Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
S.E. Mons. Mario OLIVERI - Vescovo emerito di Albenga-Imperia
We Stand In Support of Padre Stefano Manelli
Paus Benedictus XVI
2 Timoteüs 2:3 Neem ook uw aandeel in het lijden als een goed krijgsknecht van Christus Jezus
-------- “Wij zijn de zonen van de Kruisvaarders en we zullen niet terugdeinzen voor de zonen van Voltaire.” -------- -------- “We are the sons of the Crusaders and we shall not recoil before the sons of Voltaire.” ------------------------- -------- “Noi siamo i figli dei Crociati e non indietreggeremo davanti ai figli di Voltaire!” ---------------------------------
8 opmerkingen:
Afgezien van de morele aspecten van het euthanasie debat, moeten we de meer pertinente vraag stellen of de Belgische overheid nog steeds de legitimiteit heeft over het volk te regeren, omdat de overheid er zelfs niet meer in slaagt de indruk te wekken dat ze het land beheert voor het gemene best van de burger.
Neem de energievoorziening bijvoorbeeld. Dat is een litanie van amateuristische incompetentie. In een poging hernieuwbare energie te promoten zijn de kerncentrales verkocht, en de oude kerncentrales gesloten. Nu de windmolens niet kunnen doen wat men ons beloofd heft dat zouden kunnen doen, er niet meer genoeg elektriciteit is en België gegijzeld wordt door de Fransen met onredelijke energieprijzen, en Belgie door eigen doen zich in een zwakke onderhandelingspositie bevindt, hebben de Belgische burgervaders (en burgermoeders) uit wanhoop de versleten kerncentrales die vrij letterlijk uit elkaar vallen, terug aangestoken. Nou ja, ze proberen het lont aan het kruid te steken, maar het gaat steeds uit.
Je kan dit draaien en keren zoals je wil. Het moet overduidelijk zijn dat de overheid niet meer bekwaam is het land in het voordeel van de burger te beheren. De burger is tot slaaf verworden die alleen nog leeft om een corrupt, failliet, en gefaald administratief en financieel systeem gaande te houden, terwijl men er niet voor terugdeinst ook het leven van de burger te eisen in wanhopige pogingen de onvermijdelijke desintegratie van het systeem uit te stellen.
De overheid en burger hebben een vader-zoon relatie. Indien de vader niet als liefhebbende familievader kan handelen houdt deze op ‘vader’ te zijn, en houdt de relatie op te bestaan. Deze situatie geldt doorheen de hele westerse wereld maar is bijzonder chronisch in België. De overheid kan niet verwachten dat de burger een familiehoofd dat de familie misbruikt gehoorzaam is.
Het rusthuis dat Dr Josef Mengele wandelen gestuurd heeft, heeft de maatschappij een dienst bewezen. Ze mogen misschien dat proces wel verliezen maar de familie die hun vakantie hebben moeten uitstellen omwille van een familielid dat maar niet wilde sterven, zullen weinig reden hebben om fier te zijn op hún bijdrage aan de maatschappij. Maar ja; wie heeft hen deze egoïstische houding aangeleerd? Ieder voor zich wanneer zelfs de ratten het schip verlaten.
Dat verhaal van het aansteken van de kerncentrales lijkt een beetje op iemand die niet weet hoe hij een kampvuur moet bouwen, en er maar niet in slaag het vuur aan te maken, totdat hij uit onkunde en ongeduld het briljante idee heeft benzine over het kampvuur te gieten en er een stekje aan steekt, terwijl hij vergeet een beetje afstand te nemen. In een ‘comic fail’ film is dit grappig, maar wanneer je met dergelijke idioten te doen hebt die met kerncentrales knoeien in het dichtstbevolkte gebied ter wereld, moet je je beginnen af te vragen of je ze beter niet stopt eer ze schade aanrichten.
Dat is ook de vraag die de rechter in het euthanasieproces zal moeten beantwoorden; ga ik ze stoppen eer ze mensen gaan verplichten euthanasie te plegen? Of indien iemand de wens uitspreekt te willen sterven wanneer ... (wat de reden ook moge zijn) ... waarom dan geen euthanasie plegen op het moment dat iemand een diagnose ontvangt van een ongeneesbare ziekte waarvan hij of zij zal sterven in plaats van met euthanasie te wachten tot het lijden ondraaglijk wordt? Een dergelijke vraag vertroebeld de lijn tussen het recht en de plicht tot euthanasie.
België heeft reeds de meest agressieve euthanasie wetgeving ter wereld. De evolutie van de wetgeving kan maar één kant op. Ik zou met die lui oppassen, zeker wanneer ze er zelfs niet in slagen een versleten kerncentrale terug aan te steken, nadat ze zich vergist hadden dat de windmolens al hun problemen zouden oplossen. Van het één ongeluk in het ander. Nou ja, ongeluk, ze hebben het allemaal, in hun geheel alleen maar aan zichzelf te danken.
Wanneer men blanco stemt, voldoet men aan de wetten van het land, zonder dat men medeplichtig is aan de schanddaden van de diverse politieke partijen.
Je ziet in landen waar er geen stemplicht bestaat dat ze al blij zijn wanneer 60% komt opdagen om te stemmen. 40% van stemgerechtdigden blijven thuis.
Wie is er dan de grootste politieke partij?
Men kan zich sowieso de vraag stellen, of de regering, of voor mijn part het parlement, de burgers wel vertegenwoordigt...
Met andere woorden, er stelt zich een probleem van legitimiteit.
Niet de burger bepaalt de politieke agenda, maar wel de EU, de lobbygroepen, bepaalde buitenlandse machten...
Toch is het volk soeverein!
Zoals men zich de vraag kan stellen of het Vaticaan wel de gelovigen vertegenwoordigt
Aan anoniem 4 januari 2016 07:39
Uw vraag is niet correct gesteld:
U schijnt hier de Heilige Stoel als representerend orgaan met enerzijds de Vatikaanse Staat en anderzijds met het pauselijk gezag te verwisselen.
In het Eeerste vaticaans Concilie werd wel vastgesteld:
"In de Hl. Roomskatholieke Kerk is de eenheid van Kerkleer (Magisterium Ecclesiae), gelovigen en herderlijk gezag voorbeeldelijk verwerkelijkt".
Dat in de laatste 50 jaar door de modernisten vele mensen ondertussen op de dool
geraakt zijn en men juist in Vlaanderen een fantastische geloofsafval beleefde (werkelijk uniek: men is wereldrecordhouder!) en het herderlijk gezag zowel in Rome sedert 32 maanden als in Belgiê sedert meer als 50 jaren zwaar in de prak ligt, is klaar als pompwater.
@ Anoniem 07:39
Wat ik in het eerste commentaar geschreven heb, geldt even goed voor het Vaticaan.
Het volk is soeverein, alsook de gelovigen soeverein zijn; de leiders, zij het seculiere of geestelijke leiders MOETEN het volk dienen, in zover ze voor het gemene best moeten dienen; als ze het gemene best (van het volk) dienen, dienen ze het volk.
Democratie komt daar niet bij kijken.
Het volk weet niet noodzakelijk wat goed voor hen is, dus kunnen ze niet bepalen wat goed voor hen is, en het is aan de leiders diegenen onder het volk die het gemene best niet wensen, terug in lijn te trekken.
Dat gezegd zijnde is hehoudt het volk ten alle tijden het recht een leider die het gemene best niet dient af te zetten.
De vraag is dan wat het Gemene Best inhoudt; voor seculier beleid is dat niet gemakkelijk te bepalen, maar het is overduidelijk dat het beleid van de wereldlijke leiders alleen een paar heel rijke dient, en daarmee dienen ze het Gemene Best niet.
Het Gemene Best voor de gelovige is heel gemakkelijk te definieren; de Verlossing. Het enigste een geestelijke leider moet doen is het volgen van de geloofsleer en ervoor zorgen dat zoveel mogelijk gelovigen deze ook volgen. Alles wat daarvan afwijkt hoort gewoon niet in de Kerk thuis.
Dus ja, het Vaticaan vertegenwoordigt de gelovigen niet, en doet er niets aan meer gelovigen terug naar de Kerk te trekken. Maar hoe kunnen ze dat indien het zelf ongelovigen zijn; of Heidenen, zoas Kardinaal Sarah het zo goed uitdrukt.
@ Anoniem 23:40; de vraag is wel correct gesteld, en u geeft een correct antwoord.
De paus kan een ketter zijn, zo ook bisschoppen, of afvallig en dwalend etc. Dan wordt het magisterium ketters en afvallig. Maar aan de geloofsleer blijft alles onveranderd. Als de afvalligen de geloofsleer toch veranderen, is hetgeen ze zeggen geen geloofsleer. En zodoende wordt de gelovige niet gediend.
Zij die beter mochten weten, (de bisschoppen) misleiden de gelovigen.
Om het nog eens opnieuw te herhalen.
De Waarheid kan niet veranderen, als het wel kan veranderen, is het niet waar.
1+1=2 Dat is waar. En dat kan niet veranderen.
Als ik gisteren zei dat 1+1=2 en beweerde dat dat waar was, en ik zeg vandaag dat 1+1=2,01 en dat dat waar is, en dat "2" niet meer waar is, DAN HEB IK GISTEREN GELOGEN, of ik ben vandaag aan het liegen.
En mijn toehoorder zal denken, "gisteren zei je dit, vandaag zeg je dat. Wat gaat het morgen zijn?" Indien je een waarheid veranderd dan verlies je alle geloofwaardigheid. Bijvoorbeeld een getuige in het gerechtzaak. Indien die van gedacht verandert, mag hij naar huis - hij kan geen 'bewijsmateriaal' meer leveren voor de gerechtzaak.
Als het zo in het gerecht werkt; waarom denken de conciliaire bisschoppen dat men naar hen wil luisteren? Niemand luistert naar hen. De resultaten zie je 's zondags in de kerk. Het gebouw staat er nog, maar de deur is op slot.
Een reactie posten