof in één God, de Almachtige Vader, Schepper van Hemel en Aarde, van al wat zichtbaar en onzichtbaar is. En in één Heer, Jezus Christus, eniggeboren Zoon van God, vóór alle tijden geboren uit de Vader. God uit God, licht uit licht, ware God uit de Ware God, geboren niet geschapen één in wezen met de Vader, en door wie alles geschapen is. Hij is voor ons, mensen, en omwille van ons heil uit de hemel neergedaald. Hij heeft het vlees aangenomen door de Heilige Geest uit de Maagd Maria, en is mens geworden. Hij werd voor ons gekruisigd. Hij heeft geleden onder Pontius Pilatus en is begraven. Hij is verrezen op de derde dag, volgens de Schriften. Hij is opgevaren ten hemel, zit aan de rechterhand van de Vader. Hij zal wederkomen in heerlijkheid, om te oordelen levenden en doden; en aan Zijn Rijk komt geen einde. Ik geloof in de heilige Geest, die Heer is en het leven geeft; die voortkomt uit de Vader en de Zoon; die met de Vader en de Zoon tezamen wordt aanbeden en verheerlijkt; die gesproken heeft door de profeten. Ik geloof in de Ene, Heilige, Katholieke en Apostolische kerk. Ik belijd één doopsel tot vergeving van de zonden. Ik verwacht de opstanding van de doden en het leven van het komend rijk.

Amen.

 
2 - De apostolische en kerkelijke overleveringen en de overige gebruiken en verordeningen van de Kerk aanvaard ik op standvastige wijze en zal ik omhelzen. Zo ook aanvaard ik de Heilige Schrift volgens de uitleg, welke gehouden werd en gehouden wordt door de Heilige Moederkerk, aan wie de opgave toekomt over de ware uitleg (sensu) en interpretatie van de Heilige Schriften te oordelen en ik zal ze nooit anders opvatten en uitleggen als in unanieme overeenstemming met de Vaders.


3 - Ook belijd ik dat er waarlijk en in eigenlijke betekenis Zeven Sacramenten van het nieuwe verbond zijn, die door onze Heer Jezus Christus zijn ingesteld tot heil van de mensheid, ook al zijn niet alle voor iedereen afzonderlijk noodzakelijk: nl Doop, Vormsel, Eucharistie, Biecht, Heilig Oliesel, Wijding en Huwelijk. Dat zij genade verlenen en dat van deze zeven de Doop, Vormsel, en Wijding niet zonder heiligschennis herhaald kunnen worden.

Ik erken en keur goed ook de door de Kerk goedgekeurde riten die bij de plechtig toediening van alle bovengenoemde sacramenten worden gebruikt. [Dit zijn de Tridentijnse Riten! De Novus Ordo Riten zijn schismatieke riten, omdat die door een stelletje maçonnieke bureaucraten werden opgesteld en door de gelovigen niet aanvaard werden!]


4 - Alle en afzonderlijke zaken, wat op het hoogheilig Concilie van Trente is gedefinieerd en werd besloten aangaande de erfzonde en over de rechtvaardiging, aanvaard ik en zal ik omhelzen.


5- Eveneens belijd ik dat in de Heilige Mis God een waar en eigenlijk zoenoffer wordt gebracht voor de levenden en overledenen en dat in het Allerheiligste Sacrament van de Eucharistie waarachtig (realiter) en wezenlijk (substantialiter) het Lichaam en Bloed tezamen met de ziel en de godheid van onze Heer Jezus Christus tegenwoordig zijn en dat deze verandering van het gehele wezen van brood in het Lichaam en het gehele wezen van wijn in Bloed geschiedt, welke verandering de Katholieke Kerk wezensverandering (Transsubstantiatie) noemt.

Ik belijd dat ook onder één van beide gedaanten de gehele volledige Christus en het ware sacrament wordt ontvangen.


6 - Standvastig houd ik dat er een reinigingoord (purgatorium) is en dat daar de vastgehouden zielen door voorbeden van gelovigen worden geholpen; en eveneens dat men de heiligen die samen met Christus heersen, vereerd en aangeroepen moeten worden, en dat zij voor Gods aangezicht gebeden brengen voor ons en dat hun relikwieën vereerd moeten worden.

Vast verdedig ik dat men de afbeeldingen van Christus en van de Godsmoeder, altijd Maagd, als ook van de anderen heiligen moet bewaren en in ere houden en in hen de verschuldigde eer en verering moet bewijzen.

Ook bevestig ik dat de volmacht om aflaten te verlenen door Christus aan de Kerk is na gelaten en dat het gebruik van hen voor het Christenvolk hoogst heilzaam is.


7 - Ik erken dat de Heilige Katholieke, Apostolische en Roomse Kerk als Moeder en Lerares van alle kerken is; en ik beloof en zweer de Roomse Bisschop, de opvolger van de Zalige Apostelenvorst Petrus en plaatsbekleder van Jezus Christus echte gehoorzaamheid.


8 - Vervolgens erken ik zonder twijfel en belijd ik al het overige dat door de heilige canones en Oecumenische Concilies en vooral wat door het hoogheilig Concilie van Trente {en door het oecumenische Vaticaans Concilie} is overgeleverd, gedefinieerd en verklaard werd {vooral alles wat betrekking heeft op het primaat en het onfeilbaar leerambt van de Roomse bisschop}.

[Tussen {...} zijn de invoegingen die volgens het decreet van de Congregatie van het Concilie van het Eerste Oecumenische Vaticaans Concilie van 20 januari 1877 diende te worden gemaakt in deze Geloofsbelijdenis van Trente.]

En alles wat aan dit alles tegengesteld is, zoals alle ketterijen die door de Kerk veroordeeld, verworpen en met de banvloek geslagen zijn, veroordeel, verwerp ik en sla ik eveneens met de banvloek.


9 - Ik, N.N., beloof, wens en zweer dat ik dit ware Katholieke Geloof, waarbuiten niemand kan worden gered en wat ik - nu tegenwoordig - uit vrije wil belijd en waarachtig houd, met Gods hulp standvastig tot mijn laatste ademstocht ongeschonden en vlekkeloos bewaar en belijd en dat ik - zover het in mijn macht ligt - daarvoor zorg draag dat dit alle, door de mij toevertrouwden en door diegene die aan mijn zorg zijn toevertrouwd, krachtens mijn ambt wordt vastgehouden, geleerd en verkondigd wordt: zo waarlijk helpe mij deze Heilige Evangeliën Gods.

Tridentijnse Mis

"Waarom de Latijnse Mis?" door priester 'Father' Gommar A. DePauw

Vrienden,

De belangrijkste dag in mijn leven, was de dag waarop ik priester werd gewijd. 'Sacerdos in aeternum' noemde de Kerk van het Rome het in die dagen. De dagen van Paus Pius XII. 'Sacerdos in aeternum' in het Latijn: “een priester voor altijd”... in élke taal. De avond voor mijn wijding ontving ik dit boek. De Latijnse titel luidt: “Missale Romanum” = “Romeins Missaal” = “Romeins Misboek”. En zoals het geval was met iedereen voor de Reformatie van het Tweede Vaticaans Concilie, de Paus incluis, alle kardinalen, alle bisschoppen en de meeste priesters van de dag van vandaag, zoals het het geval was met hen allemaal, vroeg de bisschop die mij zou wijden, om mijn linker hand op dit boek te leggen, om mijn rechter hand omhoog te steken en de volgende plechtige eed af te leggen: “Ik aanvaard vrijwillig en zonder voorbehoud alle apostolische en kerkelijke tradities van de Ene, Heilige, Katholieke en Apostolische Kerk van Rome en ik beloof, verklaar en zweer plechtig, al deze tradities te onderhouden en te belijden, onveranderd, tot de laatste ademtocht van mijn leven.” De meest centrale en de meest heilige van al deze tradities is het Heilig Misoffer. De Mis van onze voorouders, de traditionele, Latijnse Mis. Soms ook wel de Tridentijnse Mis van Paus Pius V genoemd. Dit op verzoek van de Concilievaders die samenkwamen tussen 1545 en 1563 in de Italiaanse stad Trente, de Tridentijnse Stad. Het was op het verzoek van de Tridentijnse Concilievaders dat Paus Pius V ons de traditionele Latijnse Mis heeft gegeven zoals wij deze kennen en waar wij van houden. Neen, Paus Pius V introduceerde géén nieuwe Mis om naar zichzelf te vernoemen. Indien hij ook maar de minste poging ondernomen zou hebben om dat te doen, geen enkele van zijn opvolgers op de troon van Sint-Pieter zou ooit met de idee gespeeld hebben, om hem te canoniseren, als een officiële heilige van onze Kerk. En dat is nu precies wat Paus Clemens XI deed in 1712, toen Paus Pius V uitgeroepen werd tot de Heilige Pius V, om voortaan de geschiedenisboeken binnen te gaan als de Paus van de Ware Mis en als de Paus van de Rozenkrans. De Mis en de Rozenkrans, de échte Mis en de Rozenkrans, wat een onoverwinnelijke combinatie. Laat mij het nog eens herhalen, de Heilige Pius V introduceerde géén nieuwe Mis, maar alles wat hij deed, was het verwijderen, uit de toen bestaande Latijnse Mis, de lange devotionele gebeden die op eigen initiatief, door de eeuwen heen, door goed bedoeldende, maar soms overdreven devote bisschoppen en priesters werden toegevoegd aan de Mis die zij hadden overgeërfd. De stevige interventie van de Heilige Pius V probeerde géén Novus Ordo, géén Nieuwe Orde Mis, aan de Kerk op te dringen, maar probeerde de Oude Mis terug te brengen in haar gewijde eenvoud. Deze Oude Mis is zo oud, dat sommige van haar ceremonies en gebeden teruggaan op de dagen van Onze Lieve Heer en Zijn Discipelen én de Romeinse catacomben, waar de eerste Latijnse Missen werden opgedragen, 1900 jaar geleden. Missen de niet op tafels gecelebreerd werden, maar op de tombes, de stenen graven van de martelaren. De martelaren, de eerste leden van de Kerk, deze prachtige mannen en vrouwen, deze prachtige jongens en meisjes, die het martelaarschap verkozen boven het verraad of het compromitteren van hun en onze overtuigingen. De Apostolische Constitutie door dewelke de Heilige Paus Pius V de originele, Latijnse Mis terugbracht, is gedateerd 14 juli 1570. En zoals alle Pauselijke documenten is deze Constitutie gekend door haar eerste Latijnse woorden, in dit geval: Quo Primum. De gehele tekst werd een integraal onderdeel, op de eerste bladzijde in feite, van het officiële Romeinse Missaal, dat dezelfde Paus tot in de eeuwigheid en voor altijd verordende als zijnde het enige Misboek dat vanaf dan te gebruiken was om de Heilige Mis te celebreren. Het is zeer zeldzaam in de gebeurtenissen van de geschiedenis, wanneer een Paus ondubbelzinnig aan de wereld verkondigt, dat hij de volheid van zijn Apostolische autoriteit gebruikt, als de opperste priester van de Kerk van Christus, om een decreet uit te vaardigen, dat iedereen tot in de eeuwigheid en voor altijd bindt, terwijl hij hen bedreigt die het zouden wagen om het decreet te overtreden, niet enkel met excommunicatie van de Kerk, maar met Gods Eigen wraak. Zo een uitzonderlijk decreet was het document van de Heilige Paus Pius V dat ging over de traditionele Latijnse Mis. En ik citeer, letterlijk vertaald van de Latijnse tekst hier voor mij:

“Wij stellen door dit wettig decreet, geldig tot in de eeuwigheid, vast en Wij verordenen, dat in de toekomst niets toegevoegd, verwijderd of veranderd mag worden in dit Missaal. Nooit zal een priester in de toekomst gedwongen kunnen worden om op een andere manier de Mis te lezen. En om voor eens en altijd zonder een zweem van onrust van het geweten, en zonder in welke straffen, veroordelingen, berispingen of verwijten ook te vallen, die als gevolg daarvan op een of andere manier van kracht zouden kunnen worden; veeleer kan men daarvan immer een vrij en toegestaan gebruik maken en is men daartoe gerechtigd. Geen enkele bisschop, ambtsdrager, kanunnik, kapelaan of andere seculaire priester van welke naam en titel ook, en geen enkele ordegeestelijke uit welke van dergelijke gemeenschappen ook, mag verplicht worden de Heilige Mis anders te celebreren dan door Ons is vastgesteld. Zij mogen ook niet, door wie dan ook, er toe gedwongen en genoodzaakt worden dit Missaal te veranderen. Ook kan dit ter tafel zijnde schrijven nooit en in geen enkele tijd worden herroepen of beperkt. Wij bepalen en verklaren veeleer op dezelfde manier, dat het voor immer vast in zijn onverstoorbare geldige kracht blijft bestaan. Zo is het dan aan helemaal geen enkele onder de mensen toegestaan deze oorkonde, die Onze toestemming, Onze vaststelling, Onze verordening, Onze opdracht, Ons bevel, Onze goedkeuring, Onze concessie, Onze verklaring, Onze wil, Ons besluit en Onze strafbepaling inhoudt, te ontkrachten of zich tegen haar in schandelijke vermetelheid te verzetten. Wanneer iemand zich echter zou aanmatigen tot afval daarvan te verleiden, zo wete diegene, dat hij op het punt staat het misnoegen over zich af te roepen van de Almachtige God alsook van Zijn Heilige Apostelen Petrus en Paulus.”

Vrienden, het is op gezag van de Apostolische Constitutie Quo Primum, en staande op de stevige dogmatische, morele en canonieke gronden die dit decreet biedt, en als een voormalige professor aan het groot-seminarie en als theologisch en canonieke adviseur (peritus) in Rome tijdens het Tweede Vaticaans Concilie, zou ik in staat moeten zijn om zulke documenten correct te evalueren. Het is op basis van deze Apostolische Constitutie, voor altijd bindend, dat ik de traditionele Latijnse Mis vandaag de dag nog celebreer op dezelfde manier als toen ik ze voor de eerste keer celebreerde, bijna een halve eeuw geleden, toen mijn Moeder de Kerk en al Haar priesters, dit uniek, bilateraal bindend en onherroepbaar privilege gaf, een privilege en een contract dat ik met Gods Genade hoop te vervullen, en ernaar te leven, zoals ik plechtig zwoer, tot de laatste ademtocht van mijn leven.

De Tridentijnse Mis is van Goddelijk Recht. Zij is dogma!

De Novus Ordo Missae is onwettig.

Geen Paus heeft of had de macht om de oude Mis door een nieuwe te vervangen!

Concilie van Trente
3 maart 1547

SESSIO VII - DECRETUM DE SACRAMENTIS
7de Zitting - Decreet over de Sacramenten

Canon 13 over de Sacramenten
DS 856 / DH 1613

Als iemand zegt: de ontvangen en erkende riten van de Katholieke Kerk die gewoonlijk bij de plechtige toediening van de Sacramenten worden gebruikt, kunnen

of te wel veracht,
of te wel zonder zonde door de bedienaar naar believen weggelaten worden,
of te wel door welke herders van de Kerk dan ook, in andere, nieuwe riten veranderd worden,

hij zij verdoemd.