Op 26 mei 1862 beloofde Don Bosco zijn jongens op de laatste of voorlaatste dag van de maand "iets moois" te vertellen. Na het avondgebed van 30 mei loste hij in zijn avondgedachte deze belofte in.
Hij zei: "Tot jullie geestelijk voordeel zal ik jullie vandaag een droom vertellen, die ik een paar dagen geleden heb gehad. Stellen jullie je voor, wij bevinden ons aan de kust bij de zee of beter nog, op een eenzame klip, en zien geen land, behalve de grond onder onze voeten. Op zee zien wij talloze schepen, die zich hebben opgesteld voor een zeeslag. Zij beschikken over ijzeren scheepspitsen en zijn met kanonnen, geweren, en allerhande ander schiettuig uitgerust. Zij naderen een schip dat veel groter is dan hun eigen schip en proberen deze met hun ijzeren spitsen te beschadigen, het in brand te steken en het alle mogelijke schade toe te brengen. Het grote schip wordt door vele kleine schepen omringd, die van hem bevelen ontvangen en het majestueuze schip tegen de vijandelijke vloot verdedigen. Zij hebben sterke tegenwind, en de onstuimige zee lijkt de aanvallers te begunstigen."
"Midden op zee staan op korte afstand van elkaar twee machtige zuilen. De ene wordt door een standbeeld van de Immaculata gekroond, aan wiens voeten staat:
Auxilium Christianorum (Hulp van de Christenen). Op de tweede veel hogere en machtigere zuil zien wij een zeer grote hostie, waaronder op een schild de woorden staan:
Salus Credentium (Heil van de Gelovigen). De Paus als bevelhebber van de vloot ziet de woede van de vijanden en daarmee het gevaar, waarin zijn getrouwen verkeren. Hij roept derhalve de kapiteins van de begeleidende boten naar zijn schip voor beraadslaging. De storm wakkert steeds meer aan; de kapiteins moeten naar hun boten terugkeren. Nadat de zee weer kalm geworden is, roept de Paus de kapiteins een tweede keer naar zich toe. Plotseling breekt de storm opnieuw los. De Paus staat aan het stuur en tracht met alle kracht zijn schip tussen die twee zuilen te sturen, waaraan vele ankers en grote haken bevestigd zijn. De vijandelijke schepen beginnen nu met de aanval en willen het pauselijke schip doen zinken. Steeds weer proberen zij brandend materiaal aan boord van het grote schip te werpen en vuren met hun boordgeschut uit alle lopen."
"Ondanks de felle strijd van de vijandelijke schepen en de inzet van alle wapens mislukt de aanval en het pauselijke schip doorklieft, hoewel het aan beide zijden beschadigd is, vol vertrouwen de zee, want amper getroffen, dicht een zachte wind, die uit de twee zuilen komt, meteen ieder lek. Op de schepen van de aanvallers ontploffen nu de lopen van de kanonnen, de boegen van de schepen barsten uit elkaar en zinken in de zee. Plotseling echter wordt de Paus door een vijandelijke kogel getroffen. Zijn helpers ondersteunen hem maar kort daarna wordt hij opnieuw getroffen door het vijandelijke geschut en valt neer. Op de vijandelijke vloot klinkt geschreeuw van vreugde en overwinning. De op het pauselijke schip verzamelde kapiteins kiezen snel een nieuwe Paus, zodat met het nieuws van de dood van hun bevelhebber tegelijkertijd het nieuws van de verkiezing van de opvolger bij de vijanden arriveert. Nu verliezen dezen plotseling alle moed, het pauselijke schip echter overwint alle hindernissen en vaart veilig tussen de twee zuilen door, waar het voor anker gaat. De vijanden vluchten, rammen elkaar en gaan ten onder. De kleine boten die het pauselijke schip begeleiden, roeien nu eveneens met volle kracht naar de zuilen toe en leggen daar aan. Op zee treedt een grote stilte in."
Don Bosco vroeg aan zijn latere opvolger als Generaal Overste, Don Michael Rua: "Wat vind jij van dit verhaal?" Don Ruan antwoordde: "Het komt mij voor dat het schip van de Paus de Kerk is, waarvan hij het opperhoofd is. De andere schepen zijn de mensen, de zee is de wereld. Zij die het grote schip verdedigen, zijn de trouwe aanhangers van de paus, de anderen zijn zijn vijanden, die met alle macht trachten, de Kerk te vernietigen. De twee Zuilen betekenen, lijkt mij, de verering van Maria en de heilige Eucharistie. Don Bosco zegt: "Je hebt juist gesproken. Alleen één uitdrukking moet gecorrigeerd worden: De vijandelijke schepen betekenen de vervolgingen van de Kerk. Ze brengen de Kerk de zwaarste beproevingen toe. Wat er tot nu toe gebeurde, is haast niets in vergelijking met wat nog zal komen. De schepen symboliseren de vijanden van de Kerk, die het hoofdschip trachten tot zinken te brengen, als het hen zou lukken.
"Slechts twee middelen blijven ons over tot redding in deze verwarring: de verering van de Moeder Gods en regelmatig de Heilige Communie ontvangen."Dit visioen van Don Bosco had vooral als doel: Ons tot gebed voor de Kerk en de Paus aan te moedigen en ons op de verering van het H.-Sacrament van het Altaar te wijzen en ons op de verering van Maria, de Onbevlekte Ontvangenis, te wijzen.
Heilige Grignion de Montfort,
