Tektonische verschuivingen: het einde van het "super-concilie" voor de Romeinse Curie
Een gastbericht door Côme Prévigny
In 1988, tijdens een toespraak tot de Chileense bisschoppen, zei Kardinaal Ratzinger: "De waarheid is dat dit specifieke Concilie in het geheel geen dogma heeft gedefinieerd, en er bewust voor gekozen heeft om op een bescheiden niveau te blijven, als een louter pastoraal Concilie. En toch behandelen velen het Concilie alsof het van zichzelf een soort van 'superdogma' gemaakt zou hebben en dat het de betekenis van alle andere concilies zou hebben verwijderd."
Op 14 september 2011 bevestigde Paus Benedictus XVI, dat hij blijft vasthouden aan het Tweede Vaticaans Concilie, maar toch doorbrak hij toen ook het taboe dat op het Concilie rustte. Geen enkele Paus kan een Katholieke ziel bevrijden van de beslissingen van een dogmatisch Concilie, maar door middel van de tekst van de Congregatie voor de Geloofsleer, bevrijdt de Paus de zielen van de besluiten van het laatste pastoraal Concilie. Van nu af aan kan men van de Kerk blijven, zonder te moeten vasthouden aan de controversiële punten van Vaticanum II.
Reeds in 2007, had de Stuurman van de Kerk al het monopolie van de Novus Ordo ondermijnd. Vier jaar later, verwijdert hij de conciliaire leer van zijn niet-onderhandelbaar karakter en exclusiviteit. Het Tweede Vaticaans Concilie is niet langer de alfa en de omega van het leven van de Kerk. Het leven van de Kerk wordt nu weer toegespitst op haar ware onderwerp: het Geloof.
Het is waar dat, langzaamaan, de Katholieke Wereld, en de Romeinse Curie in het bijzonder, geconfronteerd met wat Johannes-Paulus II de "stille geloofsafval" noemde, zichzelf hebben veroorloofd om weer geïnteresseerd te raken in de Traditionele wereld, ooit verbannen en veroordeeld, maar nu steeds meer gewaardeerd. Een Franse bisschop zei een tijdje geleden, dat hij zich gedwongen voelde te buigen voor deze beweging, omdat de jeugd erin vertegenwoordigd is.
In Rome haalt de Pauselijke Ceremoniemeester de traditionele pauselijke ornamenten van Pius IX tot Pius XII weer van onder het stof vandaan. In de doctrinaire domein, zijn er, alhoewel minder opvallend, parallellen te vinden. Nadat Benedictus XVI toestond de teksten van Vaticanum II te bespreken met de Sint Pius X Broederschap, hebben een aantal, vooral jongere prelaten besloten om in de archieven uit te zoeken wat voor het Concilie unaniem geloofd werd. Heel langzaam, begon dit fenomeen, dat zich nu ook verder verspreid ten nadele van het ‘aggiornamento’...
In Italië gaan er zelfs stemmen op om ‘de geest van het Concilie’ vaarwel te zeggen. De ‘geest van het Concilie’ heeft géén frisse lucht binnengelaten, maar eerder een bevriezende windvlaag. Deze stemmen zijn die van een Mgr. Gherardini en een bisschop Oliveri. Die van een Roberto de Mattei of van een bisschop Schneider. Zij allen nemen hun pen ter hand en aarzelen niet om openlijk te eisen dat het taboe van het Tweede Vaticaans Concilie eindelijk wordt doorbroken.
Is dit een teken des tijds? Onlangs zei een prelaat van de Romeinse Curie, na het lezen van het boek "La sainteté sacerdotale" van Aartsbisschop Lefebvre: "Na een tijdje moest ik wenen, want ondanks het feit dat ik het seminarie doorliep, heeft niemand mij daar ooit op een dergelijke manier het priesterschap uitgelegd. Het is een hele wereld die zich opent voor ons, want niemand had ons in het seminarie uitgelegd wat een priester is. Het is een hele wereld die opengaat..."
4 opmerkingen:
Het feit dat de excommunicaties van de 4 bisschoppen van Lefebvre al is opgeheven, en een mogelijke verzoening tussen de Kerk en SSPX wordt onderzocht, is genoeg teken dat het tij aan het keren is. De Curia heeft haar Justitiële dwaling al ingezien.
Maar het gaat verder dan dat; in de Curia zijn ze al tot tranen bewogen wanneer ze Lefebvre – de geëxcommuniceerde doctrines – “een tijdje” bestuderen.
M.a.w. hetgene dat tot heden illegaal was, is niet alleen “niet-langer-illegaal”, of “nooit-illegaal-geweest”, maar “totaal” legaal. Dit is geen teken meer dat het tij aan het keren is, maar dat er een tsunami op komst is.
Het zijn zeer sterke woorden van Kardinaal Ratzinger in 1988 en opnieuw als Paus Benedictus XVI om te zeggen dat Vaticanum II geen dogma’s gecreëerd heeft en als iemand dat wel denkt, dan zullen we dat taboe uit te weg ruimen.
Dat kan verstrekkende gevolgen hebben. Alsof Vaticanum II alleen maar het terugtrekken van het zeewater was, vóór de aankomst van de tsunami, die mogelijker wijs een nieuwe contra-reformatie gaat zijn – een tweede Concilium Tridentinum.
Misschien een ironische naam voor het volgende concilie, vooral omdat de agendapunten van Concilium Tridentinum, opnieuw zeer actueel zijn, en acute attentie vereisen.
Als je eens wil lachen (of huilen); kijk eens wat Concilium Tridentinum zegt over de opleiding van Bisschoppen, priesteropleidingen, catechismus van leken, de canon, de bijbelvertalingen, politieke benoemingen in de kerk, en denk dan eens aan recente blogposts op dit blog, over Bisschoppen die het Taizé kruis ondersteboven aanbidden, YOUCAT, of IJD in Madrid en dergelijke.
Hoe dan ook, ik kan niet voorspellen hoe verstrekkend de gevolgen van de huidige ontwikkelingen gaan zijn of hoe lang het gaat duren, maar één ding is zeker: tijd om je Latijn wat bij te schaven.
Zo ziet ge maar hoe erg de ontstane verwarring is verspreid. Mgr. Lefèbvre en zijn priesters zijn NOOIT geëxcommuniceerd geweest. De Rota, rechtbank van de Paus heeft verklaard dat er géén "corpus delicti" was, er is geen wandaad gebeurd, waarop de excommunicatie staat. De modernisten beschuldigden hen van het stichten van een eigen kerk. Dat wilde Mgr. L. helemaal niet en is daarop in beroep vrijgesproken. Hij is dus nooit rechtsgeldig geëxcommuniceerd geweest. Wie zichzelf wel de facto excommuniceren zijn de modernisten (zie Vaticanum I met de anathemae) A.
En nu gaan ze weeral "vieren" : 50 jaar "Concilie". Nu gaan ze het eens "echt" toepassen. Geen moeilijke opgave, de kerken zitten al leeg, het kan niet meer "mislukken" A.
De modernisten "vernieuwen" de kerk met de dwalingen van de Arianisten van de 3de en 4de eeuw. ZO OUD ALS DE STRAAT.
Een reactie posten