Eén op de vijf stellen die in 2012 trouwden, koos voor een kerkelijk huwelijk. Dat blijkt uit een rondvraag van het parochieblad Kerk & Leven bij de Vlaamse bisdommen, waarvan de resultaten woensdag werden gepubliceerd.
In 2012 werden minstens 6.109 kerkelijke huwelijken afgesloten, zowat 20 pct van alle huwelijken. In West-Vlaanderen waren er 1.293 kerkelijke huwelijken (26,8 pct), in Oost-Vlaanderen 1.342 (22 pct), in Limburg 755 (21,4 pct), in Antwerpen 1.185 (16,3 pct). De 1.534 huwelijken in het aartsbisdom Mechelen-Brussel maken 15,9 pct uit van de huwelijken in Vlaams- en Waals Brabant en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest samen.
In 2012 beloofden in ons land 42.198 stellen, onder wie 25.552 stellen in Vlaanderen, elkaar trouw. Dat is 3 pct meer dan in 2011. De gemiddelde leeftijd voor de bruid en bruidegom is 32,8 en 30,4 jaar, aldus Kerk & Leven.
Bron: Belga
donderdag 20 februari 2014
Eén op de vijf stellen trouwt kerkelijk
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Nu val ik toch van mijn stoel.
20% ?!
Zo weinig?!
Het probleem zal meervoudig zijn. Wanneer een koppel huwelijksbegeleiding bij hun pastoor wil volgen, neemt hij de telefoon niet op. Wanneer ze de pastoor bellen om gehuwd te worden, neemt hij de telefoon niet op. Wanneer het koppel op hun trouwdag aan de kerk aankomt is de deur op slot.
Nee, vergeleken met andere veel atheistischere landen is 20% schrijnend laag. Hoe hebben de Belgische Prinsen van de Kerk dat klaargespeelt?
Eerlijk gezegd, verrassen deze cijfers mij in positieve zin.
Hooggeêerde @Guardian Angel,
Ik weet niet of Uw optimisme hier berechtigt is.
Ik heb eerder buikpijn bij zulke cijfers:
In 45 jaar minus 90-95 % der vormingskandidaten in nederlandstalig Brussel, in 68 jaar minus 95% der mannelijke roepingen (bij de vrouwelijke orden zal dit nog minder zijn), de teruggang bij de broeders tendeert tot ca. 100%, een geweldig verkommeren van de eens bloeiende christelijke pers, het wegkwijnen van de orden, een geweldige vermindering van de godsdienstige vieringen, teruggang der kerkgang 's zondags tot op 10 à 5 %,van de biecht eveneens; uitstellen en verdagen van de doop en ipv. daarvan een "borrelfeest"; bvergroting der dekenijen om ca. 300%, reductie van hun aantal tot 30%, teruggang der lezers/abonnementen van Kerk&Leven om 60-70% in de laatste 30 jaar, nu sterk versneld (rest: ca. 25&)...
Al deze getallen liggen procentueel in dezelfde grootteorde: de vlaamse kerk bestaat uit restanten: maximaal 1/4, eerder 1/10 van haar vroegere effektieven.
Dit is geen volkskerk meer, veel eerder een echte minderheidskerk.
Ze kann en zal alleen overleven door een gescherpt profiel, door zelfbewuste trouw aan de Hl. Schrift en de traditie, aan continu herbronnen aan het eigen rijke verleden, aan haar leed in de boerenkrijg en met haar volk, aan haar grote eigen dichters en componisten.
Deze schaapskudde wird door nalatigheid en krotterij van haar herders bijna totaal omgebracht.
"Dum tacent consentiunt": het geweldige zwijgen der herders en de vele professor(inn)en in Leuven bewijst maar al te goed hoe zwaar de catastrofe is.
De cijfers zijn natuurlijk dramatisch.
Maar, voortgaande op de huwelijkscijfers is 15% van de Vlamingen (+ Brussel) nog steeds Katholiek.
Helaas zie ik die 15% 's zondags ook niet in de Kerk.
Toont hoe optimistisch die mannen zijn. Krijgen een stel niet eens één keer getrouwd, en dan hopen ze ze een tweede keer te kunnen trouwen. En dan willen ze ze nog de communie geven ook, terwijl cijfers voor de kerkgang even laag liggen. Met het hertrouwen en communie geven aan hertrouwden zal menier pestoer niet meer volk over de vloer krijgen.]
Waar hebben ze het nog over? Hij wereldvreemd zijn ze toch maar?
Mag ik er ook even op wijzen dat traditioneel gezien een stel dat samenhokt als getrouwd beschouwd wordt.
Dus als een samenhokkend koppel 'scheidt' en dan met een nieuwe partner trouwt, dan is dat als 'hertrouwen' te beschouwen.
En zoals je ik al gezegd heb; traditioneel gezien, een kind dat buitenechtelijk geboren wordt, dus uit niet-getrouwde ouders, is een bastaard; dat kind bevindt zich in doodzonde die niet vergeven kan worden. In een dergelijke situatie kan absolutie praktisch gezien niet gegeven worden, want het kind bevindt zich in een situatie waarvoor het niet verantwoordelijk is, terwijl de ouders de situatie niet kunnen herstellen. Zoiets ligt in Gods handen.
Dat zijn zo van die zaken waar ze op Vat II weinig aandacht aan geschonken hebben en geen enkele van die gemijterde relnichten die daar nog aan denkt.
Dus als je de huwelijkscijfers in positieve zin verrassen, dan krabbel je maar aan de oppervlakte. Er is niets positiefs aan die cijfers.
Men maakt zich belachelijk indien men probeert de fouten sinds Vat II te verbeteren. Eén grote vette rode streep erdoor. Weg ermee. Men maakt zich evenzeer belachelijk indien men erger probeert te voorkomen.
Te beginnen met de mis. Zoals Pius V schrijft:
Deze missaal, voor eens en altijd, in elke kerk dan ook, voor wie dan ook, ongeacht dit of dat, absoluut, zonder te ditten of datten.... Deze missal kan niet teruggetrokken worden... Zelfs voorgaande pauslelijke constituties hieromtrent zijn ongeldig, en ten Zuiden van Alpen hadden ze drie maanden tijd de nieuwe missaal in te voeren en ten noorden van de Alpen 6 maanden. De klok begon te tikken op de 14 Juli 1570.
Ik vrees dat er ondertussen een goddelijke tijdbom aan het tikken is. Het is echt niet meer om mee te lachen.
Het is inderdaad zo, dat de ouders de plicht hebben om hun kind Katholiek op te voeden.
Indien zij niet getrouwd zijn of een tweede keer burgerlijk getrouwd zijn, leven zij in staat van doodzonde.
Dat betekent dus dat indien zij hun status niet willen regulariseren, dus een einde maken aan het samenwonen, dat zij dan de intentie hebben om hun kind niet Katholiek op te voeden.
Vandaar ook, dat zij omwille van hun staat van doodzonde NIET ter communie kunnen worden toegelaten.
Ik ben inderdaad benieuwd hoe Bergoglio en co deze staat van doodzonde zal proberen te omzeilen om hertrouwde gescheidenen toch de communie te geven.
De doodzonde afschaffen???
Hertrouwde gescheidenen leven in permanente staat van doodzonde.
UIT DE CATECHISMUS VAN DE KATHOLIEKE KERK
1457 Volgens het gebod van de Kerk is "iedere gelovige, wanneer hij tot de jaren van het verstand gekomen is, verplicht minstens eenmaal per jaar zijn zware zonden oprecht te belijden". Hij die zich ervan bewust is een doodzonde bedreven te hebben, kan de Heilige Communie niet ontvangen zonder eerst de sacramentele absolutie verkregen te hebben, zelfs wanneer hij diep berouw heeft, tenzij hij een ernstige reden heeft om te communiceren en het hem niet mogelijk is zich tot een biechtvader te richten.
Met andere woorden:
Het huwelijk bestaat niet tussen gedoopten die het alleen voor de staat zijn aangegaan. Zij leven in permanente staat van doodzonde en zijn onwaardig om de sacramenten te ontvangen of een kerkelijke begrafenis te krijgen.
1 Co 11:27 Wie dus op onwaardige wijze het brood eet of de kelk des Heren drinkt, bezondigt zich aan het Lichaam en Bloed des Heren.
Aan anoniem 20 Februari 2014 23:44
Geachte,
Dank U voor de vele cijfers.
Ik voelde mij herinnerd aan de omschrijving van de verliesgetallen in het leger in oorlogstijd:
voor een bataillon in het gevecht geldt:
- 0 tot 2 %: bijna geen verliezen
- van 2 tot 5 %: merkbare vijandelijke weerstand, gevoelige verliezen
- 10% : zware verliezen, heftige vijandelijke weerstand
- 20%: zeer zware verliezen, heftigste gevechten, de eenheid moet met verse troepen opgefrist worden
- 40%: de eenheid funktioneert niet meer- wordt als onbestaande aangezien en moet met een andere versmolten worden.
Vanuit militair gezichtspunt zeggen de cijfers van restanten van 10 tot 25% alles.
Wanneer men dan de foto gisteren met de 4 purperdragers ziet(de bevelhebbers van het reevangelisatieoffensief in Vlaanderen), moet men naar de uitblijvende successen niet meer vragen.
(De orthodoxen dragen naar mijn ervaring altijd zware zwarte soldatenschoenen)
Een reactie posten