Sociaal Darwinisme

Het is belangrijk om te beseffen waarom Darwin zijn boek ‘Origin of Species’ schreef, dat hij in 1859 publiceerde.

De oorspronkelijke ondertitel geeft daar antwoord op: "The origin of species, by means of natural selection or the preservation of favoured races in the struggle for life". Dus vertaald: ‘Het ontstaan van de soorten door middel van natuurlijke selectie of het handhaven van gewenste rassen in de strijd om leven’.

Deze ondertitel komt in de nieuwere drukken niet meer voor! Het gaat dus om zodanig te selecteren, dat je het zwakke laat uitsterven en het sterke zich laat ontwikkelen.

Het gaat dus om selectie en discriminatie.

Het gaat dus om de strijd om de sterkste. De survival of the fittest. Het overleven van de sterkste. Er is een permanente doodstrijd. Alles wat zwak is, zal door de sterke worden uitgeroeid!

Tegenwoordig bewijs je de maatschappij een dienst, als het zwakke wordt verwijderd.

Mede door de medisch wetenschappelijke ontwikkeling zijn we al zover, dat we embryo’s kunnen selecteren en het algemeen gevoelen is, dat de embryo’s die onvoldoende kwaliteit hebben zouden moeten kunnen worden vernietigd.

En nu de 'echo' is ingevoerd, ervaren de meeste artsen en ook vrouwen, dat als er een afwijking wordt geconstateerd, dat dan abortus de meest logische weg is voor dit niet fitte kindje.

De helft van alle 'geconstateerde afwijkingen' zijn vals. Indien men het kind toch laat geboren worden, blijkt het in de helft van de gevallen perfect gezond te zijn!!!

Als bij zwangerschap wordt geconstateerd, dat er sprake kan zijn van het Down Syndroom dan wordt in 90 % van de gevallen het kindje geaborteerd.

Dit denken past geheel in de filosofie van het sociaal darwinisme.

Doden mag niet, maar in bepaalde gevallen mag het blijkbaar toch!

Dit juridisch monstrum is desastreus voor de 75 ongeboren kinderen die dagelijks in ons land het leven niet mogen zien.

Dat zijn er in ons land, sinds de wet kwam, al bijna 400.000!!!

En wereldwijd kwamen er al 100 miljoen kinderen op deze wijze om.

Abortus is een grove schending van de rechten van de mens.

Iedereen die 21 jaar en jonger is, kan zich abortus-overlevende noemen.

De Kerk moet zich niet te veel aanpassen

"Naar mijn gevoel is het de taak van de Kerk om zichzelf te zijn, niet om dienst te verlenen of mensen naar de mond te praten. De Kerk moet zich niet te veel aanpassen, want anders verliest ze haar essentie. Nu lijken priesters vaak geneigd over morele regels te zwijgen, terwijl dat in mijn ogen de kern vormt, of tenminste centraal staat in de boodschap van Christus. Daarom bevallen relatief traditionele eucharistievieringen mij vaak, omdat zij tot meditatie stemmen, terwijl vaagheid afleidt van de kern. Mij lijkt dat verdraagzaamheid en gelijkwaardigheid aanzetten tot verlies van identiteit en gebrek aan diepte, terwijl zij net de diversiteit zouden moeten erkennen. Daarom moet de kerk ook confronteren."

Marek Blahuš

Bron: Rorate

http://www.rorate.com/nieuws/nws.php?id=65391

Pauselijke nuntius Mgr. Giacinto Berloco zegende vandaag het geboortehuis van de Sint Jan Berchmans in Diest in

Het geboortehuis van de Sint Jan Berchmans in Diest werd volledig gerenoveerd. De pauselijke nuntius, Monseigneur Giacinto Berloco, kwam vandaag naar Diest om het huis in te zegenen.

De plechtigheid werd op 13 maart georganiseerd, omdat die dag de verjaardag is van Sint Jan Berchmans.

Giovanni Berchmans is erg beroemd en geliefd in Italië!

Ook wijdde Monseigneur Giacinto Berloco een nieuw altaar:

"Christus is het altaar! Christus is de priester! En tegelijkertijd is Christus ook het Offer!"

http://kavlaanderen.blogspot.com/2011/02/pauselijke-nuntius-zegent-op-13-maart.html

Paus Benedictus over: "the future saints of the twenty-first century"

“Since I have the chance now, there is something I very much want to say to you. I hope that among those of you listening to me today there are some of the future saints of the twenty-first century.

What God wants most of all for each one of you is that you should become holy. He loves you much more than you could ever begin to imagine, and he wants the very best for you. And by far the best thing for you is to grow in holiness.

Perhaps some of you have never thought about this before. Perhaps some of you think being a saint is not for you. Let me explain what I mean. When we are young, we can usually think of people that we look up to, people we admire, people we want to be like. It could be someone we meet in our daily lives that we hold in great esteem. Or it could be someone famous. We live in a celebrity culture, and young people are often encouraged to model themselves on figures from the world of sport or entertainment. My question for you is this: what are the qualities you see in others that you would most like to have yourselves? What kind of person would you really like to be?

When I invite you to become saints, I am asking you not to be content with second best. I am asking you not to pursue one limited goal and ignore all the others. Having money makes it possible to be generous and to do good in the world, but on its own, it is not enough to make us happy. Being highly skilled in some activity or profession is good, but it will not satisfy us unless we aim for something greater still. It might make us famous, but it will not make us happy. Happiness is something we all want, but one of the great tragedies in this world is that so many people never find it, because they look for it in the wrong places. The key to it is very simple – true happiness is to be found in God. We need to have the courage to place our deepest hopes in God alone, not in money, in a career, in worldly success, or in our relationships with others, but in God. Only he can satisfy the deepest needs of our hearts.

Not only does God love us with a depth and an intensity that we can scarcely begin to comprehend, but he invites us to respond to that love. You all know what it is like when you meet someone interesting and attractive, and you want to be that person’s friend. You always hope they will find you interesting and attractive, and want to be your friend.

God wants your friendship. And once you enter into friendship with God, everything in your life begins to change. As you come to know him better, you find you want to reflect something of his infinite goodness in your own life. You are attracted to the practice of virtue. You begin to see greed and selfishness and all the other sins for what they really are, destructive and dangerous tendencies that cause deep suffering and do great damage, and you want to avoid falling into that trap yourselves. You begin to feel compassion for people in difficulties and you are eager to do something to help them. You want to come to the aid of the poor and the hungry, you want to comfort the sorrowful, you want to be kind and generous. And once these things begin to matter to you, you are well on the way to becoming saints.”

Pope Benedict XVI

Greeting to Catholic Pupils of the United Kingdom
St Mary's College, Twickenham

17 September 2010

Vasten 2011

Garde-moi mon Seigneur

Garde-moi mon Seigneur,
j'ai fait de toi mon refuge,
j'ai dit au Seigneur :
« Tu es mon Dieu,
je n'ai d'autre bonheur que toi,
Seigneur tu es toute ma joie. »

Theoloog Congar over Vaticanum II: ‘Belgen waren efficiënt en krachtig op ‘Leuvens’ Concilie’

BRUSSEL (RKnieuws.net) - Dat de Belgen op Vaticanum II hebben gewogen, is een publiek geheim. Sinds enkele jaren beschikken we over een unieke bron die dat staaft: het Conciliedagboek van de grote Franse theoloog en dominicaan Yves Congar. Dat mocht op zijn verzoek pas na 2000 worden gepubliceerd.

Yves Congar behoorde tot de stroming van de 'progressieve' Nouvelle Théologie.

In de notities die Congar in een vranke en vrije stijl neerpent tijdens het Concilie, zie je zijn groeiende waardering voor de Belgen. “Het is een feit dat kardinaal Suenens het Concilie als het ware stuurt en dat de kleine Belgische groep de zaken praktisch leidt”, noteert hij op 30 november 1963. En op 10 maart 1964: “Ik merk eens te meer de realistische en concrete geest van de Belgen op die hen in staat stelt om efficiënt te zijn.”

Enkele dagen later gaat hij daar dieper op in. “Men zegt van dit Concilie: ‘Primum Concilium Lovaniense, Romae habitum’ - Het eerste Leuvense Concilie, gehouden te Rome. Dat is in grote mate waar, tenminste voor de theologie.” Hij beschrijft gedetailleerd hoe de kleine ploeg van zes Belgen te werk gaat en hoe het Leuvense netwerk marcheert. “Ze komen allemaal van Leuven en ze verwijzen naar Leuven. Ze kennen elkaar, waren jaargenoten en tutoyeren elkaar. Ze hebben vertrouwen in de competentie van de hunnen: wat van Leuven komt, is heilig.” Meermaals merkt Congar op dat “wat monseigneur Lucien Cerfaux zegt, nog boven het evangelie staat”. De Franse theoloog beschrijft hoe het Belgisch college, waar hij vaak verbleef, geleidelijk aan het middelpunt werd van de conciliaire werkzaamheden. “Ze genieten van hun efficiëntie. Tijdens de maaltijden op het Belgisch college feliciteren ze elkaar en gaan ze er prat op dat ze dit of dat hebben gezegd of erdoor hebben gekregen. (…) Men weet dat het centrum van het werk daar is. Daarom zoekt men hen op om dit of dat erdoor te krijgen.”

Congar laat zich lovend uit over kardinaal Suenens, die het Concilie nauwgezet volgt, en over Albert Prignon, de rector van het Belgisch college. Maar voor de theologie is het centrum volgens hem Gérard Philips: die heeft de juiste intellectuele capaciteiten, het juiste karakter en beheerst de kunst van de overreding en de diplomatie om het Concilie naar zijn hand te zetten: “Nooit geeft hij de indruk dat hij hen wil ‘hebben’, maar in de feiten, heeft hij hen. Zijn uiteenzetting is doorspekt met ‘Si Patres velint’ (als de Concilievaders het willen), die de indruk geven dat zij in vrijheid beslissen, maar in de feiten leidt hij de Vaders naar waar hij wil.”

Die efficiëntie steekt in zijn ogen schril af tegen de Franse manier van werken. “De Belgen nemen een militante en offensieve houding aan. Zij stellen zich er niet mee tevreden, zoals de Fransen, om timide enkele detailcorrecties voor te stellen en voor de rest de tekst te laten zoals hij is. (…) Bij de Belgen werken de bisschoppen en de experten op voet van gelijkheid, als oud-studenten van Leuven.”

Jan De Volder (Tertio)


Met andere woorden, dit was een bedrieglijke wijze van handelen!!!